Smets verwijst in zijn testament wel naar een ‘zeer betrouwbare familiebron’ die hem vertelde… Dat impliceert dat Smets wist welke persoon of personen daar achter zaten. Belachelijk dat hij die na(a)m(en) tot zijn dood heeft verzwegen, tenzij hij dat niet heeft gedaan, maar die indruk heb ik tot nu niet gekregen.

blijken.

Niet los daarvan denk ik dat de ‘slotverklaring’ van Christian Smets, het bouwwerk van het MOTIEF van de ‘tweede Bende van Nijvel - die bende van 1985 en niet of nauwelijks die van 1982-1983 - bijna heeft vervolmaakt. Aan dat motief kan zeer wel worden gekoppeld de bestuurders en/of (groot)aandeelhouders van de Delhaize, die aan afpersing waren blootgesteld aangezien zij - net als de Bende van Nijvel - diep in de misdaad zaten en bang waren voor de problemen, waaronder schaamte, die hem ten deel zou vallen als het publiek duidelijk zou worden waarmee zij zich bezighielden.

Betalingen - zeker in de jaren 80 - waren veel gemakkelijker onder de radar van politie en justitie te houden, althans middels het aanhouden van geheime Luxemburgse, Zwitserse of off-shore bankrekening, maar ook het opzetten van een schijn-bedrijf in den vreemde, waarin zwart geld kan verdwijnen, dat vervolgens van daaruit kon worden witgewassen en kon worden door- of uitbetaald, kan er voor worden gezorgd dat politie en justitie geen zicht krijgen op die situatie.

Sowieso was België in de jaren 80, Sodom en Gomorra, zeker in de kringen van leiden die op sociaal-maatschappelijk vlak op de ‘hogere traptreden’ stonden. Misschien niet leuk voor hem om te lezen, maar wel waar. Het zijn net mensen!

Vraag dat maar aan die bestuurders of (groot)aandeelhouders van Delhaize, hoewel ik ook hier denk: het zal ook hier wel weer te laat zijn.

Om met Jean Bultot te spreken ‘nu krijgen dingen zin’ en namens Christian Smets denk ik dat we hier ‘het grote schandaal wel bij de kop hebben’. Ik vind dat je daar niet meer heel moeilijk over moet gaan doen.

Uit https://pnws.be/toch-afpersing-delhaize … hotpiste/:
“Dat de Bende vooral toesloeg in supermarkten van Delhaize, had volgens de speurders van Dendermonde niets te maken met afpersing. Maar toeval was het evenmin. Volgens een gewezen speurder van de Delta-cel was het antwoord veel simpeler: “Delhaize was op dat moment de slechts bewaakte warenhuisketen van België.”
Een BOB’er van Halle bevestigt deze denkpiste volgens de beheerder van de site over de Bende: “De gerant van de Delhaize van Genval heeft dat zelf toegegeven. De keten beschikte over minder telefoons en minder personeel dan de GB. Daar was in de kassa’s ook een vertragingsmechanisme ingebouwd, bij Delhaize niet. Pas in oktober 1983 heeft Delhaize eindelijk een privé-bewakingsbedrijf ingehuurd – GB en ook Colruyt hadden toen al videobewaking in de winkels. Bij GB stond de kluis in de kelder, bij Delhaize gewoon in het kantoor van de directie”

Deze stelling van ‘de speurders’ raakt kant noch wal, omdat zij (lijken te) refereren aan de situatie in 1982 en 1983 en niet aan (27 september en 9 november) 1985, toen er wel sprake was van extra, door Delhaize tegen overvallen genomen maatregelen, waaronder kluizen, waarin regelmatig de kasopbrengsten werden gestort, waartoe het winkelpersoneel geen toegang had, waarbij ‘de speurders’ ook voorbij lijken te zijn gegaan aan ‘Eigenbrakel’ en ‘Overijse’, zijnde referenties van een relatief gezien povere buit vanwege door Delhaize doorgevoerde veiligheidsmaatregelen, waarmee de overvallers óók in Aalst zouden worden geconfronteerd.

Dat het de overvallers in Aalst ook in Aalst niet weg zouden komen met iets anders dan een relatief gezien povere buit, was voor hen een ‘zekerheidje’, met hun in Eigenbrakel en Overijse opgedane praktijkervaring ‘in the pocket’. Voor die overvallers was die povere buit echter een - weldoordacht - belangrijk onderdeel van de dekmantel van ‘kijk ons eens bruut bezig zijn voor het geld uit de kassa’s’, welke dekmantel lag over dat waar het hen uiteindelijk om te doen was, namelijk het middels afpersing van Delhaize(-bestuurders/-aandeelhouders) bekomen van een buit die een vele malen groter was van de buit in Eigenbrakel, Overijse en Aalst.

Zoals ik eerder heb opgemerkt moeten die afgeperste bestuurders/aandeelhouders het ‘zwaar achter de ellebogen’ hebben gehad, door ervoor te kiezen te wachten op de verwezenlijking het risico  van de overval in Aalst, om vervolgens (uit)eindelijk te breken voor de eisen van hun afpersers, in plaats van dat zij zeker vanaf 27-09-1985 groot alarm sloegen over de hen te deel gevallen afpersingspraktijken.

Ik vraag mij af hoe de directie van Delhaize er morgen (09-11-2022) bijstaat. Die hebben dan echt wel wat uit te leggen.

Uit https://pnws.be/toch-afpersing-delhaize … hotpiste/: “Jacques le Clercq op een kaartje in oktober 1984 (zie onder): “Nicole kan wat problemen hebben door x, luitenant-kolonel van de gendarmerie. Nicole is mijn vriendin en ik doe projecten r (met haar). Ik heb Vanden Boeynants, die ik binnenkort zal zien, nog niet kunnen ontmoeten. Kunt u persoonlijk ingrijpen bij de minister om te voorkomen dat deze persoon Nicole lastigvalt? Ik weet dat dit ongebruikelijk is als verzoek, maar na acht dagen naar de VS te zijn gegaan, ben ik bang voor problemen voor haar als gevolg van chantage. Dank u voor uw interventie.” Wat bedoelt de bestuurder van Delhaize met ‘projects r’ of ‘projecten r’?”.

Wie was die luitenant-kolonel? Was dat Herman Vernaillen en hoe kijkt hij aan tegen de revelatie van Christian Smets?