1

Topic: Dagen van de USSR

Tot 31 oktober 1985 liep er in Aalst een tentoonstelling onder de naam "Dagen van de USSR". Deze tentoonstelling stond in het teken van samenwerking (met de USSR) en vrede.

Op 31 oktober was er in Aalst een vernissage waarop ook de consul-generaal van de USSR,  Toghulew, aanwezig was. Het toeval wil dat dit dezelfde dag is als de ontmoeting tussen de joggers en de Bende van Nijvel in het Osbroekpark. Kwamen ze toen verkennen of wilden ze eigenlijk toen de aanslag plegen?

En was deze tentoonstelling en vernissage de reden om toe te slaan in Aalst? Er liepen in de periode genoeg mensen rond die moorden wilden plegen om het communisme buiten te houden.

"Dagen van de USSR" te Aalst in teken van de vrede

Bij de vernissage van de tentoonstelling georganiseerd ter gelegenheid van de “Dagen van de USSR” in de Aalsterse belfortzaal klonk één woord alum. “Vrede”. Toverwoord dat allen ter harte gaat maar dat vaak een vlag is die verschillende ladingen dekt.

In beide toespraken, zowel die van burgemeester Raymond Uyttersprot als van consul-generaal Toghulew werd de noodzaak aan vrede en de middelen om tot een duurzame vrede te geraken speciaal beklemtoond.

Vijftig jaar, veertig jaar

Deze tentoonstelling die liep tot 31 oktober werd opgezet voor een dubbele gelegenheid. Herdacht wordt inderdaad dat en halve eeuw geleden diplomatieke betrekkingen werden aangeknoopt tussen de USSR en België.

Maar ook het einde van de Tweede Wereldoorlog, 40 jaar terug, werd gememoreerd en in de verf gezet. In de tentoonstelling die tracht een totaalbeeld te brengen van wat leeft in de Unie der Socialistische Sovjet-republieken en dan vooral over het leven van jan met de pet werd o.m. beklemtoond de enorme verliezen die de USSR, bondgenoot van de Geallieerden, in wereldoorlog II te incasseren kreeg. [Nu volgt een opsomming van die verliezen]

Deden de tentoonstelling wegens het streven naar de totaliteit en het ontbreken van blikvangers eerder prozaïsch aan, het mooiste ervan waren de geselecteerde etsen, ook gekleurde. Maar daarvoor moest u dan wel even de trap naar de raadszaal op.

Verder kon u er ook aan democratische prijs terecht voor het aankopen van een aantal typische Sovjetartikelen, o.m. conserven.

En tijdens de “Dagen” waren er film, voordrachten, contacten met de Handelskamer Aalst en Gewest en een partij schaak tussen Sovjets en Aalsternaars.

Burgemeester Uyttersprot

Deze expo die de vrucht was van de samenwerking tussen het consulaat-generaal van de USSR en het Aalsters stadsbestuur wilde de USSR tonen zoals ze eigenlijk is. Voor velen onder ons blijft ze immers nog steeds “de grote onbekende”.

Het leren kennen van elkanders noden, elkanders mogelijkheden en niet in het minst de wederzijdse mogelijkheden is alvast een stap in de goede richting tot onderlinge verstandhouding. Ook landen met verschillende ideologieën en behorend tot een verschillend blok kunnen trachten in vrede met elkaar te leven via het onderhouden van goede betrekkingen. Betrekkingen op politiek vlak waarbij de namen Martens en Tindemans vielen en betrekkingen op commercieel niveau waarbij de Herdersemse firma Gilbos die textielmachines in de USSR invoert, alleszins een blikvanger werd. Ook ons staalbedrijf Sidmar dat 20% van zijn productie naar de USSR brengt.

“Als u een Lada-wagen koopt, koopt U Belgisch”, zegde onze zegsman, tolk en secretaris van het consulaat -generaal Sergei Doboudko.

De USSR was trouwens reeds te Aalst present ter gelegenheid van Flanders Printing. En verder zijn er nauwe contacten op het cultureel en sportief vlak tussen beiden landen. Wat alleen maar via betere kennis de onderlinge verstandhouding kan bevorderen.

