Topic: Theorie van Sebastiaan

Laat ik ook maar eens een poging wagen, waarom ook niet? (Let wel : 99% is gepikt van jullie, lieve forumleden wink) Daar gaan we:

Deel 1

De jaren zeventig

Dat België in de jaren zeventig een van de belangrijkste landen was op het gebied van wapenhandel is algemeen gekend. België als handige producent en leverancier van wapens, een vlotte regeling van valse end-user certificaten, een rol als doorvoerland zonder veel grootmachten voor het hoofd te stoten. Allemaal zaken waar grotere Europese naties wellicht hun pollen niet aan wouden verbranden - toch niet bij politiek gevoelige end-user landen. In of via België daarentegen was het makkelijk geregeld - mits de nodige contacten in de Brusselse beau-monde. Vraag het maar aan twee van 's werelds grootste wapenhandelaars (Victor Bout en Jacques Monsieur). Er waren zelfs vliegtuigmaatschappijtjes waar nooit vragen werden gesteld. Bovendien hadden heel wat geheime diensten vertegenwoordiging in het Brussel van de Nato, wat handig uitkwam.

Maar er werd ook heel wat geld mee verdiend. Het witwassen van de opbrengsten was vlot te regelen - denken we maar aan het Atlas-dossier, de fameuze geldkoeriers en de diamanten. Als je dan als buitenlandse natie - neem nu Israel bijvoorbeeld - ook nog een minister van defensie kunt lijmen - ik kies nu willekeurig Vanden Boeynants als voorbeeld - dan ontstaat er een stevig fundament om zaken te doen. Als je deze graaigrage politicus en zijn hooggeplaatste vrienden ook nog eens in de tang hebt door een filmpje op een Roze Balletten (met complimenten bezorgd door Montaricourt, die op je payroll staat) - of je laat hem wat meeprofiteren van de opbrengst van wat drugs in zijn bevroren vlees, heb je al vlug een zeer solide basis voor business. Niet dat het allemaal van een kant kwam natuurlijk.

VDB was van groot nut voor de Israëli's, hij zat op een sleutelpositie in de regering, kon rekenen op zijn vriendjes bij de CEPIC en was een aangenaam zakenman die zijn hand niet omdraaide voor wat minder koosjere zaken, mon cher ami. Israël lag steeds overhoop met haar buren en was bijna permanent in staat van oorlog of conflict, dus het belang voor hen van controle over en informatie over wapenhandel van en naar het Midden-Oosten kan niet worden overschat. Omgekeerd konden de mensen van de Mossad enkele heikele karweitjes voor VDB uitvoeren en hem informatie leveren over aanbestedingen van legeraankopen en allerhande mogelijke wapendeals. Het waren gouden tijden, ook voor een klein aantal goedgeplaatste magistraten, procureurs, en enkele mensen uit de legertop die mee mochten van de taart eten en naar de feestjes komen - zolang ze er maar voor zorgden dat juridische problemen binnen de perken bleven.

De Mossad zijn clevere kerels met tentakels in allerlei regionen en door de pikante frapatsen tijdens handelscontacten tussen België en Saudi-Arabië kwamen ze onverwachts via een zekere Faez al Ajjaz in het bezit van nogal genante taferelen op de feestjes van de handelsdelegaties in het bijzijn van een zekere kroonprins. Met deze spectaculaire filmpjes was het kinderspel om ook de Belgische staatsveiligheid te overtuigen om een welwillende houding aan te nemen ten opzichte van hun belangen, want anders zou een anonieme bron wel eens een onverwachte onthulling kunnen doen. "Ten allen prijze toedekken die handel", fluisterde de broer van de kroonprins in de oren van Generaal Beaurir, die met rooie wangen gesommeerd werd op het paleis. Staatsbelang, nietwaar? Raison d'état.

