Belgische wapenfabriek wespennest

Dat de legale wapenhandel zich al te vaak van duistere praktijken bedient, wordt langzaam maar zeker duidelijk uit het onderzoek dat de Belgische justitie instelt naar de moord op Juan Mendez Blaya (34), commercieel directeur van de wapenfabriek FN in Luik. Mendez werd vorige week dinsdag vlakbij zijn huis in de Brusselse voorstad Overijse dood in zijn auto gevonden. Hij was door een oor, een oog, zijn hals en borst geschoten met zes kogels. Geld en waardepapieren zaten onaangeroerd in zijn binnenzak. "Een professioneel uitgevoerde executie, oordeelt de Rijkswacht, die nog geen spoor van de daders heeft.

Comfortabel leven

Voor het oog van de wereld leefde Mendez, zoon van een Spaanse tolk die in 1960 naar België emigreerde uit ongenoegen over het bewind van Franco, een uitermate comfortabel en rustig leven. Hij gedroeg zich als een hidalgo, een Spaanse aristocraat, en werd benijd om het succes dat hij had. Na zijn handelsstudie aan een gerenommeerd Brussels instituut werkte hij bij het vertaalbureau van zijn vader, dat veel en vertrouwelijk werk voor de Europese Gemeenschap verricht. Mendez reisde over de wereld en beschikte over voortreffelijke internationale contacten. Dat was voor een talentenjager in 1981 reden om hem in opdracht van de FN-fabrieken te benaderen voor de opvolging van de directeur Midden- en Zuid-Amerika, de Peruaan Carlos Davilla del Pielago, die het veld moest ruimen, omdat hij Zuidamerikaanse regimes wapens leverde in ruil voor cocaïne.

Geen bewijzen

Vervolgd is Davilla, die ook voor de Amerikaanse geheime dienst CIA werkte, nooit, omdat de Belgische justitie de bewijzen tegen hem niet rond kreeg. Wel werd Davilla’s neef veroordeeld wegens handel in verdovende middelen, waarbij zijn ooms bar El Puma in Brussel en een daarnaast gelegen winkeltje in Peruaanse souvenirs 1 als dekmantel werden gebruikt.

Het onderzoek tegen Davilla werd geleid door Madani Bouhouche van de Bijzondere Opsporingsbrigade (BOB), die niet lang daarna zelf wegens illegale wapenhandel werd vervolgd. Wie schetst de verbazing van de rijkswachters die mevrouw Mendez vorige week kwamen vertellen dat haar man was vermoord en haar aantroffen in gezelschap van Bouhouche, die een zakelijke afspraak met hem had. Bouhouche is tegenwoordig wapenhandelaar. Legaal.

Nader onderzoek wees uit dat Mendez helemaal niet zo’n rustig bestaan leidde. Met Bouhouche bezocht hij de extreemrechtse schietvereniging Practical Pistol Club of Belgium, waarvan de leden zich in antiterreurtechnieken bekwamen "voor het geval dat”.

Leden

De club is opgericht door enkele wapenhandelaars en commando’s. Lid ervan zijn bekende Belgische huurlingen, Rijkswachters, particuliere bewakers en sympathisanten van de extreem-rechtse groepering Front de la Jeunesse, die bekend staat om haar vreemdelingenhaat. Lid zijn ook de wegens illegale wapenhandel veroordeelde ex-gevangenisdirecteur Jean Bultot en een agent van de veiligheidsdienst van de Europese ministerraad, Robert Thomas, van wie bekend is dat hij nauwe banden met de Amerikaanse federale politie FBI onderhoudt.

Met allen was Mendez, die op de scherpschutterslijst van de club de zestiende plaats inneemt, min of meer bevriend. Het vermoeden dat Mendez, via zijn schietclub illegale wapenhandelaars bevoorraadde, ligt voor de hand.

Te meer daar de Nederlandse, Westduitse en Franse politie al in 1982 vermoedden dat bij FN de zwarte produktielijn was opgezet en het bovendien opmerkelijk vonden dat vele FN-wapens die bij criminelen opdoken, pas na de ontdekking als gestolen werden opgegeven.

