Samenvatting

• Wat? Mislukte overval op een ABVV-kantoor

• Waar? Hoek van de Bredabaan en Deurnesebaan in Merksem » Google Maps

• Wanneer? 19 December 1975

• Wie? Twee Franse gangsters, een UNO-vluchteling en een Belg:
  - Michel Dulucq; Fransman
  - Guy Collet; Fransman, loste het dodelijk schot
  - Tony Heeb; Belg, chauffeur en tipgever
  - Gerard Gregorieff; Een UNO-vluchteling, zou de tipgever geweest zijn

• Wapen: Beretta-revolver 9mm

• Status: Opgelost

Tijdens de overval op "Het Volkshuis" raken het café vijf personen gewond door een schietpartij. Buiten werd één man doodgeschoten. Hij probeerde om de gangsters tegen te houden.

Guy Collet:

Michel Dulucq:

Tony Heeb:

Gangster in het nauw schoot stempelaars neer

De gangsters blijken hun actieterrein te verleggen van bankfilialen naar de plaatsen waar werklozensteun wordt uitbetaald. Vaak zijn die minder goed beschermd en kan het gespuis er nog beter op het verrassingseffect rekenen, maar toch werd een bliksemsnel overval vrijdagvoormiddag te Merksem een mislukking.

Even na negen uur pleegden twee Franse gangsters een hold-up in het Volkshuis op de hoek van de Breda- en Deurnebaan, maar dankzij de koelbloedigheid van enkele werklozen ging dat niet door.

Nadat een overvaller ter plaatse overmeesterd was, zorgde paraatheid van de politie ervoor dat een tweede geklist werd.

Toch is het hele gebeuren een drama geworden: een man werd door een schot van een vluchtende gangster in het hoofd getroffen en overleed nadien. Vijf andere mensen werden in het Volkshuis door een schotensalvo gekwetst: aan het been, de knie en in de borst.

Aktetas met 2,5 miljoen

Zoals gebruikelijk was Gerard Stoops vrijdagochtend op pad gegaan met een diplomatentas, die circa 2,5 miljoen fr. bevatte om in diverse lokalen stempelaarsvergoedingen uit te betalen.

Enkele ogenblikken over negen - even later dan gewoonlijk - arriveerde deze vakbondsbediende in het Volkshuis, waar reeds een 80-tal werklozen buiten stonden te wachten om hun vergoeding uitbetaald te krijgen.

Om vijf over negen ongeveer werden zij het lokaal binnengelaten. Een van hen was het opgevallen dat er twee personen bij de groep stonden, die hij voordien nooit zag, maar uiteraard werd daaraan geen speciale aandacht geschonken. Er komen ten slotte altijd nieuwe werklozen bij.

Terwijl de helpers van de vakbondsman de tafeltjes waaraan de werkloosheidsvergoedingen zouden worden uitgekeerd bij elkaar plaatsten, trok Gerard Stoops zijn jas uit en nam plaats aan het tafeltje het verst van de toegangsdeur.

Aan de schenkbank van het Volkshuis had een van de twee mannen in het Frans een koffie besteld, maar de ander schoof verder door. Toen de h. Stoops even naar zijn jas aan de kapstok ging, sprong de eerste man op de tafel af, griste de stapel bankbiljetten mee om er dan vliegensvlug te willen vandoor gaan.

De man verder in het café riep op dat ogenblik iets, dat niemand in de plotse verwarring begreep. Waarschijnlijk wilde hij de werklozen aanzetten niet tussenbeide te komen.

Toen de stempelaars echter zagen dat men er met hun centen vandoor ging, sprongen enkele mannen toe. Op een paar meter van de buitendeur werd de gelddief op de grond geworpen en in bedwang gehouden.

Schoten

Toen speelde zich het drama af. De tweede gangster in de hoek van het café begon in het wilde weg met een revolver van zwaar kaliber - een Beretta 9mm - te vuren, toen hij zag dat zijn maat overmeesterd werd. De schoten troffen doel op korte afstand.

Albert M. werd aan het been gewon; Georgette P. aan de knie en de in Antwerpen verblijvende Fransman Jacques H., in de borst ter hoogte van de schouders. Deze man was er het ergst aan toe en diende in zorgwekkende toestand in het Sint-Bartholomeus-ziekenhuis te worden opgenomen.

Hij werd later overgebracht naar het AZ Middelheim, waar men vaststelde dat door een schot in de rug zijn longen waren doorboord.

In Sint-Bartholomeus werden ook opgenomen Viktor C. uit Merksem, met een schot in de knie; alsmede Jozef G. uit Merksem, die door een schampschot aan de handen was gekwetst. Laatstgenoemde mocht later huiswaarts keren.

Nog in het Bartholomeus-ziekenhuis werden zes personen, overwegend vrouwen, die zich in het Volkshuis bevonden, verzorgd, daar zij in shocktoestand verkeerden.

Een dode

Volkomen verbijsterd door de reeks schoten stonden de stempelaars er even volkomen onthutst bij, wat voor de bandieten voldoende was om de buitendeur te bereiken en de straat op te springen.

Daar kwam op dit ogenblik een oranje Mini-Cooper met een derde (en een vierde?) gangster aangereden om er met hun medeplichtigen vandoor te gaan.

De 32-jarige Pierre N. die de gangsters wilde beletten in het voertuig te springen, werd in het hoofd geschoten. De man stuikte neer met een verbrijzelde schedel. Hij werd eerst naar het Bartholomeus-ziekenhuis en vandaar naar de reanimatieafdeling van het Middelheim-ziekenhuis gevoerd, waar hij enkele uren later overleed.

De gewapende kerel, die uit het café was gevlucht, sprong toen haastig in het kleine voertuig, dat razendsnel vertrok. Een getuige die snel reageerde, wierp zijn fiets voor de auto. Een wiel werd losgerukt en bleef onder het koetswerk geklemd, zodat een van de misdadigers een eind verder moest uitstappen om die hindernis te verwijderen.

Speractie

Ondertussen was aan alle politieposten een signalement van het vluchtvoertuig opgegeven. Men wist onmiddellijk dat men hier voor de zoveelste maal met een gestolen auto te maken had. De Cooper verdween donderdagavond te Berchem. (Later wees het eerste onderzoek op een noodcontact dat was aangebracht om de wagen te kunnen starten.)

Op weg naar de plaats van de overval bemerkte de politiepatrouille van bijzonder agent De Hondt en agent Willems het gesignaleerde voertuig op de hoek van de Bredabaan en Sint-Bartholomeusstraat.

Zij zetten de achtervolging in en slaagden erin het vluchtende autootje klem te rijden ter hoogte van de wasserij Monplaisir op de Bredabaan. Een gangster sprong uit de auto en wilde vluchten. Hij werd achternagezeten door de politiemannen met getrokken revolver. Zij wisten de vluchtende bandiet tegen een muur te duwen en hem vliegensvlug te overmeesteren en te ontwapenen.

De andere gangster(s) wisten echter van de arrestatie gebruik te maken om met de auto verder te vluchten. Nog werden de speracties voortgezet, maar dit keer zonder resultaat. Het oranjekleurige mini-coopertje werd enige tijd later onbemand aangetroffen aan de Van Corbeemdelei te Deurne.

