'Van Traa deed half werk en ik kan het bewijzen'

Iedere crimineel in België kent hem, verzekert hij, en hij kent iedere crimineel. ,,Ik ben een van de meest gefeliciteerde politiemensen van België", zegt Willy van Mechelen, en hij toont een beoordeling uit 1992. ,,Dwingt respect af", staat er, ,,kan leiding geven, aanvaardt alle opdrachten, is flexibel, levert kwalitatief hoogstaand werk af."

Nu zit hij ,,in de misère". Van Mechelen (53), het postuur van krachtpatser Jerommeke, is 25 jaar bij de politie en was de laatste tien jaar chef van de sectie zware criminaliteit bij de Bijzondere Opsporingsbrigade (BOB) in Antwerpen. Maar deze week werd hij door voorzitter Van Traa van de enquêtecommissie opsporingsmethoden afgeschilderd als een potentiële moordenaar.

,,Zij hebben mij verdomme neergeschreven als een mafialeider", fulmineert Van Mechelen. ,,Heeft die meneer Van Traa niks beters te doen? Wat wéét hij eigenlijk van de internationale opsporing? Ik kan bewijzen dat hij zijn werk half heeft gedaan. Of minder nog."

De toorn van Van Mechelen is gewekt door een brief die Van Traa dinsdag aan de Tweede Kamer stuurde, enkele uren nadat was begonnen met het debat over de enquête. Daarin werd de liquidatie gemeld van Martin Swennen, een informant van de Belgische en - volgens Van Mechelen - Nederlandse politie die vorig jaar belastende verklaringen zou hebben afgelegd over Van Mechelen.

In die verklaringen zou Swennen, een drugshandelaar, hebben gesteld dat Van Mechelen zelf drugscontainers bestelde en eraan verdiende. Dit correspondeerde met verklaringen van een wegens drugssmokkel opgepakte transporteur en Van Mechelen werd aangehouden en geschorst. De Belgische politieman zegt echter dat hij slachtoffer is van ,,laster".

Feit is dat Swennen 15 maart in het Amsterdamse café 'De Blauwe Druif' werd doodgeschoten, kort voordat hij bij de Belgische justitie nieuwe verklaringen over Van Mechelen zou afleggen. ,,Van Traa kan dat allemaal schrijven", zegt hij, ,,maar ik wist van die hele moord niets tot er laatst een telefoontje uit Nederland kwam. Er wordt nu van alles gesuggereerd waar ik met mijn kop niet bij kan. Ik zal u uitleggen hoe u dit moet plaatsen."

Hij zit druk gesticulerend aan een tafeltje in een wegrestaurant. De hele affaire doet zijn gezondheid geen goed. ,,Ik heb een bloeddruk van 300 op 150", zegt hij. ,,Mij kunnen ze twee jaar lang in het kot stoppen maar voor mijn ouders is het 't ergste. Mijn vader was ex-rijkswachter. Ik hou er ook niet van na te trappen, heb ik nooit gedaan - maar nu is de maat vol."

Van Mechelen werd in 1990 plaatsvervangend chef van de BOB, zodat hij niet langer operationeel recherchewerk hoefde te doen. Maar het oude métier bleef trekken. ,,Ik kreeg nog altijd veel zware informaties. Ik speelde ze door aan mijn collega's maar die zijn onbekwaam of te lui en te laks om er werk van te maken. Als je weet dat er een container binnenkomt moet je gaan zoeken. Op welk schip, onder welk nummer, via welke firma? Maar mijn collega's lieten het lopen. Het ging koken bij mij. Als je weet dat er verdovende middelen je land dreigen binnen te komen, ga je daar toch achteraan?"

