Verrassend en verhelderend! Over eventuele betrokkenheid v 'hogere instanties' en het verdrag Belgische staat-Navo uit Apache » Nieuws

Na de oorlog vroeg de chef van de Britse geheime diensten, Stewart Menzies, aan eerste minister Spaak om samen te werken. Spaak wou dat enkel indien ook de Amerikaanse diensten er in betrokken werden. Daaruit ontstond het verdrag van Brussel en later wat wij nu de NAVO noemen.

Deze verdragsorganisatie bestaat niet enkel uit een militair luik dat wij allen kennen omdat wij er als dienstplichtige deel van uitgemaakt hebben. Het andere facet, de aan elkaar verbonden Nationale Veiligheidsoverheden en Inlichtingendiensten zijn minder bekend maar even belangrijk.

Hierin zit de voornaamste reden dat de Belgische overheid de geheimhouding over het bestaan en de werking van aan de officiële diensten verbonden parallelle diensten niet kan bekennen. Het verdrag houdt immers een overdracht van soevereiniteit in. En er zijn ook werkingsregels die de geheimhouding opleggen.

Het zijn de inlichtingendiensten zelf die bepalen wat al of niet geheim is en als het over een bevriende dienst gaat speelt 'de derde regel' waardoor enkel de dienst van oorsprong het geheim kan declassificeren, de graad van geheimhouding kan opheffen.

Bovendien is het verbreken van die geheimhouding strafbaar.

Ik herinner me dat in Waregem een leegstaand huis staat in Algerijnse stijl. Hier zou Bouhouche tijdje kunnen verbleven hebben. De toenmalige burgemeester Vanryckeghem was iemand die het niet zo nauw nam met toekennen van ondernemingsnummers enzo.

Het mysterie van de Bende van Nijvel kan allicht gekraakt worden door een enkel document. Dat document bevindt zich misschien in het Rijksarchief. In dat archief bevindt zich immers heel wat informatie over de voormalige rijkswacht.

Sinds enkele jaren wordt het archief van de rijkswacht geleidelijk aan ontsloten voor onderzoek, meer bepaald in het kader van het BRAIN 2.0-onderzoeksproject NaPol-Intel.

Sinds kort is ook het archief van de generale staf en van twee algemene directies toegankelijk. Concreet gaat het over het archief van het commando, van de Hoofddirectie van het Personeel (HDP) en de rest van het archief van de Hoofddirectie van de Operaties (HDO), waaronder de toezichtsverslagen die eerder reeds werden geïnventariseerd.

In de sectie “Federale Politie. Historische Dienst. Personeelsdossiers en documentatie betreffende de rijkswachters” zijn er - naast de “klassieke” persoonlijke dossiers met carrièreverloop, pensioenaanvragen en -berekeningen en disciplinaire sancties - vaak dossiers die enkel bestaan uit indexkaarten van verschillend belang.

Naast de kartonnen inlichtingenfiches die door de personeelsdienst van de rijkswacht werden opgesteld voor rijkswachters geboren tussen 1915 en 1960 (waarvan de meest recente systematisch vergezeld gaan van een pasfoto), heeft het Centrum voor Geschiedenis en Tradities van de Rijkswacht (CGTR) fiches toegevoegd met informatie uit verschillende opzoekingen.

Opmerkelijk is dat de fiche van Madani Bouhouche aanwezig is. De fiche van Robert Beijer niet.

Madani 'Dany' Bouhouche (Brussel, 14 juni 1952 - (allicht) Fougax-et-Barrineuf, 22 november 2005) was een Belgisch rijkswachter. In 1995 werd hij veroordeeld voor zware misdaden waaronder twee moorden en werd ook in verband gebracht met de Bende van Nijvel.

Robert ‘Bob’ Beijer (Schaarbeek, 19 mei 1952) is een voormalig Belgisch rijkswachter die veroordeeld werd voor een aantal misdrijven, gepleegd in de jaren 80. Hij werd ook genoemd als mogelijke betrokkene bij de Bende van Nijvel, meest recent nog in 2023 toen hij in Thailand opgepakt werd om over de zaak verhoord te worden.

Bron » p-magazine.com

Vadja V. Kolombatovic, Sr.

Geboren op 20 januari 1924, overleden in zijn woning in San Diego (Californië), op 27 december 2008. Vadja werd geboren in Belgrado (Joegoslavië) als de zoon van een Joegoslavische vader en een Grieks-Russische moeder. Zijn vader was 25 jaar lang werkzaam als diplomaat, als consul-generaal en ambassadeur voor Zuid-Amerika. Vadja senior volgde school in Griekenland, Oostenrijk, Joegoslavië en Chili, terwijl zijn vader als diplomaat werkzaam was. Van 1945 tot 1947 was hij aangesloten bij de US Army Counter Intelligence Corps (CIC) in Duitsland, waar hij de rank van eerste luitenant verwierf. Toen hij in Duitsland gestationeerd was, ontmoette hij de liefde van zijn leven, die als militair verpleegkundige eerste luitenant was. Ze trouwden in 1946 en kregen twee kinderen. Hij studeerde later aan de universiteit van Illinois en verwierf er in 1948 een bachelor in de wetenschappen.

Op 10 januari 1949 werd hij special agent bij de FBI, waar hij werkzaam was als een straatagent in de divisies van New York en San Francisco. Hij was ook een verbindingsofficier op de Amerikaanse ambassades in Parijs en Madrid. Hij sprak zes talen en werkte in de meeste Europese landen en andere delen van de wereld. Hij vertegenwoordigde ook de VS bij het Speciaal Comité van de NAVO en Interpol. Op het hoofdkwartier van de FBI was hij tot zijn pensioen chef van de Foreign & Domestic Liaison Section. Na zijn pensioen in 1976 werd hij ondervoorzitter voor Internationale Zaken bij Intertel, een internationaal bedrijf dat aan management-consultancy deed en in Washington DC gevestigd was, waarna hij voorzitter en deels eigenaar werd. Zijn bedrijf was expert in managementbeveiliging voor hoog aangeschreven Amerikaanse bedrijven en multinationals. Vadja was een erkende expert in contraterrorisme en contraspionage en heeft wereldwijd geadviseerd bij een waslijst aan relevante binnenlandse en buitenlandse operaties. (...)

Bron: Overlijdensbericht op Legacy.com

Is de voorzitter en CEO van Intertel in McLean (VA), wat nu een afdeling is van Pinkerton dat meer dan 55.000 werknemers heeft in verschillende landen en wereldwijd uiteenlopende cliënten bedient op het vlak van privé-speurwerk, Geopolitiek-Economische Risico-analyse en operationele assistentie bij crisissituaties zoals ontvoering, afpersing, etc.

Bron: Society of Former Special Agents of the FBI, Inc. | 1996