1

Topic: Artikel: Reeks Bende van Nijvel

Linda verstijft van de angst als er schoten klinken. Dan hoort ze iemand de trap op komen, hopend dat het haar man is

Linda Van Huffelen, pas bevallen van haar tweede kindje, trekt het laken over haar hoofd als ze beneden schoten hoort. Haar man Jos is al naar beneden gelopen omdat er inbrekers aan het werk zijn in de textielfabriek in Temse waar ze conciërge zijn. Jos wordt afgemaakt als een beest. Linda durft niet te roepen op haar man, want dan weten de daders dat er nog iemand boven is. Maar dan hoort ze iemand de trap op komen.

Met de bekentenissen van Christiaan B., die op zijn sterfbed verklaarde dat hij de Reus was, en een nieuwe wapenvondst in het kanaal Brussel-Charleroi draait het onderzoek naar de Bende van Nijvel weer op volle toeren. Hun laatste raid dateert intussen al van 32 jaar geleden. Wij blikken terug op de vijf zwaarste feiten. Vandaag: de overval op een textielfabriek in Temse.

De fabriek Wittock-Van Landeghem ligt wat achterin en is enkel bereikbaar via een wat hobbelige weg. Wie het niet kent, rijdt er gewoon voorbij. Linda en haar man Jos zijn die tiende september 1983 op tijd gaan slapen. De 26-jarige Jos, die bij een schildersbedrijf in Wilrijk werkt, moet er de volgende dag vroeg uit.

Midden in de nacht worden ze gewekt door glasgerinkel. Jos, amateurbokser en van niets of niemand bang, springt zijn bed uit en loopt naar beneden. Ongewapend.

Hector Riské woont in vogelvlucht zo’n honderd meter van de fabriek. Hij schiet wakker wanneer hij een luide knal hoort. En nog één. Wanneer hij tussen de gesloten gordijnen van zijn slaapkamerraam naar buiten kijkt, ziet hij een onbekende auto staan op het fabrieksterrein. Een donkere Saab, denkt hij. Er staat een man bij met een bivakmuts over het hoofd. Een andere man is niet gemaskerd.

Riské kan zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en trekt de gordijnen wat verder open. De man op straat ziet hem en lost zonder aarzelen een schot in zijn richting. De bejaarde man kan nog net op tijd wegduiken. De kogel gaat dwars door het slaapkamerraam en boort zich in de muur.

De gangsters vluchten weg met de auto. Riské verwittigt de politie en stuurt de agenten bij hun aankomst onmiddellijk naar het huis van zijn buren Linda en Jos, de conciërges van textielfabriek Wittock-Van Landeghem. De eerste schoten kwamen duidelijk uit die richting.

De eerste rijkswachtcombi is snel ter plaatse. Met getrokken wapens sluipen de agenten het pand binnen. Het eerste wat ze zien, is dat er een ruit is stukgeslagen. Ze vermoeden een diefstal en weten op dat moment nog niet welk drama zich heeft afgespeeld in de fabriek.

’s Nachts is er niemand aan het werk in het bedrijf. Maar als conciërge zijn Jos en Linda er wel, samen met hun twee kleine kindjes.

Linda, nog niet zo lang geleden bevallen, heeft de schoten gehoord. Ze is bang dat er op haar man is geschoten. Maar ze blijft in bed liggen. Ze het laken over haar hoofd en wacht af, verstijfd van de angst. “Ze zullen de kindjes toch niets aandoen”, speelt door haar hoofd.

Onderzoek zal later uitwijzen dat haar man de inbrekers op heterdaad heeft betrapt. Maar wanneer ze een wapen op hem richten, gooit hij de deur dicht. Met de zware wapens die ze bij zich hebben, schieten ze gewoon door de deur waar Jos zich achter verstopt heeft. Hij is geraakt, maar leeft nog. Op handen en voeten, zo blijkt uit de bloedsporen die worden teruggevonden, kruipt hij naar de conciërgewoning. Vermoedelijk om zijn vrouw te verwittigen. Maar hij geraakt niet meer tot bij haar. Een van de bandieten achtervolgt hem, en in de keuken krijgt Broeders van dichtbij het genadeschot.

Linda is zo bang dat ze niet durft te roepen op haar man. Want dan weten de daders dat er nog iemand boven is. Maar dan hoort ze iemand de trap op komen. Ze denkt dat het Jos is en schuift het laken langzaam van voor haar gezicht. Maar het is Jos niet. De gangster richt zijn wapen op haar. Linda slaat haar beide handen voor haar ogen. Dan volgt een schot.

Voetstapjes in het bloed

Ze bloedt hevig en valt vrijwel onmiddellijk in een diepe coma. Dat is haar redding geweest. De daders vertrekken in de vaste overtuiging dat ook zij dood is.

Patricia, de pasgeboren baby, ligt in haar wiegje in de slaapkamer. Wanneer de politie haar vindt, huilt ze hevig. Sharon, het dochtertje van bijna drie, is uit haar bedje gekropen en loopt door het huis. Haar voetjes dribbelen door een plas bloed en ze laat overal in huis bloedsporen na, zo ontdekken speurders van het gerechtelijk labo achteraf.

Net voor de daders vertrekken, zo blijkt nog uit de voetafdrukken die worden gevonden, pakt een van de daders de kleine Sharon op en legt haar terug in haar bedje. In de verkeerde richting, met haar voetjes op het hoofdkussen. In die houding treffen de agenten het kind even later aan. Doodsbang en totaal in shock.

Zowel Jos als Linda worden in een lijkzak gestopt. Het is pas dan dat een van de ambulanciers merkt dat Linda nog heel stilletjes ademt. Ze wordt zo snel mogelijk en onder politiebegeleiding naar het ziekenhuis gebracht. Daar ligt ze twee maanden in coma en daarna herstelt ze nog meer dan een jaar in en revalidatiecentrum. De hagel, afkomstig uit een riotgun, is haar hoofd binnengedrongen en heeft haar hand en haar oor half afgerukt. Haar bovenlichaam zit vandaag nog steeds vol met bolletjes hagel. Het lijken dikke speldenkopjes. Volgens de dokter zijn er te veel om weg te nemen.

