Re: Bilderberg

Onze eigenste Willy Claes geeft een woordje uitleg over de Bilderberg vergaderingen » www.radio1.be

Of praat hij zijn mond voorbij? Willy Claes: "Maar natuurlijk, de rapporteur probeert toch altijd wel een synthese te trekken en iedereen is verondersteld gebruik te maken van die conclusies in het milieu waar hij invloed heeft hé."

12

Re: Bilderberg

En voor zij die geen Italiaans begrijpen maar wel wat Frans, een interview met Imposimato » YouTube

13 (edited by dim 15-04-2013 15:02)

Re: Bilderberg

En nog deze visie over Bilderberg, die me niet eens zo gek lijkt:

Bilderberg is in essentie geen "mondiale regering" maar wel een NATO-werktuig

Depuis plusieurs années, l’idée s’est répandue que le Groupe de Bilderberg serait un embryon de gouvernement mondial. Ayant eu accès aux archives de ce club très secret, Thierry Meyssan montre que cette description est une fausse piste utilisée pour masquer la véritable identité et fonction du Groupe: le Bilderberg est une création de l’OTAN. Il vise à convaincre des leaders et à manipuler l’opinion publique à travers eux pour la faire adhérer aux concepts et aux actions de l’Alliance atlantique.

De eerste samenkomst was gericht op anticommunisme (inclusief via het éénmaken van Europa)

70 personnalités, issues de 12 pays, participent à la première réunion du Groupe. C’est un séminaire de trois jours, du 29 au 31 mai 1954, près d’Arnhem (Pays-Bas). Les invités sont répartis dans deux autres hôtels avoisinants, mais les débats se tiennent dans l’établissement principal qui donna son nom au Groupe. Les invitations, à en-tête du Palais de Soestdijk, sont sybillines: "J’apprécierais vivement votre présence au congrès international, sans caractère officiel, qui se tiendra aux Pays-Bas vers la fin du mois de mai. Ce congrès désire étudier un certain nombre de questions d’une grande importance pour la civilisation occidentale et a pour but de stimuler le goodwill et l’entente réciproque grâce à un libre échange de vues."

Elles sont signées du prince consort des Pays-Bas, Bernhard zur Lippe-Biesterfeld, et accompagnées de quelques pages d’informations administratives sur le transport et l’hébergement. Tout au plus y apprend-on que les délégués seront issus des États-Unis et de 11 États ouest-européens, et que 6 séances de travail de 3 heures chacune sont prévues. Vu le passé nazi du prince Bernhard (qui avait servi dans la cavalerie SS jusqu’à son mariage en 1937 avec la princesse Juliana) et dans le contexte du McCarthysme, il est clair que les "questions d’une grande importance pour la civilisation occidentale" tournent autour de la lutte contre le communisme. Une fois arrivé sur place, l’impression des invités est tempérée par les deux présidents de séance : l’entrepreneur états-unien John S. Coleman et le ministre belge sortant des Affaires étrangères Paul van Zeeland. Le premier est un militant du libre-échange, le second est un partisan de la Communauté européenne de Défense (CED).

La CED est un projet qui visait à créer une armée européenne intégrée à l’OTAN. Il fut rejeté en 1954 par le Parlement français à l’instigation des Gaullistes et du Parti communiste. Il faut attendre 2010-11 pour que ce projet trouve un début de réalisation avec l’entente franco-britannique au sein de l’OTAN et la guerre de Libye. Enfin, on aperçoit en bout de tribune Joseph Retinger, l’éminence grise des Britanniques. Tout cela laisse à penser que les monarchies hollandaise et britannique ont sponsorisé cette réunion pour soutenir la Communauté européenne de Défense et le modèle économique du capitalisme libre-échangiste face à l’anti-américanisme que promeuvent communistes et gaullistes. Cependant, les apparences sont trompeuses. Il ne s’agit pas de faire campagne pour la CED, mais de mobiliser les élites pour la Guerre froide. S.A.R. le prince Bernhard a été choisi pour convoquer ce congrès parce que son statut de prince consort lui donne un caractère étatique sans pour autant être officiel.