De procureur van de Koning in Nijvel, die de supervisie over het onderzoek naar de moord op Mendez heeft, gelooft niet dat de daders in de illegale wapenhandel moeten worden gezocht. Een van de rechercheurs die aan de zaak werkt, zegt: "De wijze waarop Mendez is vermoord, doet denken aan huurmoordenaars. Wij vermoeden ook dat er politiek in het spel is. Er zou wel eens een regering op de achtergrond kunnen staan.”

Stowell

In dat verband is de relatie van Mendez met de Amerikaanse wapenhandelaar Douglas Stowell interessant. Stowell, van wie wordt gezegd dat hij iets met de CIA heeft te maken, zucht in een Noord franse gevangenis wegens de illegale import van vuurwapens. Stowell, die officieel in Tegucigalpa in Honduras woont, maar ook een huis in het Zwitserse Gstaad heeft, werd in november aan de Belgisch-Franse grens met zijn peperdure, zwarte Ferrari aangehouden. Hij kwam van Mendez, die hem vier nieuwe FN-pistolen had gegeven met ondeugdelijke papieren. In de wagen werden ook mitrailleurs gevonden en een gigantische hoeveelheid documentatie over zware wapens en gevechtshelikopters. Voor de wapens had Stowell geen vergunning en hij kon ook geen redelijke verklaring voor het bezit ervan geven. Mendez erkende alleen de gift van de vier pistolen.

Pierre Stievenaert, woordvoerder van de FN-fabrieken, bevestigt dat Mendez vorig jaar Stowell bij de fabriek introduceerde als bemiddelaar voor de verkoop van wapens aan Latijns-Amerikaanse regeringen. „En Mendez heeft een fout gemaakt door Stowell de verkeerde papieren bij de pistolen mee te geven,” zegt hij. "Verder onthoudt de fabriek zich van commentaar."

Honduras

Een theorie van de politie is dat Stowell de verbindingsman van FN met contrarevolutionairen in Honduras en/of Nicaragua. Wapenleveranties aan deze groeperingen kunnen niet legaal worden verzonden en daarvoor zouden Stowells betrekkingen met de CIA een oplossing bieden. Amerika steunt immers de contrarevolutionairen in Nicaragua en heeft er belang bij dat die van wapens worden voorzien. Met het oog op wapenleveranties aan Nicaraguaanse opstandelingen werd Mendez al na de arrestatie van Stowell door de Franse politie ondervraagd. Frankrijk heeft het vermoeden dat Stowell wapens uit België via Frankrijk en Zwitserland naar de grensstreek tussen Honduras en Nicaragua transporteerde. Een tweede verhoor van Mendez door de Franse politie werd door de moord verhinderd.

De Belgische politie heeft ontdekt dat veel werknemers van FN verwoede wapenverzamelaars zijn. Van Mendez was bekend dat hij een uitgebreide verzameling schiettuig in huis had, maar van zijn adjunct-directeur Alain Coesens niet.

Bij Coesens werd huiszoeking gedaan; er werden zeventtig vuurwapens en documenten in beslag genomen. Dit versterkt de geruchten dat Mendez met enkele FN-medewerkers een handel in door de fabriek afgekeurde vuurwapens had opgezet.

Ontslag

Dan is er nog de theorie dat Mendez de mond gesnoerd is omdat hij te veel van duistere praktijken wist en zich uit de wapenhandel wilde terugtrekken. Onlangs nam Juan Menlez Blaya ontslag als directeur van FN. Hij wilde weer voor het door zijn vader opgezette en nu door zijn zuster geleide vertaalbureau gaan werken. Het waarom daarvan is slechts een van de vele vragen waarop de Belgische justitie het antwoord zoekt.

Bron: Algemeen Dagblad | 18 Januari 1986

'Als CEPIC extreem-rechts is, ben ik ook extreem-rechts' - VdB ontkent alles, verdenking blijft

De vroegere Belgische premier, Paul vanden Boeynants, heeft woensdag tijdens het verhoor voor de Bende van Nijvelonderzoekscommissie alle aantijgingen aan zijn adres ontkend. "Ik ben een gewone man, natuurlijk met slechte kanten, maar waar jullie me allemaal niet van beschuldigd hebben...", zei VdB, met zijn bekende gevoel voor dramatiek.

