21

(58 replies, posted in Politiek & Business)

Is de extreem-rechtse activist Jakob Thedelin de moordenaar van Olof Palme?

Wordt moord op Zweedse premier Olof Palme na 32 jaar opgelost?

De moord op de Zweedse premier Olof Palme is nog steeds een open wond. Wie was de dader?  Onderzoeksjournalist Jan Stocklassa komt met nieuwe aanwijzingen in een boek. ‘Het is nu aan de politie.’

Decennia al ligt er een gedenkplaat in de stoep die 32 jaar geleden rood kleurde. ‘Op deze plaats werd op 28 februari 1986 de Zweedse premier Olof Palme vermoord’. Bijna alle passanten ontwijken de koperen letters, behalve een vrouw die argeloos haar schoen erop zet. "Iemand van buiten Stockholm”, vermoedt onderzoeksjournalist en schrijver Jan Stocklassa (53). Want voor de meeste bewoners van de Zweedse hoofdstad kleven er herinneringen aan deze locatie. Hier stonden premier Olof Palme (destijds 59) en zijn vrouw Lisbeth, toen ze na een bioscoopbezoek van heel dichtbij onder vuur werden genomen door een onbekende met een revolver van een zwaar kaliber: een .345 magnum. Palme stierf, Lisbeth bleef wonder boven wonder ongedeerd. Een dader ontbreekt nog steeds...

Net als de moord op de Amerikaanse president John F. Kennedy blijft het doodschieten van Olof Palme een groot mysterie. De man die uiteindelijk werd veroordeeld, Christer Pettersson, bleek achteraf de dader niet te zijn geweest. ,,Die moord blijft daarom een open wond”, zegt Stocklassa tijdens een wandeling langs beladen locaties. Een gure wind jaagt door het centrum van Stockholm als de avond valt.

Niet alleen Zweden, maar de hele wereld reageerde destijds geschokt. Om wie het slachtoffer was - Palme gold internationaal als staatsman van allure - maar ook omdat zoiets uitgerekend in Zwéden kon gebeuren. Dat vriendelijke land van Pippi Langkous en Abba, die sociale modelstaat waar iedereen wel wilde wonen. Daar waar de premier gewoon over straat kon lopen. Zonder lijfwachten. Maar er rotte al een tijdje iets in dat idyllische Zweden en een beerput van complottheorieën ging open. Waren het Koerden geweest? De KGB, de CIA, Zweedse politiemannen? Misschien zelfs wist de familie Palme er zelf meer van? Die speculaties leverden meer dan honderd boeken op, maar nooit de waarheid.

Loods

‘Omdat hij erom durfde te vragen’, kreeg Stocklassa inzicht in het, in een loods opgeslagen, archief van bestsellerschrijver Stieg Larsson, die in 2004 op 50-jarige leerftijd aan een hartaanval overleed. Voordat hij wereldberoemd werd door zijn Millennium-trilogie was Larsson diep in het Palme-onderzoek gedoken en tipte hij de politie over de banden tussen Zweedse extremisten en Zuid-Afrikaanse geheime diensten. Die deed er weinig mee. Stocklassa trok alle lijntjes wel methodisch na en produceerde na jaren speurwerk een sluitend scenario voor de moord. Bovendien traceerde hij het moordwapen, een magnum. De revolver zou als een soort trofee worden bewaard in een Zweedse bankkluis, toebehorend aan ene Jakob Thedelin, een extreemrechtse activist die wél de onbekende schutter zou zijn geweest. De politie zoekt naar bewijzen hiervoor, weet Stocklassa. Hij hoopt dan ook op een doorbraak die Stieg Larsson een ereplaats moet geven in de Zweedse geschiedenis, ‘als de man die de moord op Olof Palme oploste’.

Nu dus een sensationele onthulling. Maar waarom zou de dader het moordwapen eigenlijk bewaren? Stocklassa: ,,Omdat het voor de betrokkenen een historisch wapen is, dat Zweden heeft ‘gered’ van de Russen. Zo denken ze. Eigenlijk zou het dus in een museum horen. Als je dat gelooft en er af en toe naar wilt kijken, dan is een bankkluis de beste optie. Ik weet welke bank het is en in welke stad de kluis zich bevindt. Heb ik allemaal doorgegeven. Het is nu aan de politie.''