Om verdere frustratie te voorkomen, bedacht Van Mechelen een omweg via Nederland. Op de Belgische ambassade in Den Haag werkt een liaison-officier voor drugszaken, H. Luijten. Deze man kreeg de informatie van Van Mechelen en retourneerde die naar de BOB. ,,Jullie noemen dat een U-bocht, maar het werkte wel. Nu kregen mijn collega's opdracht van boven. Antwerpen is de doorvoerhaven voor Nederland. Er komen hier zeker zoveel drugs binnen als in Rotterdam, maar bij jullie controleren ze strenger. De drugsbazen zijn allemaal Hollanders en halen het spul naar Nederland. De Belgen halen het daar weer op om het in Frankrijk en Duitsland in kleine partijen te verkopen."

Van Mechelen had ook de vermoorde Martin Swennen als informant, vertelt hij. ,,Zijn Nederlandse baas was 'Jo', ik denk Johan V., 'De Hakkelaar'. Swennen, een oplichtertje, was in de problemen gekomen met zijn Belgische maten. Hij werd ook gerund door de CID in Rotterdam. Er liep een internationaal opsporingsbevel sinds eind 1994 tegen hem omdat hij de eigenaar was van een drugscontainer die in Antwerpen in beslag was genomen. Ik zelf had nota bene aan Luijten de komst van die container getipt, maar wist werkelijk niet dat zo'n bevel bestond."

Van Mechelen bleef Swennen 'runnen' en dat bracht hem november vorig jaar op de rand van de afgrond toen hij werd aangehouden. ,,Van Mechelen kwam vast te zitten in Mechelen", grijnst de rijkswachter. ,,Mijn scenario is dat ze Swennen hebben gepakt op een aantal containers. Hij heeft er zeker vijf voor eigen gewin Nederland binnengebracht. Toen is hij gaan lasteren over mij. Ik zou de containers besteld hebben en er zelf 250.000 gulden per container aan hebben verdiend. Larie is het, ze maakt mij woedend. Maar mijn collega's hebben zijn verhaal genomen."

Het bracht hem temeer in de problemen omdat Van Mechelen eerder dat jaar, in juni, wegens soortgelijke beschuldigingen van een andere informant werd gearresteerd. ,,Ze kwamen mij met tien man op mijn bureau ophalen, ze vlogen van alle kanten mijn kamer binnen. U moet weten, ik ben elite-schutter, dus ze hebben zeker gedacht dat ik mijn blaffer zou trekken." Van die zaak is niets over gebleven, zegt Van Mechelen, omdat inmiddels is gebleken dat de verklaring van deze informant bewijsbaar onjuist was.

Van Mechelen, sinds januari geschorst, is in de Belgische pers de laatste weken bovendien in verband gebracht met de drugsdoorlatingen van het Haarlemse koningskoppel Langendoen & Van Vondel. Het dagblad De Morgen schreef, zich baserend op justitiële bronnen, dat Van Mechelen de Belgische verbindingsman was voor de drugsimporten van de Haarlemse politie. Bovendien circuleerde het bericht dat hij een goede bekende is van de 'sapman', de ondernemer die met miljoenensteun van Langendoen & Van Vondel een sapfabriek in Ecuador opzette zonder dat er aantoonbaar opsporingsbelang bestond.

,,Maar ik kèn die gasten niet. Ik heb ooit serieuze informaties gekregen van een crimineel die zei dat gangsters ene 'Langendoren' gingen pakken als die zich niet gedeisd ging houden. Die informatie heb ik doorgegeven naar onze liaison in Den Haag. Vorig jaar is de CRI bij mij gekomen om te vragen of ik mijn informant wilde noemen. Maar ik ben niet gek, hè. In Nederland lekt alles uit. Ik koers op rechtvaardigheid. Als ik een informant afscherming beloof, kom ik dat na. Ook de rijksrecherche is vorige maand bij mij gekomen. Ik heb hen eerst gezegd: vertel mij dan eens, waar moet ik die sapman van kennen? Maar neen, bevestigden ze, het waren indianenverhalen dat ik met die man heb gewerkt. En dat geldt dus ook voor Langendoen & Van Vondel. Maar als waar is wat ik lees, heb ik wel mijn bedenkingen bij die twee."