Il masque le commanditaire: une organisation inter-gouvernementale qui entend manipuler les gouvernements de certains de ses États membres. John S. Coleman n’est pas encore le président de la Chambre de Commerce des États-Unis, mais il vient de créer le Comité des citoyens pour une politique nationale du Commerce (Citizen’s Committee for a National Trade Policy — CCNTP). Selon lui, le libre-échange absolu, c’est-à-dire le renoncement à tous les droits de douane, permettra aux pays alliés des États-Unis d’accroître leur richesse et de financer la Communauté européenne de Défense (c’est-à-dire de réarmer l’Allemagne et d’intégrer sa puissance militaire potentielle au sein de l’OTAN) Or, les documents en notre possession montrent que le CCNTP n’a de citoyen que le nom. C’est en réalité une initiative de Charles D. Jackson, le conseiller en guerre psychologique de la Maison-Blanche.

L’opération est pilotée en amont par William J. Donovan, l’ancien commandant de l’OSS (le service de renseignement US durant la guerre) désormais chargé d’édifier la branche américaine du nouveau service secret de l’OTAN, le Gladio. Paul van Zeeland n’est pas seulement le promoteur de la Communauté européenne de Défense, c’est aussi un politicien de grande expérience. À la Libération, il a présidé la Ligue indépendante de coopération européenne (LICE) dont l’objectif est de créer une union douanière et monétaire. Cette organisation a été mise en place par Joseph Retinger, déjà cité. Précisément Retinger, qui fait office de secrétaire du congrès de Bilderberg, a servi durant la guerre dans les services secrets anglais (SOE) du général Colin Gubbins. Aventurier polonais, Retinger s’est retrouvé conseiller du gouvernement Sikorski en exil au Royaume-Uni. À Londres, il a animé le microsome des gouvernements en exil se faisant ainsi le plus beau carnet d’adresse de l’Europe libérée. Son ami Sir Gubbins a officiellement quitté le service et le SOE a été dissout.

Il dirige une petite entreprise de tapis et textiles, qui lui sert de "couverture". En réalité, aux côtés de son homologue Donovan, il est chargé de créer la branche anglaise du Gladio. Il a participé à toutes les réunions préparatoires du congrès de Bilderberg et est présent parmi les invités, assis à côté de Charles D. Jackson. À l’insu des participants, ce sont donc les services secrets de l’OTAN qui sont la puissance invitante. Bernhard, Coleman et van Zeeland servent de paravents. Parmi les dix orateurs inscrits, on relève deux anciens Premiers ministres (Guy Mollet, France et Alcide de Gasperi, Italie), trois responsables du Plan Marshall, le faucon de la Guerre froide (Paul H. Nitze) et surtout un très puissant financier (David Rockefeller).

Slechts een harde kern maakt deel uit van het plan, de rest is aanwezig om "gemanipuleerd te worden" :

Selon les documents préparatoires, une vingtaine de participants sont dans la confidence. Ils savent plus ou moins en détail qui sont les tireurs de ficelles et ont rédigé à l’avance leurs interventions. Les moindres détails ont été ajustés et il n’y a aucune part d’improvisation. Au contraire, la cinquantaine d’autres participants ignore tout de ce qui se trame. Ils ont été choisis pour influencer leurs gouvernements respectifs et l’opinion publique de leur pays. Le séminaire est donc organisé pour les convaincre et pour les pousser à s’engager à propager les messages que l’on veut diffuser. Les interventions ne portent pas sur les grands problèmes internationaux, mais analysent la stratégie idéologique supposée des Soviétiques et exposent la manière dont elle doit être contrée dans le « monde libre ».

De Gladio-strategie wordt er versterkt

Les premières interventions évaluent le danger communiste. Les « communistes conscients » sont des individus qui entendent placer leur patrie au service de l’Union soviétique afin d’imposer au monde un système collectiviste. Ils doivent être combattus. Mais cette lutte est difficile car ces « communistes conscients » sont noyés en Europe dans une masse d’électeurs communistes qui ignorent tout de leurs sombres desseins et les suivent dans l’espoir de meilleures conditions sociales. Progressivement, la rhétorique se durcit. Le « monde libre » doit affronter le « complot communiste mondial », non seulement de manière générale, mais aussi en répondant à des questions concrètes sur les investissements états-uniens en Europe ou sur la décolonisation. Enfin, les orateurs en arrivent au problème principal —que les Soviétiques, assurent-ils, exploitent à leur profit— : pour des raisons culturelles et historiques, les responsables politiques du « monde libre » emploient des arguments différents aux États-Unis et en Europe, arguments qui se contredisent parfois. Le cas le plus emblématique est celui des purges organisées par le sénateur McCarthy aux États-Unis. Elles sont indispensables pour sauver la démocratie, mais la méthode choisie est ressentie en Europe comme une forme de totalitarisme. Le message final, c’est qu’aucune négociation diplomatique, aucun compromis n’est possible avec les « Rouges  ».