Zo kon Israël niet enkel makkelijk wapens kopen voor zichzelf, maar onder licentie (of zonder) produceren en heimelijk via little Belgium exporteren naar andere naties in het Midden-Oosten, Sri Lanka, Zuid-Afrika of andere broeihaarden. Bovendien kon men ook de vrienden in Libanon helpen, al konden deze jongens alleen met drugs betalen voor wapens. Maar ook daar wisten de Brusselaars wel raad mee. Het corrupte Nationaal Bureau voor Drugs, die maar al te graag vriendjes wou zijn met de al even corrupte Amerikaanse DEA deed ironisch genoeg de job bijna voor hen. The sky was the limit en all was well on the western front.

Maar toen kwamen de jaren tachtig.

Zoals alle goeie relaties (we spreken nu over die tussen Israël en de Brusselse incrowd) zijn er al eens up en downs, maar als goede vrienden help je mekaar en kun je mekaar wat diensten bewijzen, niet ?

Vooreerst heb je iemand nodig om het vuile werk op te knappen. Op buitenlandse bodem kun je maar beter niet teveel eigen agenten in de kijker laten lopen. Beter is het om beroep te doen op een private partner, je kunt dan als natie nog steeds alle verantwoordelijkheid ontkennen als het foutloopt. Tenslotte was de rol van Israël op het internationale toneel vrij nieuw en een besmeurd publiek imago zou de uitbouw van de nieuwe staat en de ondersteuning die ze genoten bij de Amerikaantjes comprommiteren. En godzijdank (of Jahwehzijdank) was daar een zekere Madani Bouhouche, die - na jarenlang op schietschijven en bewegend korton te schieten in schietclubs en bossen - wel eens een aantal echte klusjes wou uitvoeren, al dan niet met zijn vriend Robert Beijer.

Beide heren waren joods gezind, en droomden er als kind reeds van om (samen met hun vriendjes Buslik en Amory) James Bond te worden en als geheim agent aan de slag te gaan. Hun vuurproef was een klusje voor de Mossad in Zaventem waarbij die arme man Zwarts het leven liet. Ze kwamen dus niet onbeslagen op het ijs. Omdat er geen linken mochten bestaan tussen de uitvoerders van de misdaden en de instellingen van de Belgische staat moest men een beroep doen op een aantal mensen uit het gangstermilieu, barbouzes en huurlingen voor de uitvoering van hun opdrachten. Hierdoor liepen deze operaties niet altijd van een leien dakje... De Belgische staatsveiligheid moest dan weer haar logistiek ter beschikking stellen in de vorm van safehouses, appartementen en garageboxen.

Welke klusjes moesten er worden opgeknapt?

Toen het NBD als een kaartenhuisje ineenstuikte door een pientere speurneus als Vernaillen, dan moest er toch een duidelijke boodschap vanuit de combine komen bijvoorbeeld. Het klusje werd bij Bouhouche en Co besteld door Faez, die zo slim was zijn eigen auto mee te geven.

Als een wapenhandelaar in Waver zijn afspraken niet nakomt, dan moet je hem wel een lesje leren - of moesten ze hier een of ander nieuw technisch snufje meegraaien uit het laboratorium van de wapensmid? Wel best om je dan niet klem te laten rijden door een combi in een smalle eenrichtingsstraat.

Of als je als geheime dienst weet hebt van nieuwe prototypes van kogelvrije vesten in Temse, dan ga je die toch verdonkeremanen, niet ? Zo kun je ze in het thuisland namaken in de kibboets. Bijzonder nuttig in een land in staat van bijna permanent beleg. Ook hier eindigde de operatie met teveel zinloos en bloederig geweld.

Anderzijds als er wat problemen waren in het louchezakenmilieu rond VDB en zijn goeie vrienden Aldo en Charly bijvoorbeeld mocht de Mossad dan ook wel eens een wederdienst bewijzen. Een restauranteigenaar met een zeer goed gehoor uit Ohain bijvoorbeeld. Of een voormalige taxichauffeur uit Beersel, die zijn gokschulden wou inlossen door een chantagepoging van iets wat hij had opgevangen, en wat hij ook had verteld aan die Griekse taxichauffer tijdens het kaartspelen in Brussel-zuid? Informatie die ontfutseld werd op een gruwelijke manier.