Inmiddels waren samen met de gewonden ook nog een tiental stempelaars naar het ziekenhuis overgebracht omdat zij door het gebeuren volkomen buiten westen waren geraakt en eerste zorg behoefden.

Franse boeven

De twee gangsters bleken Fransen te zijn: de 35-jarige Guy Collet en de 30-jarige Michel Derlucq. Een van hen komt uit Noord-Frankrijk en de andere uit het zuiden. Zij werden naar het politiebureau van Merksem overgebracht en daar tijdelijk opgesloten.

Adjunct-commissaris Van der Hagen leidde het eerste onderzoek en deed de vaststellingen en ondervragingen in het Volkshuis. In de namiddag werden de arrestanten naar het gerechtshof overgebracht en er ter beschikking gesteld van onderzoeksrechter De Roeck.

Meteen was een einde gekomen aan een ophefmakende overvalgeschiedenis, die vrijdagvoormiddag te Merksem een grote beroering wekte.

De overval werd een mislukking voor de gangsters en een succes voor de politie en allen, die terstond reageerden. Maar het dramatisch aspect van het gebeuren te Merksem (één dode en drie gekwetsten) noopt dringend tot een verscherpen van alle soorten veiligheid.

Baar geld en niet afdoend beschermde uitbetalingsplaatsen zijn (dat werd ook te Schaarbeek bewezen) te aanlokkelijk geworden voor nietsontziende boeven, die niet aarzelen wapens te gebruiken.

Andere gangsters

Volgens het parket van Brussel klopt de persoonsbeschrijving van de gangsters niet met deze van de boeven die op 2 oktober en 27 november jl. reeds soortgelijke overvallen uitvoerden op ABVV-kantoren te Anderlecht en te Schaarbeek, waarbij de bandieten met miljoenen aan de haal gingen.

Bron: Gazet van Antwerpen | 20 December 1975

Overval met dodend schot in vertraagd tempo en episoden

Als gold het de repetitie voor de opvoering van een thriller zo werd woensdag de wedersamenstelling geleid van de gewapende (mislukte) overval in het Volkshuis aan de Bredabaan te Merksem. De onderneming nam overigens de ganse dag in beslag waarbij alle verplaatsingen, alle handelingen, iedere daad van de gangsters nauwgezet werden herhaald.

De overval zelf had plaats op vrijdag 19 december, de dag waarop in het ABVV-vakbondshuis de werklozensteun werd uitbetaald. Pierre Nuyten schoot er het leven bij in toen hij de vlucht van de Franse gangster Guy Collet wilde verhinderen. Voordien had in het café ook reeds een schietpartij plaatsgehad, waarbij vijf personen werden gewond.

De tweede gangster, Michel Dulucq, eveneens een Fransman, die met het geld de plaat wilde poetsen, werd door de omstanders overmeesterd. Diezelfde dag nog werd Collet gevat. Hij had het dodelijke schot gelost en ook de Belg Tony Heeb, chauffeur en tipgever, liep niet lang op vrije voeten.

Scenario

De wedersamenstelling verliep als het draaiboek van een echte gangsterfilm. De BOB nam trouwens voor de eerste maal heel het verloop op film op.

Voor de herhaling van de feiten in het Volkshuis zelf had het parket alle personen uitgenodigd die op 19 december in het lokaal aanwezig waren. Niemand anders werd toegelaten. De getuigen kregen nummers op de borst gespeld, geschreven op kaarten in verschillende kleuren naargelang van de belangrijkheid van hun getuigenis.

De gangsters deden alles gewillig na en deden helemaal geen moeite om zich aan de lenzen van de fotografen te onttrekken. Er was wel heel wat discussie over het richten van het pistool. Wapendeskundigen gingen met linten de kogelbanen na, vanaf de plaats waar de gangster met het pistool, Guy Collet, stond tot de plaats waar de slachtoffers werden getroffen of waar de kogels waren ingeslagen.

De wedersamenstelling begon eigenlijk aan de IJzerlaan, waar de gangsters vorige dag hun Renault 16 hadden geparkeerd.

Daar werd het overstappen overgedaan in de okergele gestolen Mini Cooper, waarmee ze zich naar de Bredabaan begaven. Op ongeveer 60 meter van het Volkshuis stapten de twee Fransen uit en, geboeid aan beide handen en geflankeerd door BOB-leden gingen ze het Volkshuis binnen, waar ze op een stoel mochten plaats nemen en een koffie en sigaret kregen aangeboden.

In de voormiddag werden overigens alle handelingen overgedaan, die zich op straat hadden afgespeeld. Daartoe was dat gedeelte van de Bredabaan voor alle verkeer gesloten geworden. Alleen de trams mochten door. Ook het publiek werd op afstand gehouden door een uitgebreide, maar discreet, optredende ordedienst van rijkswacht en politie.

Beretta-pistool

De beide gangsters waren gekleed in groene parka’s en jeans-broeken. Collet droeg een bril met donkere glazen en een muts. De barman Tony Heeb had een blauwe anorak aan en droeg op het hoofd een fantasie-zeemanspetje.

Om de vlucht over te doen werd de geboeide Heeb achter het stuur van de Mini geplaatst, die door BOB’ers tot voor de deur van het café werd geduwd. Toen mocht Collet plaats nemen naast de voerder met in zijn hand zijn Beretta 9mm-pistool. Op een deken, dat op de stoep was uitgespreid, ging een agent liggen. Hij poseerde voor Pierre Nuyten die doodgeschoten werd toen hij Collet wilde weerhouden bij diens vlucht.

Vervolgens werd er de h. Pauwels bijgeroepen die gepoogd had het wegrijden van de Mini te verhinderen door zijn fiets onder de voorwielen te werpen.

De h. Pauwels: “Ik dreigde er eerst mee om mijn fiets door de voorruit van de auto te slingeren. Door het glas ontwaarde ik evenwel de revolver die de gangster nog in zijn hand had. Mogelijk heeft het zien van het wapen mij daarvan weerhouden. Ik wierp mijn fiets dan maar voor de wielen en ging terug op de stoep staan. Ik had nooit verwacht dat ze er zouden over rijden maar ze deden het toch.”

Door het gerecht werd hem nu gevraagd opnieuw een fiets op te pakken en hem in de richting van de voorruit te steken, zoals hij de dag van de overval ook gedaan had. Het exemplaar dat men voor dit doel had aangevoerd, was evenwel een veel zwaarder type, een soort slagersfiets, zodat er flink wat spierkracht moest geleverd worden. De fiets van Pauwels zelf was van een veel lichter type geweest.

Het rijwiel werd door de vluchtende Mini, die de Deurnebaan was ingeslagen, tientallen meters meegesleurd, waarna de gangsters even stopten om zich van de deerlijk verhakkelde tweewieler te ontdoen. Ook deze handeling werd bij de wedersamenstelling herhaald.

IJzig koud

De “namiddag-vertoning” betrof het scenario dat zich in het café zelf had afgespeeld, waarvoor alle aanwezigen hun originele plaats innamen. Dulucq moest overdoen hoe hij het geld van het tafeltje waarachter de ABVV-betaalmeesters hadden plaats genomen, wegritste en er mee naar de voordeur vluchtte, waar hij evenwel werd overmand.