Van der Putten, de CID-chef van Dordrecht en later Hilversum, die zich tegen Van Traa de 'architect' van de methode van doorlaten noemde, is wel een bekende van Van Mechelen. ,,Ik ken hem beroepshalve alleen als een zeer gedreven, professionele collega die net als ik zijn uiterste best wil doen boeven te vangen."

Het rapport van Van Traa heeft Van Mechelen verbaasd. Met zijn 25-jarige ervaring bij de politie kent Van Mechelen de politiepraktijken als zijn broekzak, ook al was hij als chef niet zelf in de positie containers door te laten. ,,Nu gaat die meneer Van Traa het Hollandse parlement zeggen dat drugsdoorlatingen vooral een zaak van de Haarlemse politie zijn. Ik ken die Haarlemmers niet. Maar ik weet wel dat het ongecontroleerd doorlaten van drugscontainers op verzoek van de Nederlandse politiediensten in Antwerpen een veelvuldig voorkomende praktijk is. Die zaken gonzen over de gangen bij de BOB. Het is de Nederlandse justitie die het verzoek doet en officieel stemmen wij er mee in mits de drugs in beslag worden genomen en de verdachten worden aangehouden. Maar het komt geregeld voor dat we daarna horen dat ze in Nederland de drugs zijn kwijtgespeeld."

In Antwerpen zijn volgens de schatting van Van Mechelen de laatste vijf jaar ten minste tussen de tien en twintig containers op verzoek van de Nederlandse justitie doorgelaten. Precies weet hij het niet, want zijn officiële papieren kan hij niet meer inzien sinds zijn schorsing. ,,Het kunnen er ook dertig geweest zijn. Het gebeurde voor de korpsen in Rotterdam, Amsterdam, Twente, Assen. En het ging soms ook om cocaïne."

,,Een deel van de drugstransporten werd door Nederlandse collega's uitgevoerd in samenwerking met het Duitse Bundeskriminalamt", vertelt hij. ,,Van Traa heeft zich ten onrechte volstrekt gefixeerd op het handelen van een drietal Nederlandse CID'ers. Hij heeft de verbindingen met België nooit onderzocht. De Kamercommissie heeft half werk geleverd. Ik zal u nog één voorbeeld geven. Ik weet van een zaak waarbij de politie in Twente de Belgische liaison in Den Haag verzocht bepaalde containers in Antwerpen ongemoeid te laten. Ik heb berichten gekregen dat een groot deel daarvan in het criminele milieu goed zijn aangekomen. Dat ging om enórme partijen. Maar ik geloof niet dat Van Traa daarover het Hollandse parlement heeft genformeerd."

Bron: NRC Handelsblad | 19 april 1996

5 jaar cel voor ex-Bob'er Van Mechelen

Ex-BOB-adjudant Willy Van Mechelen is in Antwerpen veroordeeld tot een celstraf van 5 jaar wegens drugshandel. Hij moet ook 4
miljoen frank betalen. Van Mechelen stond met 14 medebeklaagden terecht voor drugszwendel. Tegen de gewezen chef van de Antwerpse drugssectie was zes jaar cel geeist.

De 57-jarige Van Mechelen was tot zijn arrestatie in 1995 adjudant-chef bij de Antwerpse Bijzondere Opsporingsbrigade. Volgens het openbaar ministerie was hij zelf betrokken bij de invoer van minstens twee containers met meer dan 20 ton marihuana via de Antwerpse haven. Die invoer gebeurde onder het mom van zogenaamde undercoveroperaties waarmee de BOB-er - in samenwerking met Nederlandse collega's - beweerde het milieu te infiltreren.

Verschillende medebeklaagden van de rijkswachter bevestigden voor de rechtbank het tegendeel en bekenden dat zij hadden gehandeld in opdracht van Van Mechelen. Volgens het openbaar ministerie had die, misnoegd over zijn rijkswachtcarrière, vier jaar voor zijn pensioen een grote slag willen slaan. De geschorste rijkswachter ontkende dat met klem en hield vol dat hij het slachtoffer is van zijn eigen criminele informanten die op wraak zinden.

