291 Reply by Django68

Re: Zoekactie Ronquières: 1985-1986

Het valt op dat men blijft proberen om Martine Michel en de conclusies van het NICC omtrent de vondst in Ronquières in discrediet te brengen. Misschien is de reden dat de onderzoeksrechter niets wil zeggen gewoon dat ze de geheimhouding rond het onderzoek niet in gevaar wil brengen. Er werd vroeger maar al te vaak gecommuniceerd zonder enig resultaat. Het feit dat mevrouw Michel zich volledig op het onderzoek naar de bende concentreert en al haar andere taken overgedragen heeft betekent volgens mij dat er een concreet spoor is.

292 Reply by Django68

Re: Zoekactie Ronquières: 1985-1986

De conclusie dat de zakken niet langer dan twee maanden in het water kunnen gelegen hebben staat trouwens nog steeds op de website.

293 Reply by LEO

  • LEO
  • Lid
  • Offline

Re: Zoekactie Ronquières: 1985-1986

Nou ja, enkele maanden geleden schreef ik de nederlandstalige website "Bende van Nijvel" van de cel Waals-Brabant aan met de melding dat de plaatsaanduiding van Delhaize Overijse op hun Google Map niet klopte met de werkelijke ligging van het warenhuis. Ik kreeg via e-mail bevestiging van mijn melding aan hen en dat was het dan. Het staat de dag van vandaag nog steeds verkeerd aangeduidt!

Re: Zoekactie Ronquières: 1985-1986

Journalisten, en zeker niet journalisten van het kaliber Douglas De Coninck, schrijven meestal niet zomaar iets. Het is goed mogelijk dat hij een welingelichte bron heeft die zijn stelling onderschrijft, maar die hij niet kan prijsgeven. Waarna hij alleen dát meldt wat wat voor iedereen te zien is. Het klopt dat de inhoud niet geheel verdwenen is - daar heeft hij wel een misser. Maar het kan ook dat de inhoud vanochtend weer online is gezet nadat De Morgen verscheen.

Als mevrouw Michel nog steeds het manipulatiespoor volgt, dan zie ik geen reden om plotseling net te doen of haar neus bloedt. Tenzij ze geen gezichtsverlies wil lijden, want dat gebeurt als ze plots zou toegeven dat het BCC-onderzoek van geen kanten klopt.

Maar goed, ik lees hier dat sommigen haar nog het volste vertrouwen schenken. Benieuwd wanneer de arrestaties volgen.

295 Reply by Ben

  • Ben
  • Beheerder
  • Offline

Re: Zoekactie Ronquières: 1985-1986

CleverTrevor wrote:

Maar goed, ik lees hier dat sommigen haar nog het volste vertrouwen schenken. Benieuwd wanneer de arrestaties volgen.

Dat lees ik niet. Ik lees enkel een aantal kritische bedenkingen over het artikel net zoals er over het hele onderzoek kritische bedenkingen geformuleerd worden op dit forum.

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

Re: Zoekactie Ronquières: 1985-1986

Dit is nu het zoveelste artikel waarmee de pers, zonder enige aanleiding (er is nl. bij mijn weten geen recent nieuws kenbaar gemaakt door de CWB), het NICC-onderzoek in diskrediet brengt en de mannen van het Delta-team de hemel inprijst. Zoals Sebastiaan al eerder stelde zou het goed zijn om onderzoek te doen naar de bronnen van die journalisten. Niet alleen is wat DDC schrijft foutief (de website vermeldt nog steeds dezelfde info zowel in het Nederlands als het Frans) maar is ook de titel volledige bij de haren getrokken (het is niet omdat het nevenonderzoek naar de vondst in Ronquières verkeerd zou zijn, dat het hele onderzoek terug naar af is).