Il faut empêcher coûte que coûte les communistes de jouer un rôle en Europe occidentale, mais il va falloir ruser : comme on ne peut pas les arrêter et les fusiller, il faudra les neutraliser avec discrétion, sans que leurs électeurs eux-mêmes s’en rendent compte. Bref, l’idéologie qui est développée, c’est celle de l’OTAN et du Gladio. Il n’a jamais été dit que l’on truquerait les élections, ni que l’on assassinerait les tièdes, mais tous les participants ont admis que pour sauver le « monde libre », il faudrait mettre la liberté entre parenthèses. Bien que le projet de Communauté européenne de Défense (CED) ait échoué trois mois plus tard sous les coups de boutoir des députés communistes et « nationalistes extrémistes » (c’est-à-dire gaullistes) au Parlement français, le congrès fut considéré comme un succès. Malgré les apparences, il n’avait pas pour but de soutenir la création de la CED ou toute autre mesure politique précise, mais de diffuser une idéologie dans la classe dirigeante, puis à travers elle dans la société. Objectivement, les Européens de l’Ouest avaient de moins en moins conscience des libertés dont ils étaient privés et ils étaient de plus en plus informés des libertés qui faisaient défaut aux habitants de l’Europe de l’Est.

De tweede meeting: exit Bernhard wegens Lockheed-schandaal

Un second congrès est donc organisé en France, du 18 au 20 mars 1955. À Barbizon. Progressivement l’idée que ces congrès seront annuels et qu’ils nécessitent un secrétariat permanent s’impose. Le prince Bernhard se met en retrait lorsqu’il est pris en flagrant délit de trafic d’influence (scandale Lockheed-Martin). Il cède à l’ancien Premier ministre britannique Alec Douglas Home (1977-80), la présidence qui sera ensuite tenue par l’ancien chancelier et président allemand Walter Scheel (1981-85), l’ancien gouverneur de la Banque d’Angleterre Eric Roll (1986-89), l’ancien secrétaire général de l’OTAN Peter Carrington (1990-98), et enfin l’ancien vice-président de la Commission européenne Étienne Davignon (depuis 1999). Pendant longtemps, le président du Groupe de Bilderberg est assisté de deux secrétaires généraux, un pour l’Europe et le Canada (les États vassaux), l’autre pour les États-Unis (le suzerain), cependant, il n’y a plus qu’un seul secrétaire général depuis 1999.

Volgende meetings: meer van hetzelfde maar wisselende leden om de "blijde boodschap" te verspreiden

D’une année sur l’autre, les débats sont très redondants, c’est pourquoi les invités changent. Il y a toujours un noyau dur qui a préparé le séminaire à l’avance et des nouveaux venus à qui l’on inculque la rhétorique atlantiste du moment. Actuellement, les séminaires annuels rassemblent plus de 120 participants, dont toujours un tiers forment le noyau dur. Ils ont été sélectionnés par l’Alliance en fonction de l’importance de leurs relations et de leur capacité d’influence, indépendamment de leurs fonctions dans la société. Ainsi, ils restent membres du noyau dur lorsqu’ils changent de métier. Les Bilderbergers n’engagent pas les entreprises ou institutions dans lesquelles, ils travaillent.

Cependant, il est intéressant d’observer la diversité de leurs secteurs d’activité. Au cours des dernières années, le nombre de sujets abordés lors des séminaires annuels a augmenté en fonction de l’actualité internationale. Mais cela ne nous apprend rien, car ces discussions n’ont aucun objet en elles-mêmes, elles sont juste des prétextes pour faire passer des messages. Malheureusement, nous n’avons pas eu accès aux documents préparatoires les plus récents et ne pouvons que supputer sur les mots d’ordre que l’OTAN s’efforce de diffuser via ces leaders d’opinion. La réputation du Groupe de Bilderberg a conduit certains auteurs à lui attribuer des capacités de nomination. C’est stupide et cela masque les vrais tireurs de ficelles qui se trouvent au sein de l’Alliance atlantique.

