Re: Strategie van de Spanning

Hoewel ik het Strategie van de Spanning-motief best aannemelijk vind, blijf ik toch twijfelen. En niet omdat de overvallen uit 1985 niet in het plaatje zouden passen, nee ik heb een ander bezwaar:

Het was zo kort... Ze gaan twee avonden flink te keer bij supermarkten, en dat is het dan. Dan houdt het op. Wie weet hoe veel voorbereiding er wel niet geweest is voor deze hele Strategie van de Spanning. Is het doel dan na twee avondjes schieten al bereikt? Begrijp me goed, met het oog op de slachtoffers zijn deze twee avonden vreselijk en traumatisch geweest, en dat probeer ik zeker niet te bagatelliseren. Maar het lijkt me zo'n mager succes na misschien wel een hele lange voorbereiding. En hoe verschrikkelijk het ook is dat zestien mensen zo maar worden neergeknald, uiteindelijk hadden ze ook nog veel meer mensen dood kunnen schieten. Ook dat is niet gebeurd.

Als ze er op uit waren om veel slachtoffers te maken, had het ook allemaal nog veel erger kunnen zijn, het lijkt nu toch of telkens een soort selectie wordt gemaakt waarbij de ene persoon zonder meer wordt vermoord, terwijl een ander die ook binnen schietbereik is met rust wordt gelaten. Die ene klootzak ging wel speciaal naar David Van den Steen toe om hem kapot te schieten, maar David was niet de enige die daar in die winkel lag, hij had nog wel tien klanten overhoop kunnen schieten. Daarom blijf ik het toch een "selectief terrorisme" vinden.

En het is goed mogelijk dat er na Aalst iets is gebeurd waardoor het verhaal ineens is gestopt, maar een overtuigende verklaring daarvoor heb ik nog niet gehoord. Eén van die knakkers doodgeschoten door Eddy Nevens? Tuurlijk, kan best, maar er hadden zat anderen zijn plaats in kunnen nemen. Erg overtuigend vind ik dat allemaal niet. Een onderlinge ruzie dan? Ook heel goed mogelijk, maar de opdrachtgevers hadden best een paar andere idioten of coke-snuivers gevonden die het werk verder hadden voortgezet. Maar nee, het stopt, al na twee afleveringen. En hoe blij ik daar ook om ben, ik vind het niet passen in een verhaal van Strategie van Spanning. Daar stopt het te abrupt voor. Wat is er nu toch gebeurd dat het zo plotseling is afgelopen?

Re: Strategie van de Spanning

Martin Holland wrote:

Daarom blijf ik het toch een "selectief terrorisme" vinden.

Die term daar kan ik me wel in vinden, en de opmerkingen die je maakt ook. De aanslagen van 85 van de Bende van Nijvel zijn het toppunt van het de opeenstapeling van een uitzonderlijk gewelddadige periode: CCC, Haemers die ook zeer gewelddadig was, WNP en anderen, Bouhouche en Beijer, ook bijvoorbeeld het Heizel-drama. Meeste van bovenstaande feiten - buiten die van de Bende van Nijvel - zijn duidelijker te plaatsen naar motief, daders, doelgroep. Zie de CCC, of WNP, Haemers dat is te plaatsen men kon als burgen buiten de gevaren zone blijven, en de buurman stond buiten verdenking.

De Bende van Nijvel doet in 85 juist het omgekeerde, tot op 30 jaar na datum zijn de vragen over motief, daders doelgroep nog altijd open, ze kunnen - dan wel in bejaarde vorm - nog altijd toeslaan met de RG1 en de RG2. Het het psychologische effect van de Bende van Nijvel-aanslagen is enorm zelfs tot op vandaag heeft het een mysterieuze greep op de politiek en justitie.

De kern van psychologische oorlogsvoering is verwarring, angst (liefst verlammende angst, zoals de Bende van Nijvel. Tot nu zijn mensen bang), verdeeldheid creëren, bij de doelgroep en omgeving, en zelf mythisch gevaarlijk, ongrijpbaar blijven, zodat het gevaar blijft duren. Wat effectief ook is gebeurt. Voor een groep van personen die betrokken waren bij bepaalde dossiers was de angst zeer groot, zie Gol minister van justitie bv.