We lopen de laatste meters van de Zweedse premier en diens onlangs overleden vrouw. Van de metro naar de bioscoop. Na de voorstelling oversteken naar de winkels tot de hoek, waar de killer wachtte met een revolver van een idioot kaliber, voor een moord van zo’n korte afstand. Ook de vluchtroute wijst op geklungel en sterkt Stocklassa in diens overtuiging dat dit geen professionele moordenaar was, maar een aangestuurde fanaticus. Op basis van negen jaar onderzoek en 250 meter strekkende meter aan ordners van Stieg Larsson, ontvouwt hij een samenzwering van extreemrechtse Zweden, vertegenwoordigers van de wapenindustrie en de geheime diensten van Zuid-Afrika. Allemaal wilden ze Palmes dood. De eersten omdat ze de linkse premier beschouwden als landverrader aan de sovjets; de tweede omdat Palme mogelijk miljardencontracten zou annuleren en ten slotte de Zuid-Afrikanen vanwege zijn steun aan het ANC, toen een verzetsbeweging tegen de apartheid. De Zweedse politie kon, of wilde, die knoop nooit ontwarren en volgde dode sporen als die van Koerdische terroristen of zonderlinge drugsverslaafden.

Tsjechische hackers

Stocklassa laat niet het achterste van zijn tong zien, nog niet alles staat in zijn boek, zegt hij. En je moet uitkijken wie je nawijst. Zijn juridisch adviseur zit naast hem. Voor het onconventionele onderzoek gebruikte hij Tsjechische connecties die de mailboxen van een aantal verdachten hackten.

Soms vallen dingen op een vreemde manier samen, want op dit moment wacht Zweden op de begrafenis van de onlangs overleden Lisbeth Palme (87), de weduwe van de premier. Zij heeft het politieonderzoek eerder tegengewerkt dan geholpen, aldus Stocklassa, die mevrouw Palme nooit te spreken kreeg. ,,Ze weigerde absoluut. Volgens haar was en bleef Christer Pettersson de dader, een beruchte verslaafde uit Stockholm. Hij werd veroordeeld, maar later vrijgesproken. Haar herinneringen klopten niet. Maar Lisbeth Palme was een sterke vrouw met een krachtenveld van invloedrijke personen om zich heen. Ze wilden een punt achter de zaak zetten, denk ik, en weinigen durfden haar tegen te spreken.”

Bron: AD | 5 November 2018

22

(20 replies, posted in Organisaties)

Opus Dei-lid en wapenhandelaar prins Miguel van Bourbon verklaarde in de Westduitse Tageszeitung:

"Opus Dei moet over heel Europa heersen, en mensen die mijn attitudes betreffende hiërarchie en discpline delen, zullen het Opus Dei bijtreden. Ik ben ervan overtuigd dat dit het enige is wat Europa redden kan. Opus Dei zal, daarvan ben ik eveneens overtuigd, president Reagan volgen ... President Reagan is momenteel een groot voorbeeld."

Even ter aanvulling (vrij vertaald uit het Engels):

"Waarom zouden we ze geen wapens verkopen? Niet de wapens, alleen de mens is goed of slecht ... Ik denk dat wapens, geleverd door het Opus Dei of andere regeringen, de mensen dienen ... Als we bepaalde dingen willen bereiken, zullen we ze niet krijgen door allen maar te prediken, maar door een samenhang van verschillende zaken ... Als mensen niet willen luisteren, dan is het hetzelfde als op school, dan moeten we andere maatregelen nemen, die ze wel zullen horen en voelen ... Misschien is de Fuerza Nueva, die door de Spaanse regering is verboden, een organisatie (toch de mensen waarmee ik in contact kwam) die het Opus Dei helpt bepaalde taken te vervullen."

"Ik heb altijd werkelijk het idee gehad dat het Opus Dei een goddelijk gezag biedt dat rechtvaardig is en men moet tot het einde toe doorgaan met deze autoriteit ... Naar mijn mening is het Opus Dei een regering op zich ... Ik ben van mening dat het Opus Dei over heel Europa zou moeten regeren, en mensen die mijn visie op hiërarchie en discipline delen, zouden bij het Opus Dei moeten aansluiten, ik ben ervan overtuigd dat dit het enige is dat Europa kan redden. Opus Dei zal president Reagan volgen"

Bron: 13 november 1984 (!) ARD-tijdschrift Monitor, Prins Miguel de Bourbon-Parma in een interview met Jurgen Roth

23

(2 replies, posted in Speurders)

Eén van de weinige foto's van onze "witwasmachine" van de vuile Belgische affaires » fedpolbelgium.github.io (PDF)

24

(2 replies, posted in Speurders)

Cmd. Jean Luc Duterme: Officer in the BOB. From 1984 to about 1988, right hand man of Nijvel/Nivelles prosecuter of the king Jean Depretre in the Gang of Nijvel investigation. In this investigation, Depretre exercised a large amount of influence on examining magistrate Jean-Marie Schlicker. Depretre rejected all evidence that indicated political motives of the Gang of Nijvel and the involvement of the extreme-right. He requested to gendarme general Robert "Bob" Bernaert (Duterme's boss), a good friend of general Fernand Beaurir, that BOB officer Gerard Bihay and his colleagues, who had written a report that made a strong case for high level involvement in the Gang of Nijvel, were demoted to the traffic section of the BOB.

