Samenvatting

• Wat: Moord op Mark De Meurichy

• Wanneer? 4 Mei 1981

• Waar? Seca-benzinestation, Klapperbeekstraat 96-98, Sint-Niklaas » Google Maps

• Wie:
  - Eddy De Nauw: de moordenaar van Mark De Meurichy
  - Robert Heyrman, schoonbroer van Eddy De Nauw, hielp hem met het laten verdwijnen van het lijk en de wagen.

• Wapen: revolver kaliber 9 mm

• Status: Opgelost

De dader van deze moord is ook een verdachte in het onderzoek naar de overval in Temse door de Bende van Nijvel. De Dendermondse Procureur des Konings De Saeger verklaarde voor de Eerste Bendecommissie:

(...) Een andere zaak waarin mogelijks bindingen bestaan met de overval in Temse is de verdwijning van en de moord op de zoon van De Meurichi (sic). Verdachten in die zaak werden door mededaders aangewezen als de schuldigen van de overval in Temse. Deze zaak is nog in onderzoek.

Bron: Getuigenis Procureur des Konings De Saeger (Dendermonde) | Eerste Bendecommissie

Zoon van Bornems zakenman spoorloos

De dreggingswerken die begin deze week in de Schelde en de Oude Schelde te Bornem werden uitgevoerd noch de zoektocht met een speurhond, heeft de rijkswacht enig spoor kunnen opleveren van de 21-jarige Mark De Meurichy uit de deelgemeente Weert. De jongeman is sinds vier mei vermist.

In de hoop dat de jongen wel zou terugkeren naar zijn thuis aan het Sas 2 te Weert, maakten de ouders aanvankelijk geen ruchtbaarheid aan de plotse verdwijning. Woensdagavond haalde de onrust echter de bovenhand en zond de TV een eerste opsporingsbericht uit.

Schapen

De 21-jarige Mark is de oudste zoon van de gekende zakenman A. De Meurichy. Deze staat aan het hoofd van een gelijknamige NV die handelt in petroleumproducten. De man staat ook in voor de uitbating van een serie pompstations van Secax en van enkele grote Antwerpse parkeergarages. Mark De Meurichy was bij de firma van zijn vader werkzaam als inspecteur van de pompstations. Maandagmiddag vier mei was hij tegen de middag nog opgedaagd in het kantoor van de NV, aan de Antwerpse Lombardenvest.

Daarna reed hij naar huis, at er en vertrok toen naar zijn schapen: hij verzorgt er als hobby een dertigtal en de wei bevindt zich wat verder op een tamelijk afgelegen plek. Dat was om half twee ’s middags. Daarna heeft men de jongeman niet meer teruggezien, noch de groene Volkswagen-diesel waarmee hij was vertrokken.

Zowel politie als rijkswacht keken sindsdien naar hem uit, maar dat leverde nog niets op. Onmiddellijk gingen in de streek geruchten dat Mark De Meurichy zou ontvoerd zijn en dat de familie eerder al dreigbrieven uit Nederland had ontvangen. Het parket noemt dat echter puur verzinsel. Wel werd vernomen dat de jongeman de laatste tijd nogal neerslachtig was.

Bron: Gazet van Antwerpen | 15 Mei 1981

Marc De Meurichy werd vermoord

Bijna twee jaar nadat hij was verdwenen, werd de toen 21-jarige Marc De Meurichy uit Weert (Bornem) teruggevonden. Doodgeschoten en in een olieton gestopt. De moord werd in Nieuwkerken-Waas gepleegd. maar het slachtoffer werd begraven op een braakliggend stuk grond in Burcht.

Marc De Meurichy is de oudste zoon van een in de streek erg bekende zakenman, die aan het hoofd staat van een gelijknamige. NV die in petroleumproducten handelt. Hij staat ook in voor de uitbating van een serie pompstations van Seca en van enkele grote Antwerpse parkeergarages. De jongeman was in de firma van zijn vader tewerkgesteld als inspecteur van de pompstations.

Hij verdween op 4 mei 1981. Die dag was hij tegen de middag nog langs geweest in het kantoor van de NV aan de Lombardenvest in Antwerpen en werd voor het laatst gesignaleerd in een pompstation aan de Klapperbeek in Nieuwkerken, tegen Sint-Niklaas. Sedertdien was men zijn spoor compleet bijster. Omdat onmiddellijk het ergste werd gevreesd, werden dreggingswerken uitgevoerd maar die leverden niets op. Een ingezette speurhond kon de zaak ook niet verder helpen.

Om het onderzoek te bespoedigen loofde de familie een half miljoen uit voor aanwijzingen die tot opheldering van het drama konden leiden. Ook al zonder succes. De oplossing leek in zicht in juni vorig jaar. Toen werd uit de Durme in Tielrode (een deelgemeente van Temse) in de buurt van het veer, de lichtgroene Golf diesel opgehaald waarmee de jongeman zich verplaatste. Van hem zelf evenwel geen spoor. Omdat gedacht werd dat in de buurt van de vindplaats van de auto ook sporen zouden worden gevonden die de zaak dichter bij een oplossing zouden kunnen brengen werden kikvorsmannen ingezet, maar het terugvinden van de auto heeft de zaak geen nieuwe wending gegeven. Intens speurwerk leverde geen nieuw materiaal op.

Vermoord

Toen Marc De Meurichy verdween had hij voor ongeveer 200.000 fr checks op zak. De familie had die uiteraard onmiddellijk laten blokkeren. Het zijn precies die cheques die uiteindelijk aan het licht hebben gebracht wat er was gebeurd. Eén ervan werd namelijk recent aangeboden in een schoenwinkel in Kruibeke, waar ook de naam en het adres werd genoteerd van diegene die hem had afgegeven. De politie had dus alleen maar aan te bellen en de dader in te rekenen.

Over de misdaad zelf werden nog maar weinig details vrijgegeven. Alleen is met zekerheid geweten dat de moord gepleegd werd in het pompstation aan de Klapperbeek in Nieuwkerken. De jongeman werd daar op 4 mei ’81 doodgeschoten en beroofd. Zijn stoffelijk overschot werd in een olieton gestopt, die werd begraven op een braakliggend stuk grond gelegen tussen de nummers 243 en 247 van de Pastoor Coplaan in Burcht, een deelgemeente van Zwijndrecht. De grond is eigendom van een gepensioneerde beenhouwer.

De daders zijn de uitbater van het pompstation, Eddv De Nauw, die momenteel in Temse (Steendorp) woont. Robert Heireman, die ook in Steendorp zou verblijven, en de ex-vrouw De Nauw, zuster van Heireman. Alle drie bekenden de feiten, maar het is nog niet duidelijk wie uiteindelijk de fatale daad stelde.

Eddy De Nauw werd donderdag omstreeks 11u naar Burcht gebracht waar hij de gerechtelijke diensten de plaats aanduidde waar de vermoorde jongeman werd begraven. ln de namiddag had de ontgraving plaats. Ze gebeurde door gemeentepersoneel, in aanwezigheid van de politiecommissaris van Zwijndrecht, een aantal agenten, de burgemeester en het parket. De ton werd omstreeks 15u45 boven gehaald.

Omdat Mark De Meurichy voor 't laatst gesignaleerd was in het pompstation in Nieuwkerken was vrijwel onmiddellijk na zijn verdwijning het vermoeden gerezen dat uitbater De Nauw daar wat mee te maken had. Hij bleef evenwel volhouden dat de Wertenaar ook weer vertrokken was.

Bron: Gazet van Antwerpen | 11 Maart 1983

Moordenaars van De Meurichy blijven elkaar beschuldigen

De zaak van de sinds 4 mei 1981 verdwenen Marc De Meurichy uit Bornem is nog ver van haar ontknoping. Het parket van Dendermonde zoekt nog klaarheid omtrent de feitelijke dader van de gruwelmoord, de rol van de drie verdachten en hun uiteindelijk motief.