Men kan het niet echt vergelijken met de andere landen waar het communisme het gevaar was. In België had blijkbaar een machtige groep problemen van de soort de vergeten moesten worden, met een duidelijk signaal, het is toch wel opvallend hoeveel rechtszaken en dossiers in 85 nog hangend waren, waar later niets meer van gehoord is. en het geheugen verlies van velen, zoals Deprêtre die voor de Bendecommissie verklaarde niet in het Eurosystem-dossier gewerkt te hebben.

Een optie?

De waarheid schaadt nooit een zaak die rechtvaardig is.

Re: Strategie van de Spanning

Wat je zegt over 1985 is inderdaad waar, dat was echt een jaar met heel veel spanning. En dan die ene week in november, eerst een overval van Haemers met onschuldige doden, bomaanslagen van de CCC en tenslotte een gruwelijke slachtpartij van de Bende van Nijvel. De angst moet er na die week wel heel erg ingezeten hebben bij de mensen.

Maar voor mijn gevoel zou dat nog veel meer zijn geweest als de Bende van Nijvel langer actief was gebleven, dan was het gevoel van veiligheid bij de mensen helemaal verdwenen, en het lijkt er toch op dat dat juist hetgene was waar men op uit was.

En ik kan me niet voorstellen dat ze na 'Aalst' ineens niet meer durfden, ze hadden wellicht iets voorzichtiger te werk moeten gaan, maar er hadden nog gelegenheden genoeg geweest waar ze veel slachtoffers en veel onveiligheid hadden veroorzaakt.

Maar toch is het na die twee raids ineens voorbij. En dat blijf ik raar vinden. Ze hadden bijvoorbeeld ook na een paar maanden, als het stof weer wat was neergedwarreld, ineens weer een overval kunnen doen, net nu de mensen dachten dat het voorbij was, dat het land weer veilig was. Dat had nog veel meer impact gehad.

En voor zover ik de geschiedenisboeken er op nasla, is er vlak na november 1985 niet ineens iets gebeurd in de regering of politiek of wat ook dat het idee geeft dat het doel bereikt was. Maar waarom toch dan dat abrupte einde? Dat blijft voor mij één van de moeilijkste vragen in dit geheel. Of we er ooit een antwoord op krijgen?

Re: Strategie van de Spanning

De regering Martens-V werd een paar weken na Aalst opgevolgd door Martens-VI dus als het om een radicale verandering te doen was. dan was de strategie van de spanning bepaald geen succes.

Ik vind het ook altijd een wat rare redenering: dat de Bende van Nijvel bedoeld was om België klaar te stomen voor een rechtser kabinet. Het zou kunnen als België destijds een linkse regering had, maar het omgekeerde was het geval. België had in die jaren al die tijd een rechts en pro-Amerikaans kabinet. Van 1981 tot 1988 was er in regeringskringen geen socialist te bekennen. Een ruk naar rechts was dus niet aan de orde.

Natuurlijk, er zijn altijd mensen voor wie het nóg rechtser moet, maar ga je daarvoor aanslagen plegen die als banditisme zijn vermomd? De geschiedenis laat zien dat terreur die geen doekjes windt om het feit dat het terreur is, veel effectiever is om politieke veranderingen te bereiken. De CCC zou veel beter in een strategie van de spanning passen (als die er al was) dan de Bende van Nijvel.

Re: Strategie van de Spanning

Bovenstaande opmerking zijn heel terecht, Ik zie deze aanslagen van de Bende van Nijvel niet om een rechtser bewind aan de macht te brengen, er was immers geen links gevaar in België en in de NATO was Belgie bij de beste leringen van de klas, zeker na de periode van Vanden Boeynants op defensie.

Men kan de aanslagen zien als een drukkingsmiddel op justitie, in de periode 85 werd Gol nogal geviseerd, zie de bomaanslag in Luik (Sinterklaas) een symbolische link met Aalst (Sin-Maarten maar ook kristalnacht). De hangende dossiers die justitie moest behandelen waren van de aard, als de waarheid moest naar boven komen ... er is veel te koop maar eer en een goede naam zijn toch zo broos.