Een goede week na de aanval wordt Jos, officieel Jozef, Broeders onder grote belangstelling begraven.

“Ze hebben het graf van mijn man in het begin afgedicht met golfplaten. Ze wilden de put nog niet dichtgooien omdat ze er bijna zeker van waren dat mijn kist snel in dezelfde put zou komen te liggen”, zegt Linda Van Huffelen nadien.

De vrouw herstelt langzaam van haar verwondingen, maar sukkelt van de ene tegenslag in de andere. Ze wordt invalide verklaard, verzekeringen willen niet betalen en uiteindelijk moet ze zelfs bij het OCMW gaan aankloppen. Vandaag moet ze nog altijd elke euro twee keer omdraaien voor ze hem uitgeeft.

“Ik heb vaak gedacht: ‘Hadden ze mij toch ook maar doodgeschoten’. Dan had ik al die miserie niet gehad”, zegt de vrouw, die nog altijd littekens draagt van de aanval.

Kogelwerende vesten in kevlar

Daders worden niet gevonden, een motief wel. Als de conciërge niet was opgestaan, dan had hij vandaag wellicht nog geleefd. Want de daders kwamen maar met één doel: zeven prototypes van een technisch hoogwaardige kogelvrije vest stelen. Maar voor de speurders dat ontdekken, gaat er veel tijd verloren. Omdat die informatie bewust lang wordt achtergehouden op vraag van de rijkswacht.

Vijf exemplaren zijn blauw van kleur en bedoeld voor de rijkswacht, twee zijn kakigroen voor het leger. In geen enkel document dat bij huiszoekingen in het bedrijf wordt gevonden, wordt over de kogelwerende vesten gesproken. Ofwel gebruiken ze de modelnaam Balon 2A-14-A2M, ofwel hebben ze het over een ‘jurk met bretellen’.

“We kregen duidelijke instructies in verband met het maken van de vesten voor de rijkswacht. We mochten er met niemand over praten”, getuigde een ex-werknemer daarover nadien.

In de dagen voor de aanslag is er trouwens nog hoog bezoek geweest in de fabriek in Temse. Officieren van de rijkswacht, in uniform. De chauffeurs, ook rijkswachters in uniform, bleven buiten wachten. Op die paar rijkswachters na, wist niemand dat de prototypes van de jassen klaar waren.

Stukken van een van de gestolen jassen, die bij overvallen van de Bende van Nijvel werden gebruikt, zijn in 1986 teruggevonden in een van de zakken met wapens en ander materiaal die in het kanaal Brussel-Charleroi in Ronquières werden gedumpt.

Na de diefstal en de moordpartij heeft het bedrijf duizenden kogelwerende vesten mogen maken voor de rijkswacht, zo getuigde een ex-werknemer veel later. Vreemd genoeg heeft de rijkswachttop altijd ontkend dat het klant was bij het textielbedrijf in Temse.

Bron: Het Nieuwsblad | Thierry Goeman | 30 oktober 2017

Lees hier meer over de overval in Temse » Forum

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

2

Re: Artikel: Reeks Bende van Nijvel

De nacht dat de Bende van Nijvel zijn naam kreeg. Maar wat deden Jacques en Elise aan een Colruyt waar ze niet hoorden?

Jacques Fourez (49) heeft samen Elise Dewit (49) net een romantische citytrip naar Parijs achter de rug. Hij parkeert zijn witte Mercedes aan het benzinestation DATS aan de Colruyt van Nijvel en stapt uit om te tanken en een plasje te maken in het struikgewas. Elise is ingedommeld op de passagierszetel. En dan barst de hel los.

Met de bekentenissen van Christiaan B., die op zijn sterfbed verklaarde dat hij de Reus was, en een nieuwe wapenvondst in het kanaal Brussel-Charleroi draait het onderzoek naar de Bende van Nijvel weer op volle toeren. Hun laatste raid dateert intussen al van 32 jaar geleden. Wij blikken terug op de vijf zwaarste feiten. Vandaag: de overval op een Colruyt-vestiging in Nijvel.

Wat Jacques Fourez en zijn vriendin Elise Dewit, het koppel is dan al tien jaar samen, niet weten wanneer ze die zeventiende september in 1983 stoppen aan het benzinestation DATS aan de Colruyt van Nijvel, is dat daar op dat ogenblik een inbraak aan de gang is. Met een gasbrander hebben de daders een opening gemaakt in de toegangsdeur aan de achterzijde van de winkel en hebben wat voedingswaren buitgemaakt. Dat het koppel de dieven heeft betrapt en daarom moet sterven, wordt later door de speurders uitgesloten. Er was meer aan de hand. Maar wat?

Jacques Fourez is een zakenman die ingeschreven is in Knokke maar eigenlijk in de Mercuriuslaan in Ukkel woont. Elise Dewit is de gewezen secretaresse van een notaris uit de Jordaensstraat in Brussel. Ze werkte ook een tijd voor de stad Brussel. De twee hebben vrienden in de hoogste kringen, zitten er allebei warmpjes in en zijn ook graag geziene gasten op mondaine feestjes waar het er soms heftig aan toegaat. Af en toe organiseren ze ook zelf feestjes, die wel eens uitdraaien op orgieën. Met veel vrouwelijk schoon en liters champagne, wordt gezegd. Dat de gasten, vooral rijke zakenlui, soms worden gefilmd, dat beseffen ze pas wanneer ze door Jacques en Elise met de beelden geconfronteerd worden.