Om deze klusjes te financieren en om politie en gerecht te doen geloven dat al deze misdaden het werk waren van één groepje gewetensloze ordinaire gangsters, overvielen ze tussenin drie warenhuizen in Genval, Ukkel en Halle, niet toevallig in het arrondissement waar de corrumpeerbare procureur Deprêtre verantwoordelijk voor was. Een zeer perfide idee, maar toch vrij efficiënt zo blijkt na 30 jaar onderzoek.

Men legde sporen zodat al deze misdaden aan mekaar gelinkt konden worden, door het gebruik van dezelfde wapens, wagens, zelfde werkwijze en soms zelfs door het dumpen van een achterbank op het plaats delict van een vorig misdrijf.

Bijna dreigde het echt fout te lopen toen een koppel beweerde over het fameuze filmpje te beschikken - waarop de 'goeie verstandhouding' tussen onze partners gebaseerd was. Mits een fiks bedrag zou de zaak wel kunnen geregeld worden. Probleem. Want met een filmpje dat publiek wordt kun je niemand meer mee in de tang houden en valt het systeem in duigen. Maar niets wat door middel van een weliswaar knullige operatie - een liquidatie vermomd als warenhuisoverval in Nijvel - kon opgelost worden. Beter het zekere voor het onzekere nemen.

Een juwelenhandelaar in Anderlues die de regels van de maffia niet naleeft? Kan niet hoor. Nog een klusje.

Toch kwamen er een paar kreuken in het systeem. Er waren de witte ridders B&B van de BOB in Waver, Deprêtre begon zenuwachtig te worden, en bovendien had het systeem van de ingehuurde criminelen ook nadelen: sommigen konden van de drugs niet afblijven maar vooral ze konden niet zwijgen. Dat heeft Louvaert bijvoorbeeld het leven gekost. Maar vooral: de Mossad verloor zijn politieke greep : het premierschap van VDB was maar van korte duur geweest en de hele CEPIC zwik kwam in opspraak. Tijd dus om de hele handel op een waakvlammetje te zetten en de zaken te laten bekoelen. In 1983 was de vraag naar wapens ook fel verminderd vanuit Israel, dat door de avonturen met de Falangisten internationaal een blaam kreeg en op militair gebied een periode van sabbatical begon.

Einde van deel één.

Re: Theorie van Sebastiaan

Mooie theorie.

De waarheid schaadt nooit een zaak die rechtvaardig is.

3

Re: Theorie van Sebastiaan

Komt niet helemaal maar wel dicht bij mijn kijk op de zaak, dus ik kan het alleen maar toejuichen als werkhypothese. Ik ben ervan overtuigd dat er op één of andere manier in het hele Bende-verhaal een tweestrijd werd geleverd tussen twee kampen, waarvoor de reden me nog niet helemaal duidelijk is. Er was vermoedelijk staatsbelang mee gemoeid (de Prins of de "Société Generale"? Vandaar de Staatsveiligheid?) en (al dan niet roze) chantage en mogelijk heeft het ook te maken met de breuk waardoor de Bonvoisin uit het "Paneuropese milieu" werd gesodemieterd (eerst nog volop AESP'er, nadien niet eens meer te bespeuren in de IESP).

Ik weet ook niet goed in welk kamp Vanden Boeynants exact moet geplaatst worden (ik sluit niet eens uit dat hij na zijn maffieuze beginperiode nadien in het "geviseerde" kamp kwam te staan, samen met de Bonvoisin, Dossogne, Bultot, ...). Wel verdienen duidelijk ook aandacht: Gol, Simonet, Cahen, Boas, Gutelman, de hele Atlas-kliek, Vastapanne, De Pauw, ...