Dat ze bij het NICC met euromunten zouden gewerkt hebben kan er bij mij echt niet in. Dat was misschien de manier van werken in de jaren '80 (met Dery en consorten als expert) maar niet meer op de dag van vandaag. Wil dit zeggen dat speurders zich vandaag niet kunnen vergissen? Neen, want jammer genoeg worden ook nu nog soms fouten gemaakt. Zie maar naar de zaak Van Uytsel waar speurders al vrij vroeg in het onderzoek de dader in het vizier hebben gehad op basis van een gsm-signaal maar hem hebben laten gaan. Toen nieuwe speurders op die zaak op dezelfde info stootten en de dader wel konden vatten ontketende toen ook een politieoorlog. Dus fouten kunnen nog steeds gemaakt worden.

Maar in het geval van de vondst in Ronquières blijf ik geloven in de huidige onderzoekspiste. Al de eerste bendecommissie had vragen bij de manier waarop er besloten is geweest om opnieuw te gaan duiken in de zwaaikom. Zie het uittreksel van het verhoor achter gesloten deuren van Vermeersch dat hier gepost werd door Boemerang. Dat verhoor is van de eerste en niet van de tweede bendecommissie en dateert van 1989! En toen zat het onderzoek rond de overval van Aalst nog steeds in handen van Troch en zijn delta-team. Dus zeggen dat het een communautair spelletje is van huidige franstalige speurders is ronduit de waarheid verdraaien (zeg maar manipulatie van de publieke opinie).

Ook de tweede bendecommissie kwam tot die conclusie. Die commissie ging zelfs verder en had zelfs een gerechtelijk onderzoek over de omstandigheden van de tweede duik aanbevolen. Dat onderzoek lijkt pas in 2012 (rijkelijk laat dus) opgestart te zijn. Ondertussen is het meer dan duidelijk dat sommigen zich daar absoluut niet goed bij voelen en liever willen dat dat onderzoek stopt. Wie? Waarom?

Wat er achter de schermen gaande is is voor ons koffiedik kijken. We kunnen jammer genoeg alleen maar van op afstand toekijken. Maar dat er zaken aan het bewegen zijn is voor mij wel duidelijk. Hoe is het trouwens afgelopen met al die klachten die tegen Michel werden neergelegd? Niet veel precies.

Toevallig heb ik gisteren nog eens naar de ontluisterende BBC-documentaire uit 1992 gekeken over Gladio. In die reportage wordt op 2u16m17s gezegd dat de vondst in 1986 er kwam naar aanleiding van een anoniem telefoontje naar de politie. De beller zou zich nooit kenbaar hebben gemaakt » www.youtube.be

Zoveel versies. Welke is nu de juiste?

Re: Zoekactie Ronquières: 1985-1986

Dat de mensen van het NICC een bende imbecielen zouden zijn, is gewoon te belachelijk voor woorden. Stop die onzin. Zegt het niet genoeg dat de onderzoeksrechter een (allicht heel duur) onderzoek heeft gevorderd? Martine Michel heeft dat trouwens niet zo maar beslist. Ik weet sinds anderhalf jaar uit zeer goede bron hoe ze op de idee zijn gekomen om de vondst nog eens te laten onderzoeken. Ik werd echt mottig van wat ik hoorde. Martin wist dus heel goed wat ze deed!

Ik heb persoonlijk als journalist die fameuze (publieke) zitting gevolgd in de tweede commissie. Je kon heel goed voelen dat men met Ronquières een zeer heikel punt aanraakte. Een toenmalig lid van de bendecommissie vertelde me onlangs dat de 'show' ook achter gesloten deuren is doorgegaan. Men bleef maar rond de pot draaien. Een verslag van die zitting heeft hij niet. Geen enkel lid kreeg trouwens een verslag van de gesloten zittingen. Al de verslagen zitten opgeborgen in de archieven van de Kamer en zijn (bij wet!) niet eens toegankelijk voor een onderzoeksrechter. Het hoofd van de kamerarchieven bevestigde me onlangs dat zelfs onderzoeksrechters geen toegang hebben tot de documenten van de gesloten zittingen.

Is dat niet ongelooflijk? Een parlementaire onderzoekscommissie heeft de bevoegdheden van een onderzoeksrechter. Maar een onderzoeksrechter als Martin mag in een zaak als die van de Bende niet eens lezen wat achter gesloten deuren allemaal is gezegd in de Kamer. Wet is wet. In principe zou ze in verband met Ronquières niet wijzer worden, maar elk woord kan van belang zijn. Niet dus.