Wat de twee tortelduifjes die nacht in Nijvel doen, is een groot raadsel. De Colruyt en het benzinestation liggen helemaal uit hun richting. En als ze toch dringend moeten tanken, dan moesten ze tussen de snelweg en de Colruyt al verschillende andere benzinestations zijn tegengekomen.

Dat ze die nacht een afspraak hebben aan de Colruyt, is nooit bewezen. Al wil dat niet veel zeggen, want het onderzoek nadien heeft veel weg van een klucht. Zo trappen agenten die onmiddellijk na de feiten ter plaatse komen, met de tip van hun schoen kogelhulzen weg.

Camerabeelden

Zeker is dat de witte Mercedes van Jacques om 1.10 uur ‘s nachts stopt aan het benzinestation. Dat is te zien op de bewakingsbeelden. Hij stapt uit, tankt en maakt nog een plasje in het struikgewas. Daar wordt hij afgemaakt. De daders hebben hen opgewacht, zo lijkt het wel.

Een eerste kogel dringt zijn hoofd binnen. Een van de gangsters komt dichterbij en schiet hem nog twee keer door het hoofd. Elise, die haar schoenen heeft uitgedaan, wordt brutaal uit haar dutje gewekt. Ze doet het portier open en probeert blootsvoets te vluchten. Maar een van de daders grijpt haar vast en sleept haar over de grond naar de achterkant van het gebouw. Daar wordt ze met minstens twee kogels afgemaakt. Eentje in het oog, een andere door haar wang. Haar lichaam wordt later gevonden achter een rij winkelwagentjes.

Opvallend is dat de rok van Elise over haar hoofd is getrokken. Dat laatste, zeggen de speurders, wordt wel vaker gedaan in het misdaadmilieu. Om aan te tonen dat het slachtoffer verraad heeft gepleegd.

De onderzoekers vinden later op de achterbank van de Mercedes een lederen aktetas die open staat en leeg is. Alsof de daders er iets hebben uitgenomen. De portefeuilles en juwelen van de slachtoffers, daar waren ze blijkbaar niet in geïnteresseerd. De vrouw draagt nochtans verschillende dure sieraden.

Jacques Fourez is vastgoedmakelaar en een goede bekende van ex-premier Paul Vanden Boeynants. Dewit werkt een tijd voor een notaris die de zaakjes van de minister van Staat regelde en die ook goed bevriend was met Charly De Pauw, de Brusselse betonbaron. Hoewel het gerecht er nooit van uit is gegaan dat de Bende van Nijvel huurdoders waren, lijkt het er sterk op dat Fourez en Dewit in opdracht zijn afgemaakt. De vraag is wie dan de opdracht heeft gegeven voor de executies?

Rijkswachters onder vuur genomen

Het koppel is dood, maar daar stopt het niet. De rijkswacht van Nijvel krijgt die nacht via een privébewakingsfirma een alarmmelding voor de Colruyt. Het stil alarm is er afgegaan.

Het is 1.26 uur als de officier van wacht, onderluitenant Carreau, een interventieploeg naar de Chaussée de Bruxelles in Nijvel stuurt. Wachtmeester Marcel Morue, 31 jaar, en Jean-Marie Lacroix, 30 jaar, vertrekken in hun dienstvoertuig, een oude Ford-combi. Met het blauwe zwaailicht aan maar zonder sirene. Ze hebben een kogelwerend vest aan boord maar dragen ze niet. De oude vesten zijn veel te zwaar om er mee rond te lopen.

Vijf minuten later rijden ze de straat in en zien ze van in de verte al een witte Mercedes en een donkere Saab staan. De portieren van de Mercedes staan open. De patrouillewagen wordt al vanop afstand onder vuur genomen met zware oorlogsmunitie. De kogels vliegen in het rond en doorboren het koetswerk van de ongepantserde Ford.

De agenten springen uit de wagen en grijpen naar hun dienstwapen. Maar met hun 9 mm-pistolen zijn ze niet opgewassen tegen het oorlogsgeschut van de gangsters. Volgens experts hebben ze onder meer een 357 Magnum gebruikt. Minstens zeven schoten zijn met een Colt 45 afgevuurd, acht met een riotgun.

Morue wordt geraakt in het been en valt naast de combi in het gras. Ook zijn collega Lacroix wordt geraakt. Hij zoekt dekking en beantwoordt de aanval met een vuursalvo. Terwijl de wachtmeester via de boordradio om versterking schreeuwt (de gesprekken zijn opgenomen en de uitgetypte tekst is bij het pv gevoegd, red.), volgt een nieuwe reeks schoten.

Morue, getrouwd en pas vader geworden, wordt van dichtbij afgemaakt met een kogel recht in de keel. Later, tijdens de autopsie, worden 24 kogels uit zijn lichaam gehaald.

“Marcel is dood, stuur snel versterking”

Ook zijn collega Lacroix (30) wordt zwaar onder vuur genomen. Een kogel ketst af op een schouderstuk van zijn uniform. Hij blijft voor dood liggen, wat zijn redding zal betekenen. Voor ze vluchten, nemen de daders de wapens van de agenten nog af. Om later bij een andere overval achter te laten als een soort van handtekening.

“Marcel is dood. Ik ben gewond. Stuur snel versterking”, roept Jean-Marie Lacroix over de boordradio nadat hij de daders heeft zien vertrekken met de Saab en de witte Mercedes van hun slachtoffers.

Een kwartier later ziet de politie van Eigenbrakel de overvallers rijden. Na een achtervolging door de straten van het Waalse dorp parkeren de gangsters hun Saab en Mercedes nabij de bar Le Diable Amoureux. Wanneer de politie ter hoogte van de Mercedes komt, wordt die met een riotgun onder vuur genomen.

