Re: Belang van de vondst in Ronquières?

Django68 wrote:

Ik denk, en ik kan er naast zitten, dat de overval op Dekaise los staat van de andere feiten. Bij die overval droegen de daders geen masker. Getuigen meenden oa Bouhouche te herkennen. Ik denk dat het arsenaal aan wapens die daar buitgemaakt zijn onder verschillende bendes verdeeld werden en daarmee verschillende feiten gepleegd werden die geen verband met elkaar houden. Van de wapens die later bij Mendez gestolen werden werden er ook bij verschillende personen, oa Patrick Haemers gevonden. Het is maar een theorie maar ik ben niet de enige die er zo over denkt. Zoals Hilde Geens zei: Wie de overval op Dekaise oplost heeft het beest bij de kop te pakken...

Je bent zeker niet de enige die er zo over denkt. Maak de schets van Brussel begin jaren '80, boven- en onderwereld ontmoeten elkaar, niet altijd op de meest frisse plaatsen. Vermits de Bende van Nijvel feiten nog altijd door mensen zijn gepleegd kunnen ze nooit volledig losstaan van de grootste menselijke zwaktes; seks, geld, macht. Nogal wat hoofdrolspelers in dit dossier waren zeer gevoelig voor menselijke zwaktes en bijgevolg makkelijk te chanteren; drank, vrouwen, zelfs seksuele verlangens naar kinderen. En dan heb je iemand die boven al deze verlokkingen staat; een gehuwd man die nauwelijks drinkt, maar met een berg aan kennis en meer dan wraaklustig.

Ik ben het trouwens niet eens met Imazi dat men het publiek graag wil laten geloven dat het om een clubje extreem rechtse Rijkswachters gaat, want die piste is voor zover ik weet en naar David ook vertelt steeds afgeblokt.

Die fotograaf, waar Imazi mee gepraat heeft, had toch ook eerder verklaard dat de auto aan een Griekse naam toebehoorde?

Re: Belang van de vondst in Ronquières?

robert wrote:

Ik denk dat er groepjes feiten zijn die samenhangen, maar het is erg moeilijk om te zien welke feiten bijeen horen.
Het zou kunnen dat het om 1 groep daders gaat die driester en moorddadiger worden naarmate de tijd verstrijkt. Maar ik denk dat er verschillende groepen daders zijn die misschien zelf niet weten van elkaar.
Sommige feiten lijken knullige inbraken die uit de hand gelopen zijn, andere lijken bijna "commandoraids"
En ik ben er vrij zeker van dat er nog een paar feiten gepleegd zijn door enkele van die daders/groepen die niet bij de bende van Nijvel geteld worden en er wellicht wel bij horen.

Ik probeer al jaren voor mezelf een hypothese op te bouwen maar ik kan er gene vinden die een verklaring zou kunnen geven voor al die misdaden. Misschien is die er ook niet, veel gekende hypotheses lijken erg realistisch voor een deel van de overvallen/ inbraken maar bij andere feiten lijkt dit dan niet te kloppen.


Ik denk dat er 3 vragen zijn :
- waaron verschijnen de R-G alleen uit Temse ?
- waarom zulke " hete" wapens hergebruiken in 1985 ?
- waarom gebeurt er niets tussen eind 83  en september 85 ?

Je pense qu'il y a 3 questions à se poser :
- pourquoi les R-G n'apparaissent qu'à Tamise
- pourquoi réemployer des armes aussi " chaudes " en 85 ?
- pourquoi rien ne se passe entre la fin 83 et septembre 85 ?

63

Re: Belang van de vondst in Ronquières?