De rechtbank hechtte geen geloof aan deze versie en sprak tien van de veertien medebeklaagden vrij. Twee verdachten die verstek lieten, kregen 30 maanden cel en 1 miljoen boete. De rechtbank beval hun onmiddellijke aanhouding. Van een derde beschuldigde oordeelde de rechtbank dat zijn straf werd opgeslorpt door de 10 jaar cel die hij in Florida en Brussel had opgelopen. Een laatste betichte overleed enkele weken terug waardoor de strafvordering in zijnen hoofde is uitgedoofd.

Tijdens zijn proces hield Van Mechelen vol dat hij als politieman steeds het hart op de juiste plaats heeft gedragen.

Bron: Gazet Van Antwerpen | 28 juni 2001

Voortvluchtige ex-Rijkswachtchef opgepakt in Zwijndrecht

In Zwijndrecht is de voormalige chef van de sectie zware Criminaliteit van de BOB, een afdeling van de vroegere Rijkswacht is aangehouden in Nederland. Willy Van Mechelen (67) was in Antwerpen veroordeeld tot vijf jaar cel. Hij kwam in Nederland in het nieuws tijdens de IRT-affaire omdat hij samen zou werken met Nederlandse criminele burgerinfiltranten. Hij is ook verdacht van betrokkenheid bij een liquidatie van een Nederlander in Amsterdam in 1996.

Willy van Mechelen (alias Kiezel) maakte naam in België in de strijd tegen de georganiseerde misdaad. Hij legde zich toe op containertrajacten waarmee criminele organisaties hard- en softdrugs naarf Nederlandse en Belgische havens brachten. Daarbij werkte hij niet met traditionele methodes. Hij ging de straat op en runde informanten. Van Mechelen was in de jaren negentig een bekende Belg die was omgeven schandalen en verdenkingen van corruptie nog vóór zijn veroordeling.

De IRT-affaire ontstond in 1993 toen een politieteam werd opgeheven. Dat team liet criminele burgerinfiltranten ongestraft softdrugs invoeren. Sommige criminelen die in die onderzoeken voorkwamen hadden ook contact met Van Mechelen.

Tweede Kamerlid Maarten van Traa, die een parlementaire enquete leidde naar deze affaire, beschuldigde Van Mechelen ervan betrokken te zijn bij de liquidatie op 15 maart 1996 van de Nederlandse crimineel Martin Swennen. Swennen zou de dag voordat hij zou spreken met de toenmalige Amsterdamse officier van justitie Fred Teeven doodgeschoten in café De Blauwe Druif op de Amsterdamse Haarlemmerdijk.

Swennen zat aan de bar. De verdachte zei voordat hij schoot: ‘Jij praat met de politie’.

In een brief aan de Tweede Kamer schreef Van Traa dat Martin Swennen in 1995 verklaringen zou hebben afgelegd over corruptie in België. Hij zou daarover met Fred Teeven in Amsterdam gaan spreken.

Van Mechelen ontkende die verhalen altijd op felle toon maar in 2001 kwam er toch een einde aan zijn carrière en in 2002 veroordeelde het Antwerpse hof van beroep hem tot vijf jaar cel voor hasjsmokkel met containers in 1995 en 1996. Ook dat ontkende Van Mechelen. Hij bleef volhouden dat hij slachtoffer was van kwaadsprekerij door criminele informanten.

Hij ontrok zich aan zijn straf en verdween naar Angola, waar hij als beveiliger zou hebben gewerkt bij een diamantmijn.

Het FAST-team van de Belgische federale politie, dat voortvluchtige Belgen opspoort samen met het programma NFAST van Europol, kwam er achter dat hij woonde in een appartementje van zijn broer Paul.