De bestuurder van het politievoertuig raakt gewond, maar kan versnellen om aan de kogelregen te ontsnappen. Enkele seconden later wordt het voertuig onder vuur genomen vanuit de Saab die de achtervolging heeft ingezet. De daders weten te ontsnappen. Bij zonsopgang wordt de Saab teruggevonden aan de Alsembergsesteenweg in Eigenbrakel, met de magere buit van de diefstal bij de Colruyt die nacht nog aan boord: 40 pakken koffie Maragogype van 500 gram, 10 pakken koffie Maragogype van 250 gram, 5 kruiken maïsolie van 5 liter, 5 kruiken arachideolie van 5 liter en 5 doosjes met pralines.

Laat een de vele nevenactiviteiten van Fourez nu net vennoot zijn van een artisanaal pralinebedrijf en een ambachtelijke koffiebranderij. “Het kan toeval zijn”, zeggen de speurders, “maar in dit dossier zitten toch iets te veel toevalligheden om het nog te geloven.”

Bron: Het Nieuwsblad | Thierry Goeman | 31 oktober 2017

Lees hier meer over de overval in Nijvel » Forum

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

3

Re: Artikel: Reeks Bende van Nijvel

Ze verlieten net de Delhaize, toen de bende opdook. De 41-jarige vader bekocht zijn heldendaad met de dood

“Ga liggen, ga liggen”, roept zijn vader wanneer enkele overvallers met carnavalsmaskers op hun bestelwagen onder vuur nemen op de parking van de Delhaize in Eigenbrakel. Als een menselijk schild gooit hij zich op zijn tienerzoon Bozidar en redt hij zo zijn leven. Vader Djuroski wordt vol geraakt en sterft.

Met de bekentenissen van Christiaan B., die op zijn sterfbed verklaarde dat hij de Reus was, en een nieuwe wapenvondst in het kanaal Brussel-Charleroi draait het onderzoek naar de Bende van Nijvel weer op volle toeren. Hun laatste raid dateert intussen al van 32 jaar geleden. Wij blikken terug op de vijf zwaarste feiten. Vandaag: de overval op een Delhaize-vestiging in Eigenbrakel.

We zijn eind september 1985. Een jaar lang is er geen enkele overval meer geweest die aan de Bende van Nijvel kon worden toegeschreven. Maar hun sabatjaar zit er op vrijdagavond 27 september op. Nog meer dan bij de eerste golf overvallen, opereert de bende als een goed getraind commando. En de kick om slachtoffers te maken, lijkt alleen maar groter geworden.

Het is die vrijdagavond 27 september 1985 razend druk in het Delhaize warenhuis van Eigenbrakel, in Waals-Brabant, als er om zeven minuten over acht uur drie mannen het parkeerterrein oprijden in een donkere VW Golf. Dat voertuig is voordien gestolen bij invoerder D’Ieteren in Erps-Kwerps. Ze parkeren de wagen ter hoogte van het Italiaans restaurant Da Pietro tegenover de Delhaize en stappen uit.

Een 13-jarige jongen, voor wie het winkelen te lang duurt en buiten op zijn ouders wacht, wordt door een van de daders, wellicht de Reus, vastgegrepen. De man met een kaki safarihoedje op het hoofd plaatst de jongen een wapen in de rug en duwt hem als een menselijk schild voor zich uit in de richting van het warenhuis.

Eens binnen beginnen de daders in het rond te vuren en roepen ze dat iedereen moet gaan liggen. Het is super druk die vrijdagavond. Aan de kassa’s, waar lange rijen staan aan te schuiven, ontstaat paniek en beginnen mensen te roepen en te schreeuwen.

Een dader, helemaal n het zwart gekleed en met een carnavalsmasker op dat het gezicht van een oude man voorstelt, houdt de wacht en schiet op alles wat beweeg.

Klant Roger Engelbienne (45), die tussenbeide wil komen om de jonge gijzelaar te bevrijden, wordt van dichtbij doodgeschoten. Ook een klant die wegloopt, wordt onder vuur genomen. Maar hij ontsnapt als bij wonder aan de dood. In het bureau wordt de adjunct-directeur verplicht om de koffer te openen. “Die dader was opvallend kalm. Alsof hij het gewoon was om overvallen te plegen”, zegt hij nadien.

Oorverdovend, zo omschrijven de aanwezigen nadien het geluid van de geweerschoten. De daders schieten om te schieten. Op mensen, maar ook in het plafond, op winkelrekken, op meubilair zelfs. Alsof de geur van buskruit hen een kick geeft.

Ghislain Platane (39) zit aan kassa drie. “Ouvre ta caisse ou tu vas crever” ("Open uw kassa of je gaat eraan"), roept een van de overvallers in het Frans. Verstijfd van angst probeert de vrouw haar kassa te openen. Dat lukt haar altijd zonder problemen. Maar nu duurt het net iets te lang volgens de daders. Ze wordt van dichtbij geëxecuteerd. Met een zak, waarin uiteindelijk 776.000 frank (ongeveer 19.236 euro) steekt, blazen ze de daders de aftocht.

Buiten, op de parking, krijgen ze nog een rode bestelwagen in hun vizier. Bozidar Djuroski (41) en zijn zoon (15) hebben net hun boodschappen ingeladen. Ze worden door het moordcommando van dichtbij onder vuur genomen met een riotgun.

Vader Djuroski roept zijn zoon dat hij zich moet bukken en gooit zich als een menselijk schild op hem om hem te beschermen. De kogels vliegen langs alle kanten. Ze verbrijzelen de autoruiten en boren zich dwars door het koetswerk.

De man wordt dodelijk geraakt, maar heeft wel het leven van zijn zoon gered omdat hij de kogels heeft opgevangen die voor de tiener bedoeld waren. De jonge Djuroski wordt geraakt in zijn armen en zijn borstkas. In het ziekenhuis moet een long worden verwijderd.