Het is niet: de plaats waar wereldpolitiek op een paar dagen geklonken wordt

Par exemple, on a rapporté que durant la dernière campagne électorale présidentielle aux États-Unis, Barack Obama et Hillary Clinton ont disparu durant une journée, le 6 juin 2008, pour négocier à l’écart la fin de leur rivalité. Ils se sont en réalité rendus au séminaire annuel du Groupe de Bilderberg, à Chantilly (Virginie, USA). Or, le lendemain, Mme Clinton annonçait qu’elle se retirait de la course. Certains auteurs en ont conclu que la décision a été prise au cours de la réunion du Bilderberg. Ce n’est pas logique, dans la mesure où cette décision était certaine depuis trois jours vu le nombre de voix du sénateur Obama au sein du comité d’investiture du Parti démocrate. Selon notre source, c’est autre chose qui s’est passé. Barack Obama et Hillary Clinton ont conclu à l’écart un accord financier et politique. Le sénateur Obama a renfloué les caisses de sa rivale et lui a offert un poste dans son administration (Mme Clinton a refusé la vice-présidence et a choisi le département d’État) en échange de son soutien actif durant la campagne contre le candidat républicain.

Puis, les deux leaders ont été introduits par James A. Johnson au séminaire du Bilderberg où ils ont assuré les participants qu’ils travailleraient ensemble. Depuis longtemps déjà, Barack Obama était le candidat de l’OTAN. M. Obama et sa famille ont toujours travaillé pour la CIA et le Pentagone. De plus, les premiers financements de sa campagne ont été fournis par la Couronne d’Angleterre via l’homme d’affaire Nadhmi Auchi. En présentant le sénateur noir aux Bilderbergers, l’Alliance atlantique organisait à l’échelle internationale les relations publiques du futur président des États-Unis. De même, on a rapporté que le Groupe de Bilderberg a organisé un dîner impromptu, hors séminaire, le 14 novembre 2009 au Château de Val Duchesse, propriété du roi de Belgique.

L’ancien Premier ministre belge Herman von Rompuy y a prononcé un discours. Or, cinq jours plus tard, il fut élu président du Conseil européen. Là encore, certains auteurs en on conclu à tort que le Groupe de Bilderberg était le « faiseur de roi ». En réalité, le président de l’Union européenne ne pouvait pas être choisi en dehors des cercles de l’OTAN, puisque —rappelons-le— l’Union européenne est issue des clauses secrètes du Plan Marshall. Et ce choix devait être avalisé par les États membres. Ce type de décision nécessite de longues négociations et ne se prend pas lors d’un dîner entre amis.

Van Rompuy werd door Davignon via Bilderberg "gelanceerd" in de juiste kringen

Toujours selon notre source, le président du Groupe de Bilderberg, Étienne Davignon, a convoqué ce dîner exceptionnel pour présenter van Rompuy à ses relais d’influence. La chose était d’autant plus indispensable que la première personnalité à occuper la nouvelle fonction de président de l’Union était totalement inconnue en dehors de son pays. Au cours du repas, M. Van Rompuy a exposé son programme de création d’un impôt européen pour financer directement les institutions de l’Union sans passer par les États membres. Il restait aux Bilderbergers à clamer partout où ils le pouvaient qu’ils connaissent Herman von Rompuy et attestent de ses qualités pour présider l’Union.

Bron » www.voltairenet.org

14 (edited by dim 15-04-2013 17:12)

Re: Bilderberg

Wijlen Paul van Zeeland, Bilderberger van het eerste uur, tiens is die niet onlangs in het nieuws geweest omwille van zijn off-shore bedrijfje in Panama (gesticht in 1946). Welk geld moest daar geparkeerd worden zou iemand zich dan afvragen... en van waar was het afkomstig? Hoe dan ook, de familie Van Zeeland is er met een boete van 18.000 Euro makkelijk van onderuit gemuisd. Dossier dicht. Wat een koopje.

