Re: Verbrande handen

Xenophon wrote:

Als de maffia of beroepscriminelen iemand uit de weg willen ruimen dan sturen ze een paar kerels naar diens adres en *bang* probleem opgelost. Als je zwaar bewaakt wordt dan begraven ze desnoods een ton explosieven om je te krijgen wanneer je voorbij rijdt. Maar ze moorden niet voor niets (niet uit menselijkheid maar uit risico/geld overwegingen), maken het ook niet moeilijker dan nodig en vooral: ze willen dat iedereen weet van waar de wind waait, pour encourager les autres.

Professionals stelen geen tweeloop, beroven geen voedingswinkel en schieten geen taxichauffeurs neer. Ze gaan ook niet op hun gemak pintelieren en schransen in een restaurant waar ze net de conciërge vermoord hebben en ze pikken geen waardeloze kitschborden mee want een bord van 5 euro zou kunnen leiden tot een leven achter tralies indien het gevonden wordt.

Toegegeven, Dekaise is minder evident (voor mij). Als je kijkt naar de gebeurtenissen in 1985 en zegt dat de aanslagen toen kaderden in een afpersingsstrategie en door professionals gerund werden, dat is een andere kwestie.

Waar ik de zaken wel enigszins zie zoals jij is voor wat betreft de rijkswacht (die m.i. zo bang waren dat er eigen volk bij betrokken kon zijn dat ze proactief alles deden wat ze konden om elk onderzoek in die richting te stoppen) en de VSSE die niet zeker waren dat ze de lont niet hadden aangestoken door hun domme stoten ivm WNP (Christian Smets heeft niet lang voor z'n overlijden zelf nog gezegd dat hij liefst alles had kunnen uitleggen en zijn gepruts op tafel leggen maar dat zijn baas en de minister van justitie het hem verboden). Dat soort toestanden trok aandacht, leek op sabotage van het onderzoek terwijl de diensten zelf waarschijnlijk helemaal niets met de bendefeiten te maken hadden. Maar ze bereikten net het omgekeerde van wat ze beoogden.

Ik zit met de idee - maar kan er niets van bewijzen, het is niet meer dan een gevoel - dat de waarheid wel eens veel simpeler zou kunnen zijn.

Georganiseerde misdaad doet nogal eens vaak beroep op gehuurde krachten. Ik begrijp je stelling, maar de realiteit komt niet uit Hollywood scenes met strak in het pak maffia huurmoordenaars. Sommige verdachten hadden banden met Marseille en werden ook verdacht van daar zware feiten te hebben gepleegd. Daar zoek ik de link met georganiseerde misdaad. die stad heeft een reputatie.

Maar goed  dat er interactie is en iedereen zijn mening kan en mag formuleren op dit forum.

12 Reply by Tiens

Re: Verbrande handen

Spitfire wrote:

Sommige verdachten hadden banden met Marseille en werden ook verdacht van daar zware feiten te hebben gepleegd.

Zowat halfweg tussen Saint-Raphaël en Marseille bevond er zich een goede kapper. Geen slager. 

Veel succes met je zoektocht, nu het misschien wat koeler gaat worden, is een trip naar Marseille altijd leuk. In 1985 was het blijkbaar toch ook al de moeite.

Re: Verbrande handen

ça va sans dire.

Re: Verbrande handen

Vergeet niet dat toenmalig majoor Herman Vernaillen nog heeft samengewerkt met onderzoeksrechter Giovanni Falcone.

15 Reply by Tiens

Re: Verbrande handen

Ik vergeet vooral de relevantie niet.

Ook Herman Vernaillen getuigde op de Bende-commissie en dit op 9 mei 1989: "Niet alleen de wapendiefstal bij groep Diane, maar ook de 2 aanslagen die daaraan voorafgingen konden niet gebeuren zonder medeplichtigheid binnen de rijkswacht zelf."

Zeer moedig, deze getuigenis, die hem alleen maar meer ellende nadien zou bezorgen!

En toch klopte wat Herman Vernaillen zei, o.a. doordat de hogere rijkswachtoverheid (Beaurir) Madani Bouhouche en Robert Beijer terug naar de BOB plaatste, terwijl majoor Herman Vernaillen en zijn echtgenote in het ziekenhuis verbleven door de aanslag op hen, om opnieuw deel te nemen aan de onderzoeksactiviteiten!

Handig want daardoor bleef de moordpoging op Herman Vernaillen en zijn gezin zo lang onopgehelderd, ‘wapenexpert’ Claude Dery liet zich bij dit ballistisch onderzoek assisteren door Madani Bouhouche. De dader sloot toen op basis van een gemanipuleerde kogelhuls zichzelf uit als mogelijke dader.