Belgische media melden dat hij zich uit probeerde te geven voor zijn broer, maar vingerafdrukken brachten zekerheid.

Bron: Crimsite.nl | 17 maart 2011

Ex-topspeurder gepakt met 325.000 euro op zak - Willy Van Mechelen viert 71ste verjaardag in Nederlandse cel

Gewezen politieman en succesvol misdaadbestrijder Willy Van Mechelen zit weer in de gevangenis. Hij is donderdag gearresteerd op een snelwegparking in het Nederlandse Breukelen met 325.990 euro verborgen in zijn auto. De gewezen speurder wordt verdacht van witwassen van crimineel geld.

Donderdag vierde Willy Van Mechelen zijn 71ste verjaardag en net die dag werd hij op een parking van de snelweg A2 in de buurt van Utrecht gearresteerd. Samen met een tweede Antwerpenaar (60) zat hij in een wagen waarin de speurders enkele honderdduizenden euro cash geld in een verborgen ruimte in de auto vonden. Het Nederlandse Landelijke parket bevestigt de twee arrestaties, maar geeft geen verdere info.

”Het inbeslaggenomen geld bedraagt exact 325.990 euro”, laat de parketwoordvoerder weten. Het stak in een verborgen ruimte in de auto. De familie is formeel dat het wel degelijk om Willy Van Mechelen gaat. “Hij is op secreet geplaatst en mag niemand zien, behalve zijn Amsterdamse advocaat. Volgende week verschijnt hij voor een rechter die over zijn verdere aanhouding beslist”, valt in de omgeving van Van Mechelen te horen.

In het Antwerpse misdaadmilieu is Willy Van Mechelen altijd een omstreden figuur geweest. Als speurder bij de vroegere BOB van de rijkswacht boekte hij grote successen, zoals bij de ontvoeringen van baron Bracht en van Anthony De Clerck. De manier waarop Van Mechelen met zijn tipgevers omging, was zeer omstreden. Hij voelde zich onaantastbaar en duldde geen enkele controle van oversten of magistraten.

De gerechtelijke politie stootte rijkswachter Willy Van Mechelen destijds van zijn troon. In zijn boek ‘Het leven van een commissaris’ uit 2013 doet de gepensioneerde speurder François Kind uit de doeken hoe hij Van Mechelen uiteindelijk achter de tralies kreeg. Commissaris Kind hoorde in het criminele milieu al jaren verhalen over de louche praktijken van Van Mechelen. Pas in 1999 bekende een drugssmokkelaar dat hij werkte in opdracht van Van Mechelen. De gerechtelijke politie arresteerde Van Mechelen voor de smokkel van 20 ton marihuana vanuit Guinea. Dat leverde hem in 2002 een veroordeling tot 5 jaar gevangenis op. Van Mechelen voelde zich behandeld als “crapuul” na alles wat hij al die jaren voor het Antwerpse gerecht had gedaan.

Jarenlang ondergedoken

Na zijn veroordeling vluchtte Van Mechelen naar Nederland en leefde daar jarenlang ondergedoken. In 2011 werd hij toch gearresteerd in de buurt van Dordrecht. Hij toonde de politie het paspoort van zijn broer die erg op hem geleek. Bij de controle van de vingerafdrukken viel Willy Van Mechelen echter door de mand. Hij zat twee jaar in de cel, maar kwam dan vervroegd vrij wegens hartproblemen.

Bron: Het Laatste Nieuws | 2 augustus 2014

Vandaag alomtegenwoordig in het nieuws.

Ex-rijkswachtbaas, Aquinobroer en advocaat achter tralies na grote cocaïnesmokkel. Ook motorbendelid even opgepakt, maar intussen weer vrij

Het federaal parket heeft grootschalige cocaïnetransporten blootgelegd waarbij héél wat topcriminelen betrokken blijken. Meer dan twintig huiszoekingen leidden tot arrestaties van onder meer één Aquinobroer in Maasmechelen én ex-rijkswachter Willy Van Mechelen. Dat bevestigen bronnen aan HLN. Er zitten minstens 10 verdachten achter de tralies, meer arrestaties zijn niet uitgesloten.
Je cookie instellingen zorgen ervoor dat deze inhoud niet getoond wordt.

