You are not logged in. Please login or register.
Bende van Nijvel → Posts by René De Witte
Fijn dat legia dat verhaal van de voetsporen bevestigt.
Ik moest vandaag op de boekenbeurs gaan signeren (Lernout & Hauspie: Top Secret) en bij mijn thuiskomst was mijn aangestelde vrijwilliger op zijn XBox bezig. Druk leven, heeft hij. Ik probeer de komende dagen een gaatje in zijn agenda te vinden om die artikelen op de site te laten zetten.
Vandaag, 25 jaar geleden, was er een bijzonder bedrukte sfeer op de jaarmarkt van Aalst.
dim, bijzonder interessant. Waar komt dat uit?
Beste dim, ooit enig mogelijk verband gevonden tussen OTS, Aalst en de Bende van Nijvel? Ik in elk geval niet.
Ik wil best op een aantal vragen antwoorden, als ik dat (nog) kan. Het is zo lang geleden. De artikelen die ik destijds schreef, zal ik scannen en op het forum zetten. Correctie: zal ik laten scannen en laten oploaden. Zelf ben ik een hopeloze klungel op dat vlak en dus zal ik mijn jongste zoon als vrijwilliger moeten aanstellen om dat te doen. Graag wat geduld. Een 17-jarige is, zoals iedereen wel zal weten, immers zeer druk bezet.
Wat Fons Baeyens en Bouhouche & Co betreft. Ik heb een paar (lange) gesprekken gehad met hem. Fons was wereldkampioen practical pistol shooting geweest, een tak van de schietsport die veel discipline eiste. En een zeer goede conditie. Het was eerder in algemene termen dat hij vertelde dat hij het gedoe van Bouhouche & Co niet kon pruimen. Dat stond haaks op het sportieve aspect waar het hem om te doen was.
Wat ik me nog levendig herinner, is dat Fons mij vertelde dat hij op de parking was gaan kijken en dat hij uit de kogelinslagen afleidde dat de 'killer' zeker geen goede schutter was, althans niet iemand die (militair of zo) was opgeleid. Dat verklaarde volgens hem het gebruik van een riot-gun, een wapen voor idioten die op everzwijnen gaan jagen, niet kunnen schieten en mikken, en dus dergelijk wapen gebruiken. Hij leidde daaruit af dat de 'killer' niet uit kringen van geoefende schutters moest gezocht worden, maar beantwoordde aan het profiel van een psychopaat, of iemand die zwaar onder de drugs zat.
Ik herinner mij dat omdat er toen (dat was, zoals ik schreef, vele maanden na de feiten) vaak sprake was van overvallers die allicht een zware militaire opleiding hadden genoten. Fons vond dat belachelijk. Dat is de essentie, zoals ik mij die herinner uit 1986. Het stukje dat ik pleegde over de wapens van de Docusberg die hij onder handen kreeg, zal ik op het forum zetten. Correctie: laten zetten.
Over het vele of weinige volk aan de Delhaize. Ik herhaal dat ik getuige was van het tafereel aan de achterkant van de Delhaize, nl. de Ninoofsesteenweg. Daar liep uiteraard geen volk rond, want de bende was ondertussen op de parking bezig. Langs daar kon geen enkele klant vluchten. Langs de voorkant (Parklaan) was dat uiteraard anders. Ik kan mij niet herinneren dat mensen die langs de hoofdingang (Parklaan) waren gevlucht, op hun dooie gemakje naar het rond-punt de Haring waren gestapt om van daar het spektakel waar te nemen. Men verwart denk ik een aantal zaken. Volgens mij hebben klanten die vooraan de Delhaize winkelden de terreur gehoord, maar niet gezien.
Het zijn volgens mij enkel diegenen die na het vertrek van de bende langs de parking zijn buiten gevlucht die echt meer wisten over de bende zelf. Nadat de schoten een paar minuten waren gedoofd, liep het vol en smeltte de menigte samen. Zij die langs de voorkant waren buiten gelopen, en diegenen die langs de parking waren gekomen. Het waren hartverscheurende taferelen. Ik krijg er nog koude rillingen van. Ik had uiteraard op dat moment geen notitieboekje op zak en dus moest ik mij voor mijn verslag baseren op mijn geheugen.
Dat stuk komt er ook wel aan.
