De eerste vondst van Ronquières.

Een duiker en zijn assistent hebben verklaard dat zij in de ochtend van 06-11-1986, een gesloten jute zak met inhoud die aanvoelde als buizen, uit de zwaaikom (in het Kanaal Charleroi-Brussel) bij Ronquières naar boven hebben gehaald (zie: https://www.youtube.com/watch?v=bZVnlzSfrNI).

Deze zak met inhoud, die volgens de duik-assistent als metalen buizen aanvoelde, is vervolgens meegegeven aan hem onbekende personen, die zich voordeden als rijkswachters en rondreden in een Renault 4. Dit gebeurde net voordat het andere (duik)team ter plaatse was, aldus die duik-assistent. Situatie doet mij denken aan die op 09-11-1985, toen de Rijkswachtbewaking van de Aalster Delhaize een poos was weggevallen, op bevel van de Rijkswacht(!), met alle noodlottige gevolgen van dien. Mijn punt is dat ook over voormelde vondst en wat daaromheen is gebeurd, veel meer bekend moet zijn dan het federaal parket doet voorkomen. Die duiker en zijn assistent hebben toen één of meer personen van (heel) dichtbij gezien, wier uiterlijk zij wel zullen hebben beschreven. Wat ik nou zo bizar vind, is dat er kennelijk geen rijkswachters of politieambtenaren ter plaatse waren, die toezicht hielden op de naar bewijsmateriaal zoekende duiker en zijn assistent. Die duiker en zijn assistent waren daar toch in het kader van een strafrechtelijk onderzoek? Hun verklaringen zullen zijn vastgelegd in processen-verbaal. Waarom worden die en andere mogelijk relevante processen-verbaal niet door het federaal parket aan het publiek overgelegd?

Was hier onder andere (en niet voor de eerste keer!) sprake van een situatie waarin personen zich voordeden als rijkswachters, die ze in werkelijkheid ook waren, in het kader van door de Rijkswacht (als onderdeel van de Rijkswacht!) gepleegde parallelle opsporing, zoals beschreven door oud-rechter Walter De Smet, ook achter de rug om van zowel de staande magistratuur (procureur des Konings) als zittende magistratuur (onderzoeksrechter)?

Dit probleem zou zich evenzeer kunnen hebben voorgedaan in de thans actuele zaak-Alain Vincx, waarin de Rijkswacht in de Rijkswacht optrad, teneinde ervoor te zorgen dat de vuile was (van de Bende van Nijvel) binnen bleef.

Django: Michel Cocu, die bekend zou hebben dat hij heeft meegedaan aan de overval op een supermarkt in Halle in 1983, waarbij een dode viel, had een grote vrees voor iets of iemand. Het is aan het federaal parket om te beslissen om processen-verbaal over zaak-Cocu vrij te geven, rekening houdend met het recht van privacy van de levenden.

De inhoud van het filmpje achter de vandaag door mij geposte link, maakt zonder meer duidelijk dat Vincx perfect in het Bendeplaatje past, waarmee zijn daderschap natuurlijk nog niet vaststaat. Wel had hij een knoeperd van een verdachte moeten of kunnen zijn, op basis van de toentertijd over hem beschikbare informatie, overigens zonder dat ik weet wat daarvan klopt. Zucht ...

Onder verwijzing naar Nieuws ben ik benieuwd of er destijds sprake was overhandiging aan politie of justitie van een fysieke foto van die man met die Franchi Spas 12 in zijn handen en zo ja, of daarop DNA-sporen zijn aangetroffen die wellicht interessant kunnen zijn voor het onderzoek.

Ik kan ook weinig begrip opbrengen van de door het federaal parket in dezen toegepaste strategie, een charme-offensief, die weinig anders inhoudt dan dat het publiek te lang verstoken blijft van informatie om de publieke(!) zaak van de Bende van Nijvel opgelost te krijgen.

Dit heeft niets te maken met ongeduld, omdat het gebrek aan openheid en transparantie, waaronder valt het met name door de Rijkswacht (politie) gepleegde bedrog, de reden is geweest dat het onderzoek staat waar het nu staat.

Dan kan een onderzoek in Nederland plaatsvinden. Bij mijn weten is dat niet verboden, zolang dat maar met voldoende waarborgen is omkleed.

De Nederlandse situatie:

Artikel 7 lid 3, sub b Besluit DNA-onderzoek in strafzaken:

Als ander laboratorium als bedoeld in het tweede lid komt slechts in aanmerking: een laboratorium dat gevestigd is in het buitenland, door een met de Raad voor Accreditatie vergelijkbare instantie is geaccrediteerd aan de hand van eisen die vergelijkbaar zijn met de eisen, bedoeld onder a, en deskundig is op het terrein van forensisch DNA-onderzoek.