Het is duidelijk dat er iemand in de omgeving van de bende connecties had binnen de rijkswacht.
Een overval op een Delhaize net op het moment dat de rijkswacht patrouille wordt weggestuurd.
Combi's die niet starten na dezelfde overval.
Een hoop verdachten waren rijkswachter in functie in die periode en sommigen deden onderzoek naar feiten waar ze later zelf van verdacht werden.
Bewijsstukken die verdwenen uit opslagplaatsen van justitie, ...
Getuigen die de rijkswacht in diskrediet brachten werden geïntimideerd en soms afgedreigd.
Maar om nu te stellen dat het enkel een clubje extreem rechtse rijkswachters was lijkt me ook niet juist.
Wel is het zo dat een groep linkse journalisten erg veel aandacht aan dit spoor heeft gegeven (wellicht terecht) waardoor het een zeer "populaire" theorie geworden is. Binnen justitie was men minder happig om hier serieus op door te speuren.

Re: Belang van de vondst in Ronquières?

Django68 wrote:

Ik denk, en ik kan er naast zitten, dat de overval op Dekaise los staat van de andere feiten. Bij die overval droegen de daders geen masker. Getuigen meenden oa Bouhouche te herkennen. Ik denk dat het arsenaal aan wapens die daar buitgemaakt zijn onder verschillende bendes verdeeld werden en daarmee verschillende feiten gepleegd werden die geen verband met elkaar houden.

De aanval op Dekaise is via ballistiek (hetzelfde wapen) met Maubeuge verbonden. Ik zie echt niet Bouhouche een overval plegen op een kruidenierszaak. Ze droegen geen maskers, maar konden perfect worden opgemaakt, valse snorren of pruiken dragen.

Als het arsenaal verdeeld werd onder verschillende bendes, dan weten die bendes, als ze worden gearresteerd tijdens een overval, dat ze zullen verdacht worden van de moord van een politieagent (Haulotte in Waver). Zulke hete wapens gebruik je liever niet, als je met Waver niets te maken hebt. En als het toch zou zijn dat die wapens verdeeld zijn tussen verschillende bendes, is het toch raar dat die verschillende bendes altijd met 3 zijn, en altijd met een"reus" en een "oude".

65

Re: Belang van de vondst in Ronquières?

Robert, en vergeet ook niet dat "links" er in die tijd, de jaren '80, er alle belang bij had om rechts te beschuldigen/incrimineren.

66

Re: Belang van de vondst in Ronquières?

Imazibraine. Ik volg uw hypothese tot op een zekere hoogte. Het is best mogelijk dat u gelijk heeft want je bent heel goed geïnformeerd. Automatisch volg ik uw hypothese omdat ze mogelijk past in mijn stelling. Misschien is uw stelling de enige juiste en is dat de reden waarom het Bende van Nijvel-verhaal nog niet is opgelost. Wie zijn volgens u dan de opdrachtgevers?

PS: laat u vooral niet afleiden of demotiveren, het is doorzichtig.

Re: Belang van de vondst in Ronquières?

De opdrachtgever is volgens mij de Palestijnse terreurorganisatie Abu Nidal.

De enige bedoeling was hun kompaan Said Al Nasser uit de gevangenis te bevrijden.

De Franse inlichtingendiensten waren daar de hele tijd van op de hoogte, omdat zij een infiltrant hadden binnen Abu Nidal (Walid Khaled).

Abu Nidal had ook in Frankrijk al aanslagen gepleegd, en de 12-jarige jongen die in Antwerpen gedood werd door Said Al Nasser had de Franse nationaliteit.

Dus werd er ook  een infiltratie-operatie op touw gezet binnen de lokale cel van Abu Nidal in  België. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, dus werd daarbij gebruik gemaakt van de banden die Abu Nidal had met de KGB.   Blijkbaar waren enkele agenten van die de burgerlijke contraspionage - afdeling van onze militaire veiligheid (de C.I.),  er in geslaagd zich te laten recruteren door de KGB.
Dubbelagenten dus.

Beijer beschrijft zelf in detail hoe hij door de Soviets aangeworven werd en een opleiding kreeg in het Oostblok.  Uit zijn memoires moet blijken dat minstens Bouhouche, Beijer, Buslik en Baugniet  in dezelfde situatie zaten.