After kicking Bihay and his colleagues out the door, Duterme brought in a number of other BOB officers to investigate the ties of the Gang of Nijvel. One of these officers was Didier Mievis, who several years earlier had appeared in a report about Group G, a fascist-nazi group involved in an elaborate plan to overthrow the Belgian state. Mievis belonged to Group G and was known to have provided Francis Dossogne with classified internal documents of the gendarmerie. At the time that he was brought over to Duterme's investigating cell, Mievis was still in contact with Dossogne (paid "advisor" to Baron de Bonvoisin; took his orders from Army Intelligence major Jean Bougerol, head of PIO and personally picked by Vanden Boeynants and Baron de Bonvoisin; another "private detective"; director of CIDEP, publisher of the fascist NEM magazine; good friend Jean Bultot, who is closely tied to the Gang of Nijvel; gave permission to Paul Latinus in '78-'79 to reorganize the Brussels department of Front de la Jeunesse; according to Martial Lekeu, Dossogne, Latinus and DEA agent Frank Eaton were leaders of Group G, a Nazi-inspired NATO-sanctioned parallel organization within the Gendarmerie).

Duterme publicly accused examining magistrate Jean-Marie Schlicker of only being interested in the fascist links to the Gang of Nijvel because of his Jewish background. When Schlicker pushed through in 1985, not only did Depretre everything he could to stop him, Schlicker's wife and kids were also threatened. In late 1985, Depretre became determined to prove that the Borains, a reasonably insignificant gang of criminals, were behind the Gang of Nijvel terror campaign. The Borains were acquitted from all charges in 1988, after a ballistics report turned up that proved their innocence. This report had been hidden away by Depretre. Around the same time, the Court of Cassation removed Depretre from the Gang of Nijvel investigation, because he was considered not objective enough. However, Depretre, with the help of Duterme, had slowed down the investigation enough in the first few crucial years that in the period after that it turned out to be impossible to find the real perpetrators of the Gang of Nijvel terror campaign.

No. 2 of the BOB in Brussels at the time the Dutroux affair began, under Lt.-Col. Jean-Marie Brabant. Commandant in the Gendarmerie. Sent to Neufchateau on December 1, 1996 to coordinate the investigation of the network that Dutroux was involved with, as claimed by a number of victim-witnesses. Besides Lt.-Col. Brabant, Lt.-Col. Guido Torrez, head of the Neufchateau district of the gendarmerie, was responsible for Duterme's appointment to this position. Already in 1989-1990, it had been found out that Torrez had taken orders from Annie Bouty and Michel Nihoul to leave an important criminal alone. Torrez was a close friend of police commissioner Georges Marnette, who also came to Neufchateau to manipulate the whole investigation. Prosecutor of the king Michel Bourlet preferred to speak directly to the inspectors and not via their superior Commandant Duterme. Duterme, as a man who attached great importance to formality, could not appreciate this, nor the informal way the whole team of De Baets and other personnel worked with each other.

Duterme even fired Aime Bille, literally for working too hard (and on a Saturday, which formally wasn't allowed). He was only allowed to return after De Baets spoke with Duterme. Within two weeks, Duterme began filing official complaints to his superiors about the informal ways of the Neufchateau investigators. In late December, at his own initiative, Commandant Duterme began to re-read (i.e. manipulate) the existing statements of X1. This is a highly unusual procedure, and in this case virtually unique, because under normal circumstances a magistrate would have to give the order to re-read, not a mid-, or even a higher level, BOB officer.

Interestingly, Duterme did not speak Dutch very well, the language in which the interviews had been conducted. Partly as a result of that, he began to make rather ridiculous notes next to certain passages. He asked the help of three other colleagues, and again none of these individuals spoke Dutch very fluently. Some of them were already involved in the campaign to discredit X-witness Nathalie W. Duterme's re-reading efforts continued throughout the first half of 1997. De Baets: "It comes down to the fact that some resolutely chose for their careers. To be liked by Duterme it was enough to joke around a bit with isolated passages from the X1 hearings. For them it was a kind of amusement." In mid-February 1997, Patriek De Baets (interviewer of X1; originally worked in cooperation with Connerotte and Bourlet) had put together a list of 43 targets at which he wanted to do a house search, this in order to confirm (more) aspects of the testimony of X1. At that point Duterme inquired about these targets, and ordered that 5 or 6 would be more than enough. Ultimately they were all scrapped.