Donderdagavond laat werd niet alleen de vermoedelijke dader Eddy De Nauw (29), uitbater van het Seca-station te Sint-Niklaas maar werden ook diens vrouw Marianne Heyrman (26) van wie De Nauw inmiddels gescheiden leefde en haar broer Robert Heyrman stevig aan de tand gevoeld. Marianne Heyrman heeft in ieder geval tegenover onderzoeksrechter Serrus zeer bezwarende verklaringen afgelegd ten laste van haar echtgenoot

Gisteren werden de twee hoofdverdachten nogmaals langdurig ondervraagd. Het blijkt nu dat de familie De Meurichy hen van bij het begin reeds heeft aangeduid als mogelijke moordenaars van zoon Marc. Het parket van Mechelen had bij diens verdwijning ook Eddy De auw en Marianne Heyrman ondervraagd, zoals alle Seca-pomphouders trouwens, maar zij hadden hun onschuld staande kunnen houden.

De check die onlangs in een schoenwinkel in Kruibeke werd aangeboden is de betrokkenen dus meer dan waarschijnlijk fataal geworden maar daar willen de gerechtelijke diensten geen verdere details over kwijt.

De versie van Marianne Heyrman druist in tegen die van haar man wanneer zij beweert dat zij benzine bestelde terwijl de Nauw Marc De Meurichy, die in opdracht van Seca-directeur vader De Meurichy geld kwam incasseren, vermoordde. Toen Heyrman in het kantoor kwam, zou Eddy De Nauw daar gestaan hebben met bebloede kledij en gezegd hebben: “Ik heb Marc De Meurichy afgemaakt”.

Onmiddellijk nadien zou er contact opgenomen zijn met schoonbroer Robert Heyrman om én het lijk én de auto te helpen doen verdwijnen. Deze zou toegestemd hebben en daarmee een ernstige medeplichtige rol vervuld hebben.

De tocht ging dan naar Waarbeke bij Geraardsbergen waar eerst de auto van het slachtoffer werd achtergelaten op een braakliggend terrein. Enkele maanden later hebben De Nauw en Heyrman de Volkswagen Golf in de Durme geduwd ter hoogte van het veer te Tielrode, waar hij op 3 juni 1982 werd bovengehaald.

Het lijk werd, zoals gemeld, in een olievat geduwd en nog de avond van de moord begraven op het braakliggend stuk grond in de Pastoor Coplaan te Burcht. Niemand van de omwonenden heeft er iets van gemerkt.

Eddy De Nauw beweerde van bij zijn aanhouding dat niet hij, maar zijn vrouw het dodelijk schot afvuurde. De verstandhouding tussen beiden is overigens niet schitterend vermits het koppel al enige maanden gescheiden leeft. Na de scheiding woonde De Nauw aan de Krijgsbaan 220 te Temse, terwijl Marianne Heyrman te Bornem ging wonen.

Lijkschouwing

Gisteren werd te Gent de lijkschouwing verricht op het stoffelijk overschot van Marc De Meurichy. Het staat vast dat het slachtoffer gedood werd met één schot in het achterhoofd met een revolver kaliber 9mm. Het lijk werd nadien vastgebonden in gehurkte houding met opgetrokken knieën en in het olievat geduwd. Het deksel werd met enkele puntlassen vastgezet.

De vraag rijst onmiddellijk of het mogelijk is dat iemand helemaal alleen een jonge man als Marc De Meurichy met een nekschot kon neerschieten. Was er al dan niet voorbedachtheid wetend dat het slachtoffer een rekening kwam vereffenen, wat uiteindelijk ook het motief van de misdaad zou kunnen geweest zijn.

Volgen de gerechtelijke diensten is het ook mogelijk dat de dader (of zoals de zaken nu staan de mogelijke daderes) het wapen heeft te voorschijn gehaald op een moment dat De Meurichy dit niet kon merken.

De rol van schoonbroer Robert is ook niet erg duidelijk. Deze beweert dat hij pas verwittigd werd na de feiten en dat hij zelf het lijk nooit gezien heeft. Deze versie klopt met wat Marianne Heyrman verklaart. Haar man zou Heyrman pas na de feiten om hulp hebben gevraagd om auto en lijk te laten verdwijnen. Eddy De Nauw houdt het erbij dat zijn schoonbroer al aanwezig was toen het slachtoffer zich te Sint-Niklaas in het tankstation bevond en dat hij onmiddellijk getuige was toen het dodelijk schot weerklonk.

Verdere ondervragingen in de komende dagen en de wedersamenstelling zullen een klaarder beeld moeten geven van de uiteindelijke toedracht van het drama maar het is duidelijk dat er rekening gehouden wordt met wraakgevoelens in verband met een financiële affaire. Een kortgeding voor de burgerlijke rechtbank na de feiten wijst in die richting. Hierbij werd De Nauw verplicht tot het betalen van een paar honderdduizend frank aan vader De Meurichy.

Bron: Gazet van Antwerpen | 12 Maart 1983

Vader De Meurichy wist wie zijn zoon vermoordde

De heer De Meurichy, vader van Mark De Meurichy wiens stoffelijk overschot donderdagnamiddag te Burcht werd gevonden, is niet tevreden over de houding van de gerechtelijke diensten nadat zijn zoon op 4 mei 1981 was “verdwenen”.

“Drie dagen nadat mijn zoon verdwenen was wist ik reeds wie de moordenaar was”, aldus de h De Meurichy in een interview met een Brusselse krant, “maar de politie wou mij toen niet geloven.”

Vader De Meurichy is eigenaar van een aantal benzinestations en is een topfiguur in de petroleumwereld. Men is er nu van overtuigd dat zijn zoon werd vermoord om hem te treffen.

In verband met de moord op Mark De Meurichy werden zoals gemeld Eddy De Nauw, Marianne Heyrman en haar broer Robert Heyrman aangehouden. Zij verschijnen morgen voor de raadkamer te Dendermonde.

Vader De Meurichy zelf had vlug door dat De Nauw iets met de zgn. “verdwijning” te maken had. “De Nauw heeft steeds gezegd dat mijn zoon ’s morgens om half negen bij hem geweest was”, aldus de h. De Meurichy.

“Dat kon niet. Ik heb al de verplaatsingen van Mark die bewuste voormiddag minuut na minuut kunnen achterhalen. Ik heb het traject samen met vrienden verscheidene keren gedaan. Er kon niet eens vijf minuten op ingewonnen worden.”

Maar toen vader De Meurichy deze gegevens overmaakt aan de politie waren de wetsdienaars allesbehalve overtuigd. Omdat De Nauw bleef volhouden dat Mark De Meurichy 's morgens reeds bij hem was geweest besloot men de man niet tot het uiterste te ondervragen. Voor de heer De Meurichy was die tijdsbepaling voor De Nauw een alibi, want nadien was Mark nog door verscheidene andere personen gezien.

Vader De Meunchy is er verder van overtuigd dat zijn zoon het slachtoffer is geworden van een roofmoord. Hij is van mening dat De Nauw hoopte dat Mark - die ’s namiddags bij hem geld kwam innen - de ontvangsten van de voormiddag, een goede twee miljoen, nog bij zich zou hebben. Mark had echter op de middag reeds afgerekend en had niet meer dan 200.000 frank bij zich.

