@P-51
dat is juist de clou.
en heel de tijd wordt de info bewust of onbewust door elkaar gebruikt, ook hier op het forum
er moeten 2 zaken uit elkaar gehaald worden
voor de aanslag en de roof van de Bende Van Nijvel maakte Wittock-Van Landeghem inderdaad al kogelwerende vesten, en er waren ook nog andere fabrikanten in binnen-en buitenland die kogelwerende vesten maakten
hier werd dan ook eerder de dwaze stelling opgeworpen dat de crapuleuze gangsters van de Bende Van Nijvel Wittock-Van Landeghem in de Gouden Gids zagen adverteren met kogelwerend materiaal en daarom deze firma uitgekozen hebben als doel
en dat het geweten was dat Wittock-Van Landeghem kogelwerende vesten fabriceerde wordt ook opgeworpen door de eerste onderzoekers naar de Bende Van Nijvel, samen met de stelling dat niemand van het politieapparaat (dus niemand van de rijkswacht, niemand van de BOB, niemand van het SIE, ...) klant was bij Wittock-Van Landghem net om het onderzoek naar betrokkenheid van (ex-)rijkswacht bij de aanslagen door de Bende van Nijvel WEG TE HOUDEN, door een LEUGEN
Dit is heel belangrijk hierin:
"De moordenaars bleken dus alleen maar belangstelling te hebben voor zeven prototypes van een technisch hoogwaardige kogelvrije vest. Die zijn in het grootste geheim bij Wittock-Van Landeghem ontwikkeld. De moorddadige dieven moeten daarvan op de hoogte zijn geweest, daarover kan niet de minste twijfel bestaan. De hamvraag voor de rechercheurs is dan ook, wie de daders hierover inlichtte. Vijf van deze vesten waren blauw van kleur, twee groen. Het betrof een experimenteel model, slechts enkele testexemplaren werden geleverd aan het Nederlands leger. Het model werd ‘Balon 2A-14 A2M’ gedoopt. De ingenieurs van Wittock-Van Landeghem duidden deze kogelvrije vesten gewoonlijk aan als het model ‘jurk met bretellen’. De doders van Temse wisten waar in de onderneming ze zich bevonden, vermits ze slechts enkele kartonnen kisten hebben opgesneden om de hand te kunnen leggen op de zeven kogelvrije vesten. (Bron: Bron » De Bende: Een documentaire door Paul Ponsaers & Gilbert Dupont uit 1988)"