Punt is er moest iets verborgen blijven. Eén van de gevolgen van de herfst van '85 was, iedereen kon een huiszoeking krijgen, wat ook gebeurt is, bv operatie Mamoet, maar ook het hele misdaad milieu als extreem-rechts werd doorgelicht, ondertussen op zoek naar de chantagedossiers.

En de heren van stand, gingen weer over naar de orde van de dag. Een vraag die men kan stellen is: als de waarheid van bepaalde zeer belastende dossiers naar boven zou komen, hoe had het volk gereageerd, welke impact had dit gehad op de verkiezingen, en als één begint te praten waar stopt het dan? Wie heeft er na '85 nog gepraat? Waarom durft nu zelfs nog niemand te praten? Waarom meer aanslagen als het doel bereikt was?

De waarheid schaadt nooit een zaak die rechtvaardig is.

Re: Strategie van de Spanning

the end wrote:

In psychologische oorlogsvoering, ziet men ook in maffia, het grootste effect is, extreem gruwelijk tekeer gaan, liefst nog met bizarre maskers of wapens, en iemand achterlaten die zwaar gewond is die het kan na vertellen

Inderdaad, en is in mijn ogen de reden waarom David Van den Steen nog leeft.

Re: Strategie van de Spanning

Als het de toepassing was van de Strategie van de Spanning dan zie ik het eerder als een soort van Strategie van de Spanning naar de ordediensten toe i.p.v. naar de bevolking. Dus niet om een ruk naar een rechtse regering te krijgen maar om de middelen vrij te krijgen voor allerhande grootschalige wapencontracten voor Rijkswacht en Defensie.

Je mag het zeker niet beperken tot de overvallen van september en november 1985 en zelfs niet beperken tot de feiten die gepleegd werden door de Bende van Nijvel tout court. Vergeet niet dat de Bende van Nijvel de warenhuizenovervallen begonnen zijn op 11 februari 1983. Misschien zelfs op 21 januari 1983 met de overval op de Delhaize van Woluwe (zie interview met Pierre Dumont).

Als je de warenhuisfeiten oplijst krijg je het toch al een behoorlijk lijstje:

Tel daar dan nog de schietincidenten bij met de ordediensten zoals in Maubeuge, Waver, Hoeilaart, Nijvel, Diable des Amoureux, Aalst en de diefstal van de kogelwerende vesten in Temse. En deze feiten werden gecombineerd met de aanslagen van de CCC in 1984, de diefstal van telexen uit het NATO-hoofdkwartier, de wapendiefstallen uit rijkswacht- en legerkazernes (niet alleen in Etterbeek in 1982 en Vielsalm in 1984 want er waren er nog) en wie weet nog het Heizeldrama. Dan krijg je finaal een behoorlijke indrukwekkende lijst van incidenten waar telkens opnieuw de ordediensten de zwakste positie in hadden.

Waarom is het na Aalst gestopt? Was het doel bereikt, nl. de versteviging van de ordediensten zowel in mankracht als in voertuigen en wapens? Weet dat bij wapencontracten en leveringen aan de Rijkswacht en Defensie toen altijd commissies/smeergeld werden uitbetaald. Kijk nog maar eens goed naar de bedragen die door de regeringen werden vrijgemaakt en naar de data van de beslissingen (vooral die van 7 februari 1986) » overzichtstabel politieke beslissingen ingevolge de Bendefeiten en de aanslagen van de CCC

Re: Strategie van de Spanning

Een element in deze is ook dat er in '85 3 aanslagen waren van de Bende van Nijvel kort en heel choquerend, maar dat ze achter de schermen continu mensen onder druk bleven zetten en bedreigden, zie getuigen, maar wat op justitie, hoe bang. Wat openbaar is van de deze bedreigingen zal maar het topje van de spreekwoordelijke ijsberg zijn, al van in Waver of Maubeuge zijn er die telefoons.

De opdrachtgevers en of daders hadden een zeer machtig instrument, ze kunnen na hun aanslagen met een klein signaal of moeite dingen sturen of manipuleren (wat ze ook gedaan hebben), maak iemand bang, geef via een andere weg de oplossing voor het probleem en je hebt controle.

Een ander element, zowel de staatsveiligheid, als de militaire veiligheid en het parketgeneraal weten zogezegd van niets. Dit is in feite in zo'n dossier onmogelijk, ze hebben zogezegd zelfs geen onderzoek gevoerd de veiligheidsdiensten, de spreekwoordelijk muur waar sommigen het over hebben zit op de hogere niveau's.