Vader De Meurichy: “Ik was er zo zeker van dat mijn zoon vermoord werd dat ik vier keer naar De Nauw ben geweest en hem heb gezegd dat hij mijn zoon had gedood. Hij reageerde er niet op. Verder was ik ervan overtuigd in de garage van de man nog bloedvlekken te vinden, want uit beton kan men die onmogelijk helemaal verwijderen. Maar De Nauw had een deel van zijn garage afgemaakt met een tussenschot en niemand mocht er nog achter.”

Een ander bewiJs werd geleverd door het vinden van de wagen van Mark De Meurichy: de zetel ervan stond zo dicht bij het stuur dat de 1.80 meter grote Mark er niet zelf kon mee gereden hebben. Vader De Meurichy vertelde verder dat hij samen met vrienden is blijven werken om het net rond De Nauw dicht te halen. Ten slotte kwam hij te weten waar zijn zoon begraven was. Hij bracht het parket hiervan op de hoogte. Men zei hem dan op die plaats te zullen graven en, indien het stoffelijk overschot er inderdaad zou aangetroffen worden, zou men het onderzoek rond De Pauw en Heyrman opnieuw openen. Op aandringen van vader De Meurichy werden De Nauw en Heyrman echter reeds vóór de opgraving aangehouden.

Ondertussen is ook het wapen weergevonden waarmee Marc De Meunchy vermoedelijk werd neergeschoten. De negen mm revolver lag verborgen achter een vals plafond in de huidige woning van Eddy De Nauw te Steendorp.

Bron: Gazet van Antwerpen | 14 Maart 1983

Eddy De Nauw: “Ik alleen doodde Marc De Meurichy”

In het onderzoek naar de omstandigheden waarin op 4 mei 1981 Marc De Meurichy (21) werd vermoord, is er een nieuw element naar voor gekomen.

Men zal zich herinner dat midden vorige week het echtpaar Eddy De Nauw (29) en Marianne Heyrman (26), de broer van deze laatste, Robert Heyrman (22), als verdachten van de moord door onderzoeksrechter Johan Serrus te Dendermonde werden aangehouden.

Robert Heyrman was zeker niet betrokken bij de moord zelf, maar hielp bij het vervoeren en begraven van het stoffelijk overschot. Tijdens de eerste dagen van het onderzoek bleven Eddy De Nauw en Marianne Heryman elkaar betichten. Het is pas maandag dat de man heeft toegegeven dat alleen hij de feitelijke moordenaar is. Over het motief is nog niet meer bekend dan dat de familie moest getroffen worden door de dood van Marc De Meurichy. Het slachtoffer zelf had de dader(s) niets in de weg gelegd.

De raadkamer te Dendermonde heeft dinsdag het aanhoudingsmandaat bevestigd tegen de drie verdachten, van wie er twee nog blijven beschouwd worden als mededaders. Tegen Marianne Heyrman wordt ook de beschuldiging weerhouden van heling van een gedeelte van het geld dat bij het slachtoffer werd gestolen na de moord. Zij gebruikte het om huishoudelijke schulden te betalen.

Robert Heyrman wordt bijkomend beschuldigd van diefstal van de auto van Marc De Meurichy en ook van een gedeelte van het geld. Omdat hij zwager is van hoofdbeklaagde Eddy De Nauw blijft hij als familielid straffeloos voor de heling van het lijk. Donderdag is er wedersamenstelling.

De gerechtelijke diensten zoeken intussen ook nog een getuige in verband met de feiten. Het betreft een man die op het ogenblik van de feiten zijn auto liet bijtanken door Marianne Heyrman aan het Seca-benzinestation, Klapperbeekstraat 96-98. Hij zou toen het schot hebben gehoord en over deze knal uitleg hebben gevraagd aan Marianne Heyrman. Dat was kort na de middag op 4 mei 1981. De betrokkene wordt verzocht contact op te nemen met de gerechtelijke politie van Aalst, afdeling 4.

Bron: Gazet van Antwerpen | 16 Maart 1983

Wedersamenstelling zonder emoties te Sint-Niklaas

Gisteren had in Sint-Niklaas de wedersamenstelling plaats van de moord op Mark De Meurichy. Een uiterlijk kalme Eddy De Nauw (rechts) toonde aan inspecteur Roger Rommelaere (met donkere jas) hoe hij het slachtoffer met een nekschot verraste.

Bron: Gazet van Antwerpen | 18 Maart 1983

Marc De Meurichy werd argeloos naar zijn dood gelokt

Een handvol nieuwsgierigen en enkele verkleumde verslaggevers waren gisterenmorgen tussen 9 en 12 uur in de Sint-Niklase Klapperbeekstraat samengetroept in de hoop enkele beelden op te vangen van de wedersamenstelling van de moord op Marc de Meurichy.

Het was een kwestie van geduldig wachten want bijna alles wat zich in de loop van de namiddag van 4 mei 1981 afspeelde moest achter een gesloten garagepoort worden overgedaan door Eddy De Nauw, zijn echtgenote Marianne Heyrman en haar broer Robert Heyrman. Hoewel de hoofdbeklaagde Eddy De Nauw zijn beschuldigende verklaringen ten overstaan van zijn vrouw begin deze week introk, duurde de reconstructie toch drie uur.

Onderzoeksrechter Johan Serrus en zijn medewerkers stonden dan ook voor weinig of geen verrassingen. Marc de Meurichy werd die dag in de garage - sinds het vertrek van de verdachten enkele maanden na de feiten staat het complex leeg - door Eddy De Nauw met een nekschot gedood, terwijl zijn echtgenote buiten de benzinepomp bediende. Zij werd van het gebeuren onmiddellijk door haar man op de hoogte gebracht en samen deden ze een beroep op Robert Heyrman om het intussen in een ton gestopte lijk te begraven langs de Pastoor Coplaan te Burcht. Zo kon het verhaal uit de bekentenissen samengevat worden en zo bleek het ook gisteren.

Gewillig

Als enig aan de buitenwereld onbekend feit kon tijdens deze wedersamenstelling vernomen worden dat Marc de Meurichy naar het achterste deel van de garage werd weggelokt door Eddy De Nauw. Daar stond een kleine personenauto die als een koopje werd voorgesteld. Eddy De Nauw kon bekomen dat Marc de Meurichy voorover boog om naar de kilometerteller te kijken en toen viel het fatale nekschot. Naar de onderzoekers vermoeden werd dit geluid gehoord door een cliënt aan de pomp, maar Marianne Heyrman zei “dat er een velg van een band sprong”.

Naar verluidt toonde Eddy De Nauw zich tijdens de ganse duur van de wedersamenstelling gewillig maar haast emotieloos. Toen hij na afloop in een combi werd weggebracht verborg hij zich niet voor de omstaanders. Marianne en Robert Heyrman deden dit wel, hoewel de vrouw zich flink hield toen ze even buiten werd gebracht om aan te wijzen waar ze stond toen het schot viel.

Van de verberging van het stoffelijk overschot in Burcht en het laten verdwijnen van de auto in de Durme in Tielrode zal later nog een wedersamenstelling gehouden worden.

Bron: Gazet van Antwerpen | 18 Maart 1983

Echtgenote van Eddy De Nauw blijft aangehouden

De kamer van lnbeschuldigingstelling te Gent heeft gisteren het beroep verworpen dat door Marianne Heyrman (26) uit Bornem was ingediend tegen de beslissing van de raadkamer te Dendermonde. Daar was beslist geworden dat haar aanhoudingsmandaat gehandhaafd bleef in verband met de moord op Marc de Meurichy (21), die door haar echtgenoot Eddy De Nauw (29) werd bekend. De vrouw steunde haar beroep hoofdzakelijk op de resultaten van de wedersamenstelling waaruit bleek dat zij niet aanwezig was bij het neerschieten van het slachtoffer, en dat zij er enkel nadien van op de hoogte was gebracht.