Staatsgreepplannen in België, drugssmokkel in bevroren vlees, seksfeesten, de Bende van Nijvel, VdB ontkende iedere betrokkenheid bij de schandalen die België teisteren. Toch zag de parlementaire onderzoekscommissie een wens in vervulling gaan met het onder ede verhoren van Vanden Boeynants. Het was immers zijn naam, zo hadden de onderzoekers in de loop der jaren gemerkt, die tijdens diepgravende speurtochten naar de daders en de motieven achter de Bende van Nijvel keer op keer bleef opduiken.

Het verhoor had dus ook hoge verwachtingen gewekt. Uit verscheidene hoeken, waaronder die van het meest kritische commissielid Coveliers, was vooraf duidelijk gemaakt dat met het verhoor van VdB eindelijk het grote brein achter alles aan de tand zou kunnen worden gevoeld. VdB speelde vanaf het begin echter slim in op het feit dat hij uit eigener beweging voor de onderzoekscommissie wilde verschijnen. "Om een groot aantal fabeltjes en leugens de wereld uit te helpen", zo verklaarde Vanden Boeynants zijn verschijning.

Niet overtuigend

VdB mocht dan met een pluspuntje het zes uur durende verhoor in gaan, echt overtuigend kwam de 70 jaar oude politicus en zakenman toch niet over. Vragen over zijn banden met allerlei lieden die in de schandalen een hoofdrol speelden, deed hij goedkoop af met de reactie: "die man ken ik niet". Dat ging zo uren door. Zo ontkende Vanden Boeynants ieder contact met Paul Latinus, leider van de neonazistische groepering Westland New Post (WNP). En dat terwijl het Vanden Boeynants zelf was geweest die een aanbevelingsbrief voor de nazi-leider had geschreven, waardoor Latinus op een hoge post binnen de ambtenarij terechtkwam. Latinus kwam in 1984 onder raadselachtige omstandigheden om het leven. Toen was echter al bekend dat Latinus op goede voet stond met Melani Bouhouche, van wie wordt aangenomen dat hij één van de daders van de Bende van Nijvelbloedbaden is.

Seksfeesten

Ook met Léon Finné, een bankier die tijdens de seksfeesten voor de 'roze balletten' acte de présence had gegeven, onderhield VdB geen contact. "Ik heb hem misschien één keer op een cocktailparty gezien", verklaarde VdB. Finné was degene die aan derden verteld had over de staatsgreepplannen van een aantal extreem-rechtse Belgen. VdB werd aan het begin van de jaren '80 door Finné genoemd als één van de belangrijkste samenzweerders. De bankier was toevalligerwijze één van de slachtoffers van een bendeoverval in 1985.

'Niets, nooit'

VdB reageerde heftig schreeuwend op de aantijgingen, als zou hij een staatsgreep hebben voorbereid, samen met extreem-rechtse elementen binnen het leger, de rijkswacht en de magistratuur. "De rijkswacht of het leger is niet links of rechts, dat kan niet", zei VdB. Maar, reageerde commissievoorzitter Bourgeois, "Ik heb hier een telex voor me waarin staat dat de rijkswacht zelf onderzoek heeft gedaan naar de geruchten over een staatsgreep. Waarom bent u daar als minister van defensie nooit over ingelicht"? VdB begint te schreeuwen: "Niets, niets, nooit, nooit. In wat voor land zouden we anders wel niet leven. Zoiets is toch niet serieus te nemen."

Vanden Boeynants probeerde noch de linkse noch de rechtse politicus te spelen. De commissieleden wezen hem er op dat hij wel voorzitter is geweest van de extreem-rechtse fractie binnen de Waalse Christen- Democratische Parij (PSC). "Onze beweging binnen de PSC, de CEPIC, was er één die bestond uit anticommunisten, uit mensen die het belastingstelsel in België te stringent vinden, die vinden dat er te veel ambtenaren zijn, die vinden dat er een wal moet worden opgeworpen tegen de macht van de vakbonden. Als dat extreem-rechts is, dan ben ik extreem-rechts. Als de CEPIC extreem-rechts is, is de helft van de Belgen extreem-rechts", aldus Vanden Boeynants.

