Ik kreeg onderstaand verslag doorgestuurd over de avond in Wortegem-Petegem (waarvoor mijn dank):

Ik wou graag ingaan op het verzoek van de forumleden, wiens onverdroten ijver om het enigma van de Bende van Nijvel te ontcijferen ik zeer op prijs stel. Daarom hieronder een verslag van de uiteenzetting die ik bijwoonde van David Van De steen op dinsdag 2 juni 2015 in Wortegem-Petegem.

Na een korte introductie door Annemie Bulté rond de feiten te Aalst en de daden van de Bende van Nijvel in het algemeen, bracht David zijn persoonlijke getuigenis over de gebeurtenissen tijdens en na overval van de Delhaize te Aalst op 9 november 1985.

Nu en dan stelde Annemie Bulté hem een aantal gerichte vragen om diverse facetten van de gebeurtenissen te belichten. Veel nadruk lag, om voor de hand liggende redenen, op het traumatische aspect van de gebeurtissen die David tijdens de raid en gedurende de moeilijke revalidatie heeft moeten ondergaan.

De feiten

Eerst beschreef David de feiten te Aalst zoals hij die heeft beleefd. Hoe hij en zijn ouders en zus werden beschoten op de parking. Zijn vlucht naar binnen in de Delhaize. De reus die hem daar na de overval nogmaals van dichtbij beschoot. Het gevoel dat hem toen bekroop dat hij daar doodbloedend aan zijn einde zou komen.

Bij wijze van sneer naar critici, die beweren dat een jongen van 9 zich niet alles zo in detail kon herinneren, haalde David het detail aan van het blauwe ballonnetje. Het beeld van dit blauwe ballonnetje, dat hij toen van een caissière had gekregen, was steeds in zijn hoofd blijven hangen, doch het materiële bestaan ervan was steeds enigszins onzeker geweest. Tot die dag in 2014, toen hij het blauwe ballonnetje toevallig terugvond tussen oude bezittingen. Dit detail sterkt David in de overtuiging dat de feiten zoals hij die zich 30 jaar later nog herinnert, wel degelijk op de werkelijkheid berusten en niet op fantasie.

Na uur 0

Vervolgens had hij het hij over de periode na uur 0, het uur waarop het leven van een burger kantelt en niets meer is zoals voordien. De lange periode van revalidatie. Het voortdurend aanwezige gevoel van ongerustheid. De excessieve bezorgdheid om het eigen gezin dat David later zou stichten.

Hij sprak met woorden van grote dankbaarheid over zijn beide grootouders, die hem na de feiten hadden opgevangen en een warm nest hadden bezorgd, hetgeen hem heeft in staat gesteld om terug een relatief normaal leven op te bouwen. Een relatief normaal leven, doch wel met steeds in de achtergrond de schaduw van de Bende van Nijvel.

Grootvader Albert Van den Abiel

David vertelde hoe zijn grootvader, ontgoocheld door het immobilisme van het gerecht, zelf een onderzoek startte naar de mogelijke daders. Doch na verloop van tijd ontving grootvader Van den Abiel bedreigingen die hem aanmaanden zijn onderzoek te stoppen. Details over de bron van die bedreigingen gaf David niet. Wel kwam het verhaal kwam aan bod van de nummerplaat van de auto van grootvader die door onbekenden was nagemaakt en geplaatst op voertuigen die door de politie in overtreding werden geverbaliseerd. Ook zou ‘men’ ermee gedreigd hebben om met een dergelijke nummerplaat op een auto schoolkinderen te overrijden om dit in de schoenen van Van den Abiel te schuiven. Uiteindelijk is hij gezwicht en is hij gestopt met zijn onderzoek.

De daders

Dan had David het over de daders. Volgens David waren er 3 gewapende overvallers de Delhaize binnengedrongen, terwijl 3 andere medeplichtigen wachtten in een valse politiewagen voor de ingang. Ik ben niet helemaal zeker, maar meen me te herinneren dat David het eveneens had over een zevende dader, die  buiten op de parking zou aanwezig zijn geweest (op basis van het relaas over de persoonlijke ervaringen van David kan je afleiden dat hij deze informatie over de andere daders wellicht niet persoonlijk heeft geobserveerd, doch van anderen (getuigen of politiemensen?) heeft).

