Het moet niet ver gezocht worden.

Als ik hier namen geef van informanten en agenten van de Staatsveiligheid en hun banden met Abdelkader Belliraj vrezen sommigen dat ik nog meer informatie zal naar buiten brengen.

Ze twijfelen tusssen twee strategieën : ofwel mijn posts verdringen door futiele tussenkomsten, onder diverse aliassen. Maar dat lukt niet al te best, want ik blijf reageren.

Ten einde raad schakelen ze dan over op een volstrekte stilte, in de hoop dat ik zal zwijgen.

En dat ik bv. niet bekend zal maken dat in het verleden enkele Belgen in conflictgebieden opdrachten uitvoerden voor steeds dezelfde buitenlandse inlichtingendienst (en neen, het gaat niet om de CIA of de Mossad).

In twee gevallen werden die Belgen zelfs ontvoerd, en had men het lef om aan Buitenlandse Zaken te vragen om hun losgeld (meerdere mijoenen) op te hoesten. Dat is dus niet gebeurd.

De bevoegde ambtenaren van buitenlandse Zaken hadden het spelletje namelijk al gauw door. Toen zij beseften dat hun telefoon werd afgeluisterd communiceerden zij met onze consuls ter plaatse enkel nog in hun Vlaams dialect.

Het resultaat was paniek : de buitenlandse inlichtingendienst beschikte blijkbaar enkel over een Hollandse tolk, die er niets meer van begreep ... 

Het komt mij voor dat Bouhouche en Beijer in diezelfde hoek moeten gesitueerd worden : opdrachten uitvoeren voor een buitenlandse inlichtingendienst, via de C.I. (Counter Intelligence) van onze Militaire Veiligheid.

En die buitenlandse inlichtingendienst lijkt niet Engelstalig te zijn, want Bouhouche, Beijer, Amory,  Weykamp Jean-Luc Baugniet etc. zijn ééntalig Frans.

Net zoals Joël Lhost hebben sommigen van hen zelfs een grote voorliefde voor een verblijf in de Franse Pyreneeën.

Als het over contraspionage gaat lijkt Beijer een tip van de sluier op te lichten in zijn boek " Le dernier mensonge".

Hij kan blijkbaar moeilijk leven met de reputatie een zuivere crimineel te zijn, en hij geeft dan ook details die er lijken op te wijzen dat hij op jonge leeftijd aangeworven werd als dubbelspion : hij moest zich voordoen als een links georiënteerde student aan het Institut Solvay (ULB) en lid worden van een schaakclub die blijkbaar ook bezocht werd door KGB-recruteerders. Hij legt in zijn boek uit hoe hij zich liet aanwerven door de Russen en een opleiding kreeg in het Joegoslavië van Tito, meer bepaald op de luchtmachtbasis van Trogir bij Split.

Op p. 22 schrijft ook hoe hij worstelde met de plicht tot geheimhouding : hij mocht niemand in vertrouwen nemen, zelfs zijn naaste familieleden niet.

Beijer was nochtans allesbehalve links gezind : samen met Bouhouche en enkele anderen was hij kind aan huis bij de familie Buslik. Vader Buslik had in de jaren zestig als piloot geheime opdrachten uitgevoerd in Congo, toen marxistische Simba-rebellen Stanleystad hadden ingenomen en Congo in de Soviet-invloedssfeer dreigde terecht te komen.

Het heeft er alle schijn van dat vader Buslik een nieuwe generatie inlichtingenagenten heeft aangebracht, bestaande uit zijn zoon Jean-François en enkele van diens vrienden, die een solide anti-communistische ingesteldheid vertoonden. Die moesten dan infiltreren in de KGB, die hen bij voorkeur liet solliciteren bij instellingen van de openbare macht, zoals het leger, de Staatsveiligheid en de Rijkswacht.

Als dubbelspionnen moesten zij deelnemen aan acties die de Russische belangen of die van hun bondgenoten konden dienen , bv. de pogingen om AbuNidal - terrorist Said Al Nasser vrij te krijgen.

De aanslagen op de rijkswachtauto in Brussel en op rijkswachtmajoor Vernaillen zijn in die context te situeren :  Buslik, Bouhouche, Beijer en Baugniet waren erbij betrokken, maar het resultaat werd niet bereikt : de autobom ontplofte niet en majoor Vernaillen overleefde de schietpartij. Hij kwam net thuis van de grote rakettenbetoging in Brussel, waar hij verantwoordelijk was voor de ordehandhaving.

Buslik, de enige waarvan kon bewezen worden dat hij betrokken was bij de bomaanslag 'Goffinon', werd in beroep vrijgesproken.