De Kamer van Inbeschuldigingstelling in Gent was van mening dat de aanhouding van Marianne Heyrman noodzakelijk bleef en dan nog als mededaderes bij de moord. Niet omwille van heling van geld dat het slachtoffer bij zich had. En dat was precies in tegenstelling met wat werd verwacht.

Bron: Gazet van Antwerpen | 30 Maart 1983

De Nauw en Heyrman toonden zich onbewogen

Woensdagnamiddag werd het onderzoek naar de omstandigheden waarin Marc De Meurichy (21) op 4 mei 1981 werd vermoord, voortgezet. De dader, Eddy De Nauw (28) en zijn schoonbroer Robert Heyrman (22) toonden aan de gerechtelijke diensten o.l.v. onderzoeksrechter Serrus hoe zij zich na de eigenlijke moord van het lijk en de wagen van de vermoorde jongeman ontdeden.

Reeds eerder deze maan had een wedersamenstelling plaats, waarbij Eddy De Nauw gewillig toonde hoe hij alleen Marc De Meurichy met een nekschot doodde in zijn garage aan de Klapperbeekstraat te Sint-Niklaas. Het slachtoffer kwam er als inspecteur van enkele SECA-stations geld innen. De Nauws echtgenote, Marianne Heyrman (26), bediende op dat ogenblik buiten een klant aan de benzinepomp.

Het is pas na de moord dat de broer van Marianne Heyrman, Robert, werd verwittigd. De Nauw riep zijn hulp in om het lijk en de auto te laten verdwijnen. Het waren deze twee feiten die men gisteren naging.

Auto

Eerst trok men naar Tielrode, waar De Nauw en Heyrman destijds de wagen van het slachtoffer, een groene Volkswagen Golf, in de Durme duwden. Ze hadden het voertuig eerst enkele maanden bij een familielid te Waarbeke, nabij Geraardsbergen, verstopt.

Daarna werd de auto door Heyrman naar Tielrode gereden. Ter hoogte van het veer toonde Heyrman nu hoe hij ermee tot vlak bij het water reed, de handrem los zette en de wagen van de helling in de Durme liet rollen. De Nauw keek hierbij alleen maar toe.

De wagen, die in juni van vorig jaar werd opgevist, deed vader De Meurichy vermoeden dat zijn zoon vermoord werd. De zetel van de bestuurder stond merkelijk dichter bij het stuur, zodat het onmogelijk was dat de tamelijk grote Marc De Meurichy als laatste met de wagen gereden zou hebben. De kleine gestalte van Heyrman bevestigt dat dit in
inderdaad ook zo geweest is.

In Burcht ging het gerecht na hoe het stoffelijk overschot door De Nauw en Heyrman op een braakliggend terrein langs de Pastoor Coplaan begraven werd. Dit gebeurde in de nacht na de moord. De Nauw had het lijk in een olievat gestopt en het toe gelast.

Pas daarna is zijn schoonbroer ter plaatse gekomen en hielp het lijk, dat hij dus nooit gezien heeft, vervoeren naar Burcht en het er begraven. Begin deze maand heeft men de ton, die anderhalve meter diep in de grond stak, opgegraven. Kalm en zonder emoties haalden De Nauw en Heyrman de ton opnieuw uit hun wagen en rolden ze naar de put, die er nog steeds te zien was.

De wedersamenstelling, die de ganse namiddag in beslag nam, bracht echter geen noemenswaardig nieuwe elementen aan het licht.

Bron: Gazet van Antwerpen | 31 Maart 1983

Echtgenote van Eddy De Nauw vrijgelaten

De Kamer van Inbeschuldingstelling te Gent heeft gisteren de 26-jarige Marianne Heyrman in voorlopige vrijheid gesteld. De vrouw was de echtgenote van Eddy De Nauw die bijna twee jaar geleden de 21-jarige Mark De Meurichy uit Bornem heeft vermoord. De moord gebeurde toen in de garage van De Nauw in Sint-Niklaas. Terwijl Marianne Heyrman buiten klanten hielp bij het benzine tanken, schoot haar man Mark De Meurichy dood. Later werd zijn lichaam verstopt op een braakliggende grond in Zwijndrecht. De broer van Marianne Heyrman hielp daarbij.

De ex-vrouw van De Nauw heeft altijd beweerd niets met de moord te maken te hebben. Alleen heeft zij bijna twee jaar lang uit schrik gezwegen.

Bron: Gazet van Antwerpen | 20 April 1983

Eddy De Nauw bekent nu ook overval

Op 15 maart jl. werd door het parket van Dendermonde autotechnicus Eddy De Nauw uit Kruibeke ingerekend die bekende voor 2 jaar de 21-jarige Marc De Meurichy uit Bornem met een pistoolschot te hebben gedood. De Nauw heeft bekend dat hij op 7 december vorig jaar een gewapende overval heeft gepleegd op een ASLK-filiaal te Walem, samen met zijn zwager Robert Heyrman.

Deze laatste was eveneens betrokken bij de zaak Demeurichy. Hij hielp De Nauw het lijk van diens slachtoffer te laten verdwijnen. Robert Heyrman werd enkele weken na de ontknoping van de zaak De Meurichy in voorlopige vrijheid gesteld. Dinsdag werd hij opnieuw opgepakt.

Marc Demeurichy verdween spoorloos medio 1981 tijdens een autorit in het Waasland. De jongeman had van zijn vader de huur te innen van enkele benzinestations van de familie. Ondanks zeer intens speurwerk duurde het ruim een jaar voor men enig spoor kreeg van de jongeman. Vorig jaar ontdekte men diens auto toevallig (een uitzonderlijk lage waterstand) in de Durme.

Ook zijn doder werd bij toeval ingerekend. Eddy De Nauw was begin dit jaar zo onvoorzichtig een cheque te verzilveren die eigendom was geweest van zijn slachtoffer. Op het ogenblik van de feiten was De Nauw nog garagehouder te Nieuwkerken-Waas - met zware financiële problemen die hij deels aan de familie De Meurichy weet. Hij bekende de jongeman uit wraak te hebben gedood.

Robert Heyrman hielp zijn zwager het lijk van Marc Demeurichy begraven en liet ook diens auto verdwijnen. Volgens De Nauw was het eveneens Heyrman die op 7 december jl. het ASLK-kantoor overviel. De kassierster werd toen bedreigd met hetzelfde wapen waarmee Marc De Meurichy was gedood. Ze overhandigde 100.000 fr. De Nauw zou slechts de auto hebben bestuurd waarmee de overvallers zich verplaatsten.

Bron: Gazet van Antwerpen | 15 Juni 1983

Bornemse moordenaars waren ook overvallers

De 29-jarige Eddy De Nauw en de 22-jarige Robert Heyrman uit Steendorp die beiden in voorhechtenis zitten wegens de jaren oude moord op Mark de Meurichy, uit Weert, waren gisteren voormiddag hoofdacteurs bij de wedersamenstelling van een overval op het ASLK-filiaal aan de Kon. Albertstraat te Walem (Mechelen).

Het tweetal overviel op 7 december 1981, gemaskerd en gewapend dit bankfiliaal en maakte daarbij 90.000 fr. buit. De oplossing van deze bankoverval kwam er pas nadat de daders door de gerechtelijke politie van Aalst i.v.m. de ophefmakende moord werden ondervraagd en zij ook deze overval bekenden. De wedersamenstelling duurde slechts korte tijd en bracht maar weinig nieuwe gegevens aan het licht. Inmiddels zocht de ASLK in Walem een nieuw onderkomen en de destijds overvallen bank is thans een doodgewoon rijhuis.