Nochtans wist Herman Vernaillen goed genoeg wie en waarom, met dit voorbeeld tamelijk recent nog in confrontatie tot Robert Beijer bij het federaal parket: “Ik weet dat jij erbij was en Bouhouche ook, en ik denk ook Goffinon, maar de vierde man?" "Van mij en Bouhouche, dat klopt, maar verder kan ik niet gaan," antwoordde Beijer waarop hij een totaal ander motief voor de moordpoging gaf dan in zijn boek. Het doel was niet de rijkswacht te ontwrichten. “Beijer zei vlakaf dat het de bedoeling was me te vermoorden. Het was een contract,” vertelt Herman Vernaillen. “Waarom, dat wilde hij niet kwijt, in dienst van wie ook niet.”

Onmiddellijk na de aanslag had Herman Vernaillen in het ziekenhuis ook al tegen Paul Calluy gezegd: “Ik weet wie de daders zijn.  Het zijn mensen van het Nationaal DrugsBureau (NDB).  Het zou me niet verwonderen als het Cammerman (ex-lid van het NDB) zou zijn..." zo had hij Vernaillen enkele uren na de aanslag tegen Paul Calluy gezegd.

Paul Calluy?
Gekke naam?
Alweer een naam out of the blue?
Alweer een ondermijning?

Niet echt, Paul Calluy was van januari 1980 tot november 1983 commandant van de rijkswacht en in die functie als chef van de BOB Brussel de overste van Madani Bouhouche en Robert Beijer.

Wie kan je nog vertrouwen? Dezelfde Paul Calluy noemde op het assisenproces van Beijer en Bouhouche beiden uitstekende rijkswachters, erg precieze wetsdienaren.

Herman Vernaillen: “Ik wist dat het niks dan problemen met zich zou meebrengen, want mijn oversten waren tégen dat onderzoek. Ze wilden niks liever dan dat ik alles onder de mat zou vegen. Maar dan kenden ze mij niet, ik heb álles onderzocht. Het was alsof ik een beerput opende. Het commando van de rijkswacht deed er alles aan om me tegen te werken, valse pv’s te laten maken en zaken weg te moffelen. Iedereen bij de rijkswacht bekeek mij kwaad. Ze noemden mij de inquisiteur. Met drugsonderzoeken is het ook altijd hetzelfde: je trekt aan één draadje en overal komen draadjes los. In de zomer van 1981 kreeg ik van de douane informatie over een trafiek van harddrugs in bevroren vlees, waarvan de transporten onder toezicht van de rijkswacht zouden gebeuren. Dat wilde ik natuurlijk onderzoeken. Een rijkswachter van het Centraal Bureau voor Opsporingen, Luc Vanden Daele, had het spoor van harddrugs in bevroren vlees eerder ook al aangeboord, maar pleegde op 13 maart 1981 – in nooit opgehelderde omstandigheden – zelfmoord. Er werd nooit onderzoek gedaan naar die verdachte dood, en onmiddellijk na zijn overlijden werd zijn bureau leeggemaakt en verdwenen alle documenten. Dan begin je natuurlijk te denken: wie heeft invloed én heeft iets met vlees te maken?”
“Toen is de miserie pas echt begonnen…”, zegt Vernaillen.

Het psychiatrisch verslag over Madani Bouchouche, opgesteld voorafgaand aan het proces Beijer-Bouchouche- was ook veelzeggend. Een stukje eruit: “… een briljante jongen, maar heel getroebleerd, hij wil afrekenen met het systeem. Bouhouche is intelligent, hij is zelfs superieur intelligent, zeer observerend en precies in zijn denken en zijn concentratie. Maar hij heeft remmingen, verliest soms zijn kalmte, kan koud razend worden. Dan kan niets hem nog stoppen."

Precies in zijn denken. Juist. Tijdens de begrafenis van Mendez gebeurde er iets merkwaardigs. Madani Bouhouche zei toen dat de ‘Bende van Nijvel’ geen aanslagen meer zou plegen.  Hoe wist Madani Bouhouche dat, tenzij hij zelf bij de zogeheten ‘Bende van Nijvel’ betrokken was?

Je hebt het over ‘Giovanni Falcone’. Er is inderdaad relevantie hiertoe tot een klasgenoot van Paul Vanden Boeynants. Goed van jou alvast om dat in een mogelijke reactie hierop te duiden.