Maar mogelijk ook strategische tussenpionnen zoals Bougerol, Sokay, Smets, ... En dan die paramilitaire nuclei waar we het te weinig over hebben: bvb de kliek rond dr. Noël. Het is een web waar de pijltjes in alle mogelijke richtingen wijzen. Maar Israël komt me net iets te vaak voor in de dossiers om van toeval te kunnen spreken. Ik zou de rol van de Mossad na 1983 toch ook weer niet onderschatten... Integendeel... Zelfs tot op vandaag zitten ze stevig in het zadel, vooral via de MR en "La Droite".

4

Re: Theorie van Sebastiaan

Vergeet ook de clash niet tussen VDB/Boas en Beherman, dit kan niet anders dan een rol hebben gespeeld, vooral gezien de hele Eurosystem-voorgeschiedenis.

5

Re: Theorie van Sebastiaan

Ik onthou me even van comentaar op Seb's artikel tot alles van zijn hypothese te lezen valt en zal dan mijn vragen en antwoorden bundelen in één replay. Dit komt de leesbaarheid van het artikel ten goede. Tenzij Sebastiaan anders beslist natuurlijk.

Re: Theorie van Sebastiaan

Bedankt alvast voor jullie reacties en feedback. Deel twee kan nog eventjes op zich laten wachten, dus als er al reacties, vragen of opmerkingen zijn, laat maar komen.

In werkelijkheid zullen de zaken ietwat complexer verlopen zijn dan men op enkele pagina's kan neerpennen, maar het leek me wel een versie waarin enkele puzzelstukken in mekaar passen.

Re: Theorie van Sebastiaan

Deel twee : de oude krokodillen roeren zich

De geopolitiek werd sinds de jaren zestig gekenmerkt door een toenemende polarisering en bewapeningswedloop tussen het 'vrije' westen en het oostblok. De invloed in de voormalige kolonies nam sterk af. Deze werden vaak het toneel van dezelfde invloedstrijd tussen oost en west - vaak gewapenderhand. In de jaren zeventig beheerste de koude oorlog steeds meer het internationale toneel. Terwijl een echte strijd uitbleef nam de psychologische - nucleaire - dreiging steeds toe. In de voormalige kolonies werd de strijd tussen links en rechts vaak 'by proxy' gevoerd, door geheime steun aan hetzij een gunstig authoritair regime, dan wel via steun aan rebellenbewegingen of potentiele staatsgrepen. Maar ook de samenleving in de VS en West-europa veranderde.

De authoriteit van de vroegere - vaak corrupte - machtstructuren (staat, leger, politiediensten, religie) werden steeds meer in vraag gesteld door een steeds mondiger bevolking, gevoed door beter onderwijs, populaire media en culturele substromingen. Het vroegere vanzelfsprekende vertrouwen in de overheid werd door een nieuwe generatie studenten en vredesbewegingen, publiek protest en vakbondsbewegingen in vraag gesteld. Dit leidde vooral in de VS tot een ernstige verstoring van de openbare orde. In Europa liet deze nieuwe beweging meer op politiek vlak voelen, een links-progressieve mentaliteit groeide gestaag. Links was in opmars, in sommige Westeuropese landen werden communistische partijen zo groot dat machtsdeelname bijna onvermijdelijk was, tot grote ongerustheid van de regerende elite en kringen waar het kapitaal zat. Er was actie nodig.

Een groeiende groep van gefrustreerde oude krokodillen binnen de Nato, die hun sporen hadden verdiend tijdens WOII of in Korea, Vietnam of in de koloniale strijd in landen zoals Algerije of Congo keken met lede ogen naar de veranderende wereld. Zij werden aangevuld met mensen die na belangrijke, avontuurlijke en vaak lukratieve carrieres in de kolonies nu genoegen moesten nemen met nogal kleurloze civiele of overheidsbaantjes. Zij bleven contacten onderhouden met huurlingen die eveneens uit die kolonies waren teruggekeerd en waarvan sommigen hun toevlucht in de criminaliteit of wapenhandel gezocht hadden of als barbouze fungeerden.