Rosemarie Djuroski, echtgenote van Bozida, zei daarover een paar jaar geleden: “Bosjko, zo noemde ik mijn man, zei altijd dat hij niet op de politie zou wachten als de kinderen of mij iets zou overkomen. Hij zou de daders zelf wel gaan zoeken en hen de straf geven die ze verdienden. Ik ben niet zo wraakzuchtig. Of beter, ik was het vroeger niet. Er was geen reden om Bosjko en onze zoon neer te schieten. Die daders waren lafaards”, zegt de vrouw uit ex-Joegoslavië.

Zwarte, afschrikwekkende blik

“Ik was kort na de feiten ter plaatse. Mijn zoon lag daar. Helemaal onder het bloed. ‘Heb je gezien wat ze met papa hebben gedaan’, huilde hij. Nee, dat wist ik niet. Bosjko lag in de auto. Met een groot gat in zijn hoofd. Vreselijk.”

De chaos en paniek in de buurt in onbeschrijfelijk. Agenten denken er zelf niet aan om de parking onmiddellijk af te sluiten met politielint om sporen te bewaren. In geen tijd staan honderden mensen zich te vergapen aan de grote ramen van de winkel.

Twaalf jaar later zal Bozidar Djuroski jr., die zijn vader zag sterven in de bestelwagen, voor het eerst getuigen dat hij na de overval een verklaring moest afleggen bij de speurders van de cel Delta. Deze week, na de nieuwe onthullingen dat Christiaan B. uit Aalst de Reus zou zijn, zei Djuroski: “Tijdens dat verhoor in de kantoren van de gerechtelijke politie zag ik de dader lopen. In uniform. Ik weet het zeker, die zwarte, afschrikwekkende blik, dat kon alleen hij zijn.”

Bron » Het Nieuwsblad | Thierry Goeman | 1 november 2017

Lees hier meer over de overval in Eigenbrakel » Nieuws

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

4

Re: Artikel: Reeks Bende van Nijvel

Stefaan (14) was gewoon wat rondjes aan het fietsen op de Delhaize-parking. Tot hij de Reus tegenkwam

Stefaan Noté, enig kind van een gezin uit het naburige Jezus-Eik, is met twee vrienden aan het fietsen op de parking van de Delhaize in Overijse. Tot de Reus plots zijn riotgun op hen richtte. Twee van hen kunnen ontsnappen, Stefaan wordt genadeloos van zijn fiets geschoten. De verf waarmee de politie de plaats markeert waar de 14-jarige jongen werd neergeschoten, is maanden later nog steeds te zien.

Met de bekentenissen van Christiaan B., die op zijn sterfbed verklaarde dat hij de Reus was, en een nieuwe wapenvondst in het kanaal Brussel-Charleroi draait het onderzoek naar de Bende van Nijvel weer op volle toeren. Hun laatste raid dateert intussen al van 32 jaar geleden. Wij blikken terug op de vijf zwaarste feiten. Vandaag: de overval op een Delhaize-vestiging in Overijse.

Een half uurtje na de bloedige overval op de Delhaize van Eigenbrakel, wanneer alle politieploegen en ambulances uit de regio op weg zijn naar de plek waar net drie mensen zijn doodgeschoten, doet het moordcommando iets wat ze tot dan toe nog niet hadden gedaan. Ze slaan binnen hetzelfde uur een tweede keer toe. Alsof ze op zoek zijn naar een extra kick. Want ze weten goed genoeg dat alle wegen in de buurt snel zullen worden afgezet, zodat de politie hen kan vatten.

In het huidige smartphone- en internettijdperk zou het nieuws zich als een lopend vuurtje verspreid hebben. Maar toen ging het allemaal heel wat trager. Want terwijl ze in Eigenbrakel nog hun wonden aan het likken waren, zijn ze zich in Overijse van geen kwaad bewust. Ook al was de Bende van plan om zijn bloedige raid in die gemeente voort te zetten.

Verkiezingen

Even later draait de donkerkleurige Golf VW van de Bende de Delhaize-parking op in Overijse. Het zijn bijna verkiezingen, de plakploeg van CVP-kandidaat Mark Ghekiere is nabij de winkel affiches omhoog aan het hangen. Zij zien hoe het voertuig van de bendeleden zich uiteindelijk parkeert achter de handelszaak Windekind. Drie mannen met een kap of hoed op het hoofd stappen uit en lopen schurend tegen de struiken richting de winkel.

Het is daar waar Stefan Noté, samen met twee vrienden, wat rond aan het fietsen is. Normaal heeft hij op vrijdagavond voetbaltraining. Maar die avond niet. Er is een receptie in de kantine waar zijn vader naartoe is. De vier jongens op hun fiets doen niets verkeerd en schrikken zich rot wanneer iemand hen plots roept dat ze moeten stoppen en afstappen. Twee vrienden rijden zo snel als ze kunnen weg. Maar Stefaan Noté (14) reageert niet snel genoeg. Hij wordt letterlijk van zijn fiets geschoten en is op slag dood.

Bommetjes

Binnen in de winkel beseffen ze dan nog altijd niet wat hen te wachten staat. Een aantal aanwezigen heeft in de verte wel enkele knallen gehoord, maar niemand denkt aan geweerschoten. Eerder aan kinderen die met bommetjes aan het spelen zijn.

En dan begint de nachtmerrie. Drie gewapende en gemaskerde daders komen de winkel binnen en beginnen onmiddellijk te schieten. Eentje mikt op de rekken met dranken. Het maakt een oorverdovend lawaai en het glas vliegt overal in het rond, zeggen getuigen nadien. Ze willen zo veel mogelijk paniek zaaien, zoveel is duidelijk. Mensen stuiven langs alle kanten weg, laten hun volle karren staan en zoeken dekking tussen of zelfs onder de rekken. Moeders duwen hun kinderen onder hun jas, hopend dat ze daar veilig zijn.

