Ik ben ondertussen helemaal door de iets meer dan 2 uur durende documentaire Cold Case Hammarskjöld.

Ik heb één van de foto's die hier op de eerste pagina staan in een flits zien voorbijkomen, terwijl Brügger het over Belgische huurlingen had. De andere twee foto's kan ik wel gemist hebben, als ze maar even kort in beeld zijn geweest. Ik heb Beuckels niet bij naam genoemd horen worden en er kwam ook geen familie van hem aan het woord. Geen Jan Beuckels te bespeuren op de aftiteling, enkel ene Lieve Beuckels in een lange lijst van mensen die special thanks krijgen.

Claude de Kémoularia had in 1967, toen als adviseur hij voor de prins van Monaco werkte, inderdaad verschillende keren contact met heren die zich voorstelden als ex-huurlingen en die hij in zijn eigen memoires identificeerde als "De Troye" en "Beukels" (mogelijk De Troyer en Beuckels van wie hij de namen wat had verbasterd, wat niet verwonderlijk zou zijn als hij enkel mondeling contact met hen heeft gehad).

Het mandaat van Othman werd hernieuwd en hij onderzocht het spoor "Beukels" alsnog verder. In een later rapport blijkt het verhaal van die twee ex-huurlingen flink te rammelen » www.hammarskjoldinquiry.info:

160. On the basis of previous analysis of the Beukels hypothesis, as well as the new information received, it does not appear that the story as originally stated to de Kemoularia could be true. If it is the case that there was only one operational Fouga at the relevant time (discussed further below), then this would be inconsistent with the alleged facts of the Beukels hypothesis, which stated that two Fougas were involved in the attack. Further, ONUC records state that United Nations forces held Kamina on 17 September 1961, as observed by Denard in the meeting with de Kemoularia. This would mean that it would not be immediately clear why Beukels would have wanted to divert the Secretary-General’s plane to Kamina.

161. Insofar as the hypothesis goes that an individual named Beukels (or Beuckels) conducted an attack on the Secretary-General’s plane, I would assess that the new information goes to disproving this hypothesis. If de Kemoularia’s original notes and any original tape recording of a conversation with Beukels are able to be located, then they would still need to be analysed. However, the weight of the information that has become known since 2015 indicates that aspects of the Beukels hypothesis appear to be unsupportable. However, it may still be that parts of the story are true, while others are false; for example, that “Beukels” attributed someone else’s acts to himself in an attempt to later obtain a financial or other advantage. Given that the hypothesis cannot be fully disproven at this stage, it should not be ruled out. However, I would retain the assessment of the information purporting to show that an attack was caused on SE-BDY in the manner alleged by Beukels to be weak.

Het is in mijn ervaring ook gewoon Franse turbotaal voor "dokter', zowel in Frankrijk als in België. Enkel informeel taalgebruik, en ik zet het tussen aanhalingstekens omdat het artsendiploma verre van essentieel is, het kan bijvoorbeeld ook een verpleegkundige zijn (à la 'hospik'), of bij ongevallen vraagt men ook wel eens of er een 'toubib' aanwezig is in de betekenis van: eender wie EHBO zou kunnen toedienen.

Hoewel het in de militaire sfeer zal zijn ontstaan, heeft het zich volgens mij snel veralgemeend naar alle medici. Het komt hier al voor in de titel van een Belgische film uit 1956: 'Le toubib, médecin du gang'. (Over een arts die geschrapt wordt door de Orde en dan maar gaat klussen als verzorger van criminelen die liever niet bij een andere arts of spoedgevallendienst gaan aankloppen » www.imdb.com)

Ik heb trouwens de persoonlijke indruk dat het in de 20ste eeuw meer werd gebruikt dan nu, zoals wel vaker met turbotaal raakte het misschien ook weer gedemodeerd.

Voor wat het waard is, kan je via Google Trends opvragen in welke landen het het vaakst is gebruikt als zoekterm, maar dan vanaf 2004. Die landen zijn, in dalende volgorde van aandeel in het totale zoekvolume van het respectievelijke land: Algerije, Marokko, Frankrijk, Tunesië, België, Zwitserland, Canada, Spanje, Kroatië, India, de Verenigde Staten, en Venezuela.

Ik denk dat de enige echte constante het informele karakter is, het gebruik valt niet eenduidig te linken aan bijvoorbeeld militaire of criminele milieus.

Recente toevoeging aan nog steeds hetzelfde artikel in De Morgen:

UPDATE

Ondertussen is duidelijk geworden dat het boekje dat in de caravan van Christiaan Bonkoffsky gevonden werd, niet van de man zelf is. “Alle namen en nummers daarin zijn familie en kennissen van mijn ouders”, zegt de zoon van het koppel van wie Bonkoffsky de caravan in 2001 kocht. “We hebben die vent destijds één keer gezien, niet langer dan tien minuten bij de notaris. Voor de rest hebben wij met die man niks te maken. Ik herken alle namen en nummers in dat boekje. Dat is overduidelijk van mijn ouders. Zij zijn inmiddels overleden. Die stacaravan was destijds hun buitenverblijf.”

Speurders van de CWB kwamen het boekje gisteren bij De Morgen in beslag nemen en verhoorden ook de betrokken journalist. Verder onderzoek moet uitwijzen of het adresboekje enige relevantie kan hebben voor het onderzoek, maar daar ziet het niet naar uit.

Bonkoffsky verwierf het perceel langs de Avenue des Hêtres 41 in Cerfontaine op 27 december 2001. Hij betaalde 300.000 frank (7.500 euro), al was het volgens zijn ex zij die alles betaalde. Kort na de aankoop stak iemand de stacaravan in brand. In de bossen rond Cerfontaine is dat niet zo uitzonderlijk. Een vluchtige zoekopdracht in digitale krantenarchieven laat zien dat betwistingen in deze regio geregeld worden beslecht met jerrycan en aansteker.

Bonkoffsky verving de ruïne van zijn vorige caravan door deze, een model uit 1972. Hij had het plan om ooit een stedenbouwkundige vergunning aan te vragen en hier na zijn pensioen een teruggetrokken leven te komen leiden, maar zag daarvan af.