De overval in Condé-sur-l'Escaut

Op 28 augustus 1979 vindt een gewapende aanval plaats in Condé-sur-l'Escaut. Zes gemaskerde criminelen, waaronder een vrouw, maken 16,3 miljoen Franse frank buit. Dit geld was bedoeld voor de betaling van driemaandelijkse pensioenen van gepensioneerde mijnwerkers. De overval werd uitgevoerd op een quasi-militaire manier. Het onderzoek is gericht op voormalige leden van GARI, Groupes d'action révolutionnaires internationalistes. Drie maanden na de overval wordt een verdachte gearresteerd, de Spanjaard José de Miguel Martin, lid van de Autonome Groep van Madrid. Hij en zijn vriendin, Annie Cuadrado, staan bij de inlichtingendienst bekend om hun sympathie voor proletarisch links en GARI. In zijn huis vindt de politie valse papieren, chequeboekjes, radio's die door de overvallers werden gebruikt en een bedrag van 1.700.000 Franse frank. Dit bedrag was een deel van de buit van de overval.

Op 28 maart 1980 worden vier Italianen - drie mannen en een vrouw - in Le Brusc, bij Toulon, gearresteerd door de gerechtelijke politie van Nice en Lille. Een deel van de buit van de overval werd gevonden (150.000 Franse frank), evenals oorlogswapens en valse papieren vergelijkbaar met die gevonden bij leden van Action Directe. Franco (of François) Pinna (of Pina), Enrico Bianco, Luigi Amadori en Oriana Marchionni, echtgenote van Enrico Bianco, maken deel uit van de Rode Brigades en hadden banden met Action Directe.

De zaak werd toevertrouwd aan de Staatsveiligheidsrechtbank. In juni 1981, worden acht andere mensen door rechter Michel Legrand beschuldigd van "misdrijven gepleegd in verband met een bedrijf dat de uitoefening van het staatsgezag tracht te belemmeren". Het zijn zes Fransen - Jean-Pierre Cazenave-Laroche, Floreal Cuadrado, Raymond Delgado, Annie Dessaux, Angela Herbon, Martine Fournier en Sylvie Porte - en de Duitser Werner Witteman. Cuadrado en Delgado zijn Spaanse anarchisten die binnen de GARI met Jean-Marc Rouillan samen werkten.

Op 17 juli 1981 stemt de Nationale Assemblee voor de afschaffing van het Staatsveiligheidshof. Op 23 juli doet deze rechtbank afstand van het dossier van Condé-sur-l'Escaut. Volgens de rechtbank wijst niets erop "dat het gaat om een subversieve daad gericht tegen de Franse staat". De zaak keert terug naar de rechtbank van Valenciennes.

De verdachte ontsnapt daarom aan de amnestie waarover is gestemd 4 augustus 1981. Na verschillende demonstraties, de tussenkomst van persoonlijkheden en groepen van links of extreem-links en een hongerstaking, zullen de laatste vijf arrestanten in het kader van deze zaak om "medische redenen" - en samen met Nathalie Ménigon - in oktober 1981 worden vrijgelaten.

Tien jaar na de feiten, op 17 april 1989, zal er eindelijk een proces plaatsvinden voor het Hof van Assisen van Douaio. Het openbaar ministerie verwerpt de politieke beweegredenen van de beklaagden en stelt dat het een kwestie van gewoonterecht is. Er zijn zeven verdachten aanwezig. De debatten spitsen zich toe op de toepassing van de amnestiewet van augustus 1981. Vier beschuldigd van medeplichtigheid en verzwijging van diefstal met wapens worden vrijgesproken (Martine Fournier, Sylvie Porte, Annie Dessaux en Jean-Pierre Cazenave-Laroche). Raymond Delgado wordt schuldig bevonden aan medeplichtigheid en Floréal Cuadrado schuldig bevonden aan het in ontvangst nemen van gestolen goederen.

Het Hof van Assisen laat hen echter profiteren van de amnestie. Alleen Luigi Amadori wordt veroordeeld tot veertien maanden gevangenisstraf wegens eenvoudige verhulling, waarschijnlijk vanwege het feit dat hij een zeilboot kocht met het geld verborgen en dat hij ten tijde van het proces werd vastgehouden voor een drugszaak.

Gilles Ménage gaat ervan uit dat een groot deel van de buit van deze overval aan Action Directe is gegeven.

Bron » frwiki.wiki/Action_directe