Latere 'Russische' opdrachten (zaak Zwarts en Suleiman) draaiden uit op doodslag, en Bouhouche en Beijer konden niet meer in bescherming worden genomen. Zij werden dan ook veroordeeld en zaten een lange gevangenisstraf uit.

Maar Beijer probeerde een nieuwe identiteit te onderhandelen met de Belgische autoriteiten, nadat Bouhouche aan zijn einde kwam in de Pyreneeën. Waarom eigenlijk, die andere identiteit?

Kon hij niet leven met het misdadig imago en het leven vol leugens waartoe zijn situatie als dubbelspion hem had gebracht? Hij alleen kan het ons zeggen.

Jij kent mij en ik ken jou, gloacoster. Van een nog niet zo ver verleden.

Je bent soms genoodzaakt om persoonlijk op dit forum tussen te komen omdat je niet het risico kan nemen om ondergeschikten in vertrouwen te nemen over de Staatsgeheimen. Dus moet je het stellen met jezelf en één enkele oudgediende van de desinformatie, die het beroepshalve gewoon is vlot Nederlands te schrijven. Question de mettre du beurre dans les épinards, tu sais.

Een geschreven Nederlands dat bij jou wat moeilijker ligt, zoals ik in de professionele context vroeger al kon vaststellen. In dat geval is een 'native speaker' -  veelschrijver altijd welkom als bondgenoot. En veel (te veel) schrijven dat kan hij, onder alle mogelijke aliassen.

Wat die kritiek betreft : anderen kunnen oordelen of die  concreter en geloofwaardiger is dan wat ik te zeggen heb.

Over welke persoon heb je het kenza?
Wat mij opvalt is dat er een soort van activiteit in golfbewegingen is

Ik heb geen plannen in die richting.

Ik heb al heel wat informatie gegeven in 2019, deels op het Nederlandstalig en deels op het Franstalig forum. 

Zoals eerder gezegd draait alles om de terrorist Abdelkader Belliraj, die in de jaren '80 aanslagen uitvoerde voor de Palestijnse terreurgroep Abu Nidal. Het doel van die aanslagen was druk uit te oefenen om de vrijlating te bekomen van  Abu Nidal-lid Saïd Al Nasser uit een Belgische gevangenis.

Ik kan met documenten aantonen dat de jongere broer van Abdelkader Belliraj, Benaïssa, op onverklaarbare wijze uit het Rijksregister verdween na de overval op de Delhaize in Aalst in november 1985.

En dat hij zes jaar later zogenaamd weer opdook, komende uit Marokko, met een foto die geen enkele gelijkenis vertoonde met de Benaïssa van vóór 1986.Ook zijn  handtekening verschilde totaal van de oorspronkelijke. Het gaat om stukken uit zijn vreemdelingendossier.

De 'nieuwe' Benaïssa kon in 1991 naar België komen via een visum gezinshereniging, na een huwelijk met een Marokkaanse die in Brussel woonde, Fatima Zemmouri. Deze Fatima was zes jaar ouder en hoogzwanger op het ogenblik van het huwelijk, naar alle waarschijnlijkheid niet van Benaïssa (die geen verblijfsrecht had in België).

De nieuwe Benaïssa bleek een draaideurcrimineel te zijn die al gauw een flink strafregister opbouwde, waardoor zijn aanvraag tot naturalisatie werd afgewezen. Hij scheidde binnen de kortste keren van Fatima Zemmouri en ging een nieuw (schijn)huwelijk aan met een vrouw uit Marokko, voor wie hij op zijn beurt de gezinshereniging aanvroeg. Om kort daarna zelf definitief te verdwijnen richting Marokko.

Een verdere aanwijzing dat deze Benaïssa niet de oorspronkelijke was, blijkt uit de verhoren,van Abdelkader Belliraj na zijn arrestatie voor terrorisme in Marokko in 2008.

Abdelkader geeft onmiddellijk alles toe wat de Marokkanen willen horen en bekent ongevraagd ook nog eens 6 politieke moorden in België, in opdracht van de Palestijnse terreurgroep Abu Nidal. Hij lijkt via die spontane bekentenis de aandacht te willen afleiden van zijn broer Benaïssa : hij zegt dat die in de jaren '80 te jong was om wat dan ook gedaan te hebben. Wat niet klopt : hij liegt over de leeftijd van zijn broer.

Maar de Marokkaanse onderzoeksrechter beschikt onverwacht snel over de bekentenis die hij nodig heeft, en naar Benaïssa wordt niet meer gezocht. Een meevaller voor Abdelkader Belliraj : een nader onderzoek had wel eens kunnen uitwijzen dat zijn broer al sinds 1985 van de kaart verdwenen was en niet naar Marokko uitgeweken was.  En dat zijn plotse 'opvolger' in 1991 iemand anders was ...