Al deze mensen verzamelden zich in rechtsradikale clubjes van allerlei slag. Sommige legden zich toe op recrutering en rechtsradikale straatactie (FN, VMO,...) Andere probeerden dan weer de publieke opninie te bespelen (NEM clubs, PIO, DeVlag,...). Sommige clubjes waren zeer besloten : kapitaalkrachtigen probeerden er de (geopolitiek) politieke gang van zaken te beïnvloeden (Cercle des Nations, Cercle Pinay, Bilderberg,...) Maar sommige clubs waren minder elitair. Le Jonathan bijvoorbeeld had meer weg van een bordeel dan een politiek gebeuren. Een ander clubje (WNP) ging ondergronds en organiseerden zich in operationele cellen. Geheime diensten en wapenhandelaars hadden een grote voet binnen bij de meeste van deze organisaties, en probeerden ze te manipuleren in hun voordeel.

Rechtsdenkende elementen binnen Nato, leger en staatsveiligheid probeerden een strategie uit te stippelen voor een ruk naar rechts gebaseerd op de nota van de Amerikaanse Westmoreland. (De strategie van de spanning - Infiltratie en stimulatie van linksradikale én rechtsradikale groeperingen, waarvan de terreuracties zouden moeten leiden tot een vraag van het grote publiek naar een sterk autoritaire staat alsook een afkeer van communistische politieke partijen in West-Europa).

Zij hadden bovendien toegang tot het gladio netwerk die - aldus de meer radikale denkers - moest moderniseren van slapende weerstandcellen tot actieve, in het geheim opererende actiecellen die false-flag terrorisme moesten bedrijven. (Misschien moeten we de feiten in Vielsalm en Ecaussines in dit ruimer kader zien.) Alleen op die manier - zo luidde de retoriek in bepaalde kringen - zou de aloude communistische vijand kunnen worden verslaan. Dit leidde in een aantal Europese landen tot verschrikkelijke en schandelijke terreurdaden, met vooral onschuldige slachtoffers.

Maar beperken we ons even tot België. Hier waren de spelers goed geconnecteerd. Het clubje dat ik hier opsom had vermoedelijk in meer of minder mate invloed op de besluitvorming : Mayerus (rijkswacht), Hoggart (link CIA), Falla (link NATO), Fagnart (?), Claude Déry (SDRA), maar vooral "Le Stratège" Bougerol (PIO, NATO, SDRA, WACL, CIA). Laatstgenoemde speelde een actieve rol binnen de World Anti Communist League, stond al sinds vroeg in zijn carrière in Duitsland in contact met Amerikaanse Special Forces en de CIA.

Hij had van de Amerikanen heel wat geheime trainingen gekregen, waar hij zijn skills in psychological warfare, propaganda en anti-terror kon ontwikkelen. Als megalomaan is het volgens mijn bescheiden mening hij die zijn aangeleerde technieken in praktijk wilde brengen. Wellicht speelde hij - samen met zijn dichtste entourage misschien - cavalier seul met dit initiatief, dus zonder afspraken met CIA, WACL of NATO. Ook voor hem was het tijd voor actie.

Extreemlinkse terreur was in full swing met de CCC, dus binnen het idioom van de strategie van de spanning besloten ze zich toe te leggen op rechts terreur, wat in de praktijk betekende anonieme terreur of als gewelddadige criminaliteit vermonde blinde terreur. Al vlug kwam men ook bij Madani Bouhouche terecht, die samen met SDRA collega's Bougerol en Claude Déry lid was een Practical Shooting Club. Een werd een traject uitgestippeld.

