Paul Ponsaers over Pierre Carette:

“Ik denk dat Carette echt een gevaarlijke man is, onderschat hem niet. Hij is megalomaan, dogmatisch en gewelddadig. (…) Hij is een wandelend anachronisme, en dat was hij ten tijde van de CCC ook al.” (...)

“[Carette is] Een raadselachtige figuur. Hij komt uit een burgerlijk milieu, zijn vader was ambtenaar bij de Vreemdelingenpolitie. We weten nog altijd niet precies waar hij zijn politieke opleiding heeft gekregen, maar alles wijst erop dat hij de mosterd bij Action Directe heeft gehaald. Als jonge twintiger trok hij veel op met Frédéric Oriach, één van hun leiders. Daar heeft hij wellicht ook zijn technische opleiding gekregen: bommen maken, leren schieten, manoeuvreren met auto's... Wellicht heeft hij ook bankovervallen gepleegd met leden van Action Directe.”

“Zijn grootste bewondering ging uit naar Ulrike Meinhof, de intellectuele dame van de RAF. Ook bij die Duitse terreurgroep had hij veel contacten, eind jaren 70 is hij wapens voor hen gaan kopen in Zwitserland. Hij richtte in België steuncomités op voor de leden van Action Directe en de RAF die in de gevangenis zaten, maar niemand had verwacht dat hij tot terreurdaden zou overgaan. De bomaanslagen in 1984 waren een verrassing voor onze politiediensten, hoewel Carette al jaren bezig was met de voorbereidingen.”

"Hij begon al op jonge leeftijd met een drukkerij in Brussel en drukte pamfletten voor alles wat progressief, anarchistisch of alternatief was. Tegen dumpingprijzen. Dat was slim bekeken, want zo zat hij in een sleutelpositie: hij was op de hoogte van alles wat die linkse groepjes deden. Hij verzamelde een kring van trouwe volgelingen rond zich, sommigen omschreven het als een commune of een sekte, en vormde het comité-Carette. Het zenuwcentrum zat in een gemeenschapshuis in Schaarbeek. Dat was ook een onderduikadres voor de gezochte activisten van Action Directe en de RAF, bleek veel later.”

Humo: Vroegere medestanders omschreven Pierre Carette als een karikaturale figuur.

Ponsaers: “Ja, maar daarom niet ongevaarlijk. Hij was drammerig en rigide en had geen spat humor. Mensen die dicht bij hem stonden, zeggen dat het niet mogelijk was om politiek met hem van mening te verschillen. Kritiek op de Sovjet-Unie liet hij niet toe, Stalin was een heilige. En hij had een morbide fascinatie voor wapens. Hij geloofde niet in geweldloos verzet, vandaar ook zijn minachting voor de vredesbeweging. Carette praat nooit over zichzelf. Het woord 'ik' bestaat niet voor hem, hij heeft het altijd over 'wij'. Had hij ooit een relatie? Niemand die het weet. Hij gaat wellicht met zijn ideeën naar bed (lacht).”

Bron: Humo | 15 April 2025