» www.hln.be

Re: Bilderberg

De Belgische socialist Paul Henri Charles Spaak heeft samen met "Robert Rothschild" die vanaf april 1937 zijn kabinet vertegenwoordigde en in 1954 kabinetschef werd het Verdrag van Rome opgesteld, in 1957 werd H. Spaak SG NATO en ondertekende in deze hoedanigheid op 25 maart 1957 het door hem opgestelde Verdrag van Rome, de fundering van het derde Rijk binnen Europa. Spaak zei: "Ik denk dat we het Romeinse Rijk hersteld hebben zonder dat er ook maar een schot werd gelost." Nog over Robert Rothschild:

As an officer in the Belgian army reserve on the outbreak of World War II, Robert Rothschild returned to his regiment and his brother Maurice started his service at the Brigade Piron. In May 1940, he was captured by the Germans and sent to Colditz Castle as a Prisoner of war (POW). In 1941 he was sent back to Brussels and released. With the help of underground organisations and the Special Operations Executive (SOE) he escaped to Vichy France. He obtained an exit visa from a pro-Belgian French official and travelled to neutral Spain. He made his way to London to join the Belgian government in exile of Hubert Pierlot, which posted him to the diplomatic legation in Lisbon (Portugal). Lisbon was crawling with spies, all of whom knew one another's identity. They lunched at the same restaurants, peering at one another over their menus.

Robert was due to join the Belgian delegation at NATO after the summit conference in Paris in 1960 between Nikita Khrushchev and Dwight D. Eisenhower. But, because of the Lockheed U-2 spy plane crisis, the conference was a failure and so Rothschild was sent to the Belgian Congo as number two to the governor. He arrived in Leopoldville (now Kinshasa) two days after the rebellion by the constabulary, egged on by the Pan-Africanist Congolese independence leader Patrice Lumumba. After the independence of the Congo from Belgium in 1960, Katanga, the richest of the six provinces of the Belgian Congo seceded on 11 July, and the Belgians decided to move to Elisabethville (now Lubumbashi) in Katanga. While in Katanga, Rothschild had to steer his way delicately between Moise Tshombe the Rightist Katangan leader, who wanted Belgian support for the independence of the State of Katanga and Belgium, which was reluctant to grant it.

De waarheid schaadt nooit een zaak die rechtvaardig is.

16

Re: Bilderberg

Paul Van Zeeland was erevoorzitter van het "Comité international d'Information et d'Action Sociale" (CIAS). CIAS was de voortzetting van "Paix et liberté", een anticommunistisch gladio-werktuig onder de vleugels van de CIA en NAVO.

17

Re: Bilderberg

Onthullingen over de Bilderberg groep

Op maandag 30 mei 2011 interviewde de Russische journalist Peter Odintsov een hooggeplaatste Zwitserse bankier in Moskou. De bankier verklaarde in het interview dat hij betrokken is geweest bij een directe betaling in contanten aan een professionele huurmoordenaar, die was ingehuurd om de president van een derde wereldland te vermoorden.

De Zwitserse bank in kwestie ontving een gecodeerde en handgeschreven betalingsinstructie van de inlichtingendienst van een vreemde mogendheid. Deze procedure was en is nog steeds standaard praktijk bij de  Black Ops, die in opdracht van de Bilderberg groep worden uitgevoerd. Zwitserse banken krijgen regelmatig dergelijke betalingsopdrachten die verband houden met executie opdrachten.

Vergelijkbare Zwitserse bankbetalingsopdrachten werden gebruikt om internationale ondermijnende activiteiten, uitgevoerd in opdracht van de Bilderberg groep te financieren, zoals het aanjagen van kunstmatige revoluties, stakingen, het aanzetten tot politieke onrust en politie acties. Er passeren bedragen in de biljoenen dollars aan transacties met een illegaal, ongecontroleerd en voor de belastingdiensten onzichtbaar karakter door het Zwitserse banksysteem.

De transacties worden buiten de boeken om uitgevoerd door Engelssprekend en niet op de loonlijsten voorkomend 'veiligheidspersoneel'. Deze mensen voeren de dagelijkse zaken van het geheime Bilderberg netwerk uit. De Zwitserse overheid weet van deze transacties uitgevoerd door de grote banken, maar staat er machteloos tegenover.

In zijn interview met Peter Odintsov haalde de Zwitserse bankier de namen aan van Josef Ackermann (Duitsland) en Christine Lagarde (Frankrijk) als hoofdrolspelers binnen de Bilderberg connectie. Hij heeft het ook over het satanisme en de pedofilie die op een verborgen wijze stevig zijn verankerd binnen de Bilderberg groep.

Bron » adbroere.nl | 14 juni 2011

18

Re: Bilderberg

Heb net de bio van Antoine Pinay gelezen, een paar merkwaardige parallellen...

