VDB is sinds expo 1958 een politiek fenomeen geworden. Hij fungeerde bijna als een magneet en op politiek (PSC) en zakelijk niveau werden er banden gesmeed die hem allerlei voordelen opleverde. Zaken doen betekent dan ook dat er diverse geldstromen ontstaan die boekhoudkundig moeten overeenstemmen met de gevoerde boekhouding(en). Einde jaren 70 bleek het imperium van VDB barsten te vertonen.

De fraude-aanklachten bleken ook zijn politieke carrière geschaad en bovendien was er zich op politiek vlak een tegenpool (PRL) aan het ontwikkelen (ministerie van Justitie J. Gol). En Smets was in mijn ogen net een Gol-vertrouweling. De moorden op Angelou, Van den Eynde, Finné en Van Camp, die VDB-gezinden waren, zijn waarschijnlijk uit de weg geruimd omdat ze waarschijnlijk aan en via Smets belangrijke info hebben uitgewisseld (in ruil voor?).