Bron: Gazet van Antwerpen | 28 Juni 1983

Beklaagden in zaak-Meurichy naar Assisenhof

De Kamer van lnbeschuldigingstelling te Gent heeft vorige week een beslissing getroffen in verband met de moord op Marc De Meurichy (21) uit Bornem, die op 4 mei 1981 in de Klapperstraat te Sint-Niklaas met een nekschol werd gedood. De beklaagden zijn Eddy De Nauw (30), zijn echtgenote Marianne Heyrman (28) en haar broer Robert Heyrman (23) uit Sint-Niklaas. Het echtpaar, dat een benzinestation uitbaatte op voornoemd adres moest een paar honderdduizend frank betalen aan De Meurichy, wiens vader regionaal vertegenwoordiger is van een benzineketen. Omdat dit moeilijkheden opleverde en er ondermeer reeds een kortgeding uit gevolgd was zette dit kwaad bloed bij de uitbaters van het benzinestation.

Zogenaamd uit wraak werd de jongeman door eerstgenoemde om het leven gebracht. Om het stoffelijk overschot te laten verdwijnen werd de hulp ingeroepen van de derde beklaagde. Het lijk werd inderdaad in een olievat geborgen en door deze laatste naar een stortplaats te Burcht gevoerd. De auto van het slachtoffer werd slechts een jaar nadien opgevist uit de Durme te Tielrode terwijl kort nadien door De Nauw gepoogd werd een check te verzilveren die afkomstig was van De Meurichy.

Het onderzoek zat meteen in de goede baan en leidde tot de aanhouding van de drie beklaagden. Eddy De Nauw ging trouwens spoedig tot bekentenissen over terwijl zijn echtgenote en haar broer als mededaders zullen terechtstaan.

Bron: Gazet van Antwerpen | 6 Juli 1984

Moord op Marc De Meurichy voor Assisenhof van Oost-Vlaanderen

Op vrijdag 15 mei 1981 verscheen in de meeste kranten een bericht dat niet onmiddellijk sensationeel leek. Marc De Meurichy (21) uit de Bornemse deelgemeente Weert was sinds een tiental dagen spoorloos. Het gebeurt immers wel meer dat jongeren plots verdwijnen, en na verloop van tijd weer opduiken. Maar dit was toch de start van een jaren aanslepend verhaal vol zorg, twijfel en gruwel.

Vanaf maandag 28 januari staan wegens moord op Marc De Meurichy voor het Assisenhof van Oost-Vlaaderen drie Waaslanders terecht. Het zijn gewezen garagehouder Eddy De Nauw (30), zijn vrouw Marianne Heyrman (27) en haar broer Norbert Heyrman (24). Het duurde haast twee jaar eer zij konden gevat worden, hoofdzakelijk omdat alleen de familie De Meurichy beleef geloven in een gewelddadige dood, en zelf een onderzoek organiseerde.

Toen bleek dat deze jongeman met een nekschot werd vermoord, enerzijds om hem te bestelen, maar niet het minst om vader De Meurichy te treffen. Garagehouder De Nauw bleek een slecht betalend schuldenaar te zijn van vader De Meurichy, die niet alleen aan het hoofd staat van een gelijknamige NV, die handelt in petroleumproducten, maar tevens uitbater is van een aantal parkeergarages in het Antwerpse, en van een reeks Seca-stations.

De verantwoordelijkheid van de drie beklaagden is verschillend. Vast staat dat Eddy De Nauw het dodelijk schot loste, dat Marianne Heyrman weliswaar niet aanwezig was, maar op de hoogte werd gesteld, bleef zwijgen en ook geldelijk profiteerde, en dat Robert Heyrman ten slotte meehielp aan het begraven van het lijk, en het laten verdwijnen van de auto van het slachtoffer.

Auto gevonden

Toen op 4 mei 1981 's avonds Marc De Meurichy, in dienst van zijn vader als inspecteur van de Seca-stations, niet naar huis kwam, trachtte men het verloop van zijn werkdag te reconstrueren. En dat bleek maar mogelijk tot in de vroege namiddag.

Na een inspectieronde was hij 's middags opgedaagd in de kantoren van de forma aan de Lombardenvest te Antwerpen, was naar huis in Weert gereden, at er, en vertrok toen naar een afgelegen weide om er zijn schapen te verzorgen. Een hobby van deze jongeman, die er om 13u30 vertrok in zijn groene VW-diesel, en door zijn verwanten nooit meer werd teruggezien.

Ontvoering, vlucht om het avontuur, zelfmoord ... De meest verschillende geruchten deden in de streek van Weert de ronde, maar de familie bleef geloven in een misdaad. Eind december 1981 liet deze zelfs een stencil verspreiden, waarin een beloning van een half miljoen werd uitgeloofd aan iedereen die een tip wou geven. Geheimhouding gewaarborgd, ook ten overstaan van de gerechtelijke diensten. Het was overduidelijk een privé-initiatief.

Een eerste lichtpunt kwam met het opvissen van de auto van Marc De Meurichy uit de Durme in Tielrode, een deelgemeente van Temse. De plaatselijke veerman zag op 2 juni 1982, bij uitzonderlijk laag tij, een auto in de rivier steken. Het duurde niet lang om vast te stellen dat het de lichtgroene VW-diesel was, waarvan de nummerplaat EEG-442 en het chassisnummer A0645307 rechtstreeks naar de identiteit van de 1 jaar vermiste chauffeur leidden.

Maar de onzekerheid over het lot van Marc De Meurichy bleef, al zou vader De Meurichy later tegenover verslaggevers verklaren dat de vondst van de wagen hem toen definitief sterkte in zijn akelig vermoeden dat zijn zoon vermoord was. De zetel stond zo dicht bij het stuur dat de 1.80 meter grote Marc niet aan het stuur kon gezeten hebben, toen de wagen in het water terecht kwam.

Wederzijdse beschuldigingen

In maart 1983 kwam de dramatische ontknoping. In een schoenenzaak te Kruibeke werd een cheque aangeboden, die door de familie was geblokkeerd na de verdwijning van Marc De Meurichy. Dit document leidde naar het echtpaar Eddy De Nauw-Marianne Heyrman, dat op het ogenblik dat de jongeman spoorloos werd, een garage met Seca-station exploiteerde in de Sint-Niklase Klapperbeekstraat. Het was een station, dat binnen het inspectiegebied van Marc De Meurichy viel, en het was bekend dat hij er op 4 mei 1981 was geweest. Het echtpaar was toen ondervraagd geworden, maar bleef buiten verdenking.

Marianne Heyrman ging eerst door de kniëen, en betichtte haar man van de moord. Eddy De Nauw zei eerst dat integendeel zijn vrouw het nekschot had gegeven, maar na deze eerste wederzijdse beschuldiging kwam de juiste toedracht aan het licht.

In de namiddag van maandag 4 mei 1981 werd Marc De Meurichy tijdens zijn bezoek aan de garage in de Klapperbeekstraat helemaal achteraan in de werkplaats gelokt, onder het voorwendsel dat er een interessante tweedehands wagen stond. Terwijl hij naar de kilometerteller keer, werd de gebukte jongeman met één enkel nekschot uit een 9mm-revolver gedood. Op dat ogenblik bestelde Marianne Heyrman buiten op straat benzine, en stelde de argwanende klant gerust. Ze zei dat het geluid "afkomstig was van een band die van de velg werd gehaald".

Zij werd onmiddellijk van de moord op de hoogte gebracht, het lijk werd in een olieton gestopt, en dan werd een beroep gedaan op de broer van Marianne, Robert Heyrman.

Samen met Eddy De Nauw hielp deze het lichaam begraven op een braakliggend terrein tussen de nummers 243 en 247 in de Pastoor Coplaan te Burcht. De auto werd eerst achtergelaten langs een veldweg te Waarbeke (Geraardsbergen), waarvan De Nauw afkomstig is, en nadien in de Durme werd geduwd in Tielrode.