Re: Bilderberg

Le 19 septembre 2000, le journal britannique The Daily Telegraph, par la voix d'Ambrose Evans-Pritchard, annonce que les archives dé-classifiées de l'administration américaine pour les années 1950 et 1960 montrent que Paul-Henri Spaak, Robert Schuman et d'autres personnalités importantes dans les origines de la construction européenne étaient "employés" par les services américains. [9]

Le journaliste explique que la communauté des services secrets a camouflé son action et a fait transiter des fonds par le biais des fondations Rockefeller et Ford, ce qui a été confirmé par la revue Historia en 2003. [10]

Extrait: "The leaders of the European Movement – Retinger, the visionary Robert Schuman and the former Belgian Prime minister Paul-Henri Spaak – were all treated as hired hands by their American sponsors. The US role was handled as a covert operation. ACUE’s funding came from the Ford and Rockefeller foundations as well as business groups with close ties to the US government." [9]

20

Re: Bilderberg

Het mysterie van de bende van Nijvel

Deze "bende" heeft in de jaren 1982/85 verschillende zeer gewelddadige overvallen gepleegd. Daarbij werden 28 personen gedood waaronder ook kinderen. Doel en rede der activiteiten der bende van Nijvel zijn tot op heden onopgelost, terwijl alle onderzoeken duidelijk en bewust werden gesaboteerd. Met de alom gekende elementen kan men diverse pistes en destijds aangehaalde redens absoluut uitsluiten.

Hun activiteiten in Waals-Brabant in en rond Nijvel, halverwege Brussel en Charleroi was van meet af een raadsel, doch wordt nog mysterieuzer indien men de gekende elementen en aangevoerde theorieën op een rijtje zet. Het meest bizarre is het feit dat zij ware slachtingen aanrichtte aan ingangen van supermarkten, doch zonder bedreigd te zijn mannen, vrouwen en kinderen in de wilde weg doodschoten, dit terwijl hun optrede uitzonderlijk professioneel was. Ja zelfs te professioneel om grof te blunderen, doch zij zouden zogezegd grof blunderen.

Hun activiteiten beoogden zogenaamd het plunderen van de kassa der supermarkt, doch de ochtend is een tijdstip dat die kassa vermoedelijk zo goed als leeg is. Hun professionaliteit was van dergelijk niveau, dat ze met alle gemak en minder slachtoffers, minder risico en met uiteraard meer waarborg op de opbrengst, elke bank hadden kunnen overvallen.

Hun optreden leek waanzinnig en zinloos, doch was duidelijk professioneel en grondig voorbereid. Het zinloos moorden was blijkbaar deel van een plan, een actie waardoor alleen ordediensten en publieke opinie geprovoceerd werden, zonder enig noemenswaardig gewin voor de bende. Men beoogde blijkbaar geen gewin, wel sensatie, en dit door een goed opgeleid professioneel commando.

Ook het feit dat al hun acties in een beperkte tijd steeds in de zelfde omgeving, op dergelijke zinloze doch doldrieste en sensationele wijze werden uitgevoerd, wijzen op een geplande en uiterst brutale uitdaging voor ordediensten en publieke opinie.

Doch wat kon het doel zijn? Het moest een doel hebben, het was te professioneel en te grondig voorbereid en uitgevoerd. Het was zeker, zij beoogden geen opbrengst of gewin en leken slechts uit te dagen, doch het was te goed opgezet om zinloos te zijn. Het bleek duidelijk dat zij plaatsen en omstandigheden uitkozen waar een publieke toeloop hen hinderde, en slecht onschuldige slachtoffers betrokken waren, doch dit zonder een doel lijkt absurd, tenzij de schijnbaar zinloze chaos en aandacht hun doel was, doch waarom?

De door de onderzoekers en de pers aangehaalde mogelijke redens waren totaal uit de lucht gegrepen. Het mag allen verwonderen als we terug blikken naar hun acties en de beoordelingen van onderzoekers en gerecht over de mogelijke gronden van hun acties. Justitie en onderzoekers komen met absurde verklaringen die veel weg hebben van drogreden, en lijken het publiek te willen misleiden en dit terwijl het zelfs voor de meest simpele van geest duidelijk moet zijn dat de bende geen duidelijk doel voor ogen hadden, doch wel opzettelijk slechts professionele chaos creëerde.

In de pers kwam het nieuws als zouden de activiteiten een spoor van illegale wapenhandel moeten verbergen, doch welke idioot trekt de aandacht door wilde en zinloze slachtingen aan Supermarkten, van gerecht, pers en het publiek om een illegale handel te verbergen. Indien men iets te verbergen heeft doet men er wijs aan om zeker geen aandacht te trekken.