David verklaarde in Wortegem-Petegem met stellige zekerheid dat hij twee daders heeft herkend. De eerste dader die David noemt is Patrick Haemers. Ten tijde van de overval kende hij Haemers nog niet. Maar het gezicht deze persoon was David steeds duidelijk bijgebleven. Deze persoon had David immers van dichtbij beschoten en was herkenbaar geweest omdat de doek die zijn gezicht moest bedekken, was omlaag geschoven.

Toen jaren later Haemers media exposure verkreeg, herkende David het gezicht van de man met de pukkel meteen als zijnde reus van Aalst die op hem had geschoten. De persoonsbeschrijving van de dader gegeven door David ligt overigens naar eigen zeggen aan de basis van robotfoto nr 21 (pukkelman). David klonk zeer resoluut in de beschrijving van deze persoon.

Hij noemde met evenveel overtuiging de naam van de tweede dader die hij meent te hebben herkend. Het gaat om een persoon die momenteel nog leeft en als vrij man rondloopt in België. In de getuigenissen die ik tot dusver van David heb kunnen lezen (hetzij zijn interviews weergegeven op deze website, hetzij zijn boek dat ik aangeschafte) heb ik hem deze tweede naam tot dusver nooit zien noemen. Ik wens bijgevolg persoonlijk niet de verantwoordelijkheid te dragen om deze naam op het internet te gooien. Ik wil de veiligheid van David en zijn gezin niet in gevaar te brengen. Ik kan er wel aan toevoegen dat deze naam hoog op de lijst van mogelijke verdachten staat. David heeft beide namen uiteraard aan het gerecht doorgegeven.

Het onderzoek

David sprak met grote misnoegdheid over het immobilisme van politie en gerecht in deze zaak. Zijn getuigenis werd pas na lang aandringen aanhoord, hoewel het hier gaat om de kroongetuige van de feiten te Aalst. Voor David is dit duidelijk een doofpotoperatie. Hij sprak wel met veel lof over Eddy Vos. Hij loofde diens grondige dossierkennis, diens grote misnoegdheid omdat Vos tegen wil en dank van het onderzoek is afgezet ("als Vos ooit een boek gaat schrijven, dan gaan we nog wat meemaken").

Door het publiek gevraagd naar wat volgens hem de reden van de doofpot operatie kon zijn, verwees David naar de compromitterende videocassette van de roze balletten, waarmee men hooggeplaatste mensen op sleutelposities zou hebben kunnen onder druk zetten. Ook een zekere VDB zou hierbij betrokken zijn geweest ("ik heb dit niet gelezen maar ik weet het"). Volgens David worden momenteel heel wat stukken uit het dossier systematisch verwijderd om voorgoed te verdwijnen.

De opdrachtgevers

Het publiek vroeg David wat volgens hem de achterliggende reden van de raids was. Hij houdt het bij de theorie van de Delhaize-chantage. Iemand wou de aandelen van de Amerikaans tak van Delhaize overkopen, doch dit werd geweigerd door de Belgische eigenaars. Waarop de raqueteering strategie werd ontvouwd om Delhaize onder druk te zetten. (David gaf geen verwijzing naar enige bronnen van informatie, dit is dus wellicht gewoon zijn persoonlijke mening.)

Het WNP verhaal: gelooft hij niet in naar eigen zeggen. Het Gladio/staatsveiligheid-verhaal: heeft David op geen enkel moment naar verwezen.

Verfilming

David kon ten slotte melden dat dit najaar de opnames beginnen van de film over de Bende van Nijvel, door Stijn Coninx. De film zal gebaseerd zijn op David's boek 'Niet schieten, dat is mijn papa'. De film zal dus niet opzoek gaan naar antwoorden, maar een schets trachten te geven van hoe de verschrikkelijke feiten zijn beleefd door de slachtoffers.

Het getuigt ontegensprekelijk van veel moed en kracht vanwege David om deze getuigenis publiekelijk te brengen. Hij refereerde naar andere getuigen die in de Delhaize van Aalst aanwezig waren die vermaledijde dag, maar die door angst benomen tot op de dag van vandaag - dertig jaar later - nog steeds niets durven te zeggen. Dit is jammer omdat meerdere gelijklopende getuigenissen er zouden kunnen toe leiden de 2e gekende dader supra of een nabestaande van Haemers (cfr. Denise Tyack) tot bekentenissen over te halen.