“Kameraad Toghulev”

De consul-generaal die zich bij de voorbereidende activiteiten als middagmaal met een zakje friet tevreden stelde, wees van zijn kant op de noodzaak van wederzijdse kennis en begrip. Zijn er reeds tal van contacten, een niet te verwaarlozen aantal problemen en mogelijkheden wachten nog op wederzijdse behandeling.

Toghulev wees op de voorstellen die de USSR reeds deed die hij alleszins constructief heet te zijn en hoopt dat ze zullen leiden naar concrete resultaten.

Bron: De Voorpost | 1 November 1985

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | YouTube

2

Re: Dagen van de USSR

Misschien louter toeval, feit is dat de uitbater van het café “De KGB” in Vilvoorde actief betrokken was bij de vervalsing van mijn getuigenis.

3

Re: Dagen van de USSR

Om te brainstormen. Hier een FICTIEF verhaal met fantastische plotwending. Organisatie tegen communisme pleegt geweld tegen communisme maar wordt zelf gekaapt door USSR tentakels.
cène: Hotelkamer in Oost-Berlijn, herfst 1984

Scène 1: Hotelkamer in Oost-Berlijn, herfst 1984
Locatie: Een sobere kamer in het Hotel Stadt Berlin. De muren zijn grauw, het bed strak opgemaakt. Buiten hangt een mistige stilte over Alexanderplatz.

Personage: Albert Beijer, voormalig rijkswachter, nu actief in de Belgische inlichtingendiensten. Hij is nerveus, maar beheerst.

Beijer zit aan een houten bureau. Voor hem ligt een cassettebandje, een envelop en een Russisch T-shirt — rood, met een hamer en sikkel. Hij staart ernaar alsof het een relikwie is.

Stem uit de schaduw (Russische agent, naam onbekend): "U weet wat er op die tape staat. Uw stem. Uw gezichten. Uw fouten. Maar u bent nuttig voor ons. U kent de structuur. U kent Gladio. U kent de Bende."

Beijer slikt. Zijn hand trilt als hij de cassette oppakt. Hij weet: dit is geen gewone chantage. Dit is een overname.

Agent: "U blijft doen wat u doet. Maar u stuurt hen. U saboteert het onderzoek. U zorgt dat ze blijven opereren. En af en toe... laat u hen iets doen wat wij nodig achten."

Beijer: "Waarom? Waarom zou Moskou chaos willen in België?"

Agent (glimlachend): "Omdat angst geen ideologie kent. Angst is universeel. En een staat in paniek is een staat die buigt."

Beijer kijkt naar het T-shirt. Hij weet wat het betekent: een boodschap, een signaal. De Reus zal het dragen bij de volgende overval. Niemand zal het begrijpen — behalve zij.

Scène 2:  operatie genaamd "Zwart Water"
Na de laatste overval in Aalst beseffen de Russische handlers dat de Bende te zichtbaar is geworden. De chaos is gezaaid, de Belgische staat is in verwarring, en het risico op ontdekking stijgt.

Bevel uit Moskou: "Sluit de operatie. Verwijder de sporen. Maar laat net genoeg achter om verwarring te zaaien."

Beijer, onder druk, organiseert een gecontroleerde “dumping” van wapens in Ronquières. Maar hij doet het pas maanden later, op een plek die al eerder is doorzocht. Waarom?

    Om het onderzoek te heropenen, maar in een richting die afleidt van de echte daders.

    Om een rookgordijn te creëren: de wapens zijn echt, maar de timing is verdacht. Het voedt complottheorieën, zaait wantrouwen in het gerecht, en verlamt het onderzoek.

    Om een boodschap te sturen: “We zijn nog hier. We bepalen wat jullie vinden.”

Dramatische kracht :
De wapens worden een symbool van manipulatie: tastbaar bewijs, maar met een onzichtbare regisseur.

Ronquières wordt een toneel van misleiding: een plek waar waarheid en leugen samenvloeien.

De lezer/kijker twijfelt: is dit een fout van het gerecht, of een meesterzet van een buitenlandse macht?