En Collet toonde aan hoe hij zich vrije baan schoot naar de deur waar hij in van Pierre Nuyten terecht kwam. Collet schoot zich echter vanop zeer korte afstand los en kon nog de Mini bereiken, die inmiddels door Tony Hebben was voorgereden.

Nieuwe elementen bracht de wedersamenstelling die zich vrijwel volledig in het Frans afspeelde, niet aan het licht. De daders hebben immers bekend en ook alle elementen zijn gekend.

De actie van woensdag werd geleid door onderzoeksrechter De Roeck en procureur Van Gelder. De ijzige wind joeg de nieuwsgierigen en passanten vlug naar huis.

Broer

De gehele voormiddag zwierf de broer van de Franse gangster Dulucq met zijn vrouw rond de plaatsen waar de wedersamenstelling doorging. Voor alle zekerheid onderzocht de politie de inhoud van zijn wagen (met Franse nummerplaat). Hij werd tevens verzocht op afstand te blijven.

Bron: Gazet van Antwerpen | 22 Januari 1976

Merksemse politie steunt gezin Nuyten

Zaterdag 24 januari heeft in het gemeentestadion te Merksem een voetbalwedstrijd plaats ten voordele van het gezin Pierre Nuyten, het slachtoffer van de gewapende overval in het ABVV-vakbondshuis te Merksem.

De Merksemse politie meent dat de h. Nuyten zich heeft ingezet om de taak van de politie te vergemakkelijken. Daarom heeft zij aanvaard samen met de sportclub waarvan Pierre Nuyten lid was; FC Bergmans, een wedstrijd te spelen waarvan de opbrengst zal overgemaakt worden aan de familie van het slachtoffer. Oud-international Vic Mees zal te 14u30 de aftrap te geven.

Bron: Gazet van Antwerpen | 23 Januari 1976

Vierde aanhouding in zaak Merksems Volkshuis

In verband met de overval, die op 19 december vorig jaar plaats had op het Volkshuis te Merksem, werd door de BOB een vierde aanhouding verricht. Twee Fransen en een Belg - de laatste fungeerde als tipgever en chauffeur - werden reeds vroeger opgesloten. Thans werd de 42-jarige Gerard Gregorieff, UNO-vluchteling en ingeschreven in de Duinstraat te Antwerpen, ook onder aanhoudingsmandaat geplaatst. De man zou bij de overval als tipgever gefungeerd hebben.

Hij was bij het groepje gangsters, toen gesproken werd over een gelijkaardige overval, die een tijd voordien plaatshad te Schaarbeek en waarbij ook de geld bestemd voor het uitkeren van werkloosheidsvergoedingen, werden geroofd. Een van de Franse gangsters had toen de vraag gesteld of men hier in het Antwerpse niet zo’n overval zou kunnen plegen. Gregorieff bezorgde dan de suggestie: het Volkshuis te Merksem, waar tevens het ABVV-vakbondshuis gevestigd is. Zelf zou hij echter aan de overval niet deelgenomen hebben. Het aanhoudingsbevel tegen Gregorieff werd ondertussen door de Raadkamer bevestigd.

Bron: Gazet van Antwerpen | 2 Maart 1976

Steunfonds P. Nuyten toegelicht

Te Merksem hield raadslid Christiaenssens een persconferentie om er de afsluiting van de actie P. Nuyten mee te delen. Piet Nuynten werd bij de brutale overval op het Volkshuis (19 december jl.) neergeschoten door een van de gangsters, toen dezen in allerijl moesten vluchten.

De h. Christiaenssens meldde dat het totaalfonds opgelopen was tot een kwart miljoen en dat door het ABVV schikkingen werden getroffen voor overgangsmaatregelen in afwachting, dat wettelijke voorzieningen voor de weduwe en haar twee kinderen in orde komen.

Daar waar op de liefdadigheid een beroep werd gedaan, was het opvallend hoe de socialistische gemeenschappelijke actie alles tot zich trok en zelfs gemeentelijk initiatief overbodig achtte. De h. Christiaenssens deelde ook nog mee dat speciale maatregelen bij het uitbetalen van stempelgeld getroffen worden. Toelating in kleine groepjes van de rechthebbenden na controle van de werkloosheidskaart moet een overrompeling door misdadigers vermijden. Zelfs al mislukte de overval te Merksem, toch was te tol immers te hoog.

Bron: Gazet van Antwerpen | 3 April 1976

Nogmaals wedersamenstelling te Merksem

Gisterennamiddag had aan het Volkshuis op de Bredabaan te Merksem een gedeeltelijke reconstructie plaats van de overval, die er gepleegd werd op 19 december 1975 en waarbij een dodelijk slachtoffer te betreuren viel. Naar verluidt was er betwisting ontstaan omtrent de loop van de kogelbaan en wilde men met de wedersamenstelling gisteren daaromtrent meer zekerheid verkrijgen. Een uitvoerige reconstructie had reeds plaats op 21 januari van dit jaar.

Zoals men zich zal herinneren werd de overvla in het Merksemse Volkshuis gepleegd op het ogenblik dat er werklozensteun werd uitbetaald. Het plan van de gangsters liep niet zo gesmeerd als ze voorzien hadden. Er werd geschoten. In het café zelf vielen vijf gewonden, terwijl Pierre Nuyten dodelijk getroffen werd. De daders konden vlug aangehouden worden: Guy Collet, die het dodelijk schot loste en Michel Dulucq, beiden uit Frankrijk. De Belg Tony Heeb fungeerde bij de overval als chauffeur en tipgever, terwijl een poos later ook een UNO-vluchteling werd aangehouden te Antwerpen. Deze laatste zou ook als tipgever gefungeerd hebben.

Bron: Gazet van Antwerpen | 18 November 1976

Overval op ABVV-kantoor Merksem wordt door Assisenhof behandeld

De twee Franse gangsters Guy Collet uit Rijsel en Michel Dulucq uit Bayonne zullen samen met hun Belgische medeplichtige Tony Heeb voor het Assisenhof van Antwerpen verschijnen.

Zij worden ervan beticht met geweld en bedreigingen 2,5 miljoen te hebben geroofd ten nadele van het ABVV evenwel zonder het oogmerk te doden. Zij werden vrijdag door de Kamer van Inbeschuldigingstelling naar het Assisenhof verwezen. Hun zaak zal vermoedelijk in de maand oktober behandeld worden.

Zoals men zich herinnert werd op 19 december 1975 door genoemde gangsters een overval gepleegd op het Volkshuis aan de Bredabaan te Merksem. Zij wilden er vandoor gaan met een soms geld van circa 2,5 miljoen fr. Op een gegeven ogenblik griste Dulucq het geld bestemd voor de uitbetaling van de stempelaars van een tafel af en wilde ermee van door rennen. Hij werd evenwel door hem omringende stempelaars overmeesterd. Op dit ogenblik begon de tweede Franse gangsters Guy Collet er in het cafévertrek met een revolver van zwaar kaliber op los te schieten waarbij hij vijf personen kwetste.