In de pers kwam eveneens het bericht als zouden hun  activiteiten bedoelt zijn om het land te destabiliseren om zo tot een staatsgreep te komen, doch ondanks hun professioneel en hoogstaand optreden, waren hun acties te kleinschalig om een aanmerkelijk effect te hebben, terwijl als men een staatsgreep beoogt, men de orde diensten of het leger aan zijn kant moet krijgen, dus als partner en niet als tegenstander.

Zij waren te goed voorbereid om dergelijke blunders te maken. Ook het idee van een poging tot destabilisatie van het land is idioot, en een land kan men onmogelijk met dergelijke brutale en bloedige, doch kleinschalige acties, ernstig destabiliseren.

Ook de aantijging als zouden het acties zijn opgezet door extreem-rechts, mag men als zinloos omschrijven, gezien het uitgerekend de heren Procureurs des Konings zijn, die elke vordering in het onderzoek afstoppen, door de onderzoekers die resultaten bereiken van hun opdracht te ontlasten. Het werkelijk bizarre hiervan is dat de koning hierin geen persoonlijk commentaar of stelling inneemt en niet tussen komt. Was de koning soms lid van extreem rechts, en bestaat er wel een daadwerkelijk extreem rechts in België, of is dit slechts een politiek spookbeeld in het belang van de linkse politiek.

Eén resultaat werd duidelijk, de complete chaos bij gerecht, ordediensten en pers, en het feit dat iedereen die zijn neus te diep in deze zaak stak prompt de mond werd gesnoerd, incluis de pers, waardoor alle informatie kanalen naar het publiek uiteindelijk afgestopt werden, en de werking van de orderdiensten en rechtspraak werden uitgeschakeld.

Alle kanalen naar het publiek afstoppen en controleren betekend dat het publiek geen ongemanipuleerde stem meer heeft en men dus van geen democratie meer kan spreken. Met andere woorden terug naar de middeleeuwen, en het onbeperkte gezag der potentaten. Hun overvallen waren zeker niet bestemd om buit te maken, ook niet om sporen te wissen of het land te destabiliseren.

Extreem rechts werd zeker niet door de hoogste macht van het land gesteund, dus ook zij hadden hier zeker niets mee te maken. Al deze verhalen zijn absurd en uit te sluiten. Één resultaat is onbetwistbaar, de veiligheid van de burger en zijn rechtszekerheid werden tenietgedaan, de ordehandhaving, het rechtsapparaat, de vrijheid van meningsuiting en vrije nieuwslezing en tot slot ook de democratie werden buiten spel gezet.

Opkomend rechts in Europa is uiteraard een bedreiging voor elke dictatuur dus ook voor een monarchie die als democratisch wordt voorgesteld tegen de zin van het volk zoals in België duidelijk het geval is. De enige belanghebbende hierin zijn degenen die macht en positie, naar eigen goeddunken en onbeperkt, willen uitoefenen, en niet de burger of de democratie. Ondanks dit alles heeft het publiek dit in vrij grote maten aanvaard, zonder te beseffen dat men de klok geleidelijk terug zet, hun rechtszekerheid en de democratie daarmee een dode letter wordt.

Had de vernietiging van de persvrijheid en inspraak van het volk te maken met de latere acties in Rwanda, die duidelijk vanuit België met steun der andere landen, werd opgezet. We mogen aannemen dat Leopold II destijds zijn privé bezit, Kongo, onder druk afstond aan de staat met behoud van zijn belangen in de industriële activiteiten en aandelen in de rijkste mijn exploitatie van onze planeet.

10 jaar nadien gebeurt er iets bizar in centraal Afrika, de zogenaamde genocide in Rwanda. Centraal Afrika dat via de mijnbouw en handel in ertsen voor enkele Belgen jaarlijks fortuinen oplevert, een genocide waarbij de belanghebbende in de controle en opbrengst van deze regio, hoog geplaatste Belgen zijn.

Belgische overheidscriminaliteit

Per slot kunnen we stellen dat de Criminelen degene zijn die roven voor hun persoonlijk belang, en niet voor de bevolking, overheden of gezagdragers. Belastingen innen is veelal hetzelfde, veelal slechts schijnbaar in het belang der bevolking doch vooral in het belang der overheden en gezagdragers. Het onderscheid tussen de twee is vooral de opdrachtgever, en in tweede instantie het officiële doel der middelen.