Dat verklaart ook waarom Beijer in zijn memoires bijna achteloos een aantal zware feiten toegeeft, zoals de bomaanslag 'Goffinon', de aanslag op Majoor Vernaillen en de overval op  bewakingsagent Zwarts op Zaventem. Waarom achteloos? Omdat hij de ware reden niet kan vrijgeven : hij is verplicht tot geheimhouding.

Voor ons is het niet te vatten dat iemand zo licht gaat over dergelijke misdrijven, maar in zijn ogen voerde Beijer allicht een opdracht uit in het nationaal belang. En die mocht niet mislukken. Ook als de prijs daarvoor onverantwoord veel 'collateral damage' was.

Maar na de mislukte aanslagen van 1981 moet het vertrouwen van de Abu Nidal-organisatie in de Belgische "KGB"-medewerkers wat minder geworden zijn, en besloten zij voortaan een beroep te doen op een gesloten groep van sympathisanten van de Palestijnse zaak : de bende rond Abdelkader Belliraj,  waarvan de leden ook nog het voordeel had een Berbers dialect te spreken, waardoor zij  moeilijk te infiltreren waren. Met als tussenpersoon de Syrische 'journalist' Faez Al Ajjaz.

Die groep moest opnieuw aanslagen uitvoeren, maar dan vermomd als roofovervallen. Alles wijst er namelijk op dat Abu Nidal er zich in 1983 in het geheim toe verbonden had om geen aanslagen meer te plegen op joodse doelwitten in België, zoals tot dan toe gebeurd was. In ruil voor die toezegging liet Justitieminister Gol een ander lid van Abu Nidal  voortijdig  vrij in februari 1983 : de Palestijn Dokh Khaled Dayesh. Die was veroordeeld voor een granaataanslag op passagiers in de wachtrij van El Al op Zaventem in 1979.

Dus : geen joodse doelwitten en (technisch gezien) geen aanslagen meer. Maar wel Belgische doelwitten : de typisch Belgische warenhuisketens Delhaize en Colruyt. Want het was de Belgische regering waarop druk moest worden uitgeoefend om de tweede Palestijnse gevangene vrij te krijgen.

Er moest paniek ontstaan onder de bevolking, maar de aanslagen konden niet openlijk opgeëist worden, omwille van het eerdere akkoord. 

Tussen eind 1983 en september 1985 pleegde de Bende geen feiten, omdat Belliraj toen een terroristische opleiding volgde in Libanon. Die 'guerilla-training' gaf hij toe in zijn verhoor in Marokko in 2008. De feiten van vóór 1984 zijn eerder als voorbereiding te zien voor het 'echte' werk. Maar zelfs daar zijn er mogelijks infiltratiepogingen geweest, meer bepaald in de streek van Bergen. Adriano Vittorio, Michel Coccu, Kaçi Bouaroudj en Mohamed Asmaoui zouden daar een rol kunnen in gespeeld hebben :  zij waren Franse onderdanen, mogelijks leden van de SAC (contra spionage), of hadden een militaire band met Frankrijk. Op Coccu na spraken zij vlot Arabisch.

Uiteindelijk deden  ook de zware moordpartijen in de Delhaizes, eind 1985,  de regerinig niet zwichten. Belliraj gaf de strategie van de warenhuisovervallen toen op, nadat zijn broer gedood werd in Aalst.

Hij gaf evenwel niet de hele strijd op. want enkele jaren later pleegde hij opnieuw zes moorden die de regering onder druk moesten zetten, waaronder die op de Saoedische Imam van de Grote Moskee van de Cinquantenaire, en op Dokter Joseph Wybran, een vooraanstaande figuur in de Brusselse joodse gemeenschap. Daar won het ongeduld het blijkbaar van het eerder afgesloten akkoord om geen joodse doelwitten te treffen.

Uiteindelijk werd de Palestijn Said Al Nasser dan toch vrijgelaten in 1991 in ruil voor de Belgische Silco-gijzelaars.