Daarop zag Collet, omgeven door volkomen verbijsterde stempelaars, de kans naar buiten te rennen, waar de 32-jarige Pierre Nuyten uit Merksem hem de vlucht nog wilde beletten. In paniek schoot Collet de man neer, waarna hij de kans zag weg te duikelen in de auto van tipgever-chauffeur Tony Heeb, die op dit ogenblik juist kwam aangereden om de twee gangsters te ontzetten. Een eind verder werd het autootje door de politie klem gereden. De politie wist de Franse gangsters, die te voet verder wilde vluchten, te overmeesteren. Tony Heeb kon evenwel met de auto ontkomen.

Tijdens het daaropvolgend weekend kon ook hij door de BOB gevat worden. Zoals hoger gezegd zal dit trio vermoedelijk in oktober voor het Assisenhof van Antwerpen verschijnen. Momenteel bevinden ze zich in de gevangenis te Antwerpen, waar Guy Collet in hongerstaking zou zijn gegaan.

Bron: Gazet van Antwerpen | 9 April 1977

Assisenhof behandelt moordende overval in Merksems Volkshuis

Maandag zal in de assisenzaal van het Antwerps gerechtshof de sfeer worden opgeroepen van het Merksems volkshuis van het ABVV waar op 19 december 1975 drie gangsters een graai waagden naar een bedrag van meer dan 4 miljoen fr. stempelgeld. De roof werd evenwel een volledig fiasco want de gangsters moesten zonder poen op de vlucht en werden een voor een geklist. Maar voor de 32-jarige werkloze Pierre Nuyten uit Merksem werd het een drama dat hij niet overleefde. Hij werd dodelijk in het hoofd getroffen door een schot en zou enkele uren later overlijden.

Voor de roof, de dood van Pierre Nuyten en voor de diefstal van een Mini, die als vluchtauto dienst deed, moeten zich vanaf maandag vier mannen verantwoorden voor het Assisenhof van Antwerpen: de Fransen Guy Collet (38) uit Bayonne en Joseph Dulucq (33) uit Sint-Niklaas, de Belg Tony Heeb (32) uit Antwerpen en de eveneens te Antwerpen verblijvende UNO-vluchteling Gérard Grigorieff (44).

Die ochtend waarop in het ABVV-lokaal de werklozensteun zou worden uitbetaald, hadden de twee Fransen zich onder de stempelaars zelf gemengd en schoven vrijwel ongemerkt mee naar binnen. Een van hen bestelde aan de bar zelfs een koffie. Geen kwaad vermoedend installeerde vakbondsafgevaardigde Gérard Stoops zich met twee tassen, die samen meer dan 4 miljoen inhielden, aan een tafeltje om met de uitkeringen te beginnen. Zo ver geraakte hij evenwel niet want plots deed een onbekende - de Franse gangster Dulucq - een greep naar de twee tassen en baande er zich een weg mee naar de uitgang van het volkshuis. Ondertussen trachtte de tweede boef, Collet, met een pistool zwaar kaliber heel het café in bedwang te houden.

Gebruik makend van het geharrewar dat toen ontstond slaagde Dulucq erin met zijn tassen tot aan de buitendeur te geraken. Maar toen vonden een aantal werklozen het al te gortig dat bandieten er zo maar onder hun ogen met hun stempelgeld vandoor gingen en zij wierpen zich op de man met de tassen die te gronde viel en daar in bedwang werd gehouden.

Maar toen kwam Collet pas voorgoed in actie door in het wilde weg zijn Beretta 9 mm af te vuren. Hadden een aantal personen in het café tot dan toe nog niet gemerkt wat er gaande was, dan was bij het horen van de schoten de paniek compleet vooral omdat er al meteen gewonden vielen, allemaal Merksemnaren: de 58-jarige Albert Mertens ui de Jaak Coveliersstraat aan been gewond; Georgette Piermont (42) uit de Ringlaan 160 liep een schotwonde op aan de knie en de in Antwerpen verblijvende Fransman Jacques Hulin (26) werd in de borst ter hoogte van de schouders getroffen. Victor Castelyens (26) en Jozef Geers (21) werden door schampschoten minder erg gekwetst. Bovendien moesten niet minder dan zes vrouwen met shock-verschijnselen eveneens in het ziekenhuis worden opgenomen.

Het ergste moest nog komen. Door de schoten en het gekerm van de gewonden was iedereen verbijsterd, kon Dulucq zich losrukken en, evenwel mits achterlating van de kostbare tassen, de straat bereiken. Hij trachtte de Bredabaan over te steken en weg te spurten maar werd in het midden van de rijweg door enkele van zijn achtervolgers opnieuw ten gronde geworpen en in bedwang gehouden.

Ondertussen was evenwel chauffeur Tony Heeb met “zijn” gestolen Mini komen voorrijden net op het ogenblik dat ook Collet op straat was geraakt. Daar vond hij echter de ongelukkige Pierre Nuyten op zijn weg, die hem de vlucht wilde beletten. Maar Collet wilde zijn tegenstrever van zich afschudden en richtte zijn wapen naar achter want Pierre Nuyten was hem op de rug gesprongen. De man werd in het hoofd getroffen en stortte met een verbrijzelde schedel neer. Hij zou nog diezelfde dag in de reanimatie-afdeling van het Middelheimziekenhuis overlijden.

Nog waren de gangsters niet weg want toen ze alle drie in het autootje zaten dreigde een zekere Pauwels nog zijn fiets door de voorruit van de Mini te keilen om hen eveneens het vluchten te beletten. Maar achter de ruit ontwaarde hij het dreigend pistool van Collet. Pauwels bedacht zich en wierp zijn fiets dan maar voor de wielen van de Mini. Dat belette Heeb niet om toch te starten waarbij de fiets werd overreden die aan het koetswerk bleef hangen en een honderdtal meters werd meegesleurd. Een van de gangsters moest uitstappen om de verhakkelde tweewieler te verwijderen.

Dank zij een snelle politie-actie kon de Mini op zijn vlucht worden klemgereden door een politiepatrouille die juist op weg was naar de plaats van de overval. Collet werd door de agenten gegrepen maar tijdens deze arrestatie zag Heeb de kans schoon om opnieuw door te rijden. De auto werd enige tijd later onbeheerd aangetroffen aan de Van Cortbeemdelei te Deurne en Heeb zelf werd twee dagen later voor zijn woning aan de Van Arteveldestraat gearresteerd.

Ten slotte bleek ook een zekere Gérard Grigorieff bij de misdaad betrokken. Hij zou namelijk gefungeerd hebben als tipgever maar nam aan de eigenlijke overval geen deel. Hij verblijft in voorlopige vrijheid maar zal maandag als medeplichtige eveneens voor de jury verschijnen.

Bron: Gazet van Antwerpen | 21 April 1978

Overval op Volkshuis te Merksem viel faliekant uit

Op 19 december 1975 werd aan overval gepleegd in het ABVV-Volkshuis in Merksem waar twee Franse gangsters en één Belg hoopten een buit van 4,5 miljoen fr. in de wacht te slepen. De overval werd een volledig fiasco want een der daders werd op de Bredabaan met zijn buit door werklozen gevloerd. Maar ondertussen had zijn makker, eveneens door omstanders in het nauw gedreven, zich verplicht (?) gezien met zijn revolver in de menigte te schieten en verscheidene slachtoffers te maken van wie enkelen zwaar gekwetst werden. Bovendien, om zich gemakkelijker te kunnen losrukken, had die tweede een van zijn belagers van kortbij neergeschoten. De man overleed even later.

