Hofstade ligt inderdaad op slechts een paar kilometer van Aalst.

Als men het heeft over ‘de bende van Hofstade’, dan denk ik dat men bedoelt dat er in Hofstade een locatie was waar woonwagens van de De Staerke-clan standhielden. Het staat me voor dat ik dit ooit ergens gelezen heb.

We moeten bovendien onderscheid maken tussen toeval en toeval. Het eerste soort toeval is het toeval dat zich toont bij gebeurtenissen die zich afspelen in dode materie. Een schoolvoorbeeld hiervan is de manier waarop de balletjes vallen tijdens een loterij. Maar dan is er nog dat andere soort toeval: Wanneer we spreken over het gedrag van levende dingen, dus ook dat van mensen, dan moet men er veeleer van uitgaan dat de gebeurtenissen het gevolg zijn van beweegredenen. In dat geval is een gebeurtenis het gevolg van gedrag. Voor bijna elke vorm van gedrag is er een verklaring. Misdadigers doen niet zelden een beroep op misleiding om diegenen die hen trachten te klissen telkens een stap voor te zijn. Ik ben dus veeleer geneigd om het telefoontje naar de radiostudio niét als toeval te beschouwen. Laat ons redelijk wezen: iemand telefoneert niet toevallig naar de studio van een Aalsterse een vrije radio, met de groeten van de bende van Nijvel, een kwartier voor een aanslag van de bende van Nijvel in datzelfde Aalst, om een plaatje aan te vragen over Scherpenheuvel, terwijl de vriendin van diegene die al in de kijker van justitie loopt en die men verdacht wil maken toevallig werkt als barmeisje in Scherpenheuvel, goed wetende dat duizenden Aalstenaars op dat moment meeluisterden, en goed wetende dat er een collectieve angstpsychose aan de gang was ronddit onderwerp. Misschien was het zelfs de bedoeling om de diskjockey naar de politie te laten bellen om de politie de beller te laten opsporen en aldus weer een patrouille te immobiliseren. Misschien was het zelfs de bedoeling om een veelheid aan Aalstenaars naar de politie te laten bellen in verband met dat verzoekplaatje, om op die manier de telefooncentrale van het politiekantoor te overbelasten.

Jean-Claude Marlair zegt in ‘Tu Tueras, Point’ dat zelfs dokter Daniëlle Zücker op het verkeerde been werd gezet door aan haar de opdracht te geven om een profiel op te stellen van de daders, ervan uitgaande dat de eerste bendefeiten gepleegd werden door dezelfde daders als de laatste bendefeiten.

Het al dan niet één jaar later droppen van bewijsmateriaal, dat al dan niet moest dienen om aan te tonen dat de eerste bendefeiten en de laatste bendefeiten door dezelfde daders werden gepleegd, moet mijns inziens in hetzelfde licht gezien worden als het mysterieuze telefoontje naar de radiostudio. Door de speurders te laten geloven dat alle bendefeiten door dezelfde daders werden gepleegd werd het veel moeilijker om een profiel van de daders op te stellen en een eenduidige richting te bepalen in dewelke men diende te zoeken. Ordinair banditisme (waar ikzelf niets van geloof) of ideologisch terreur? Ik ben dus geneigd om aan te nemen dat het mysterieuze telefoontje ertoe diende om het onderzoek te manipuleren, nog voor de aanslag in Aalst werd gepleegd. De daders van de bende van Nijvel waren écht niet op hun kop gevallen, voor wie daar vandaag nog aan mocht twijfelen.