Terwijl een van de daders, de man draagt hetzelfde carnavalsmasker als in Eigenbrakel, iedereen onder schot houdt aan de kassa’s, dringen twee anderen het bureau van de filiaalhouder binnen om de brandkoffer leeg te maken. Maar is ook dit keer duidelijk dat geld niet de hoofdreden is. Ze nemen niet eens alles mee.

De kassabedienden moeten ook alle dagopbrengsten in een zak stoppen. Maar het gaat niet snel genoeg, en dat zint de gangsters niet. Rosa Van Kildonck (43), moeder van een elfjarig dochtertje en gewaardeerd personeelslid van het warenhuis, reageert niet snel genoeg en wordt doodgeschoten. Mensen beginnen nu nog harder te schreeuwen.

Jean-Piere Busiau uit Waver moet net als alle andere klanten op de grond gaan liggen. Maar wanneer hij zijn hoofd lichtjes opricht om te kijken wat er allemaal aan de hand is en een van de daders ziet dat, wordt hij prompt doodgeschoten.

Wanneer de daders hun de aftocht inzetten, lopen ze naar hun Golf GTI en vertrekken met gierende banden. Ze laten het kofferdeksel achteraan open, één van de daders neemt erin plaats om eventuele achtervolgers onder vuur te kunnen nemen.

Gereanimeerd

Rond twintig voor negen krijgen de toenmalige 900 en 901-centrales de eerste paniektelefoontjes binnen. Er is een overval gepleegd op de Delhaize van Overijse. In de eerste telefoontjes is sprake van twee doden: een klant en een kassabediende.

Maar als de eerste politiewagens en ambulances arriveren, blijkt dat de daders buiten nog meer slachtoffers hebben gemaakt. Want Stefaan Noté is niet het enige slachtoffer dat op de parking ligt.

Wat verder, op een uithoek van de parking, vinden de hulpdiensten CVP-gemeenteraadslid Luk Bennekens. Hij leeft nog en een student geneeskunde die daar toevallig passeerde, is hem aan het reanimeren. Er is dan nog geen sprake van MUG-teams. Dus wordt hij snel op een draagbaar gelegd en naar het ziekenhuis gebracht. Bij aankomst is hij overleden. De man heeft veel te veel bloed verloren.

Bennekens was een van de CVP-militanten die affiches aan het plakken waren voor de verkiezingen, zo blijkt nadien. Zijn makkers die bij hem waren, dachten dat hij zich verstopt had toen de eerste schoten vielen.

Niet toevallig doodgeschoten

Bankier Leon Finné (55) uit Overijse is dan weer vlakbij zijn auto, een witte Ford Sierra, neergeschoten. “Hij kreeg achttien kogels in zijn lichaam”, zegt zijn dochter Patricia zoveel jaren later. De man bezat een wapenvergunning en heeft meestal een revolver op zak. “Mogelijk liep hij naar zijn auto om zijn wapen te nemen. We zullen het nooit weten”, zegt zijn dochter.

Bovendien wordt van Finné beweerd dat hij geen toevallig slachtoffer is. Hij zou verdacht worden van dubieuze geldtransacties tussen ons land en Zaïre. Hij zou ook informant geweest zijn van de rijkswacht en zou op de hoogte zijn geweest dat in Brusselse extreemrechtse kringen, met steun van bepaalde figuren binnen de rijkswacht, een soort van staatsgreep werd beraamd. Hij zou het rijkswachtcommando daarover getipt hebben.

Onbruikbare vingerafdrukken

Als de vader van Stefaan Notté later die avond ter plekke komt en het lichaam van zijn zoon identificeert, gaat zijn gehuil door merg en been. Het lokt zelfs woedende reacties uit bij de aanwezige kijklustigen. “Ze moeten ze vinden, die smeerlappen”, roept een man.

Maar net als bij de vorige overvallen, is er ook nu weer een constante in het verhaal: de onderzoekers knoeien dat het geen naam heeft. Zo maken ze op de plaats van de misdaad de vingerafdrukken onbruikbaar voor het onderzoek. Van nonchalance gesproken.

“Niet alleen de samenwerking tussen rijkswacht en politie verliep stroef. Ook tussen Vlamingen en Walen werd er nauwelijks informatie uitgewisseld. Want mocht er na de overval in Eigenbrakel sneller alarm zijn geslagen, dan was het bloedbad in Overijse er misschien nooit geweest”, getuigt een BOB’er enkele jaren later.

Na de de bloedige raid op de Delhaize van Overijse en die van Eigenbrakel, eerder op de avond, houdt de regering een spoedzitting en kondigt maatregels aan. Vanaf nu zullen rijkswachters op vrijdagavond warenhuizen van Delhaize bewaken. Bovendien komen er op sommige plaatsen zelfs scherpschutters op de daken. Toch slaagt de Bende er een dikke maand later in om nog een keer toe te slaan in Aalst.

Bron: Het Nieuwsblad | Thierry Goeman | 2 november 2017

Lees hier meer over de overval in Overijse » Forum

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

5

Re: Artikel: Reeks Bende van Nijvel

Wie dacht dat hun gruwel voorbij was, had er niet verder naast kunnen zitten. De Bende slaat nog een laatste keer toe

Zaterdagavond 9 november 1985. Het weekend van Sint-Maarten. Albert Van den Abiel en zijn vrouw hebben hun dochter Thérèse, haar man Gilbert en de kinderen uitgenodigd om te komen eten. Maar eerst moeten die nog snel inkopen doen, want morgen en overmorgen is de Delhaize gesloten. Rond 19.30 uur hoort Van den Abiel van in zijn flat aan de Parklaan in Aalst, schuin tegenover de Delhaize, een paar luide knallen. “Een overval”, roept hij tegen zijn vrouw. Hij loopt naar de slaapkamer en pakt zijn oude revolver die hij nog liggen heeft van toen hij in Congo woonde.