Twee en een half jaar zijn sindsdien verlopen. De kwalificatie die toen door de volksmond zeer terecht aan deze misdaad werd gegeven: een lafhartige hold-up door gewetenloze gangsters, is intussen door nog wreder wandaden achterhaald. Bovendien is de herinnering aan de feiten van die kille decembermorgen ook al vervaagd.

De tijd heeft al enigszins zijn werk gedaan. De weduwe van het dodelijk slachtoffer is al hertrouwd en alle verwondingen van de andere slachtoffers zijn geheeld, in zoverre zelfs dat niemand zich burgerlijke partij stelde in deze taak, die vanaf gisteren door het assisenhof van Antwerpen wordt behandeld.

Maar juist omwille van de nog ergere misdaden sindsdien bedreven zijn de omstandigheden en is vooral de sfeer waarin dit proces wordt gevoerd, niet gunstig voor de beklaagden. Het is niet uitgesloten dat de nog grotere schuld van hun collega's in de misdaad en die in enkele gevallen niet werden ontdekt, ook op hen afstraalt. De advocaten in dit proces zijn zich terdege van deze voor hun cliënten ongunstige omstandigheid bewust.

“Zonder oogmerk te doden”

We kunnen ons ook voorstellen dat de betichting in de akte van de beschuldiging vooral op de aanwezige stempelaars in het ABVV- lokaal, die het allemaal hebben meegemaakt en van wie er verscheidenen maandagochtend in de Antwerpse gerechtszaal aanwezig waren, moet overkomen als een zacht gekookt eitje: “door middel van geweld of bedreiging ten nadele van het ABVV twee koffers inhoudende een totaal bedrag van 4,5 miljoen fr. die hen niet toebehoorden, bedrieglijk weggenomen te hebben, het geweld of de bedreiging gepleegd zijnde zonder het oogmerk te doden toch de dood van Pierre Nuyten veroorzaakt hebbende”.

M.a.w. een ongelukje, kom, een soort beroepsfout begaan door beginnelingen in de stiel; of hoogstens een diefstalletje die wat uit de hand is gelopen.

Bijna als een potsierlijk aanhangsel worden dezelfde gangsters in de doodernstige akte van beschuldiging ook beticht van de diefstal van de Leyland Mini 1000, die gediend heeft als vluchtauto, ten nadele van Maria Van Daele. Een banale autodiefstal, zoals er iedere dag een tiental worden gepleegd, wordt nu te dezer gelegenheid ook door het assisenhof behandeld.

In deze zaak staan vier personen terecht: Guy Collet (38) uit Bayonne, de eigenlijke schutter; Joseph Dulucq (33) maar die Michel wordt genoemd en die normaal in Sint-Niklaas woont en die met de tassen geld wilde op de loop gaan. Beiden zijn Fransen. Verder hebben we Anatole (Tony) Heeb, een cafébaas maar vooral pokerspeler uit Antwerpen die bij de overval als chauffeur fungeerde. Deze drie zijn aangehouden.

De vierde man is een Antwerpenaar met het statuut van UNO-vluchteling en die doorgaat als de tipgever, de man die de idee van een overval op het Volkshuis van Merksem zou gelanceerd hebben: Gérard Grigorieff (44). Hoewel hijzelf aan de eigenlijke overval niet deel nam, werd hij toch beticht van dezelfde misdaad en bovendien is de akte van beschuldiging wat zijn persoon betreft gewoon vernietigend. Hij wordt erin beschreven als leugenachtig, huichelachtig, kruiperig, loens, vals, oneerlijk en onbetrouwbaar. Zijn pleegouders voegden daar nog aan toe dat hij bovendien een verschrikkelijke leugenaar en een bluffer was.

Maandag trad deze Grigorieff uit de anonimiteit toen hij naast de gangsters, die het niet hadden kunnen waarmaken, plaats nam; met een verveeld gezicht en er daarbij blijk van gevend dat hij eigenlijk ten onrechte moest verschijnen.

Paniek

De akte van beschuldiging verhaalt de ware toedracht van de gebeurtenissen met alle omstandigheden daarbij. Collet plaatste zich in een hoek van het Merksemse Volkshuis van waaruit hij de 63 aanwezigen die gekomen waren om hun stempelgeld te ontvangen, kon overschouwen. Op het ogenblik dat hij een pistool uit zijn jaszak haalde kwam Dulucq van zijn barkruk af, greep de twee tassen met geld en wilde er ogenschijnlijk bedaard mee naar buiten wandelen. Maar toen begon het uit de hand te lopen. De werkloze Joseph Geers sprong immers op de rug van de gelddief, maar werd er door Collet letterlijk afgeschoten. Geers werd in de heup getroffen en door de zelfde kogel werden nog drie andere personen gewond.

Zo geraakte Dulucq tot aan de voordeur waar hij opnieuw andere werklozen op zijn weg vond. Toen liep het nog verder uit de hand want Collet die met het Franse leger in Algerije had gevochten, begon al zwaaiend zijn pistool af te vuren en maakte weer nieuwe slachtoffers in de opgepakte menigte, waarin ook al paniek was ontstaan. Dulucq geraakte nog tot in het midden van de Bredabaan maar werd daar definitief overmeesterd. De vluchtende Collet werd gehinderd door de
werkloze Pierre Nuyten die hem eveneens op de rug was gesprongen. Om deze belager te kunnen afschudden schoot hij hem achterwaarts richtend, van zeer dichtbij in het hoofd. Nuyten overleefde het niet.

Collet geraakte weliswaar in de Mini van Heeb, die voor het Volkshuis op wacht stond maar beide vluchters werden even later aangehouden.

Zuiders accent

In de akte van beschuldiging staat Collet beschreven als een gevaarlijk geweldenaar. In Algerije schoot hij eens in volle straat een weerloze Arabier neer nadat hij van een raid was teruggekeerd waarbij de Franse soldaten in een hinderlaag waren gevallen. Hij werd daarvoor trouwens psychiatrisch verpleegd. In Biarritz stak hij eens een man neer en bij een herbergtwist had hij een persoon een kapot geslagen bierglas in het aangezicht geduwd.

Dulucq heeft eveneens een zwaar strafregister en is door de Franse politiediensten gekend als een weinig aanbevelenswaardig en gevaarlijk individu.

Heeb liet vooral zijn vrouw werken en was zelf verslaafd aan het pokerspel waarmee hij soms grote bedragen verloor. Op het ogenblik van de feiten stak hij diep in de schulden.

Grigorieff liep reeds eerder zware straffen op o.a. voor aanhitsing tot ontucht en bendevorming.