Maandagochtend omstreeks 5 uur vielen speciale eenheden binnen op tientallen adressen in ons land. De focus ligt daarbij vooral in Antwerpen en Limburg. Niemand minder dan ex-rijkswachtersbaas Willy Van Mechelen blijkt de spilfiguur in een organisatie die meerdere transporten cocaïne regelde richting ons land.

Er werden wagens, cashgeld, horloges en tal van andere spullen in beslag genomen op meer dan 20 adressen. Van Mechelen zit al met zekerheid achter de tralies, net zoals één van de Aquinobroers. Het gaat om een oudere broer die de laatste jaren eerder uit de schijnwerpers bleef. In welke mate de twee samenwerkten, moet nu uit het onderzoek blijken.

Intussen blijkt dat ook advocaat Jan E. is opgepakt samen met zijn cliënt T. B. Over het aandeel van de twee bestaat momenteel nog geen duidelijkheid. De speurders vielen ook binnen bij een lid van motorbende Bandidos. De man werd opgepakt maar is intussen alweer gelost.

Alle verdachten worden sinds maandag uitvoerig verhoord. Kans bestaat dat er nog meer arrestaties of huiszoekingen zullen volgen.

Bron: HLN | 29 September 2020

Henk Romy dus. Ga dat maar snel schriftelijk melden aan de CWB. En vergeet er vooral uw handtekening niet onder te zetten.

Willy Van Mechelen (77), kopstuk van de cocaïnebende die deze week werd opgerold, was in zijn tijd de topspeurder van Antwerpen. De man die Albanese gangsters pakte en de ontvoeringszaak rond Anthony De Clerck kraakte. De joviale tiep met de gouden manchetknopen. Maar ook de man die zelf al eens een Porsche stal om een autodief te kunnen vatten. Die van alle walletjes tegelijk at, die hasj per container importeerde en Zuid-Amerikaans kartelgeld witwaste. Dit is het relaas van een flik die zijn collega’s jaloers maakte met zijn talent, die te diep afdaalde in de onderwereld en er nooit meer uitraakte.

Eind jaren tachtig deed een meisje een vakantiejob in een broodjeszaak in Antwerpen. De uitbater weigerde haar het afgesproken loon uit te betalen. Toen Willy Van Mechelen – die bevriend was met haar vader – dat hoorde, reed hij met twee ploegen in anonieme wagens en met snerpende sirenes naar de Nationalestraat. Hij viel de tent binnen en pakte de uitbater bij de kraag. “Awel, komt gij uw afspraken niet na?” Het meisje kreeg snel haar geld. Om maar te zeggen: Willy Van Mechelen stond klaar voor zijn vrienden.

Toen in 1992 Anthony De Clerck, kleinzoon van de West-Vlaamse textielbaron Roger De Clerck, ontvoerd werd, kraakte Van Mechelen de zaak. Binnen de kortste keren wist hij: “Het is Danny Vanhamel geweest.” Dat konden zijn vele en goede contacten in de onderwereld hem vertellen. Van Mechelen kreeg de stempel superflik dus niet voor niets.

“Hij was een topflik op alle gebied. In drugszaken, in overvallen, moorden en ontvoeringen. Ik zou niet aan zijn enkels zijn gekomen, als hij integer was gebleven”, zegt François Kind, destijds speurder bij de Antwerpse Gerechtelijke Politie. “Als je bij de hond slaapt, ermee eet én zijn eten begeert, dan wéét je dat je zijn vlooien krijgt. Ge moet met de criminelen klappen om ze te kunnen pakken, zei Van Mechelen altijd. Dat is waar, ik deed dat ook. Van de koster en de misdienaar ging het niet komen. Maar hij ging altijd die stap verder. Waar hij zich mee inliet? Alles waar geld mee te verdienen was.”