Instead, on March 20, 1997, the home of X1 herself was raided, officially in an effort to find evidence that she had gotten her information from newspapers and books (in reality it was just an effort to intimidate X1). June 3, 1997 note written by Duterme to the BOB commandant in Brussels:

"At times I had the impression that sensational arrests and a mediatized dossier were his [De Baets'] primary concerns. Based on my observations, and supported herein by other investigators, I have put together a team to re-read and analyze the past interviews of adjutant De Baets... I was confronted with a manipulating investigator..., a dangerously subjective investigator who never wanted to admit that his own presupposed hypotheses might just be wrong..., I was confronted with an investigator who used the sensitive and emotional climate after the Dutroux case to ignore his hierarchy, with as only aim to caress his own vanity... The position of the person involved within the investigation is, like I explained earlier, very important and a possible measure to remove him, at the moment would look very bad. Some could possibly believe or make believe that one is trying to derail the investigation."

On July 3, the "final" (more would follow) re-read was finished, which repeated these accusations. On July 10, Van Espen, Langlois, Duterme and the three other re-readers secretly came together and decided to temporarily relieve De Baets and his team from the X-dossier case. This group never contacted De Baets with these re-reads during the time they were writing them, never watched any of the videos of X1, and only re-read three of the seven reports in which Christine van Hees was mentioned. These were parts 1, 2, and 7. They ignored parts 3, 4, 5, and 6, even though Van Hees had also been described in these parts. Not that it mattered, because the re-reads that had been done were based on deceptive argumentation, as shown point for point in the 1999 book 'The X-Dossiers'.

In a later stage, the re-read reports were given to the media, without the whole testimony being made available. On August 20, 1997, Duterme decided to sack De Baets and his team from the X-dossier case all together. The only member of De Baets' team that was allowed to stay was Danny De Pauw, who had joined the camp of Duterme and Langlois. One of his colleagues later said that Danny had done this for the simple reason of saving his career. That same August 20, Duterme filed an official complaint against De Baets and his colleagues that they were manipulating X1 during the interviews, allegedly leading to "rumors" of high level child abuse networks. The weekly magazine Pan, headed by Paul Vanden Boeynants (accused by X1 and others), joyously reported on August 21 that De Baets and his team had been removed from Neufchateau.

Interestingly, the investigators themselves were only told about their removal on August 25, by Col. Brabant (Duterme's superior), who had recently sanctioned a media campaign against Nathalie W. by the same re-readers. Jacques Pignolet was appointed as the examining magistrate to investigate the complaints of Duterme and Van Espen. Starting around this time, De Baets was attacked by Baron de Bonvoisin (accused by X1 and others) and some of his associates. They made up claims that subsequently also had to be investigated by Pignolet. In June 2000, however, De Baets and his team members were fully acquitted of any charges that they had been manipulating X1 during interviews. They also were acquitted of all the accusations made by Baron de Bonvoisin & Co. Pignolet's team of investigators had found absolutely nothing after almost three years of research on the team of De Baets. However, the X-dossiers were not reopened as a result of that.

Interview with Patrick De Baets, Humo, September 28, 1999 and October 5, 1999, 'Marc Dutroux and Michel Nihoul: the sabotage of an investigation':

"I think that he [Duterme] followed the orders from his hierarchical superiors: Jean-Marie Brabant, commandant of the BOB-Brussels, and Guido Torrez, commandant of the Brussels district. Torrez had a good reason to stop me: he had earlier in his career intervened in favor of Annie Bouty, the ex of Nihoul. If that were to come out, if he would be linked to that couple at that moment, he would be branded for the rest of his career. And Brabant absolutely did not want to he held accountable for Nihoul being a non-registered informant of the BOB. Those men had to protect themselves. They pulled the strings, they instructed Duterme. I think that the investigation has been sabotaged from a lower echelon, by people who have been in contact with Nihoul and who have contacts and friends with the police services and the magistracy. And who have good contacts in the press, because the press had to infuse the "this-cannot-be-true" atmosphere with the public."