Bij de ondervraging van de betichten betoogde Collet in het zangerige Frans van het zuiden dat hij naar Antwerpen was gekomen op aanraden van zijn oude vriend Dulucq om hier werk te zoeken “dans une bonne boite” waarmee hij een goeie job bedoelde. Dulucq had hem weliswaar ook gesproken van het wegnemen van twee koffers waarbij hij met een revolver voor wat intimidatie zou moeten zorgen. Maar hij had zijn vriend gezegd dat hij in dat soort aangelegenheden (“ce genre de trucs”) geen ervaring had...

Maar in Antwerpen vond hij niet zo maar onmiddellijk werk en ging dan maar mee naar het Volkshuis om er wat te “intimideren”, zoals van hem werd verwacht.

Amateur voor een goede zaak

Overigens bevestigde hij zijn aandeel zoals die in de akte van beschuldiging werd geschetst eraan toevoegende dat hij nooit de bedoeling had iemand te raken. Idem voor beklaagde Collet, die zelfs meende dat het de kassier was van het Volkshuis die begon te schieten... Volgens hem was het plan ontsproten uit het brein van Heeb, die wist “dat er grote sommen zo maar van een tafel waren mee te nemen”.

Heeb verklaarde dat met Grigorieff de overval op een volkshuis in Schaarbeek ter sprake was gekomen waar miljoenen fr. buit werden gemaakt. En daarop had, volgens Heeb, Grigorieff geantwoord dat hij ook zo een café wist … Over zijn financiële moeilijkheden gaf deze beschuldigde toe dat hij per dag soms tot 10.000 fr. met het pokeren verloor en dat hij op de dag der feiten tot 400.000 fr. schulden had, “maar dat waren geen speelschulden, mijnheer de Voorzitter, maar achterstallen van de RMZ en de fiscus”.

Verder wist hij alleen dat Dulucq een alarmpistool bezat dat slechts in geval van nood zou gebruikt worden, maar volgens Dulucq was dit pistool eigendom van Heeb zelf. Ten slotte zegde deze beklaagde, die een blanco strafregister heeft, ook nog dat hij diezelfde avond een afspraak had met Grigorieff om hem een deel te geven van de buit maar vermits alles mislukt was, moest het rendez-vous niet doorgaan.

Maar Grigorieff zegde onmiddellijk daarop dat hij diezelfde avond Heeb toch nog gezien had, helemaal overstuur: “We hebben een overval gedaan, maar er is een dode en er zijn gekwetste! Er werd geschoten en de Fransen zijn in paniek geraakt. Wat moet ik doen?”

En Grigorieff zou hem aangeraden hebben rustig thuis de komst van de politie af te wachten en als laatste vriendendienst had hij hem de naam en het adres van zijn eigen advocaat gegeven. Vooraf had Grigorieff toegegeven dat er met Heeb en Dulucq gepraat werd over de overval in Schaarbeek waarbij Heeb had opgemerkt dat het daar zeer gemakkelijk in zijn werd was gegaan. Heeb zou hem toen hebben voorgesteld om als derde man te fungeren voor een heel goede zaak, want hij had ook ergens pukken geld zien liggen.

Maar Grigorieff had het voorstel verontwaardigd van de hand gewezen. Of bij die gelegenheid ook het Volkshuis van Merksem ter sprake was gekomen weet Grigorieff niet te zeggen. In het begin van zijn ondervraging had hij zijn dertien stielen veertien ongelukken opgesomd: bijrijder, bloemist, chauffeur, zeeman, expediteur en uitbater van rendez-vous-huizen. Tussendoor had hij twee wettige vrouwen gehad en twee onwettige zoals voorzitter Vanderhocght opmerkte. Tot die laatste soort behoorde zelfs een (vreemde) prinses, in alle geval was ze van adel, zo voegde Grigorieff er niet zonder fierheid aan toe.

Nadat nog enkele politiemensen als getuige waren gehoord, werd deze eerst procesdag besloten.

Bron: Gazet van Antwerpen | 25 April 1978

Wie de overval te Merksem plande blijft onduidelijk

Op de tweede dag in het proces van de overvallers van het Merksems Volkshuis dat momenteel voor het Assisenhof van Antwerpen wordt gevoerd, trachtten de beklaagden weer eens het vaderschap te ontkennen over het voorstel om uitgerekend het Volkshuis van het ABVV in Merksem te overvallen waar iedere vrijdagvoormiddag stempelgeld wordt uitgekeerd.

Uit de getuigenis van onderzoeksrechter W. De Roeck bleek dat die idee als een hete aardappel werd doorgegeven onder Dulucq, Heeb en Grigorieff. Daarover werden steeds verklaringen afgelegd die achteraf werden gewijzigd en volgden slechts schoorvoetend bekentenissen maar dinsdag was het nog altijd niet duidelijk wie het Volkshuis van Merksem had aangewezen.

Bij de getuigenis van de onderzoeksrechter werden het hof, de jury en alle andere betrokkenen in dit proces bedolven onder een vloed van o.i. weinig terzake doende details zoals de plaats waar de kassier zijn jas heeft opgehangen, de sporen die door de kruitdamp werden achtergelaten, de juiste situering van het biljart in de gelagzaal enz. Vooraan in de zaal hangt overigens een plattegrond van het Volkshuis waar met stippen de juiste plaats staat op aangegeven van alle 63 aanwezigen op het ogenblik van de roof. Op een grote luchtfoto van Merksem zijn met rode pijlen de naderings- en de vluchtroute van de gangsters aangeduid.

Onderzoeksrechter De Roeck verhaalde ook dat zelfs tot in de toiletten bloedsporen waren aangetroffen omdat een of verscheidene gekwetsten in de algemene paniek die op de schietpartij volgde daar een toevlucht hadden gezocht. Bij het ballistisch onderzoek was ook aan het licht gekomen dat Collet niet naar de grond richtte toen hij de trekker van zijn pistool overhaalde maar werkelijk zonder te richten in het publiek heeft geschoten.

Het wapen, een 9 mm pistool, werd trouwens teruggevonden in de gestolen Mini, die als vluchtauto diende, met een kogel in de loop en een andere in de lader: nog schietensklaar.

Zwart schaap

Vooraf waren de wetsdokter en de psychiaters aan het woord geweest waarbij we een uiterst belangwekkende medisch-taalkundige uiteenzetting noteerden over het verschil tussen de dijen, de billen en de gluteus-streek waarmee men haarfijn de plaats trachtte te situeren waar Joseph Geers door een kogel van Collet werd getroffen op het ogenblik dat hij aan het lichaam van de vluchtende Dulucq bengelde.

Door de psychiaters werd Collet beschreven als een licht geraakt, prikkelbaar en agressief man maar met een sterk ontwikkeld rechtvaardigheidsgevoel, die zelf ook overkomt als een eerlijk man.

Dulucq van zijn kant wordt afgeschilderd als gemakzuchtig die het liefst leefde van de opbrengst van prostitutie. Hij is sterk beïnvloedbaar maar zonder pathologische agressiviteit. Belangrijk (?) ook was dat hij op tienjarige leeftijd - hij is nu 33 - sukkelde met een van zijn hartkleppen maar in hoeverre dit zijn geestestoestand kon beïnvloeden werd niet helemaal duidelijk...