In zijn boek Het leven van een commissaris, uit 2013, beschrijft Kind deze scène: Van Mechelen was in 1987 een autodief op het spoor, maar slaagde er niet in hem te betrappen. Dus liet hij twee bevriende zware jongens een Porsche stelen en hem voor de deur van de verdachte zetten. Waarop Van Mechelen de auto “vond”, de “dief” inrekende en een verzekeringspremie van Porsche opstreek. Het verbaast Kind niet dat Van Mechelen blijkbaar nog altijd in het wereldje zit. “Zijn naam is altijd blijven vallen, in allerlei zaken. Wat moest hij ook, als aangebrande flik zonder pensioen?”

God de Vader

Begin deze week werden tien mensen opgepakt in een zaak van trafiek van tonnen cocaïne. Louche types van divers pluimage. Een telg van de Limburgse gangsterclan Aquino, een notoire Antwerp-hooligan, een lid van een motorbende, een vastgoedman en een advocaat. Maar Van Mechelen sprong toch het meest in het oog. Omdat hij wordt aangeduid als spin in het web. Maar ook omdat hij in zijn vorig leven “een van de meest gefeliciteerde politiemensen van België” was – zíjn woorden.

‘De Kiezel’, was zijn bijnaam. ‘Nonkel’ ook. Of ‘Jerommeke’, verwijzend naar zijn postuur. Zijn vader was een simpele gendarme, maar de zoon wilde meer. Hij had eind jaren zestig de para’s ingeruild voor de rijkswacht. Hij werd schietinstructeur bij de Groep Diane, de voorloper van de huidige speciale eenheden van de federale politie. Later klom hij op tot chef van de sectie zware criminaliteit van de Antwerpse afdeling van de BOB.

“Van Mechelen was hier God de Vader”, zegt Jean-Charles Verwaest, die destijds, in de hoogdagen van de superflik, gerechtsjournalist was voor Het Nieuwsblad in Antwerpen. “Hij was zijn eigen baas. Dat kon toen nog. Er was geen controle op mannen zoals hij. Huiszoeking zonder bevelschrift? Kloppen met het telefoonboek bij een ondervraging? Het maakte niet uit, zolang er criminelen gepakt werden. En Van Mechelen pákte criminelen. Kijk: als hij een drugsdealer te stekken had, liet hij hem weer gaan. Zolang die maar tipgever werd. Zo kon hij grotere jongens pakken. Russen, Albanezen: échte maffia. Antwerpen had een onderwereld, en Van Mechelen was daar helemaal in thuis.”

Rijkswachtersloon en een Rolex

“Wat doen criminelen met te veel geld, trouwens?”, zegt Verwaest. “Feestjes geven, met champagne, coke en hoeren. En Willy’s broer Hugo deed in meisjes. Die waren een gouden bron van informatie. Tegelijk wíst je dat hij geld kreeg uit het milieu. Hij reed met een BMW en droeg een Rolex. Hoe kon hij die ooit betalen met zijn rijkswachtersloon?” Stel je Van Mechelen zo voor: hemd met veston, manchetknopen en een pilotenbril met gouden montuur. Hij was altijd goed gecoiffeerd, vriend en vijand noemen hem joviaal. Maar zocht beter geen ruzie met hem. Hij is net geen meter negentig, met handen als kolenschoppen die hij durfde te gebruiken. En als hij in de problemen kwam, nam hij een dure advocaat.