'Geen roddels meer'

Maar de onschuld zelve, VdB dus, kondigde woensdag aan dat het nu definitief afgelopen moet zijn met de 'roddels' over hem. "Al degenen die over mij blijven schrijven en zeggen dat ik contacten met fascisten heb, dat ik bij de daden van de Bende van Nijvel betrokken ben geweest of dat ik een pedofiel ben, zal ik voor het gerecht halen." Hij voegde daar dreigend aan toe: "Ditmaal zal ik verder gaan ".En als VdB dat zegt - hij heeft machtige politieke vrienden - berg je dan maar.

Bron: De waarheid | 22 Februari 1990

Die in het donker - Extreem rechts heeft in België hoge heren te vriend

Door een stom toeval werd deze maanden de extreem-rechtse beerput in België weer eens wijd opengetrokken. Een burenruzie waarbij wapens gebruikt werden, was voor de politie van het Belgische plaatsje Vorst aanleiding om bij ene B. huiszoeking te verrichten. Daarbij deed ze een opvallende en belangrijke vondst: geheime militaire NAVO-documenten, gedetailleerde aanvalsplannen en een "fichesysteem" van een aantal personen. "Gevonden bij een Chileense vluchteling", luidde de verklaring van de arrestanten.

Maar de zaak begon te rollen en door de mist van aanwijzingen en gissingen doemden langzamerhand de contouren op van een tot dusverre onbekende extreem-rechtse organisatie: de Westland New Post (WNP). De club is vrijwel zeker een privé-militie op fascistische grondslag. Ze heeft een overduidelijke anti-semitische en anti-linkse grondslag. En zoals wel vaak in België, zijn ook topmensen van de Belgische overheid betrokken bij de leiding van de organisatie. De afdeling politie (!) van de Westland New Post werd geleid door een hoofdcommissaris van de staatsveiligheid.

Wie een half jaar geleden nog dacht dat extreem-rechtse ideëen in België een halt waren toegeroepen, ziet zich door de feiten in het ongelijk gesteld. In april van dit jaar verbood de rechter de Vlaamse Militanten Orde en even zag het er naar uit dat er bij onze zuiderburen geen plaats meer was voor extreem-rechts in georganiseerd verband. Nu is duidelijk dat extreem-rechts ook in georganiseerd verband nog wel degelijk bestaat en zelfs beschikt over een netwerk van buitenlandse contacten. Verder is opnieuw duidelijk geworden dat deze groep de hand boven het hoofd wordt gehouden door belangrijke figuren binnen het staatsapparaat.

Troebel water

Het duidelijk in kaart brengen van extreem-rechts in België is een moeilijke zaak. In Nederland is de politieke topografie op dat gebied nog (?) niet zo ingewikkeld, maar de Belgische gemeenschap vaart op dat gebied in zeer troebel water. Allereerst natuurlijk omdat extreem-rechtse sympathieën vaak zweven op de rand van de "legaliteit" en daardoor al noodgedwongen in het geniep moeten werken. Dat geldt ook in Nederland maar de politiek-sociale structuur van onze Zuiderburen maakt dat grensgebied wel erg vaag. Allereerst is daar de tegenstelling tussen Walen en Vlamingen.

De hartstocht waarmee dat conflict in België wordt uitgevochten moet haast wel leiden tot "bloed en bodem-sentimenten". Je bent Vlaams omdat je Vlaams spreekt en omdat je in die regio geboren bent. Zo houden dergelijke tegenstellingen zich in stand. Verwerpelijk, maar zo ontstaat dus een haat tegen alles wat "allochtoon" is; buitenlanders, kleurlingen, joden enzovoort. Verder is er ook in België de economische crisis die daar nog harder toestaat dan in Nederland. Het "gezonde volksgevoel" wil dan zondebokken en vindt die in buitenlanders, vrouwen die vechten voor zelfstandigheid en linkse idealen.

