Tiens wrote:Met andere woorden, je hebt dus geen concrete argumentatie en alleen maar dat ik/dat wij de puzzelstukken niet goed gelegd zou/den hebben.
Wat zijn de argumenten dat Bajrami wél deelgenomen heeft en waarom zijn de vele argumenten die de Deltacel had tegen Philippe De Staerke niet waar volgens jou?
Als je denkt dat ik zomaar wat vertel, waarom dan blijven vissen. Ik ben van mening dat ik hier al meer dan genoeg concrete aanwijzingen heb gegeven. Stel dat ik de namen van opdrachtgevers Aalst zou kennen, wat niet zo is, dan zou ik deze nooit noemen, om voor de hand liggende redenen. Je verdraait mijn woorden dat het een lieve lust is, nergens maar dan ook nergens beweer ik dat de argumenten van Delta tegen Philippe De Staerke niet waar zouden zijn.
Je kijkt naar concepten, in dit geval 'bekentenis' en je gooit ze op een hoop. Zo komt je nergens, want het zijn niet concepten maar mechanismes die achterliggende motieven kunnen bloot leggen. Dat heb ik gedaan met de bekentenis van Philippe De Staerke en de vondst in Ronquières.
Bajrami heeft die bekentenis afgelegd toen hem het vuur aan de schenen werd gelegd door een speurder. De gangster voelde de bui hangen en was bang te moeten opdraaien voor een kindermoord. Daar zijn de echte gangsters niet zo happig op. Hij heeft daarop zijn aanwezigheid bekend in de hoop enkel voor verre medeplichtigheid te moeten boeten. Het is ondenkbaar dat Bajrami zomaar gaat zeggen Hé ik was bij de Overval van Overijse betrokken, zomaar voor de lol. Zo werkt het gangsterbrein niet.
Het probleem is dat als je niet weet hoe 1985 in elkaar zit, je ook geen idee hebt wat Bajrami daar deed. En aangezien hij begon te praten wist de man mogelijk zelf niet wat hij daar deed. Blijkbaar besefte hij niet dat het spoor toch niet kon worden onderzocht, dus veel maakte het ook niet uit. Het door fenix gedeelde artikel sluit hierbij prima aan als achtergrond materiaal. Je zou kunnen besluiten dat Bajrami niet de meest koelbloedige is, andere gangsters waren blijven zwijgen, zelfs als de kindermoord ter sprake kwam.
De bekentenis van Philippe De Staerke is iets helemaal anders, dit is een out of the blue bekentenis na jaren van iemand die nota bene erom bekend staat te kunnen zwijgen. Het is moeilijk voor te stellen dat daar geen meer duistere motieven spelen. Vanuit het verhaal van 1985 heb ik daarvoor een zeer plausibele verklaring geboden. Ik zeg niet dat het de juiste is, plausibel is ze wel.
Dit zou concreet genoeg moeten zijn.