Een SDRA8 ploeg gebruiken zou wellicht te riskant zijn voor geheimhouding. Bougerol pochtte dat Latinus met zijn paramilitair getrainde WNP het klusje kon opknappen, maar de Westland New Post bleek gaandeweg toch eerder een groepje ongeregeld dan een goed getrainde eenheid, en was bovendien zo geïnfiltreerd dat niemand nog echt wist welk doel ze dienden. Hoe minder mensen van de operatie afwisten, hoe beter.

Tenslotte onthulde Bouhouche de werkwijze van de eerste Bende van Nijvel-golf. Een aantal wapens waren nog in zijn bezit, dus men zou opnieuw een link kunnen leggen met de vorige golf. Het geniale aan dit idee was dat een heleboel betrokken partijen (staatsveiligheid, de kliek rond VDB, de Mossad - zie deel 1) zouden zwijgen als vermoord en het onderzoek zeker niet zouden aanmoedigen. De zelfde werkwijze werd gebruikt, de inzet van zelfde wapens, voertuigen en ingehuurde criminelen. Enkel communiceren op een'need to know' basis.

Velen wisten wellicht niet in welk spel ze meespeelden en zwegen achteraf als vermoord of werden het. Opdrachtgevers kenden de huurlingen niet, de huurlingen de opdrachtgevers niet. We zullen wellicht nooit weten of er nog overleg gebeurde over de tweede reeks met de opdrachtgevers van de eerste. Zou de eerste combine nog iets willen regelen hebben omtrent Mr. Finné die wat teveel wist en begon te praten ? En dus inderdaad, de bende werd volgens deze hypothese overgenomen door andere opdrachtgevers voor de tweede golf. En Ostrovsky zou volgens deze hypothese niet zo ver naast de waarheid zitten met zijn boek, dat overigens nog heel wat andere vragen onbeantwoord laat.

En zo geschiedde het dat in Overijse, Eigenbrakel en Aalst, drie provinciale Belgische stadjes in het druilerige najaar van 1985 maar liefst 16 onschuldige en niets vermoedende mensen het leven lieten tijdens hun banale winkelaankopen. Slachtoffers van grootheidswaanzin, en de angst van de heersende klasse om de macht uit handen te moeten geven.

Nadat al vrij vlug na Aalst journalisten de wanverhouding tussen het gepleegde geweld en buit aankaartten en al vrij snel fluisterend verwezen naar een extreemrechts complot - werden de wapens neergelegd. Het politieke objectief was niet echt bereikt, maar de publieke roep naar meer middelen voor ordehandhaving zou alvast niet meer langer genegeerd kunnen worden.

Juan Mendez, stelde nog even een probleem. Hij had een sterk vermoeden dat zijn goeie vriend Bouhouche niet alleen zijn wapencollectie had gestolen, paar wellicht ook tot over zijn oren betrokken was in de 'Bende'. Wat wist hij precies ? Zeker is dat hij bepaalde politiediensten begon te benaderen. Hij werd zo overstuur dat de Mossad hier het zekere voor het onzekere wilde nemen en hij in zijn wagen langs een oprit werd vermoord.

Tenslotte moest men nog een tip geven dat er wel wat op te vissen viel in zwaaikom van Ronquieres om de link tussen alle misdaden te bevestigen en het gerecht op te zadelen met het grootste naoorlogse criminele mysterie.

Einde deel 2

Re: Theorie van Sebastiaan

Hestur, ik las zonet je knappe reconstructie op deze website. Deze is vooral opgebouwd vanuit de daders (uitvoerders). Misschien interessant op die te koppelen aan bovenstaande hypothese. Ik zie alvast veel overeenkomsten  zoals de genoemde criminelen als uitvoerders, Lekeu en Bouhouche als pionnen van de Israeli's, Hage Maroun als Libanese connectie...

Re: Theorie van Sebastiaan

LEO, alvast benieuwd naar je reacties.

10

Re: Theorie van Sebastiaan

Indrukwekkend stukje.