Regeringen in niet westerse landen, die de westerse landen niet gunstig gezind zijn worden botweg als ondemocratisch dictatoriaal omschreven en via westerse militaire interventies verdreven. Opvallend is wel dat acties vaak plaatshebben daar waar westerse landen belangen hebben. België anno 2000 is een voortzetting der Middeleeuwen, nu verpakt in een modern kleedje, en een schoolvoorbeeld der middeleeuwse uitbuitingen, daar verhoudingsgewijs de hoogste inkomens de laagste bijdragen leveren.
Een deel der lasten werd omgezet in opdeciemen en opcentiemen, een indirecte belasting die ongeacht het inkomen, voor iedereen gelijk is.

Menigeen wordt buiten vervolging gesteld als gevolg van de overschrijding van de toegestane termijn, wat men als verjaring der feiten omschrijft, ongeacht de ernst der delicten. Zelfs openlijke bescherming der criminaliteit is hier mogelijk. "Rechter verbiedt de officier van justitie een drugdealer nog te vervolgen." Mogen we vragen of de betrokken rechter belangen had bij het dealen van drugs? Sterker nog, men veroordeeld mensen voor feiten die niet bestaan en dus ook nooit werden vastgesteld. Rechter S. te Hasselt in Belgisch Limburg veroordeeld een bouwheer voor een bouwovertreding die bij gebrek aan overtreding nooit werd vastgesteld.

Hij verklaart in zijn vonnis"“Daar is komen vast te staan dat de bouwheer een bouwovertreding heeft begaan." Er is nochtans geen verwijzing naar de vaststelling, of beschrijving van de werken op het terrein, daar deze niet bestaat. Vonnis 1989 AR 83B1790. De erevoorzitter van het hof van beroep te Antwerpen Rechter D. bevestigt het vonnis zonder enig aanmerkelijk of verklarend commentaar. Het hof van cassatie weigert de gedupeerde een Pro Deo procedure "Daar de zaak reeds zeer uitvoerig door het hof van beroep werd behandeld".

De dubieuze raadsman, meester P. L. te Beringen zette deze constructie op, en bleek genoeg mensen te vinden om hem bij te treden. Vooral in België is het eenvoudiger om onfrisse rechterlijke praktijken en vonnissen te vinden dan reële rechtspraak ten dienste van benadeelden.

Dergelijke gerechtelijke dwalingen zijn slechts mogelijk in een democratisch land als België, terwijl de raadsman die hiertegen via de geijkte kanalen en wetten op durft te treden, beter eerst een andere job zoek, alvorens zijn mond te openen. Onfrisse gerechtelijke praktijken kunnen niet aan het licht gebracht worden, dank zij de mogelijkheden om uiteraard ook de pers te veroordelen zonder rechtsgrond, en dus het gemis aan daadwerkelijke persvrijheid.

Ook het aanspreken van hogere instanties lijkt in dergelijk geval zinloos, er zijn verantwoordelijken die wijselijk nooit antwoord geven, zelfs niet op aangetekende schijven. Ministers van justitie hierover aanspreken is eveneens zinloos, deze verbergen zich eventueel achter de scheiding der machten of hebben onvoldoende scholing, kunnen niet lezen en dus ook niet antwoorden (SDC).

Ook de pers staat niet te popelen om dergelijke dingen in de openbaarheid te brengen, zonder advies van hun raadsman, die uiteraard een negatief advies geeft, perslot moet hij aan de balie zijn kost verdienen, en met iedereen in dit corrupte systeem overeen zien te komen. Indien men een verantwoordelijke procureur of eerste advocaat aanspreekt krijgt men te horen dat de wet hierin voorziet en er procedures zijn waarvan je raadsman gebruik kan maken. Doch de raadsman die dit waagt kan een andere job zoeken.

De Belgische rechtspraak is daarmee een model voor gerechtelijke anarchie. Stel je voor dat men integere rechters moet benoemen, dan heeft men uiteraard integere raadsmannen nodig om hen tot rechter te promoveren, en waar dacht men in België dergelijke professionele juristen, aan een balie nog wel, te vinden?

Er komt slechts één organisatie in aanmerking die genoeg macht en invloed heeft om dit op te zetten en alle kanalen en onderzoeken te blijven controleren, en belangen kon hebben in de gehele constructie, namelijk de "Bilderberg groep".

Bron » kipdrego.wordpress.com