Vader De Meurichy vertelde na arrestatie van het drietal dat hij drie dagen na de verdwijning zeer sterke vermoeden had dat zijn zoon door Eddy De Nauw was omgebracht.

"Ik was er zo zeker van dat ik viermaal bij hem geweest ben om hem in het gezicht te slingeren dat hij de moordenaar van Marc was, maar hij reageerde niet eens. Ik ben met vrienden blijven samenwerken om het net rond De Nauw dicht te halen. Toen brachten we het parket op de hoogte."

Het zullen wellicht lange debatten worden in deze assisenzaak, die geleid worden door raadsheer Laurens, bijgestaan door de rechters Thienpont en Auwaert. Het openbaar ministerie wordt waargenomen door substituut-procureur-generaal Goeminne.

Eddy De Nauw wordt bijgestaan door Mrs. Polyn en Nys uit Dendermonde, Marianne Heyrman door Mrs. Vermasen uit Lede en Robert Heyrman door Mrs. Moortgat uit Antwerpen en Collyn uit Aalst.

In de marge bijna van deze gruwelijke moord staan de twee mannelijke beklaagden dan nog terecht voor een gewapende overval op een ASLK-filiaal in Walem bij Mechelen, dus zes maanden na de moord in de Sint-Niklase garage. Hierbij werd 90.000 fr. buit gemaakt.

Bron: Gazet van Antwerpen | 26 Januari 1985

Wie haalde trekker over voor nekschot in Sint-Niklase garage?

De teerlingen liggen weer te grabbelen in wat algemeen "het proces de Meurichy" wordt genoemd, naar de familienaam van het slachtoffer. Voor het Assisenhof van Oost-Vlaanderen hebben de drie verdachten, Eddy De Nauw (31), zijn vrouw Marianne Heyrman (28) en diens broer Robert Heyrman (24) opnieuw elkaar de schuld gegeven van de moord op Marc de Meurichy (toen 21).

Alleen blijft dit ene gruwelijke feit een zekerheid: op 4 mei 1981 werd deze jongeman vermoord in de garage die door het echtpaar De Nauw werd uitgebaat en waar Robert Heyrman af en toe een handje kwam toesteken. De vijf vrouwen en zeven mannen, die sinds maandagmorgen de jury vormen, hebben de helemaal niet gemakkelijke opdracht dit kluwen van zekerheden, halve zekerheden en leugens te ontwarren. Want er is eigenlijk nog een tweede onaantastbare zekerheid: er is stevig gelogen in dit onderzoek en dat werd vergemakkelijkt door de wetenschap dat het onderzoek pas twee jaar na de moord echt kon starten.

Het was een verrassing hoofdverdachte Eddy De Nauw terug te zien, zo lang na de wedersamenstelling in zijn garage aan de Sint-Niklase Klapperbeekstraat. Fel vermagerd en zonder zijn walrussnor, leek hij ter zitting jaren jonger. Maar voor het overige bleef hij dezelfde zwijgzame, sluwe verdachte als tijdens het begin van het onderzoek. Tot een echt vloeiende verklaring heeft een scherp ondervragende voorzitter raadsheer Marcel Laurens hem niet kunnen brengen.

Half miljoen

Aan de basis van de moord op Marc de Meurichy ligt een conflict tussen garagehouder Eddy De Nauw en de familie de Meurichy, via de gelijknamige naamloze vennootschap, uitbater van een reeks Seca-pompstations, Na een succesvolle exploitatie van een koetswerkbedrijf in het Wase Bazel, was het gezin De Nauw in de loop van 1980 begonnen met het uitbaten van een garage met pompstation te Sint-Niklaas.

Een behoorlijk winstgevend pompstation, met een maandelijkse omzet van 60.000 liter, zoals gisteren ter zitting werd bevestogd. Maar na enkele maanden had men ten overstaan van de firma de Meurichy een kastekort van 460.000 fr. bij de afrekening. Daarvoor gingen ze een kaskrediet aan van 300.000 fr. en de rest werd aangezuiverd door het niet uitbetalen van het commisieloon van 0,65 fr. per liter.

Deze schuld van een hamf miljoen heeft Eddy De Nauw nooit willen aanvaarden. Volgens hem was alles te wijten aan het feit dat de teller langs de straatkant een ander bedrag aanwees dan de teller aan de binnenzijden.

Voorzitter: "Deze schuld van 460.000 fr. is in feite de aanloop naar het Assisenhof, want daar begon de wrok ten overstaan van de familie De Meurichy, wat leidde tot het nekschot dat aan de zoon Marc werd gegeven. Maar ik begrijp niet dat zoiets kan met de pompen en dat men dit pas ervaart wanneer het verschil tot zo'n enorme som is opgelopen."

De Nauw: "En toch is het zo, mijnheer de voorzitter. Het bedrag is zo hoog kunnen oplopen, omdat wij de drie eerste maanden geen dagelijks kasboek bijhielden. Het is ook juist dat ik eens mondelinge bedreigingen heb geuit tegenover de firma, maar daar bleef het bij."

Vermist

Marc De Meurichy was in dienst van de firma, waarvan zijn vader Alfred afgevaardigde-beheerder was. Een van zijn opdrachten was de afrekening te maken met de uitbaters van de Seca-pompstations. En zo kwam hij in contact met Eddy De Nauw en zijn vrouw Marianne Heyrman. Eerst wekelijks, na de moeilijkheden met het kastekort kwam hij dagelijks de opbrengst incasseren in de Sint-Niklase Klapperbeekstraat.

Op 4 mei 1981 kwam hij niet tlerug naar huis, en bleef vermist. Ook zijn wagen, een Golf diesel, bleek van de aardbodem verdwenen. Alle mogelijkheden werden nagegaan, vlucht uit avontuur, ontvoering, wanhoopsdaad, misdrijf. Vlug kon uitgemaakt worden dat hij ondermeer bij Eddy De Nauw was geweest, dat hij afgerekend had maar dat het geld nooit ter bestemming raakte. Maar voldoende bewijzen om de garagehouder als echte verdachte te beschuldigen, had onderzoeksrechter Johan Serrus blijkbaar niet.

Op 2 juni 1982 werd de auto uit het warer van de Durme gehaald te Tielrode. Maar verder dan de bedenking dat de auto het laatst werd bestuurd door een ander chauffeur dan de 1,93 meter lange vermiste, had men niet. Op 9 maart 1983 kwam dan het verlossend moment: aan haar nieuwe vriend had Marianne Heyrman, die met haar man had gebroken, gezegd dat Marc de Meurichy met een nekschot werd gedood op 4 mei 1981, en dat haar echtgenoot dit had gedaan in zijn garage.

Liefde

Het is voorzitter Marcel Laurens, nochtans gesteund door zijn vroegere ervaringen als onderzoeksrechter, niet gelukt aan de jury te doen zeggen wie het fatale schot heeft gelost: Eddy De Nauw, Marianne Heyrman of haar broer. Deze laatste geeft overigens alleen toe, gesteund door zijn zuster, meegeholpen te hebben bij het transport van het lijk en het laten verdwijnen van de auto.

Alleen Eddy De Nauw heeft verschillende versies gegeven. Eerst laadde hij de totale schuld op zijn vrouw, en hij herhaalde dit ook gisteren: "Marianne kwam die middag plots in de garage met Marc, wat zeer ongewoon was. Terwijl hij voorover gebogen in een tweedehandswagen stond te kijken, haalde ze plots de revolver te voorschijn en velde Marc met één schot."

