171

(106 replies, posted in Prullenbak)

Leonidas wordt verbannen uit het Franstalige forum en als bij toeval begint er een discussie tussen elisa en van happeren. Toeval of niet?

172

(106 replies, posted in Prullenbak)

Léonidas wrote:

Beijer heeft het forum van Michel definitief verlaten

Beijer heeft al verschillende maal ( definitief !! ) het forum verlaten.
Heeft Michel je ook niet verbannen van het franstalig forum?

Antwoord van Beijer op "tueries":

Wat ik zonder twijfel kan zeggen, is dat wat je leest van deze opmerkingen op dit forum volkomen onjuist en gemanipuleerd is. Allereerst is het helemaal geen proza van Bouhouche. Ik weet hoe hij schrijft en er zijn heel veel uitdrukkingen die hij nooit zou hebben geschreven.

Dan, zelfs als Bouten enkele echte elementen gebruikt (misschien heeft hij deze aantekeningen gedeeltelijk gezien), bedenkt hij grotendeels een tekst die hij aan Bouhouche toeschrijft, maar waarvan hij de auteur is en daarvoor zie ik dat hij was erg geïnspireerd door mijn boek. Behalve dat ik, in de feiten die ik vertel en denk aan die van Bouhouche, weet ik wat ik vertel en ik weet wanneer ik kleine leugens over het onderpand heb toegevoegd. En alsof bij toeval deze leugens te vinden zijn in de zogenaamde versie van Bouhouche, die niet kon weten wat ik 15 jaar na het proces in een boek ging vertellen! Hem vervolgen? Om mijn tijd en mijn geld te verspillen!

Nee, mensen met een beetje humor zullen dit personage snel herkennen

ddd wrote:

Gloacoaster, twee mogelijkheden; plagiaat of beide dezelfde bron... Heeft Beijer de bron even doorgespeeld aan Bouten? Of zijn het beiden desinformanten die deels feiten en fictie vermengen?

Ik geloof niet dat Bouten en Beijer de beste vrienden ter wereld zijn, dus de eerste hypothese lijkt onwaarschijnlijk. Dat de uittreksels waarvan Bouten ons willen laten geloven, dat ze uit Bouhouche komen, lijken op twee druppels op uittreksels uit het boek van Beijer lijken voor de hand liggend.

Guy Bouten zegt dat hij de originele documenten gooide (die de onderzoekers wilden raadplegen ...). Ga je dit nu nog geloven... My god...

Te veel passages uit de zogenaamde Bouhouche-geschriften zijn identiek aan het boek van Beijer. Bv.:

"Manuscrit Bouhouche":

Dekaise était incontournable en Belgique. Il mangeait à tout les râteliers et fut victime d'une tragique agression en Septembre 1982. Le pauvre. On chuchote que des libanais qui lui avaient commandés des silencieux n'étaient pas satisfait de son travail et s'étaient vengés.
Une hypothèse parmi tant d'autres! Encore une affaire que, faute de mieux on va ranger sous la large et complaisante bannière des tueries du Brabant.Wallon.

"Le dernier mensonge" (pag. 67):

Dekaise, incontournable en Belgique et qui, comme on dit familièrement, ''mangeait à tous les râteliers''avant d’être victime, à Wavre, de la tragique agression que l'on sait. On chuchote que des libanais qui lui avaient commandés des silencieux n'avaient pas été satisfaits de son travail et s'étaient vengés. Une hypothèse parmi tant d'autres! Encore une affaire que, faute de mieux, on va ranger sous la large et complaisante bannière des tueries du Brabant Wallon!

Of deze:

Bouhouche:

C'est quoi ta sûreté qui te tiens tant à cœur et dont tu ne veux pas parler ? En dehors de quelques motivés comme Raes et Smets, 250 fonctionnaires qui tapent des fiches d’hôtel, des grattes papiers qui remplissent des armoires avec des dossiers, des glandeurs qui traînent dans les bistrots place de Luxembourg et quelques tavernes en ville.

"Le dernier mensonge" (pag. 226):

Ne me fais pas rigoler! C'est quoi ta sûreté? Tout au plus 250 fonctionnaires! En dehors de quelques uns qui sont motivés, comme ton Raes et ton Smets, que reste-t-il ? Des gens affectés à la protection d'on ne sait qui ou quoi, des ''punis'' qui se tapent les fiches d’hôtel, des grattes papiers qui remplissent des armoires avec des dossiers à moitié vides et, comme partout, des glandeurs qui traînent dans les bistrot.

En nog dit:

Manuscrit:

Nous aurions été contraints de faire usage de nos armes, puisqu'il n'était pas question de laisser des témoins de nos agissements.

"Le dernier mensonge" (pag. 61):

Nous aurions été contraints de faire usage de nos armes puisqu'il n'était pas question de laisser de témoins de nos agissements.