Heeb is een zwakke persoonlijkheid en verslaafd aan het pokerspel. Hij werd sterk aangegrepen door de feiten van december ’75 en is sinds zijn gevangenneming 35 kg. vermagerd.

Zoals in de beschuldigingsakte was Grigorieff in het getuigenis van de psychiaters eveneens het zwarte schaap: de mooiprater, die zichzelf in het gunstigste daglicht plaatst, fantasierijk en leugenachtig, die niet altijd sympathiek overkomt en met een verminderde ontwikkeling van ethische en morele waarden.

Verdeling van de buit

De rol die Grigorieff al of niet zou gespeeld hebben kwam ook uitvoerig ter sprake bij het getuigenis van de BOB’er W. Van Mechelen, die een groot deel van de ondervragingen voor zijn rekening nam. Aan hem verklaarde Dulucq dat Grigorieff bij een ontmoeting had gezegd, doelend op de opbrengst van de geplande hold-up: “… en als er iets van komt, denk dan aan mij”.

Een jaar later evenwel trok hij dit in en zegde dat Grigorieff er niets mee te maken had. Dulucq gaf wel toe dat de overval op een Volkshuis in Schaarbeek ter sprake was gekomen en dat er dan mogelijk ook even over Merksem werd gesproken maar dat was zo maar terloops.

Tegenover de vrouw van Grigorieff had Heeb zich laten ontvallen dat hij in een diepe financiële put zat en dat alleen een overval hem er terug bovenop kon helpen.

Wat de verdeling van de buit betreft zouden Heeb en Grigorieff samen slechts 10 à 15 t.h. van de opbrengst gekregen hebben. Heeb moest tenslotte maar chauffeur spelen; hij werd overigens door de twee Fransen te dik bevonden om echt mee te doen terwijl Grigorieff maar de tipgever was. De persoonlijke indruk van de h. Van Mechelen is echter dat Grigorieff de gegevens over het Volkshuis onbewust zou hebben verstrekt zonder goed te beseffen dat de andere kornuiten er werkelijk een zaak zouden van maken.

Er werden dinsdag ook nog enkele getuigen gehoord die het allemaal persoonlijk hadden meegemaakt. De jonge Raymond Wynants speelde op het “shotterke” toen hij plotseling een pistoolschot hoorde, waarop rumoer ontstond en hij verschillende mensen naar buiten zag rennen. Meteen zag hij ook dat iemand in het wilde weg stond te schieten, in alle richtingen zonder mikken.

Hoed met gat

Mw. Anny Jonckheer was op dat ogenblik in verwachting en werd in het gedrum gewond. Ze hield er geen nare gevolgen aan over en sprak alleen de hoop uit dat haar kinderen, die nadien normaal werden geboren er later ook niks van zouden overhouden...

Gérard Stoop is de ABVV-kassier en behoeder van de 4,5 miljoen fr. werklozensteun die op die bewuste vrijdag zou uitbetaald worden uit een grote houten koffer en uit een valies. Hij had de koffer al op tafel gezet en juist op het ogenblik dat hij zijn jas aan de kapstok wilde ophangen sprong er een man op het tafeltje toe, en ging er met koffer en valies van door en botste in zijn vlucht zelfs tegen de verbouwereerde kassier op, die nog trachtte hem de koffer uit de hand te rukken.

“Toen werd er geschoten, ook op ons, op borsthoogte. Ik zag de ontstekingsvlam de loop verlaten. Als door een wonder werden we niet getroffen maar in mijn hoed die aan de kapstok hing was een gat. Ik heb de koffer natuurlijk moeten lossen.”

Op de vraag van de voorzitter of er bij de uitbetaling geen politiebewaking is, antwoordde de ABVV’er dat die er op dat ogenblik had moeten zijn maar dat de agenten eerst opdaagden als de overvalspoging was geschied.

Tenslotte kwamen nog enkele van de werklozen aan het woord die op de rug van de vluchtende Dulucq waren gesprongen of die getracht hadden “me te houden liggen”. Wat hen nog gelukt was ook.

Bron: Gazet van Antwerpen | 26 April 1978

In het Volkshuis hadden nog meer slachtoffers kunnen vallen

Voor het Assisenhof van Antwerpen, waar de overvallers van het Volkshuis in Merksem terechtstaan, zal vandaag door de advocaten beslist gepleit worden dat de Franse gangster Guy Collet niemand heeft willen treffen toen hij met zijn pistool zwaar kaliber in het rond begon te schieten.

Zij hebben allemaal groot geluk gehad dat ze het nog kunnen navertellen want al had Collet mogelijk niet de bedoeling iemand te treffen dan heeft hij ook niets gedaan om naast of boven zijn slachtoffers te schieten. Vrijwel alle getuigen waren het erover eens: Collet schoot op schouderhoogte.

Alleen Pierre Nuyten kan het niet meer navertellen. Hij werd door Collet van zeer dichtbij in het hoofd geschoten toen hij hem het vluchten wilde beletten.

Woensdag werd ook de paniek opnieuw beleefd die in het Volkshuis ontstond na het eerste schot. Ook al zijn tweeënhalf jaar na de feiten alle wonden geheeld toch ondervinden enkele gekwetsten nog steeds hinder van de toen opgelopen verwondingen. Collet en andere gangsters woonden de confrontatie met hun onbekende slachtoffers onbewogen bij.

Józef Mertens stond die ochtend mee in de rij aan te schuiven voor zijn werkloosheidsvergoeding en toen Dulucq, die de geldkoffers wegritste in actie kwam, hoorde hij een vrouw die naast hem stond zeggen: “Nu zijn we hier doppers ondereen en nu beginnen we zelf te vechten.”

“Op de wilde boef”

Ook de ABVV-bediende Grace Mampaey besefte eerst niet wat er voorviel: “Het gebeurt wel eens meer dat er wat getrokken en geduwd wordt als iemand niet zijn beurt kan afwachten en ik schonk er eerst geen aandacht aan.” Maar toen het eerste schot weerklonk wist ze wel beter en zocht ze dekking onder de tafel. Eerst nadat alle herrie voorbij was kreeg ze de “klop van de hamer”.

Georgette Piermont, de ABVV-gesyndiceerde die met een Franstalige krant onder de arm kwam getuigen, zag pertinent hoe er in het volk werd geschoten. Zij zelf kreeg een kogel dwars door het been en hetzelfde projectiel zou daarna ook nog de knie van iemand anders doorboren. Mw. Piermont had tweemaal in de week gedurende vier maanden verzorging in het ziekenhuis nodig en omdat de wonde niet wilde genezen was een operatie zelfs onontbeerlijk. Ze was vijf maanden werkonbekwaam.

Edmond Van Akeleien was een van de werklozen die de gelddief Dulucq mee achterna ging. Toen Dulucq de eerste maal werd gevloerd barstte een der geldkoffers open en Van Akeleien struikelde zowaar over de pakjes van duizend [frank].

Voorzitter Vanderhoeght: “’t Zal u niet zo dikwijls overkomen dat ge zo maar in de miljoenen valt”. Deze getuige raapte alles netjes op en droeg de buit terug naar binnen. Er ontbrak geen frank.