Met de bekentenissen van Christiaan B., die op zijn sterfbed verklaarde dat hij de Reus was, en een nieuwe wapenvondst in het kanaal Brussel-Charleroi draait het onderzoek naar de Bende van Nijvel weer op volle toeren. Hun laatste raid dateert intussen al van 32 jaar geleden. Wij blikken terug op de vijf zwaarste feiten. Vandaag: de overval op een Delhaize-vestiging in Aalst.

In een soort dagboek schrijft Van den Abiel nadien het volgende: “Ik weet niet waarom, maar dat wapen ligt al jaren in boven op een kast in de slaapkamer. In een wit-groen stuk gordijn gewikkeld dat in Congo nog voor een raam hing. Ik heb het de middag van een aanslag in Aalst van de kast gehaald, ik heb het gereinigd en geladen met oude munitie die wat groen is uitgeslagen.”

Zonder aarzelen en op zijn pantoffels loopt hij naar buiten. Maar het is dan al te laat. De schoten die hij hoort, zijn van een agent die op de vluchtende daders schiet.

Wanneer Van den Abiel op het parkeerterrein geraakt, weet hij onmiddellijk dat zijn kinderen bij de slachtoffers zijn. Hij ziet hun auto staan en daarbij drie slachtoffers onder een deken liggen.

Thérèse Van den Abiel (39), haar man Gilbert Van de Steen (43) en hun dochter Rebecca (14) zijn de eerste slachtoffers van de bloedige raid van de Bende van Nijvel in Aalst. Zoontje David, toen negen, is de enige die het overleeft. Voor ze zelf wordt doodgeschoten, roept zijn moeder hem toe dat hij moet vluchten. Ook Rebecca roept nog naar de daders: “Niet schieten, het is mijn papa.” Maar de daders kennen geen genade en schieten drie van de vier gezinsleden dood. Enkel David slaagt erin weg te lopen. Recht de winkel in. Een van de daders schiet nog, maar mist doel. De kogel verbrijzelt een ruit van de Delhaize.

Vier jaar later, in 1989, zet Albert Van den Abiel, de vader van Thérèse en grootvader van Rebecca en David, het verhaal zoals zijn kleinzoon het vertelde op papier.

“We zagen mannen recht op ons af komen. Ze waren komisch gekleed en hadden pruiken met van dat zwart kroezelhaar op en sjaals voor hun gezicht. Ik had de indruk dat mama en papa hen kende. Mijn papa kreeg direct een schot in zijn buik.”

Op dat moment ziet een andere gangster hoe een man in een voertuig probeert te vluchten. Hij neemt de Peugeot Talbot onmiddellijk onder vuur en raakt de bestuurder in het achterhoofd. Jan Palsterman (40) overlijdt een dag later in het ziekenhuis van Aalst.

In de winkel schieten de gangsters op alles wat beweegt en laden. Tussen twee salvo’s door laden ze rustig hun zware wapens.

Het is alsof ze selectief te werk gaan. Sommigen worden onder vuur genomen, anderen laten ze gewoon met rust. Als een van de daders David ziet zitten, stapt hij naar hem en richt de loop van zijn geweer op hem. David kijkt hem recht in de ogen. De gangster beveelt hem niet te kijken. Hij grijnst en haalt de trekker over.

Uit het dagboek van Albert Van den Abiel: “Ik vlucht de winkel binnen en zet me wenend naast een klasgenoot aan de stand met de boekjes. Toen ze binnenkwamen, schoten ze alle mensen dood en schoten ze de kassa kapot. Een van hen zijn sjaal was afgegleden en hij had een vieze pukkel op zijn wang met haar op. Toen ze weer naar buiten gingen, schoot een van hen op mij...”

De schutter gaat ervan uit dat David dood is. En het heeft ook niet veel gescheeld. De hagelbollen hebben zware schade aangericht.

Haar hart klopte nog

Andy Brodeaux (34) is negen als hij ziet hoe de daders van dichtbij op zijn doopmeter schieten. “Mijn meter Marie-Jeanne Van Mulder lag neer voor de automatische schuifdeur aan de ingang van de winkel. Ik weet niet of ze gewond was, of dood. Ze blokkeerde alleszins de deur toen de gangsters naar buiten wilden. Ze hebben haar letterlijk uit de weg geschoten. Er was overval bloed. Vreselijk. Ik lag vlak naast haar. Het bloed spoot uit haar nek”, getuigt hij jaren later. Volgens het verslag van de wetsdokter klopte haar hart toen nog.

Georges Smet (62), een andere klant, wordt aan de uitgang bij de arm genomen door een van de gangsters. De man schrikt en wil zijn portefeuille afgeven. Maar de ‘killer’ is niet geïnteresseerd in zijn geld. Hij duwt hem tegen de grond, plaatst zijn jachtgeweer tegen het hoofd van de kalende man en haalt de trekker over.

Ook voor Dirk Nijs en zijn 9-jarige dochtertje Els kennen de daders geen genade. Ze worden van dichtbij doorzeefd met kogels. Ook dat typeert de Bende van Nijvel. Zelfs onschuldige kinderen schieten ze zonder medelijden dood.

De hele overval duurt maar een paar minuten. Dan vertrekken de gangsters. Met het kofferdeksel van hun Golf GTI open en een gangster die plat op zijn buik in de koffer ligt om achtervolgers onder vuur te nemen.

Eddy Nevens en zijn collega van de lokale politie van Aalst zijn op patrouille en hebben net de inzittenden van een verdacht voertuig gecontroleerd als er een noodoproep komt. Alle ploegen moeten in code 3, dat betekent met zwaailicht en sirene, naar de Delhaize van Aalst.

Bij aankomst zien ze de daders nog net vluchten. Nevens trekt zijn dienstwapen, mikt op de koffer en vuurt verschillende kogels af. Maar de daders zijn weg.