"Zonder te spreken ging ze terug naar de keuken. Ik vroeg wat haar bezield had, maar ze gaf geen antwoord. Toen heb ik samen met Robert het lichaam en de wagen doen verdwijnen. Het lijk werd in een olieton begraven aan de Pastoor Coplaan te Burcht, de wagen werd eerst naar mijn geboortestreek Geraardsbergen gevoerd, later gedumpt in Tielrode."

Toen kwam er een brief van Marianne Heyrman waarin ze hem smeekte de waarheid niet te vertellen, wat haar zou doen vrij komen om voor de kinderen te zorgen en op hem te wachten. Onmiddellijk daarop gaf Eddy De Nauw een andere verklaring.

"Uit liefde, mijnheer de voorzitter", trotseerde hij gisteren de ongelovige blikken van de voorzitter, "heb ik toen gezegd dat ik Marc meelokte naar de garage, hem een kilometerteller van een tweedehandsauto liet controleren en hem dan neerschoot. Zonder medeweten van Marianne. Maar ze heeft haar belofte niet gehouden en dan ben ik teruggekeerd naar mijn eerste versie, de enige juiste."

Het aandeel van Robert Heyrman, die zich zo stil mogelijk tracht te bewegen door deze debatten? Eddy De Nauw blijft erbij dat deze gelegenheidsspeler in zijn garage ergens in huis aanwezig was toen het slachtoffer werd gedood, en dat hij met alles geholpen heeft nadien. Broer en zus Heyrman zijn even onwrikbaar in hun verklaringen. Volgens hen werd Robert pas enkele uren na de moord door Eddy De Nauw opgevorderd om alle sporen te laten verdwijnen. "Wat ik inderdaad gedaan, maar niets meer."

Een bijna vergeten beschuldiging: op 7 december 1981 pleegden Robert Heyrman en Eddy De Nauw een hold-up op een ASLK-kantoor te Walem bij Mechelen. Beiden blijven elkaar het initiatief toeschuiven. Marianne Heyrman blijft beweren niets gezien te hebben van de 90.000 fr. die deze overval als buit opleverde.

In dit proces over de koelbloedige executie van een jongeman van 21 blijft iedereen de beschuldigde van een andere beschuldigde.

Bron: Gazet van Antwerpen | 29 Januari 1985

Eddy De Nauw schuldig bevonden aan roofmoord op Marc De Meurichy

Vrijdagavond laat, rond 23u15, antwoordde de jury op de schuldvragen in het “proces De Meurichy”. Eddy De Nauw werd schuldig bevonden aan roofmoord op Marc De Meurichy. Zijn vrouw Marianne Heyrman werd slecht schuldig gekwoteerd aan deze betichting met een meerderheid van 7 tegen 5, zodat het Hof zich moest uitspreken.

Brekend met een jarenlange traditie heeft het hof zich aangesloten bij de minderheid, zodat Marianne Heyrman onschuldig werd verklaard aan de zwaarste betichting. Dit had als gevolg dat de jury zich weer moest terugtrekken - rond 23u30 - over de betichting van moord, of medeplichtigheid.

Robert Heyrman tenslotte werd schuldig bevonden aan de hold-up in de ASLK-bank te Walem en aan de heling van de wagen van Marc De Meurichy, maar niet aan diefstal van diens portefeuille. Na een korte beraadslaging werd Marianne Hzyrman door de Oost-Vlaamse Assisenjury medeplichtig geoordeeld aan roofmoord. Onmiddellijk daarop vorderde advocaat-generaal Philippe Goeminne de doodstraf voor Eddy De Nauw. De procureur stelde dat deze man geen genade verdient

Marianne Heyrman bestempelde hij als een gevaarlijk personage: meedogenloos en vooral belust op geld. Voor haar werd 20 jaar dwangarbeid gevorderd. Robert Heyrman werd ten slotte afgeschilderd als een onbetrouwbaar man die echter nog een kans moet krijgen. Voor roofoverval en heling vorderde de procureur 5 jaar opsluiting.

Vijfde dag

De vijfde dag van het “proces De Meurichy" begon met het pleidooi voor de verdediging van Marianne Heyrman. Zij werd in de eerste versie van haar echtgenoot Eddy De Nauw rechtstreeks beschuldigd van de moord op Marc De Meurichy.

In de tweede versie nam haar man de verantwoordelijkheid voor het nekschot op zich maar volgens openbaar aanklager Philippe Goeminne en burgerlijke partij Mr. Jan Lenaerts donderdagmiddag, is haar bijstand toch voldoende gebleken om voor vervolging in aanmerking te komen.

Verdediger Mr. Jef Vermassen had het gisterenmorgen bij de aanvang van zijn tussenkomst over een "proces van de haat”. Zelden werd op zo'n genadeloze manier geprobeerd de schuld op een andere af te wentelen, ook al is die andere echtgenote of schoonbroer. Verwijzend naar het ontbreken van spijt dat door de burgerlijke partij werd aangeklaagd, zei de raadsman dat Marianne Heyrman wel degelijk rouw heeft getoond over de dood van Marc De Meurichy. “Eddy De Nauw heeft haar verweten dat ze op een bepaald ogenblik weende toen de verdwijning van Marc ter sprake werd gebracht”.

Geen wrok

Ook deze pleiter wou niet aanvaarden dat alleen wrok en haat ten overstaan van de familie De Meurichy rechtstreeks geleid hebben tot de moord. Het is meer dan duidelijk dat haast uitsluitend financiële problemen hebben meegespeeld. “Vooral door het gedrag van Eddy, die een onverbeterlijke wagen- en wapenmaniak was, leefde het gezin fameus boven zijn stand.”

“Wanneer er op een serieuze manier is gezocht geworden naar een echte oplossing, dan is dit gebeurd door Marianne. Zij is het bijvoorbeeld geweest die een borgstelling vroeg aan haar ouders om een auto te kunnen financieren. Zij heeft geen insinuaties gedaan over de mogelijkheid van een hold-up. Zij wou haar huwelijk en haar gezin redden, op een eerlijke manier.”

Mr. Vermassen zette zich op een opvallend felle manier af tegen bepaalde interpretaties van psychiater prof. Ghijsbrecht over de persoonlijkheid van Marianne Heyrman: "Professor Ghijsbrecht is de herdershond van het parket. Wanneer tegen een verdachte te weinig bezwaren kunnen aangevoerd worden, zal deze deskundige wel bijspringen om de zaak even te regelen en een vernietigend rapport op te stellen. Vanzelfsprekend in naam van de zuivere wetenschap.”

Geen afspraak

Net als burgerlijke partij Mr. Jan Lenaerts en in zekere zin ook openbaar aanklager Phihppe Goeminne, kon Mr. Jef Vermassen zich alleen verzoenen met de tweede versie van Eddy De Nauw. Meer bepaald deze waarin gezegd werd dat hij alleen Marc dood schoot, dat Mananne buiten stond aan de benzinepomp, en dat Robert naderhand is ingehaald om mee te helpen aan de opruiming.

Mr. Jef Vermassen zei dat de reeds vaak besproken brief van 14 maart 1981, waardoor De Nauw zijn tweede versie bekend maakte en Marianne werd vrijgepleit, alleen is ingegeven door de moederlijke zorg voor haar kinderen, en niet door een snood plan met haar nieuwe vriend Jef Van Mele om de 500.000 fr. van de familie De Meurichy te kunnen incasseren. "Zij schreef de brief precies op de dag dat voor de rechtbank te Dendermonde door haar eerste echtgenoot een procedure werd ingeleid om haar de hoede over haar oudste dochter te ontnemen. Vergeet dit niet."