Terwijl ik vandaag de hond buiten liet, bedacht ik mij dat wat ik schreef over de allemaal gevallen bladeren langs het pad aan de Osbroek, onzin is. Ik zag vandaag nog bladeren vallen en dus zal dat toen ook nog zo geweest zijn. Maar het verandert niets aan mijn herinnering dat de sporen duidelijk waren. Dat stuk (met een plannetje erbij, en foto's) komt er ook nog wel aan.
Iemand suggereerde ergens dat ik allicht cruciale info heb. Ik zou het niet weten. Ik weet in elk geval niets over de daders in Aalst. Mocht ik die hebben, dan had ik die - al was het uit burgerlijke plicht - al lang gemeld. Eén keer ben ik naar Jumet geweest. Dat was, denk ik, in 1996. Tijdens mijn journalistieke tocht had ik een zo belangrijke getuigenis opgetekend dat ik vond dat het mijn plicht was om dat te melden aan de speurders. Het was een zeer moeizame afweging, waarover ik op de redactie vooraf grondig heb overlegd. De vraag was immers tot waar het bronnengeheim van een journalist kan standhouden?
Want wat als je als journalist iets verneemt van iemand die je een geloofwaardige bron acht, en die je zaken vertelt over een zaak met 28 onopgehelderde moorden? Spaar je die informatie op tot je er iets kan over schrijven? Of kruip je uit het journalistieke gewaad? Het is dezelfde overweging als een behandelende arts die weet dat zijn patiënt niet is gestorven, maar vermoord. En door wie.
Het geeft een bijzonder slecht gevoel. Na wijs beraad en lange overweging, belde ik dus en reed ik naar Charleroi. Daar werd ik na 10 minuten afgepoeierd. Haha, allemaal onderzocht. Kon zijn, maar ik had er nooit iets van vernomen.
Ik heb die bron vorig jaar nog eens terug gezien en ik blijf erbij: de man weet meer dan hij vertelt. Maar, zoals eerder geschreven, misschien ben ik wel een idioot. Nu begrijp ik de cel-Jumet wel. Zij zoeken de smoking gun en niet alle verhalen over de mogelijke motieven van de Bende. Zij willen bewijzen van wie de slachtpartijen aanrichtte en dan komen ze later mogelijk op het motief.
Wat anders kunnen Vos en zijn team vandaag? Ik ben de laatste om op hun kop te zitten. Wat zo erg is: er moeten in Aalst en omgeving mensen rondlopen, die meer weten, maar die zwijgen.
Het blijft me verbazen dat men nooit meer aandacht heeft besteed aan de vluchtweg. Het spoor liep inderdaad naar het rusthuis waar er, inderdaad, een Mercedes stond. Dat weet ik van iemand die er in de buurt woonde. De zak werd gevonden op de Docusheuvel, dus vlakbij de parking. Het aantal meters kan ik niet zeggen, maar ik ken de vader van de kinderen die de zak hebben gevonden (Vdb).
En Fons Baeyens (waarover hier op dit forum nogal was te doen) heeft het mij verteld. Het is via hem dat het nieuws van die zak bekend is geraakt (idd door mij, in GvA, november 1986). Ik had Fons een dienst bewezen (iets ongelooflijk toevallig) en hij was het die me achteraf vertelde dat de commissaris van Aalst (denk ik) in zijn zaak in de Geraardsbergsestraat met die wapens was gekomen om zijn idee te vragen. Fons gaf mij toen de details. Het is Fons die wilde dat het geweten werd dat kinderen een zak hadden gevonden! Zo is het echt naar buiten gekomen.
Ik heb zo lang met hem gesproken in de tijd, dat ik het heel erg vind dat sommigen op het forum hem willen linken met de Bende van Nijvel. Ofwel ben ik een idioot. Fons vond de feiten afschuwelijk en gaf mij zijn mening over de daders. Hij was ook ongelofelijk kritisch voor de politie. En hij vertelde mij ook dat hij Bouhouche en consoorten uit zijn PPS-club had gegooid omdat ze zich niet aan de regels hielden. Hij verafschuwde die gasten. Enfin, dat was in 1986 dat hij dat vertelde. En ik geloofde hem. Ik was niet alleen, want mijn (oude) collega Claude Herminaire was erbij. En ook de toenmalige vrouw van Fons was er. Dit was niet geveinsd van Fons. Maar misschien ben ik een idioot.
