Ik heb het boek gekocht en gelezen, voor mij een fijne true crime over een Franse misdaadbende uit de jaren '80, maar de link met de bende van Nijvel ontgaat me. De argumenten van de schrijver zijn te pover; bijvoorbeeld dat die gasten een moord konden plegen zoals iemand anders een appel schilt (zo liepen er heus wel meer rond) of dat de overvallen gelijktijdig verlopen met het op vrije voet lopen van deze gangsters (dit geldt voor zo ongeveer 50% van de Bende verdachten). Voorts nog een aantal van deze generaliseerbare dingen die ik me niet meer voor de geest kan halen, het is ook reeds even geleden dat ik het boek las. Voor mij was de conclusie dat het te weinig relevant was mbt Bende van Nijvel.

Jean-Pierre Adam geeft het eigenlijk zelf al enigszins aan in zijn boek (p. 13 - NL-versie) : tijdens zijn opleiding bij de RW heeft hij volgende principes geleerd (schrijven van verslag of PV) : duidelijkheid, precisie en beknoptheid. Vooral dat laatste zit me wat dwars want dat is ook de leidraad doorheen zijn boek. Maar goed, 't is en blijft een interessante piste, zij het voor een klein deel van het verhaal.

Correctie : dat was niet Thierry Sliman maar Xavier Sliman die scanner gebruik, een ook infrarood verrekijker.

Il n’en fallait pas plus pour réveiller le commandant d’escadrille D. B. et son SRPJ de Reims qui était sur mes « andos », en effet, X. S., le frère de Thierry S., avait un capteur, et nous écoutions l’équipe de D. B, j’étais prévenu, il fallait faire attention. Ce qui est intéressant quand tu sais que tu es fliqué, c’est de découvrir leur façon de travailler.

Alors, le soir, le « Gavroche » fermé, avec des jumelles infra-rouges, je m’installais devant les carreaux toute lumière éteinte et je regardais les inspecteurs en train de faire les planques.

Verhaal van Patrick Verdin, "25 Ans avec Thierry S."