Hij werd voor het eerst opgepakt toen hij werd aangewezen als de opdrachtgever voor de import van een container met thee uit Cambodja. Er zat ook drie ton hasj in. Dat was in 1995. Een jaar later volgde een container uit Guinee, met witte handdoeken en twintig ton hasj. Martin Swennen, een Limburgse drugshandelaar, legde een complete verklaring af tegen Van Mechelen. Toen Swennen kort daarna op het terras van café De Blauwe Druif in Amsterdam zat, kwam een man tegenover hem zitten. “Jij praat te veel met de politie”, zei hij, en hij schoot Swennen dood. De schutter bleef rustig wachten op de politie, werd veroordeeld maar praatte nooit. Het was François Kind die Van Mechelen uiteindelijke definitief kon linken aan de transporten. Van Mechelen was bij de BOB, de opsporingsbrigade van de rijkswacht. Kind was Gerechtelijke Politie. Die maakten mekaar liever het leven zuur dan dat ze criminelen pakten. Kind deed in dit geval beide.

In 2002 werd Van Mechelen veroordeeld tot vijf jaar cel, maar hij vluchtte naar Angola en dook later onder in Dordrecht in Nederland, waar hij onder de naam van zijn broer op een appartementje woonde. Van Mechelen stond internationaal geseind, maar kon zijn gang blijven gaan omdat hij het paspoort van zijn jongere broer Paul gebruikte. In 2011 werd hij uiteindelijk door het Belgische Fast-team opgepakt. Hij vloog de cel in, maar kwam na twee jaar al vrij omdat hij hartproblemen had.

In 2014, op zijn 71ste verjaardag, werd hij op een snelwegparking langs de A2 in de buurt van Utrecht opnieuw opgepakt. Met 325.990 euro cash, die in een verborgen ruimte in zijn auto zat. Van Mechelen bleek – samen met een aantal joods-orthodoxe diamantairs – deel van een netwerk dat bijna negen miljoen euro aan drugsgeld van Zuid-Amerikaanse bendes witwaste. Die zaak komt deze maand voor. Ondertussen hield Van Mechelen zich schijnbaar koest, in Antwerpen-Noord. Maar hij zou al die tijd dus actief zijn gebleven in de drugshandel.

Bloeddiamant

“Als je te diep in dat milieu sukkelt, geraak je er niet meer uit, of ze schieten u eruit”, zegt Walter De Smedt. Hij was eerst onderzoeksrechter en later lid van het Comité P, dat de politiediensten controleert. Hij voerde destijds het onderzoek naar Van Mechelen. “Pas op, ik heb lang goed met hem samengewerkt. Hij was dé speurder van de Antwerpse BOB, hé. En wij vonden mekaar, als ex-militairen. Ik had een zekere sympathie voor hem. Tot ik ondervond waarmee hij bezig was. Het is begonnen met de aanhouding van zijn broer, eind jaren tachtig. Dat was ne pooier, hé. En ik begon informatie te krijgen.”

“Ik heb hem in verdenking gesteld voor valsheid in geschrifte en onwettige huiszoeking. Maar dat dossier is mij afgepakt. Het is mij nooit in dank afgenomen dat ik Van Mechelen aanpakte. Niet door de rijkswacht, en niet op de rechtbank. Waarom? Van Mechelen wist veel. Niemand kon in of rond Antwerpen een scheve schaats rijden, of hij wist het. Hij heeft uiteindelijk zijn vijf jaar gevangenis gekregen, maar toch hebben ze hem laten lopen. Men heeft niet zijn onmiddellijke aanhouding gevraagd, terwijl iedereen wist dat hij ging vertrekken naar Angola om er te werken als chef bewaking van een bloeddiamantair.”

Dat hij er uiteindelijk toch zelf werd bijgelapt, maakte Van Mechelen bitter. De aanklager in het proces rond de hasjtransporten zei: “Hij was misnoegd over zijn rijkswachterscarrière en wilde voor zijn pensioen een grote slag slaan.” In Antwerpen zeggen ze dat hij nu, zovele jaren later, met de cocaïnetransporten opnieuw een allerlaatste slag wilde slaan. Om daarna in Thailand alsnog van zijn pensioen te gaan genieten. Het werd opnieuw de cel.

Bron: Het Nieuwsblad