Several years after the Dutroux and X affair broke out, Marie-Jeanne Van Heeswyck, together with another journalist, was sued by Commandant Duterme for writing that Duterme was sabotaging the X investigation. The journalists were forced to pay 12,500 euros in compensations. Van Heeswyck was a journalist with Le Journal Le Mardi, co-founded with the lawyer of the parents of Loubna Benaïssa, the girl that was murdered by a paedophile (seemingly part of a network). Van Heeswyck also was a co-author of the 1999 book 'The X-Dossiers'. (X-dossier investigators; ISGP)

25

(43 replies, posted in Politiek & Business)

LEO wrote:

Met zijn 86 jaar zal hij al lang een vervanger aangeduid hebben voor het familiefortuin en aanverwante zaken, vermoedelijk zijn zoon/advocaat uit Geneve.

In het Atlas-dossier werd destijds Daniel Weekers (BelTV), momenteel “strategische raadgever” van Stéphane Moreau (PS) vermeld als eventuele opvolger van Felix Przedborski.

26

(91 replies, posted in Magistraten)

Beste, ik las eerst "werd gezocht", maar denk eerder dat het "uren gezocht" is, misschien heeft hij uren gezocht naar telefoonnummer van Gilbert Dupont?

"Wat weet u eigenlijk over wijlen koningin Fabiola, née Doña Fabiola Fernanda María-de-las-Victorias Antonia Adelaida de Mora y Aragón? Dat ze de weduwe van wijlen koning Boudewijn was, ongetwijfeld. Dat ze verguisd werd als venter van paternosters en geprezen als schrijfster van sprookjes, allicht. Dat haar beeltenis na al die jaren nog steeds koekendozen siert, misschien."

"Maar in dit boek focust historica Anne Morelli op een heel ander aspect van Fabiola: haar link met Franco, de generalísimo die meer dan dertig jaar met ijzeren hand haar geboorteland regeerde. Toen haar verloving met Boudewijn bekend raakte, klonk het nochtans dat er geen banden waren. Met geschiedkundige werken, krantenartikels en archiefstukken in de hand wijst Morelli die uitleg naar het rijk der fabelen. Ze toont niet alleen aan hoe Franco Boudewijn en Fabiola in de watten legde, maar ook hoe ons toenmalige vorstenpaar tot het bittere einde met Franco bevriend bleef en zelfs een zielsverwant in hem zag. Een boekje open over Leiders bij de Gratie Gods."

28

(2 replies, posted in Bibliografie)

Heeft iemand nog een exemplaar van dit boek voor mij te koop? Het is nergens meer te krijgen, zelfs niet via Amazon of Bol.com of De Slegte, en het is zelfs uit de meeste bibliotheken 'verdwenen', alleen nog te vinden in enkele (niet-katholieke) universitaire bibliotheken. Dank bij voorbaat!

29

(178 replies, posted in Westland New Post)

Deze post is een tijdje geleden plots verwijderd, ik heb van Ben nog geen uitleg gekregen waarom ...

" Op 27 september 1983 zit Michel Libert in voorarrest in het onderzoek naar de diefstal van NATO-telexen. Die dag rijdt een parelgrijze, dure BMW 'Galant' 3VV70 voor aan de rue Vander Schrik, 6 in Sint-Gillis, waar Libert de eerste verdieping huurt. Een elegante zestiger, slank gebouwd, baardje, lang gezicht, commandeert enkele jongeren. Onder de ogen van de toezichthoudende politie worden de archieven van WNP in de BMW geladen. De wagen staat ingeschreven bij de firma Himalbo in Kapellen, een volgens zijn eigen balans bescheiden verzekeringsmakelaar. De zaakvoerder is Fons Jacobs, die volgens een WNP-fiche alweer behoort tot de kring van Herman Geschier, de man die Ekkerhard Weil zou hebben vervoerd: wapenhandelaar, zakenrelatie van de Bonvoisin, en met de noorderzon verdwenen op de dag dat WNP hem zelf ficheerde. Jacobs is ondertussen overleden. Wie zal ooit vertellen waarheen de WNP-archieven in veiligheid werden gebracht?" (Hilde Geens in HUMO 2435)

30

(178 replies, posted in Westland New Post)

Zo had WNP de beschikking over verschillende huizen in Brussel waar af en toe militanten verbleven en waar vertrouwelijke archieven werden bewaard. In de rue du Mont Blanc had WNP een flat die ter beschikking was gesteld door CEPIC-bestuurslid Bernard Mercier ... Daarnaast was er een 'tweede woonst' van Latinus aan de Pagodenlaan en de lokalen in de rue de Rome en de rue de la Forge ...

Bron: De Bende & Co | Hugo Gijsels | 1990