Re: Zoekactie Ronquières: 1985-1986

Aangezien ik zelf wel wat journalistieke ervaring heb, stel ik me de vraag wat de motivatie is van Douglas De Coninck om juist nu zo'n artikel te schrijven. Het is niet meteen een populair onderwerp; de gemiddelde lezer ligt vandaag de dag niet wakker van een zogenaamd 'onderzoek binnen het onderzoek', en al helemaal niet in een omslachtig en gedateerd dossier als dat van de Bende van Nijvel.

Daarom denk ik dat Douglas De Coninck zich baseert op een eenzijdige bron die er baat bij heeft dat dit artikel nu de wereld wordt ingestuurd. Elke journalist gebruikt kleurrijke omschrijvingen om zijn tekst op te smukken, maar bij het lezen van "monumenten uit het vaderlandse politiewezen" kon ik een glimlach niet onderdrukken. Ik denk wel dat ik weet waar je de bron moet gaan zoeken.

De timing van het artikel - de verkiezingen staan wederom voor de deur - is niet toevallig. Het toont aan dat er achter de schermen nog steeds dezelfde communautaire spelletjes gespeeld worden en dat er in al die jaren nog niets is veranderd. Het dossier rond de Bende heeft nu meer dan ooit de allure van een ordinair politiek instrument. Het is een zwarte piet die iedereen voor het intreden van de verjaring wil kwijtspelen.

Stel dat Martine Michel effectief spoken heeft nagejaagd, zoals de vermoedelijke bron van dit artikel aan het einde beweert, waarom is dan nog niemand met dat nieuws naar buiten gekomen? Als iemand bewezen heeft dat Michel en het NICC de mist zijn ingegaan, waarom staan de gepensioneerde speurders die door hun jongere collega's beschuldigd werden van "feiten van diefstal met geweld en moord" niet op tafel te dansen van geluk? In het verleden lieten ze geen kans voorbij gaan om aan te geven dat ze respectloos behandeld werden. Denk je niet dat DDC met straffere quotes en bewijzen over de brug zou komen als hij echt iets te melden had?

Ik persoonlijk hecht wel waarde aan de bevindingen van het NICC en vind dat er bij wat er in Ronquières gevonden werd grote vraagtekens geplaatst moeten worden, en bijgevolg nog grotere vraagtekens bij sommige "monumenten uit het vaderlandse politiewezen". Zeker als je weet dat de supervondst uit 1986 vooral veel extra vragen en niet zozeer antwoorden heeft opgeleverd.

299 Reply by dim

  • dim
  • Lid
  • Offline

Re: Zoekactie Ronquières: 1985-1986

De dubieuze manier waarop Douglas De Coninck tijdens de affaire Dutroux de vergadering bij Pinon "beschreef" als absolute kolder (een vergadering die achteraf gezien aan de basis lag van het decredibiliseren van álle X-getuigenissen (via torpedo X1), heeft ervoor gezorgd dat ik die journalist toch met een grote korrel zout neem. Dit was géén objectieve verslaggeving. Dixit directe getuigen zoals Toussaint. René De Witte kan hier duidelijker in zijn, want ook hij was ter plaatse. M.a.w. wat moeten we denken van deze Douglas De Coninck? Heeft die een verborgen agenda of doet die zomaar wat?

300 Reply by Whynot?

Re: Zoekactie Ronquières: 1985-1986

Artikels uit archives.lesoir.be:

L'enquête parlementaire sur le banditisme
Les pistes de Termonde et l'ex-gendarme Lekeu

Reprise des auditions, mercredi, à la commission parlementaire d'enquête sur le banditisme et le terrorisme avec les gens de Termonde, le juge d'instruction F. Troch et le substitut W. Acke, deux mois après l'audition inutile du commissaire général de la P.J. Roger Moens qui déclencha le conflit entre le Législatif et le Judiciaire et souleva les questions des compétences des commissions d'enquête au regard de la séparation des pouvoirs. Les réticences du juge Troch ont été compensées par les réponses du substitut Acke sur les pistes actuellement suivies, dont l'une passe par l'ex-gendarme Martial Lekeu parti depuis 1984 aux Etats-Unis.