De waarheid schaadt nooit een zaak die rechtvaardig is.

Re: Strategie van de Spanning

Martin Holland wrote:

En voor zover ik de geschiedenisboeken er op nasla, is er vlak na november 1985 niet ineens iets gebeurd in de regering of politiek of wat ook dat het idee geeft dat het doel bereikt was.

In de biografie van Martens lezen we hierover:

In de bres voor hervormingen

Na de opluchting kwam de bezinning. Ondanks de feitelijke onthoofding van de CCC bleven er te veel onopgeloste misdrijven om van een overwinning te spreken en terug te keren naar de klassieke criminaliteitspolitiek van laissez faire, laissez passer. Bij de start van mijn nieuwe regering eind 1985 beseften wij dit uiteraard ook en daarom stuurden wij aan op een dringende versterking van het ordehandhavingsapparaat.

In de regeringsverklaring die ik op 29 november 1985 voorlas voor Kamer en Senaat, kaartte ik het veiligheidsprobleem nadrukkelijk aan: ‘In het laatste kwart van de twintigste eeuw hebben de West-Europese landen af te rekenen met een dubbele uitdaging. Enerzijds wordt het welzijn van hun bevolkingen in het gedrang gebracht door een lange economische crisis, waar ze thans met moeite uitraken. Anderzijds wordt hun veiligheid bedreigd door opeenvolgende gewelddaden waartegen zij zich op doelmatige wijze moeten verweren.’

Ik pakte ook uit met een aantal ambitieuze voornemens: ‘De veiligheid van de burgers is essentieel in een Rechtsstaat. De regering zal de maatregelen die door de vorige regering reeds werden beslist, integraal uitvoeren. Zij zal erop toezien dat alle betrokken veiligheidsinstanties over de nodige mankracht, institutionele en budgettaire middelen beschikken. Met dit doel zal de regering bijkomende maatregelen treffen. De samenwerking en de coördinatie van de politiediensten, een betere verdeling van hun taken, de centralisering van de vervolging en van het gerechtelijk onderzoek van de zware misdaad, de verbetering van de preventie, van de vorming en van de uitrusting, zullen hierbij centraal staan. Tevens zal zij, in de strijd tegen het geweld en het terrorisme, een gecoördineerd optreden op Europees en internationaal vlak aanmoedigen.’

Het regeerakkoord bleef geen dode letter want al op 14 februari 1986 kondigden we een pakket extra veiligheidsmaatregelen aan. We beslisten om een aanvullend krediet van bijna 8 miljard frank (200 miljoen euro) uit te trekken om de uitrusting van vooral de rijkswacht te verbeteren. De patrouilles zouden worden uitgerust met kogelvrije vesten, zwaardere bewapening en snelle Golf GTI's, de beruchte wagen van de Bende van Nijvel. Daarnaast zouden de transmissiesystemen van rijkswacht, politie en gerechtelijke politie worden vernieuwd en op elkaar worden afgestemd. En er kwam ook een gestroomlijnd politiealarm.

Als een verder gevolg verwijst Martens ook naar de commissie aan die de ordediensten na al deze gebeurtenissen moest doorlichten, wat een weinig flatterend beeld schetste en de 'politieoorlog' blootlegde.

Re: Strategie van de Spanning

CleverTrevor wrote:

De regering Martens-V werd een paar weken na Aalst opgevolgd door Martens-VI dus als het om een radicale verandering te doen was. dan was de strategie van de spanning bepaald geen succes

Inderdaad, het lijkt erop dat de regering al grotendeels in de pocket was toen Aalst gebeurde. Uit de biografie van Wilfried Martens:

Op het moment dat de Bende van Nijvel in Aalst terreur zaaide en mensenlevens verwoestte, reed ik op de autoweg Brussel-Oostende naar mijn appartement in Oostduinkerke om het weekend door te brengen. Ik had die dag alle redenen om in een optimistische stemming te verkeren. De formatiebesprekingen voor mijn zesde regering waren in een beslissende fase getreden en het zag ernaar uit dat we gauw een heruitgave van een christendemocratisch-liberale regering zouden kunnen installeren.