Ook de rol van het diep in de samenleving gewortelde "katholieke denken" draagt een fiks steentje bij tot rechts denken. Opvattingen over het gezin, de positie van de vrouw en de hiërarchie in de maatschappij zijn er al van oudsher ingestampt hij de mensen en bepalen ook het standpunt van veel Belgen. Een dergelijke mentaliteit is natuurlijk een schitterende voedingsbodem voor "rechtse denkers" die nog een stapje verder willen gaan.

Dubieuze steun

Zo ontstond er in België een reeks van extreem-rechtse en fascistische groeperingen die mede dankzij dubieuze steun uit de hogere kaders van de Belgische samenleving welig konden tieren. Het meest rechts stonden organisaties als de Vlaamse Militante Orde in Vlaanderen en het Front de la Jeunesse in Wallonië. Dit soort groeperingen hadden hun hoogtepunt in de jaren zeventig: oefenkampen voor straatgevechten, het molesteren van buitenlanders en joden, verzieken Van linkse demonstraties, de lijst is te lang om op te doemen.

In het begin van de jaren tachtig berden deze extreme groeperingen verboden op grond van een wetsartikel die het vormen van privémilities verbiedt. Eerst het Front de la Jeunesse, later in april van dit jaar de Vlaamse Militanten Orde. België slaakte een zucht van verlichting; wettelijk is er in België geen plaats voor openlijk fascisme. Maar men besefte ten dele slechts een schijnoverwinning te hebben gehaald. Na het verbod op de VMO gaf haar leider, Erikson, te kennen: "Het VMO is ten einde, maar we zullen infiltreren in gelijkdenkende organisaties om onze doelstellingen te bereiken", duidelijker waarschuwing tegen openlijke of verkapte fascistische strijd kon België niet krijgen.

De nu in de publiciteit gekomen organisatie Westland New Post is nog te vaag in haar opzet om een duidelijk beeld te krijgen van al naar doelstellingen. Maar naarmate de reconstructie verder gaat, komen een aantal zaken duidelijk boven water. De organisatie is duidelijk rascistisch, ze beschikt over interzonale contacten en hooggeplaatst overheidspersoneel is bij de activiteiten betrokken. Wat zijn de feiten?

NAVO- documenten

Op 18 februari 1982 werd in een appartement in Anderlecht de lijken gevonden van een man en een vrouw. Ze waren allebei gewurgd en van dichtbij in het hoofd geschoten. Al snel leek het onderzoek op een dood spoor te zitten. Er was niets gestolen en de politie kon geen enkel motief achterhalen. Ze stond voor een raadsel. Door de manier waarop de mensen vermoord waren bevroedde de politie een of andere wraakactie binnen een obscuur milieu. Wel werd nog ene M.B. ondervraagd omdat zijn vriendin vroeger getrouwd was geweest met de vermoorde man. De ondervraagde had echter een sluitend alibi en de politie wist niet meer waar ze het moest zoeken.

Maar op 16 augustus van dit jaar werd diezelfde M.B. in het Belgische Vorst aangehouden na een ruzie met zijn broer waarbij hij op omstanders had geschoten. De politie vond naar aanleiding van het gebruik van schietwapens huiszoeking noodzakelijk en deed daar een verbazingwekkende ontdekking: geheime militaire documenten waaronder gecodeerde boodschappen van de NAVO.

Later volgde huiszoeking bij een huisgenoot van M.B. bij wie ook allerlei geheime documenten werden gevonden. Beide arrestanten stonden bekend om hun extreem-rechtse sympathieën. Een van hen had deel uitgemaakt van het eerder genoemde Front de la Jeunesse en werkte (ondanks zijn dubieuze ideëen!) als beroepsvrijwilliger op de generale staf van het Belgische leger in Evere. In die functie zou hij ook makkelijk toegang hebben gehad tot de Nato-documenten. De reden van de diefstal bleef in eerste instantie vaag. Bronnen uit het Front de la Jeunesse vertelden dat de documenten gestolen waren voor een Syrisch geheim agent. Maar langzamerhand kwamen er meer aanwijzingen dat de diefstal gepleegd was in opdracht van een tot nu toe onbekende extreemrechtse organisatie: de Westland New Post.