Zoals ik eerder schreef: ik zag enkel het geblunder van de ordediensten, niet de bende. Wat de sporen betreft. Als men verse sporen ziet op een centimeter of dertig afstand is dat niet wandelen. En zeker niet als men een zware doorslag ziet op de tippen. Dat is wat ik zag.
Maar het doet er niet meer toe. Wat is er morgen op TV?
25 jaar geleden was ik, samen met mijn toenmalige vriendin, de enige kroongetuige van wat zich buiten afspeelde tijdens de overval van de Bende van Nijvel in Aalst. We zagen alles vanaf het moment dat de eerste klant het warenhuis uitvluchtte, hoorden de schoten op de parking en zagen het geblunder van de rijkswacht en de politie. En dan was ik de getuige van de hysterische taferelen achteraf. Als enige journalist, ooit ter plaatse.
's Nachts werd ik tien minuten verhoord door de GP (dat pv heb ik in het dossier nooit teruggevonden). Nadien is mij (en mijn vriendin) nooit meer één vraag gesteld. Nochtans hadden wij interessante dingen te vertellen. Als ik in het fantastische boek van David Vd Steen lees dat ze ook in zijn verhaal jarenlang niet geïnteresseerd waren, kan ik hem zeer goed geloven. Ik kan alleen maar - in mijn bescheiden rol - bevestigen dat het onderzoek in het begin een lachtertje was.
Die avond van 9/11/85 is de onderzoeksjournalist in mij geboren. Ik herinner mij het momentum nog goed. Er was aangekondigd dat er rond halftien een persbriefing zou zijn in het commissariaat. Ik er naartoe. In de gang zag ik twee politiemensen praten. De ene tastte in zijn broekzak en haalde er een kogelhuls uit. "Opgeraapt op de parking van Delhaize," snoefde hij. En zijn collega vond dat maar normaal. (Welke sporen zijn er die avond allemaal vernietigd?)
Er kwam geen briefing en dus keerde ik terug naar de Parklaan.
's Nachts ik ging ik bij een pint bekomen in de Fox en maakte ik aan de toog kennis met een koppel dat mij vertelde dat ze een week of zo eerder, vreemde dingen hadden meegemaakt aan de atletiekpiste aan de F. Blanckaertdreef. Zoveel was wel duidelijk: ze hadden oog-in-oog gestaan met gespuis dat de overval was komen voorbereiden. Een heel verhaal. En dan nog zeer straf.
Toen de flikken de dag nadien van dat koppel vernamen dat ik daar een artikel zou over schrijven (in Gazet van Antwerpen) was de grootste bekommernis van het parket van Dendermonde er vooral voor te zorgen dat het niet zou verschijnen. Een geluk dat de hoofdredacteur van de krant kloten aan zijn lijf had, en het stuk toch is verschenen.
Om maar te zeggen. Wat heeft men toen allemaal wel in de doofpot kunnen houden?
's Anderendaags ging ik terug en zag ik een nadar staan op de scheiding tussen de parking van Delhaize en de Dokusheuvel. Het was alsof dat daar het strijdperk was geëindigd. Onzin, zo wist ik, want ik had een deel van mijn jeugd in de buurt meegemaakt en kende de omgeving als mijn broekzak. Dat vond ik vreemd: waarom daar een nadar?
Ik ben dan langs het pad gaan stappen van onderdaan de Dokusberg tot aan het rusthuis in Erembodegem en zag heel duidelijk de verse sporen van iemand die kennelijk met zwaar schoeisel had gelopen. Ik ben natuurlijk geen speurder, maar ik ben ook geen idioot. Het was te opzichtig om het niet te zien. Dit waren niet de sporen van een wandelaar of een jogger, maar die van iemand die met de tippen van zware schoenen had gelopen. En dan wel recent. Ze waren nergens bedekt met bladeren, want die waren al lang gevallen. Vers dus, en niet platgetrapt door wandelaars.
Toen schreef ik een ander stuk voor GvA waarin ik uitlegde dat de thesis dat de bendeleden aan de Ninoofstesteenweg in een val zaten, larie en apenkool was. Er was wel degelijk een vluchtweg. Maar dat spoor was duidelijk niet onderzocht, anders hadden ze de nadar daar nooit gezet en hadden ze het hele gebied afgesloten voor onderzoek. Niet dus.
Ik laat u raden of ik daar ooit één vraag over heb gekregen. Inderdaad.