Sans s'en prendre directement à l'enquête de Nivelles, le juge Troch confirme que le dossier de Tamise (l'attaque meurtrière de la fabrique de gilets pare-balles en septembre 1983), avait été traité par Nivelles d'avril 1984 à septembre 1985 puis était revenu à Termonde sans qu'une seule pièce ait été ajoutée au dossier. De là à dire qu'on n'avait rien fait à Nivelles pendant dix-huit mois dans cette enquête...

Ronquières: c'était voulu... En outre, c'est bien en relisant les procès-verbaux de Nivelles qu'un des enquêteurs du groupe Delta de Termonde apprit qu'on avait vu jeter des sacs dans le plan d'eau de Ronquières, après la tuerie d'Alost en 1985 et que Nivelles s'était borné à n'y faire plonger qu'un seul homme pendant deux heures, sans résultat. Sur base d'informations venant de la bande De Staerke au sujet d'armes dans le canal, Termonde utilisa en novembre 1986 des techniques de plongée allemandes permettant un ratissage large et retrouva ainsi les armes et d'autres objets provenant des tueurs.

"Les pièces d'armement reliaient indubitablement toutes les affaires dites du Brabant. Le commissaire Reyniers vous a dit que nous avions laissé sécher les armes et ainsi perdu l'occasion de relever d'éventuelles empreintes. M. Reyniers sait tout après mais jamais avant. Ces armes étaient restées un an dans l'eau, elles étaient rouillées et pleines de boue. On nous avait dit que les empreintes pouvaient être relevées sur des armes encore mouillées, mais pas sur des armes rouillées. Je n'aime pas la façon qu'a M. Reyniers d'avancer des choses. Il a profité de cela pour se décomplexer devant votre commission parlementaire. Ce n'est pas correct. A propos de ces armes, mon impression est qu'on les a sciemment rassemblées, qu'on a sciemment mis dans le même sac le morceau de gilet pare-balles de Tamise et le baby-coffre de la tuerie d'Alost. Il est possible qu'on ait jeté tout cela pour qu'on le trouve, mais ce n'est pas certain puisque sans la relecture des P.-V. de Nivelles, elles y seraient sans doute encore..."

Le juge refuse de donner son explication des tueries, d'envisager l'hypothèse d'un plan de déstabilisation, celle d'un "cerveau" qui aurait utilisé une ou plusieurs bandes et peut-être De Staerke. Il se borne à dire qu'il a des éléments suffisants dans le dossier d'Alost pour envoyer De Staerke aux assises. Le nom de l'ex-gendarme Lekeu apparaît bien depuis quelques mois dans le dossier de Tamise. Après l'expérience avec Bultot au Paraguay, le juge ne croit plus à l'utilité d'envoyer une commission rogatoire en Floride pour n'obtenir sans doute de Lekeu que la répétition de ses propos publiés dans La Dernière Heure.

Moins avare de précisions, le substitut Acke confirme que le nom de l'ex-gendarme Lekeu est bien apparu il y a quelques mois dans le dossier de Tamise et dit que ce que craignaient les enquêteurs s'est produit: la publication des déclarations de Lekeu complique la suite de l'enquête. M. Acke ajoute que le rapport des gendarmes Bihay et Balfroid, de la B.S.R. de Wavre, sur les connexions éventuelles des tueurs avec des trafiquants internationaux de stupéfiants et d'armes (qui donna lieu à leurs mutations...), et d'autres rapports de Bihay impliquant Lekeu étaient crédibles. Encore des documents passés d'abord par Nivelles...

Comme le juge Troch, il estime que le groupe Delta de Termonde (27 hommes à l'époque, 10 aujourd'hui appartenant à la PJ et à la gendarmerie) s'était soudé par la base et fonctionnait bien mieux que la task force de Bruxelles. Pour le juge Troch, cette task force était un pigeonnier, une cellule paralysée par les gradés, par le syndrome des étoiles et des chevrons. Delta suit donc encore des pistes qui présentent des connexions avec d'autres pistes suivies à Charleroi, avec le dossier Mendez à Nivelles et avec des dossiers instruits à Bruxelles. Patrick Haemers, l'ennemi public n°1, n'est pas au nombre des suspects pour les enquêteurs de Termonde. Mais le substitut Acke refuse d'en dire plus. C'est prématuré, il faut encore entendre de nombreuses personnes, faire des perquisitions puis établir le bilan, dit-il.