Infiltratie

Een interview in de Belgische krant Le Soir met een bekend persoon uit de "gevaarlijke hoek", ene Latinus, brengt meer duidelijkheid in de zaak. Deze Latinus zou verklaard hebben de WNP te hebben opgericht. Hij zei te werken voor een vreemde mogendheid van het westers blok en te strijden tegen de Sovjet-infiltratie in België. De diefstal van de documenten zou bedoeld zijn om aan te tonen hoe makkelijk de KGB kan infiltreren binnen de Belgische staatsgeheimen. Belgische journalisten kregen stukje bij beetje meer duidelijkheid in de structuur van de WNP. De oprichter is - zoals eerder gezegd - Latinus.

Tijdens zijn actieve periode voor het Front de la Jeunesse hield hij al dossiers bij van linkse activisten. Hij was (is?) zelfs contractueel informant van de Belgische staatsveiligheidsdienst. Tegenover journalisten beweerde de man al jaren te werken voor een Amerikaanse inlichtingendienst. In ieder geval voor een groot deel bleek de organisatie gefinancierd te worden door een 60-jarige Saoediër, die al tien jaar werkzaam is in Brussel als journalist. Van hem is bekend dat hij ook actief is in het inlichtingenwerk. Naar eigen zeggen beschikt hij over een 50-tal informanten in verschillende Europese landen, waaronder België. Van beide figuren, Latinus en de Saoediër staat ook vast dat ze over uitstekende contacten beschikken. Ze kunnen goed opschieten met leden van de staatsveiligheidsdienst en de Rijkswacht.

Eigen knokploeg

Het WNP beschikt in België over een afdeling politie, een direct inzetbare ordedienst en een afdeling contraspionage. De leden van de ordedienst dragen tijdens betogingen een geplastificeerde badge met de vermelding SIPO, een verwijzing naar de Sicherheitspolizei uit de nazi-tijd. Het optreden van deze "politie-afdeling" werd bij betogingen door de politie getolereerd, hetgeen wijst op de protectie die ze geniet uit de hogere kaders binnen het Belgische politiekorps.

Maar zij kon ook bestaan door de paniek onder de gewone Belgische politiemannen die zich de laatste tijd steeds meer bedreigd voelen door een aantal moorden op uniformagenten door criminelen. De afdeling politie van de WNP wordt mede opgeleid door een hoofdcommissaris van de staatsveiligheidsdienst die onder een schuilnaam opereert.

Anti-semitisch

Ook het theoretische kader van de organisatie wordt steeds duidelijker. De krant Le Soir - alweer - onthulde dat de WNP een nationaal-socialistische orde nastreeft. Zo heeft de organisatie ondermeer een "bureau voor zionistische vraagstukken" onder haar vleugels. Rechts-extremisme als splinterpartij is al een gevaarlijk verschijnsel. Een partij is een splinterpartij als het redelijk geïsoleerd bestaat naast de politiek van het establishment. Als blijkt dat er uitgebreide contakten bestaan tussen het establishment en extreem-rechts is er sprake van een levensgevaarlijke ontwikkeling binnen de politiek in een land. Bij de onthullingen die langzamerhand boven water komen drijven rondom de WNP-affaire komt die tendens steeds duidelijker boven water drijven.

De houding van de Belgische overheid tegenover het verschijnsel WNP komt op zijn zachtst gezegd in een curieus daglicht te staan. In ieder geval is duidelijk dat minstens vier leden van de staatsveiligheidsdienst, onder wie een hoofdcommissaris en zijn adjunct al twee jaar actief zijn binnen de WNP. Het is daarmee de eerste keer sedert lang dat in België concrete bewijzen voorhanden zijn van infiltratie binnen de staatsveiligheidsdienst. De Belgische minister van justitie, Gol, kon niets anders doen dan dit gegeven erkennen.