Voor sluitingsuur vertrokken

Het rijkswachtcommando komt een uur na de aanslag al samen en begrijpt niet hoe dit is kunnen gebeuren. Ze hadden daar toch een ploeg die die avond niets anders moest doen dan de Delhaize te bewaken?

Getuigen, onder wie buurman Albert Van den Abiel, zien in de vooravond inderdaad een anonieme beige Renault 4 staan met twee rijkswachters erin. Ze houden de buurt van het warenhuis in de gaten sinds de nieuwe golf van aanslagen. De rijkswachters hebben kogelwerende vesten mee en zijn gewapend met een 9 mm-pistool en een uzi.

Een ex-rijkswachtofficier: “Hun opdracht voor die avond is duidelijk. Toezicht houden aan de Delhaize. Ze moeten zeker op post blijven tot na het sluitingsuur van de winkel en tot wanneer de gepantserde geldwagen de dagopbrengsten heeft opgehaald. Dat zal iets na 21 uur gebeuren.”

Maar een getuige die een sigaretje rookt op zijn terras ziet de beige Renault op een gegeven moment vertrekken. Kort daarna arriveert het moordcommando. Het is alsof de rijkswachters een teken hebben gekregen dat het zover is. Dat ze zich uit de voeten moeten maken.

Een oud-rijkswachter heeft nu nieuwe verklaringen afgelegd en zegt dat ze van hogerhand het bevel moesten geven aan de ploeg ter plaatse om de bewaking aan het warenhuis een halfuur voor sluitingstijd af te blazen. Tot zijn eigen grote verbazing, zegt de ex-rijkswachter, omdat dit erg ongebruikelijk was.

In proces-verbaal 5337 van 9 november 1985, dat de rijkswachters opstellen over de gebeurtenissen van die avond, staat nergens te lezen waarom ze hun post een half uur vroeger dan gepland hebben verlaten zonder de centrale daarvan op de hoogte te brengen. Hun relaas klinkt vooral heldhaftig. Ze zeggen onder meer dat ze de achtervolging hebben ingezet op de vluchtende daders, maar dat ze met hun kleine Renault niet opgewassen waren tegen de snelle VW Golf. Dat van die wilde achtervolging kan door geen enkele getuige worden bevestigd.

Tussen leven en dood

David Van De Steen overleeft als bij wonder de aanslag en wordt zwaargewond naar het Onze Lieve Vrouwziekenhuis van Aalst gebracht. Daar zweeft hij dagen tussen leven en dood. In zijn dagboek schrijft Albert Van den Abiel het volgende wanneer hij zijn kleinzoon op een dag helemaal in paniek aantreft in zijn ziekenhuisbed:

“David beweert dat twee van de drie mannen van de overval bij hem in het ziekenhuis aan zijn bed zijn geweest en hem vragen hebben gesteld. Ik heb gedaan alsof ik sliep omdat ik bang was, zegt hij.” Als Van den Abiel met het verhaal naar de politie gaat, wordt de kamer 24 uur per dag bewaakt.

Twee maanden na de aanslag schrijft hij: “Ik ben geschokt. Een luitenant van de rijkswacht vertelt me dat uit de autopsie op de acht slachtoffers is gebleken dat Thérèse, Gilbert en Rebecca met een zwaar kaliber zijn neergeschoten maar dat ze alle drie ook nog een extra 9 mm-kogel in hun lichaam hadden. Thérèse, die op de vlucht was geslagen, werd nochtans aan de andere kant van de parking gevonden. Waarom komen ze daar nu nog mee af… ?”

David ligt uiteindelijk tot de zomer van 1986 in het ziekenhuis. Er gaat geen dag voorbij zonder dat zijn oma en opa, die hem ook zullen opvoeden, naast zijn bed zitten.

“Hij is voor 39 procent gehandicapt en heeft nog vijf kogels in zijn lichaam zitten die ze niet kunnen verwijderen. Maar ondanks alles groeit David op tot een normale jongen. Op een geven moment is hij angstig en treurig. Na lang aandringen komt het er toch uit. Toen ik alleen thuis was, vertelt hij, ben ik opgebeld door iemand die dreigde dat als ik iets durf te vertellen, ze mijn grootouders en mezelf zouden komen afschieten… De raad die advocaten, politici en geestelijken me geven is: zwijg liever, er is niets mee te winnen. Uw kinderen komen er niet mee terug. Ge hebt alles te verliezen”, schrijft Van den Abiel in 1989.

Albert en zijn vrouw zijn intussen overleden. Vooral de oma van David Van De Steen heeft het drama nooit kunnen verwerken en was sinds de aanslag van de Bende van Nijvel nog een schim van de vrouw die ze vroeger was. Albert is het dossier tot op het laatste blijven opvolgen. Maar hij had de moed al lang opgegeven dat de waarheid ooit nog aan het licht zou komen.

Bron » Het Nieuwsblad | Thierry Goeman | 2 november 2017

Lees hier meer over de overval in Aalst » Forum

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

Re: Artikel: Reeks Bende van Nijvel

Nou, dat gaat wel even door merg en been zeg, hoe deze jongen achteraf geïntimideerd lijkt te zijn door de bende. Wat een lef moeten die gehad hebben en de jongen ook, om er tóch over te praten. Zeer interessant vond ik ook de seksfeestjes van het koppel dat vermoord werd aan het tankstation in Nijvel, en de daarop volgende chantage die zou hebben plaatsgevonden. Ik weet niet in hoeverre dat bewezen kan worden, maar het lijkt me wel een motief tot liquidatie in dit geval, aangezien het er veel van weg heeft dat dit dan ook gebeurd lijkt te zijn uiteraard.

1 + 1 = 2

Re: Artikel: Reeks Bende van Nijvel

Is dagboek van Albert Van den Abiel door David volledig gedeeld, gezien de behandeling die Albert ten deel is gevallen kan ik me zo voorstellen van laat maar.