You are not logged in. Please login or register.
Active topics Unanswered topics
Contact
Heeft u een vraag of informatie over de Bende van Nijvel? Contacteer ons via »
info@bendevannijvel.com
Search options (Page 1 of 18)
Allereerst over die cheques. Het Instituut voerde tests ter plaatse uit met soortgelijk papier om een vergelijking te verkrijgen, maar zonder de parameters van de tijd of de bewaringsomstandigheden gedurende achtentwintig jaar volledig te kunnen controleren. Daarom zijn forensische experts er niet in geslaagd wetenschappelijk geldige resultaten tot uitdrukking te brengen. Waarom zeggen ze het niet? Hetzelfde geldt voor wapens. Ook hier werden om diverse technische redenen geen sluitende resultaten opgeleverd.
Wat de staat van al deze bewijsstukken betreft, wijst alles op een langdurig verblijf in het water. De mate van slijtage van cheques bijvoorbeeld, de corrosie van wapenonderdelen, de oxidatie van de babykluis of zelfs het slib dat bepaalde voorwerpen bedekt. De foto's die dezelfde dag ter plaatse en vervolgens in de lokalen van de rijkswacht van Dendermonde zijn gemaakt, spreken in dit opzicht voor zich. Maar sterker nog, het laboratorium van de gerechtelijke politie van Aalst concludeerde in haar eindrapport van 8 november 1988: “De metalen voorwerpen waren allemaal min of meer aangetast door corrosie. Delen van de wapens waren bedekt met een dikke roestlaag (…) De inkt van de handgeschreven teksten was grotendeels gebleekt en in sommige gevallen was zelfs de drukinkt beschadigd. Dit alles duidt op een lang verblijf in water of een andere corrosieve omgeving.
Waarom zou het anders zijn voor een vest?
Xenophon wrote:En wie me zonder hocus-pocus kan uitleggen hoe het DNA op het stuk vest na een jaar onder water nog exploiteerbaar was mag zich steeds melden. Ik heb de vraag ooit in een persoonlijk bericht gesteld aan iemand die hier zéér goed op de hoogte was van het onderzoek. Die is daarna in het ijle verdwenen.
Maar het is nog steeds noodzakelijk om elke mogelijkheid van daaropvolgende accidentele besmetting van het vest door een gewoon persoon (een politieagent, een wetenschapper, een klerk, enz.) uit te sluiten. Het feit dat het spoor zich in het vest bevindt, tussen de stof en de Kevlar, lijkt deze mogelijkheid niet uit te sluiten. Concreet hebben de deskundigen de onderzoeksrechter en de onderzoekers hierover ondervraagd, vanwege het rampzalige beheer en de manipulatie van het bewijsmateriaal uit het moorddossier, dat in de loop der jaren door tientallen handen is gegaan.
Bovendien kwam bij het INCC nog een ander aspect aan de orde. Het gaat direct om de aard van het DNA dat op de plek van de bloedvlek wordt aangetroffen. Welke zekerheid hebben we dat dit DNA werkelijk van deze afkomstig is? Want als het DNA van een biologisch spoor volledig kan verdwijnen, kan er later perfect een ander DNA, vreemd aan het spoor, overheen worden gelegd. Het is duidelijk en hypothetisch dat bijvoorbeeld een laboratoriumoperator die in contact kwam met de bloedvlek heel goed zijn eigen DNA daar had kunnen deponeren. Het lijkt er echter op dat de voorwerpen uit Ronquières door mensen uit verschillende laboratoria zijn behandeld voordat ze in Charleroi bij Bio.be belandden. Dat wil zeggen halverwege de jaren tachtig, in een tijd waarin de kennis op het gebied van de genetica veel minder gevorderd was en waarin de voorzorgsmaatregelen die werden genomen om de risico's van besmetting van DNA-monsters te voorkomen niet meer waren wat ze nu zijn.
Tja, als de discussie over die cheques gaat, hier nog eens een bewijs hoe die cheques gevonden werden: in een plastieke zak, in een andere palstieke zak.
Uiteindelijk werd op 7 november een derde en laatste zak gelokaliseerd ter hoogte van het tweede ponton in het bassin, vijftien meter van de zuidelijke grens en vier meter van de kust. Het bevat twee andere plastic zakken waarin we cheques ontdekken en de babykluis die is gestolen bij Delhaize in Aalst, munitie en patroonhulzen die overeenkomen met het kaliber van de oproerwapens die tijdens de laatste aanval zijn gebruikt, dozen met patronen van de merken Legia en Winchester, twee stukken kogelvrij vest.
Die achterbank werd opgemerkt op sommige foto's in de kamer waar allerlei andere stukken liggen.
Het werd als een waarheid beschouwd dat de daders niet wisten hoe ze auto's zonder sleutels moesten stelen.
Misschien moeten we ons afvragen of de daders simpelweg de sleutels van de auto moesten hebben.
En de reden vind ik logisch: als ze hun wagen soms dagen op straat laten staan zonder de deuren te kunnen sluiten, met draden die los hangen onder de dashboard, dan zou deze auto snel als gestolen worden geïdentificeerd.
Bovendien beschikt u over ontsnappingsbeveiliging wanneer u een aanval pleegt.
Gewoon met de sleutel starten, in plaats van te moeten rommelen met draden, wat risico’s met zich meebrengt.
Geen haardroger nodig om zo een sticker te verwijderen. Gewoon een palet om te plamuuren ... 10 seconden en opgelost. Zonnebanden mag je niet vergelijken met stickers. Nonchalence of domheid zeker... Misschien het feit dat ze, voor een keer die wagen maar een zullen gebruiken.
Xenophon wrote:Al eens een tolsticker gekocht in Zwitserland? (OK, die komt op de voorruit).
Het bestaat. Nu, ik heb het ook maar gelezen in een document natuurlijk, niet persoonlijk vastgesteld. Maar of het nu aan de binnen- of buitenkant was, het punt is dat de sticker op de ruit was aangebracht en dus niet overschilderd werd.
Ik heb 40 jaar in de carrosseriebouw gewerkt als arbeider en daarna als baas. Als je een auto schildert, verberg je de ramen met papier en tape, dus je schildert de carrosserie en niet de ramen. Logisch toch?
Nog een opmerking over die sticker. Als de daders zelf die auto geschilderd hebben en die auto is gestolen dan verwijder je gewoon die sticker die toch opvallend is.
Als je die auto door iemand anders laat opnieuw schilderen, dan laat die schilder die sticker gewoon staan. Ik heb in mijn leven veel auto’s opnieuw gespoten in een ander kleur, maar ik heb nog nooit de stickers op de ruiten verwijderd, stickers zijn personeel.
ctrix wrote:Niet abnormaal, er bestaan al decennia stickers om aan de binnenkant te plakken, met lijm op de bedrukte kant dus.
In de jaren 80? En zelfs nu vind het toch maar een rare ding, maar dit is maar een detail.
Tja, zeker een vergissing. Probeer nu eens een sticker op de binnenkant van de achterruit van je wagen te plakken met het bericht naar de buitenwereld.
Wanneer je een sticker op een ruit plakt, plak je deze altijd aan de buitenkant van het raam. Als je een sticker aan de binnenkant van de ruit plakt, zie je "I love Australia" in de binnenkant van de auto. Volgens experten was de auto opnieuw gespoten met blikken verf van het merk Dupont de Nemours.
Posts found: 1 to 10 of 175