Maar men had de infiltratie in de organisatie Abu Nidal inmiddels dusdanig lang volgehouden dat er 28 + 6 onschuldige slachtoffers waren gevallen. Dat kon natuurlijk moeilijk aan de grote klok worden gehangen. Dus werd van de nood een deugd gemaakt :  Belliraj werd niet vervolgd, maar integendeel aangeworven als betaald informant.

Een blunder van formaat, in een periode van andere blunders door inlichtingendiensten, zoals de dodelijke bomaanslag op het schip de Rainbow Warrior van Greenpeace,  in Nieuw Zeeland.

Een tweede schandaal moest dan ook met alle middelen doodgezwegen worden. Als het niet was dat Belliraj in 2008 door een Amerikaans-Marokkaanse samenwerking was opgepakt, zou hij nu nog steeds ongestraft rondlopen, zoals dat het geval is voor ongeveer al zijn medeplichtigen uit die tijd.

Westland New Post situeert zich in de marge van dit verhaal : het gaat eveneens  om een infiltratie-operatie van onze Counter Intelligence dienst, maar dan  met als hoofddoel de ontmaskering van de KGB-medewerkers binnen  onze Staatsveiligheid. Ook die verraders zijn ongestraft gebleven, allicht omdat zij voldoende informatie hadden om chantage te kunnen uitoefenen. Die chantage kan het hele Abu-Nidal/Bende - verhaal omvatten, dat zij via hun KGB-broodheren moeten gekend hebben. Maar ook persoonlijke chantage is mogelijk, bv.  via de dossiers die zij  tijdens de beveiliging van personaliteiten als 'levensverzekering' hadden aangelegd.

Bouhouche en Beijer waren dan misschien wel niet meer bruikbaar voor Abu Nidal, maar zij zijn hun dubbelrol blijkbaar wel verder blijven spelen naar de KGB en mollen in de Staatsveiligheid toe. Beijer schrijft daarover : " Ik heb pas later ontdekt dat al die opdrachten die wij uitgevoerd hebben voor Albert Raes en Smets niet in het belang van de Staatsveiligheid waren, maar in werkelijkheid in het belang van de persoonlijke agenda van Raes en Smets'. (p. 156 van zijn memoires).

Re: Belang van de vondst in Ronquières?

“Uiteindelijk deden  ook de zware moordpartijen in de Delhaizes, eind 1985,  de regerinig niet zwichten. Belliraj gaf de strategie van de warenhuisovervallen toen op, nadat zijn broer gedood werd in Aalst.”

Interessante hypothese, in het licht van de door u geschetste hypothese,

Re: Belang van de vondst in Ronquières?

Duidelijk en  gestructureerde hypothese Imazibraine die zeker het verder onderzoeken waard is ,ondanks dat ik alle bende-feiten hierin nog niet alemaal kan plaatsen.

Zijn er zaken , feiten en/of directe bewijzen die rechtstreeks aan deze hypothese gekoppeld kunnen worden ?
Of zaken die mits onderzoek een koppeling maken ?

een voorbeeld:
Als Belliraj's broer inderdaad gedood werd na de overval in Aalst dan kan de vergelijking van het DNA materiaal op het gevonden stuk kogelwerende vest met het DNA profiel van Belliraj een mooie koppeling geven .

Misschien eens een interessante opdracht om alle links omtrent deze theorie hier eens op te lijsten, en dan liefst zaken die aantoonbaar of bewezen kunnen worden.

70

Re: Belang van de vondst in Ronquières?

Pfff... Ik ben het lezen op dit forum zowat moe. Niet echt natuurlijk, want de interesse blijft, maar ik weet echt niet wat ik moet denken van dit ge-ping-pong tussen 'imazibraine' en 'Trobken'. De ene is allicht de "hoog federaal ambtenaar met specialisatie terrorisme", maar wie is de andere dan? Zijn dit andermaal fantasten? Ik weet het niet...