Twee dagen later kwam de minister met de verklaring dat de vier in opdracht waren geïnfitreerd binnen de WNP en "dat er geen aanwijzingen zijn dat zij hun bevoegdheden te buiten zijn gegaan". Een wat vreemde verklaring omdat die aanwijzingen er wél zijn. Zo gaven de agenten ondermeer cursussen in politietechnieken. Ook beschikten de leden van de WNP over blanco vrijgeleiden van het ministerie van landsverdediging die de houders ervan toegang verschaffen tot de gebouwen van de generale staf te Evere. Verder beschikten de WNP'ers over geplastificeerde badges van de Westduitse politie die gebruikt werden tijdens recente betogingen om bescherming te genieten van de ordediensten. Later nam het gerecht bij leden van de WNP in beslag: moderne vuurwapens en technische gegevens over PUMA-helikopters.

Les geven

Opnieuw het dagblad Le Soir wist te berichten dat één commissaris in november 1981 les zou hebben gegeven aan de paramilitaire kaders van de WNP. Deze staatsambtenaar gaf de WNP-fascisten onderricht in het schaduwen en opsporen van personen en het infiltreren van politieke groeperingen. Door deze gegevens komt de verklaring van minister Gol dan ook in een vreemd daglicht te staan. Juist als de Belgische overheid vier ambtenaren in het vuur heeft geworpen om te infiltreren binnen de WNP, worden documenten gestolen, wordt er een dubbele moord gepleegd en werd infiltratie zover uitgelegd dat in ieder geval een van de "infiltranten" zelfs militieopleidingen kan geven.

Dat de veiligheidsdienst zulk een laksheid aan de dag kan leggen dat geheime Nato-stukken kunnen uitlekken naar een internationale extreemrechtse organisatie, doet op zijn minst vragen opwerpen naar de verantwoordelijken voor dit alles. De veiligheidsdienst heeft al eens eerder een van haar hogere officieren moeten "wegpromoveren" als militaire attaché omwille van zijn extreem-rechtse bindingen. De hele WNP-affaire hangt aaneen van summiere gegevens en toevalligheden. Maar ze wijzen op zijn minst - ondanks de summiere gegevens - op een zeer bedenkelijk aspect van het Belgische maatschappelijk bestel. Om met de woorden van de hoofdredacteur van de Morgen, Paul Goossens te eindigen: "De WNP-affaire doet vragen rijzen waarop vice-premier Gol liefst zo vlug mogelijk heel duidelijke antwoorden moet geven".

Bron: De waarheid | Jos Verlaan | 24 Oktober 1983

Noten:

• B. = Marcel Barbier

• M.B. = Marcel Barbier.

• De hoofdcommissaris van de Staatsveiligheid is Christian Smets.

• "een 60-jarige Saoediër": Faez Al Ajjaz

Stank

In België blijven er hooggeplaatste mensen rondlopen die als het maar eventjes kan de deksel weer op de doofpot schuiven. Tien maanden geleden gaf de Belgische minister van defensie, Melchior Wathelet, het gerecht opdracht om een nieuw onderzoek in te stellen naar de dood van de leider van de extreem-rechtse Westland New Post (WNP).

Nu blijkt dat nog steeds geen gevolg aan die opdracht is gegeven. Er is uitgelekt dat de betrokken procureur-generaal deze week de minister zou voorstellen geen nieuw onderzoek te doen naar de WNP-leider, Paul Latinus. Deze werd in 1984 bungelend aan een touw gevonden, maar er Wordt algemeen sterk getwijfeld aan de verklaring dat het om zelfmoord zou gaan.

Bron: De waarheid | 15 Maart 1990

Ik heb hier ook al een tijd over nagedacht, want waarom kunnen ze daar 99% zeker van zijn? Dat kan natuurlijk alleen als ze alle daders inmiddels kennen, maar om een 1 of andere reden niet kunnen arresteren (bv. omdat ze overleden zijn en inderdaad in het buitenland zijn waar geen uitlevering door mogelijk is).