Clairement les deux magistrats estiment que tout est à revoir en matière d'expertises, qu'une «banque des armes» serait un outil précieux, que pour les enquêtes compliquées le recours à des «groupes intégrés» (PJ, gendarmerie et polices communales parfois) s'impose. Ceux qui vous disent qu'à leur avis les enquêtes n'aboutiront pas sauf par hasard, tranche encore le juge Troch, ceux-là prononcent la faillite du système. Si l'on n'a pas encore compris...

Freddy Troch, le juge de Termonde en passe d'être aujourd'hui dessaisi, rappelait notamment que son dossier de Tamise, traité à Nivelles d'avril 1984 à septembre 1985, en était revenu sans qu'une seule pièce ait été ajoutée. Que des informations venant de la bande De Staerke, confirmant d'autres informations déjà contenues dans des procès-verbaux de Nivelles, finirent par le conduire à Ronquières où il retrouva des pièces d'armement rassemblées, probablement déposées sciemment, qui reliaient indubitablement toutes les affaires dites du Brabant. Sa cellule d'enquête «Delta» suivait certaines pistes connexes à celles de la cellule de Jumet, connexes à d'autres auxquelles menaient aussi les dossiers Mendez et Haemers, même si ce dernier ne figurait pas en personne dans la liste des suspects du juge. Ceux qui disent qu'à leur avis les enquêtes n'aboutiront jamais, sauf par hasard, prononcent ainsi la faillite du système, concluait-il.

Bron: Le Soir | Rene Haquin | 10 mars 1989

Alain Moussa deux jours en cavale

Pendant la nuit de dimanche, Alain Moussa, 38 ans, l'un des membres de la bande de Philippe De Staerke condamnée à de lourdes peines il y a deux ans à Gand pour une longue série de hold-up, a réussi à scier les barreaux de sa cellule, à l'institut de défense sociale de Tournai. L'homme avait disparu quand les gendarmes et les pompiers sont arrivés pour éclairer le préau où l'on croyait pouvoir le récupérer.

Le tribunal de Termonde avait renvoyé vingt-trois prévenus en correctionnelle, parmi lesquels sept étaient absents, dont l'ancien directeur de prison Jean Bultot, à l'époque déjà installé au Paraguay. Le parquet de Termonde reprochait à la bande une vingtaine d'agressions à main armée ainsi que des vols de voitures (des BMW), de matériel video, d'alcool et de cigarettes.

Philippe De Staerke, considéré comme le chef de la bande, a également été inculpé dans le cadre de la tuerie de novembre 1985 au Delhaize d'Alost. Il y aurait en effet été vu cet après-midi-là, arrivé à bord de la voiture d'Alain Moussa. Mais, devant les maigres indices recueillis contre lui, la chambre du conseil de Termonde avait fini par lever le mandat d'arrêt décerné dans le cadre de ce dossier.

C'est par ailleurs dans le cadre de l'enquête du juge d'instruction Troch sur la bande de Baasrode que le magistrat obtint, en 1986, une petite information sur des armes «chaudes» abandonnées quelque part au fond d'un canal, dans la région de Ronquières. Cette information fut recueillie dans l'entourage de Moussa et d'un coïnculpé, Nicolas Karasilis, et permit, on s'en souvient, la découverte en novembre 1986 des deux sacs contenant les restes des armes utilisées pour les tueries du Brabant.

Après sa condamnation, Alain Moussa avait obtenu d'être interné provisoirement et se trouvait ainsi depuis plusieurs mois à l'hôpital psychiatrique de Tournai. Mais on a appris hier soir que sa cavale avait déjà pris fin: Alain Moussa a été repris hier après-midi dans l'agglomération bruxelloise...

Bron: Rene Haquin | 31 Oktober 1990