In die dagen is mijn bloed gaan koken en is mijn geloof in het 'staatsapparaat' verdwenen. Wat zou ik graag weer geloven. Ik geloof niet dat ik ooit nog zal geloven.
Een kwarteeuw later zie ik op televisie de beelden van de herdenking op het kerkhof van Aalst. Zo weinig volk aanwezig, terwijl er in de straten van de stad een Mars zou moeten starten met duizenden mensen die rond halfacht de vuist ballen en scanderen: nu de waarheid!
Dat kan natuurlijk niet, want op VTM moet 'De beste hobbykok van Vlaanderen' (of zoiets) gaan beginnen.
Een mens moet zijn prioriteiten stellen.
Vorige week woensdag is een commissaris van de Federale Gerechtelijke Politie Martine en Jessy komen vertellen dat Beijer reeds in 1997 het lijk van Zwarts wilde marchanderen. De dames vonden het best schokkend dat het gerecht daar 13 jaar had op gewacht en dat zij de info inmiddels van mij hadden moeten vernemen en hadden moeten lezen in P-magazine.
De informatie in P-magazine werd overgenomen door Het Nieuwsblad en Het Laatste Nieuws. En raad wat? Het enige wat die kranten veranderden aan het persbericht dat ik had verstuurd was ... het schrappen van de bron, het doorstrepen van P-magazine dus. Informatie overnemen en dan verzwijgen waar de mosterd vandaan komt, zo werken de grote media dus. En daar bestaat een term voor: intellectuele diefstal!
Haha, en misschien lezen jullie morgen of de komende dagen in Het Nieuwsblad en Het Laatste Nieuws quotes van Martine en Jessy uit P-magazine, die ze dan als "exclusief" opdienen. Ze zouden durven.
Deze week in P-magazine: de exclusieve en best pakkende getuigenis van Martine, de weduwe van Francis Zwarts, en van hun dochter Jessy, over wat ze vinden van het boek van Beijer en over wat ze nu, en de voorbije jaren, meemaakten.
Dit is het volledige persbericht :
Gerecht wil graven naar 27 jaar geleden verdwenen veiligheidsagent Zwarts
Het weekblad P-magazine heeft uit verscheidene bronnen vernomen dat het parket-generaal van Brussel voorbereidingen treft om, straks 28 jaar na zijn verdwijning, te gaan graven naar het lichaam van Francis Zwarts, veiligheidsagent in Zaventem die op 25 oktober 1982 verdween. Hij liet tot vandaag geen enkel spoor achter. Het gerecht zou nu in actie treden na aanwijzingen van Bob Beijer, ex-rijkswachter, schurk en auteur van het pas verschenen boek De Laatste Leugen waarin hij schrijft te weten waar Zwarts ligt begraven. In het boek zegt hij niets over de exacte plaats.
Volgens P-magazine wilde Beijer de begraafplaats al onthullen in het najaar van 1997. De man zat toen een celstraf van 14 jaar uit. Hij wilde verklappen waar Zwarts lag begraven, maar vroeg in ruil zijn voorwaardelijke invrijheidstelling. Het blad vertelt dat drie agenten van de Gerechtelijke Politie Beijer uit de gevangenis haalden en op zijn aanwijzen naar het Kanaal van Willebroek reed. Volgens P-magazine, die het traject tussen Brussel en Vilvoorde, overdeed, ligt Zwarts allicht begraven vlakbij het viaduct van Vilvoorde. Niet ver vandaan werden ooit wapens teruggevonden die Beijer en zijn voormalige kompaan Madani Bouhouche in 1981 hadden gestolen bij de Rijkswacht.
In 1997 werd er niet gezocht omdat Stefaan De Clerck (CD&V), toen minister van Justitie, niet wilde onderhandelen met een crimineel als Beijer. Het dossier werd daarop opgeborgen. Het werd na de publicatie van het boek van Beijer heropend. Die zou nu toch hebben gepraat.
Nieuwsdossier » Robert Beijer wil praten
Iemand die volgens mij een haarscherpe analyse/kennis heeft van feiten die toegewezen worden aan de zogenaamde Bende van Nijvel zette mij op het spoor. En allicht niet zo maar. Ik zoek verder. Dank voor de hulp.
Bende van Nijvel → Posts by René De Witte
Powered by PunBB, supported by Informer Technologies, Inc.