Op de vraag hoe Collet schoot luidde het antwoord: “Op de wilden boef, zoals ze in Antwaarps zeggen”. Overigens was hij het eens om te zeggen dat de schutter zelf ook in paniek verkeerde.

Joseph Geers is de man die in de heup werd geschoten toen hij Dulucq bij de nek had. De kogel verliet langs de dij opnieuw het lichaam. Hij had veel pijn maar mocht diezelfde dag reeds naar huis. Als er weersverandering op til is, heeft hij er echter nog steeds last van.

Alfons Dekkers was er bij toen Dulucq op straat definitief werd overmeesterd: “We hebben er dan eerst eens goed op geklopt.”

Sonja Missoorten werd in paniek onder de voet gelopen. Iemand trapte daarbij op haar hand waarbij haar pink werd verpletterd. Operatie volgde.

Viktor Casteleyens ten slotte kreeg eveneens een schot in het been: één week ziekenhuis en vier maanden thuis. Hij had Collet zien staan met een revolver naar boven gericht.

Ieder zijn bar

Had het proces tot hier toe een eerder technisch verloop met de beschrijving van kogelbanen, doorboorde knieschijven, moraliteitsgetuigen en citaten uit processen-verbaal dan kreeg deze zaak woensdagnamiddag een zeer menselijk karakter met de getuigenissen van de familie Van Heeb. Vermelden we hier ook dat deze mensen op een bijzondere wijze en met veel begrip voor hun pijnlijke situatie werden opgevangen door voorzitter Vanderhoeght.

Lodewijk Heeb, de vader van Tony, beschreef zijn zoon als gehoorzaam, werklustig en met een rustige natuur. Van zijn schoondochter zegde hij alleen: “Zij was het café niet uit te slaan.”

De moeder van Heeb voegde daar nog aan toe dat haar jongen ook spaarzaam en vlijtig was en dat zij als ouders geweldig onder de indruk waren van de misstap van hun zoon.

Anderzijds moest het haar van het hart dat de vrouw van Tony - zij leerden elkaar zeer jong kennen - al vlug met andere mannen liep. Volgens haar was het ook op verzoek van zijn vrouw dat Tony in de café-business ging.

Zij getuigde tenslotte dat Tony oneindig goed was voor zijn dochtertje Annick (14) en dat hij ook nu nog ten zeerste om haar bekommerd is. Ook zijn schoonouders hadden hoegenaamd niet te klagen over Heeb, maar over de gedragingen van hun dochter Robertine hielden ze zich begrijpelijkerwijze op de vlakte.

Naarmate deze getuigen elkaar opvolgden zonk het hoofd van Heeb steeds dieper en uiteindelijk barstte hij in snikken uit toen de voorzitter hem vroeg waar zijn dochter nu verblijft. “In een instelling”, kon Heeb er nog met moeite uitpersen.

Vooraf had hij ook gezegd dat zijn vrouw hem de maanden van zijn gevangenisleven geregeld kwam opzoeken maar dat ze plots haar bezoeken staakte ondanks het dagelijks schriftelijk aandringen van Heeb vanuit de gevangenis.

De zaal vernam verder dat zijn echtgenote sindsdien met een andere man samen woont van wie ze inmiddels ook al een kind kreeg.

Die vrouw, Robertine Neirinckx, met rossig-geverfde haren, verhaalde hoe hun huwelijk, waarin ieder zijn eigen bar had, stilaan uiteen groeide. Op een snibbige manier zette zij uiteraard de speelduivel in Tony Heeb dik in de verf en legde uit hoe hij in het geniep de gemeenschappelijke bankrekening plunderde om te kunnen pokeren. Nadien verstopte zij het geld zelfs in de mixer, maar ook daar vond Tony Heeb het.

Gevangenisintriges

Ten voordele van Gerard Grigorieff kwamen een tweetal werkgevers getuigen, cafébazen, voor wie de beklaagde allerlei onderhandse klusjes deed waarover beiden zeer tevreden waren.

Maria Grigorieff is de halfzuster van Gerard en in de loop van het onderzoek had Heeb geïnsinueerd dat Gerard van haar kon geweten hebben hoe het er bij de uitbetalingen van werklozensteun in het Volkshuis aan toegaat. Maria Grigorieff woonde immers een tijdlang in Merksem en was in die periode circa 6 maanden werkloos.

Maar uit de ondervraging bleek dat Maria reeds rond 12u haar stempelgeld ging ontvangen en dat ze in haar “Merksemse periode” geen contact had met haar halfbroer.

Ere-commissaris Van Humbeeck werd dan opgeroepen om een bijzonder ingewikkelde gevangenisintrige uit de doeken te doen waarbij Heeb onder druk werd gezet door de Fransen en door Grigorieff om deze laatste eruit te praten door zijn verklaringen ten nadele van Gerard te wijzigen.

Collet uitte persoonlijke bedreigingen t.o.v. Heeb, o.a. in de celwagen - hierover werden getuigen gehoord - terwijl Grigorieff een tweede advocaat beloofde aan Heeb terwijl hij hem ook financieel zou steunen.

Voor al deze onderhandelingen fungeerde een medegevangene als koerier tussen Heeb en Grigorieff terwijl deze laatste er door een handigheidje ook in slaagde met de Fransen de wandeling mee te maken zodat er naar hartelust kon gekonkelfoesd worden. Men vernam ook nog dat er zoiets als “Radio Gevang” bestaat, voor het onderbrengen van berichten. Met het aanhoren van de gevangenisdirecteur werd het getuigenverhoor besloten.

Bron: Gazet van Antwerpen | 27 April 1978

Achttien jaar dwangarbeid voor de overvallers van Merksem

In alle nummers van de zaterdagkrant is nog kunnen verschijnen dat het assisenhof van Antwerpen de vier overvallers van het Volkshuis van Merksem schuldig heeft bevonden. Maar de straffen die daarna werden uitgesproken en waarvoor jury en hof meer dan drie uur nodig hadden, werden in onze vroege edities niet meer gehaald.

Opmerkelijk daarbij is dat de drie daders, de twee Fransen Collet en Dulucq en de Belg Heeb, die chauffeur speelde, eenzelfde straf kregen of 18 jaar dwangarbeid. Het blanco strafregister van Heeb heeft hem dus blijkbaar geen baat gebracht.

Wat de tipgever Grigorieff betreft was het positief antwoord op de schuldvraag voor velen een verrassing. Maar de zaal hield zelfs de adem in toen men hem hoorde veroordelen tot 8 jaar opsluiting, hoewel het openbaar ministerie, gezien zijn bescheiden aandeel, slechts 5 jaar celstraf had gevorderd.

Het heeft dus evenmin kunnen genieten van de twijfel of hij de tip om het Volkshuis te overvallen wel bewust gegeven heeft of niet; twijfel tie toch heel het verloop van het proces had beheerst.

Ander opmerkelijk feit was de geringe belangstelling voor dit proces. Zelfs de ABVV-gesyndiceerden van Merksem die het allemaal hadden meegemaakt tweeënhalf jaar geleden, bleken helemaal niet nieuwsgierig naar de uitslag. Het was allemaal ook al tweeënhalf jaar geleden.

Bron: Gazet van Antwerpen | 2 Mei 1978