Dat de tweede versie de juiste is, leidde de raadsman af uit enkele details, die alleen de echte moordenaar kon weten. Zo zei Eddy De Nauw dat na het nekschot Marc De Meurichy eerst door zijn kniëen zakte en dan pas achterover viel. "Dat kan alleen iemand zeggen", aldus Vermassen, "die het echt heeft gezien." Er werd gevraagd op alle vragen neen te antwoorden, ook op de bijkomende vraag over medeplichtigheid. "Alles wat tegen haar kan uitgespeeld worden, is wat nog overgebleven is van de betichting van haar man. En hij liegt."

30 vragen

Pas rond halfacht kon voorzitter Marcel Laurens lezing geven van de 30 vragen die door de twaalf gezworenen moesten beantwoord worden. Het was na acht uur vooraleer de jury aan de beraadslaging kon beginnen. Haar beslissing werd pas in de zeer late uren verwacht.

Tijdens de replieken werden de begane paden nog eens betreden. Zowel burgerlijke partij Mr. Jan Lenaerts als openbaar ministerie Philippe Goeminne bleven erbij dat roof de allereerste aanleiding was tot de koelbloedige terechtstelling van Marc De Meurichy. Wanneer men van deze stelling vertrekt, kan er ook aan de betrokkenheid van Marianne Heyrman niet getwijfeld worden.

Mr. Jan Lenaerts ging zo ver zijn spijt uit te drukken dat de burgerlije partij niet vroeger in het onderzoek was kunnen tussenkomen. Dan was er ook de reële mogelijkheid geweest het gerechtelijk onderzoek in de richting van Robert Heyrman uit te breiden.

De raadslieden van de beschuldigden bleven eveneens op hun stelling. Mrs. Jef Nijs en Paul Pollyn bleven zweren bij de eerste versie, Mr. Jef Vermassen bij de tweede en Mr. Johan Moortgat had het in verband met Robert Heyrman over "stemmingmakerij, over elementen waarvoor zijn client niet eens werd vervolgd".

Het laatste woord was aan de verdachten. Eddy De Nauw had niets toe te voegen, Marianne Heyrman betreurde wenend haar te lang zwijgen en Roben Heyrman betreurde de lafheid van zijn schoonbroer Eddy De Nauw die zijn verantwoordelijkheid niet durfde opnemen.

Bron: Gazet van Antwerpen | 2 Februari 1985

Levenslang voor De Nauw, drie jaar voor Marianne Heyrma en vijf jaar voor Robert Heyrman

In de vroege ochtenduren van zaterdag heeft het Assisenhof van Oost-Vlaanderen de strafmaat bepaald van de drie verdachten in het proces rond de moord op Marc De Meurichy, op 4 mei 1981 epleegd in een garage aan de Klapperbeekstraat te Sint-Niklaas.

Edde De Nauw (31) werd schuldig bevonden aan roofmoord en kreeg levenslange dwangarbeid. Marianne Heyrman (28) werd niet als mededader, maar al medeplichtige beschouwd en veroordeeld tot drie jaar, waarvan twee jaar met uitstel. Tegen Robert Heyrman (24) tenslotte werd heling van de wagen van het slachtoffer weerhouden, niet diefstal van diens portefeuille. Hij kreeg vijf jaar opsluiting.

Het tot stand komen van dit verdict was niet zonder moeilijkheden verlopen. Na 20u had de jury zich teruggetrokken om op de 29 vragen te antwoorden. Meer dan drie uur later kwam het antwoord er en het was vrij verrassend. Niet voor het aandeel van Eddy De Nauw, die alles diende te incasseren wat hem door de akte van beschuldiging ten laste werd gelegd.

Ook het oordeel over Robert Heyrman lag in de lijn van de verwachtingen al sprak de jury hem vrij van de betichting dat hij de portefeuille van het slachtoffer verdonkeremaand zou hebben. Weliswaar was het bevestigend antwoord over de heling van de auto slechts met een 7-5 meerderheid genomen, zodat het hof zich eveneens moest uitspreken en zich aansloot bij de meerderheid.

Maar ook voor Marianne Heyrman was er slechts een enkelvoudige meerderheid van 7 tegen 5 in verband met het mededaderschap aan de roofmoord op Marc De Meurichy. Na een opvallend langdurige deliberatie sloten voorzitter Marcel Laurens en bijzitter Julien Thienp ont en Julien Auwaert zich aan bij de meerderheid, zodat deze beschuldiging voor de vrouw wegviel. Het is. wellicht geen unicum dat het hof zich bij de minderheid voegt, maar het is zeker een zeldzaamheid. Hierdoor moesten de twaalf gezworenen terug naar de beraadslagingskamer - het was toen reeds zaterdag geworden - om na te gaan of Marianne Heyrman dan schuldig was aan medeplichtigheid aan de roofmoord. Dit was een bijkomende vraag die voor de burgerlijke partij was aangebracht. Hierop luidde het antwoord zonder meer bevestigend.

Verzachtende omstandigheden

Openbaar aanklager advocaat-generaal Philippe Goeminne meende in zijn strafvordering geen verzachtende omstandigheden te kunnen aanvaarden in hoofde van Eddy De Nauw. “Een gevaarlijk man, die zonder mededogen handelde, en er niet zou voor terugschrikken nog eens hetzelfde te doen. Daarom kan ik maar de hoogste beteugeling vragen, en dat is de doodstraf.”

Ook Marianne Heyrman noemde hij niet zo ongevaarlijk als oppervlakkig lijkt, maar voor haar moest levenslange dwangarbeid als maximumstraf niet toegepast worden, maar toch twintig jaar.

Voor Robert Heyrman kon tien jaar gegeven worden, maar het openbaar ministerie vond vijf jaar gepast. “Beiden moeten toch voelen dat de maatschappij hun handelswijze scherp afkeurt.”

Voor Eddy De Nauw zei Mr. Jef Nijs alleen nog een beroep te kunnen doen op de clementie van de Jury. “In ons systeem is ons gevangenisleven zo banaal en zo weinig opvoedend, dat een doodstraf eigenlijk neerkomt op het laten vallen van Eddy De Nauw in een vergeetput. En hoe onbarmhartig hijzelf inderdaad tewerk is gegaan bij de moord op Marc De Meurichy, het kan niet de bedoeling zijn dat U dezelfde wreedheid aan de dag zou leggen.”

Mr. Jef Vermassen vroeg welke zin een verdere opsluiting in de vrouwengevangenis van Brugge kan hebben voor iemand als Marianne Heyrman, die het laatste jaar voor het assisenproces in vrijheid heeft doorgebracht en bewezen heeft dit ook waard te zijn.

“Ze beviel van een vierde kind, en voedde het tot nog toe perfect op. Ook de zorg voor haar oudste meisje van tien jaar vult haar leven. De relatie met haar nieuwe vriend is voorbeeldig. Wat in ’s hemelsnaam kan het gevangenisleven haar bijbrengen?” In die optiek vroeg de raadsman niet hoger te vonnissen dan drie jaar, zodat er een gedeelte met uitstel kon gegeven worden.

Voor Robert Heyrman vroeg Mr. Johan Moortgat een identieke redenering te willen volgen. “Ook mijn cliënt heeft zijn les geleerd en is aangepast. Het zou niet correct zijn dat hij als het vijfde wiel aan de wagen in de droevige geschiedenis rond Marc De Meurichy in verhouding het zwaarst zou gestraft worden.”

Uiteindelijk viel het arrest, op een zo nachtelijk uur dat de juryleden met de eerste tram naar huis konden. Levenslang voor Eddy De Nauw, drie jaar waarvan een jaar effectief voor Marianne Heyrman en vijf jaar voor Robert Heyrman. Alleen de jonge vrouw was hevig geëmotioneerd. Dit bleek ook een toehoorder die in de ruimte voor het publiek ruggelings tegen de vloer viel tijdens de vordering van het openbaar ministerie. Raadsheer Marcel Laurens heeft aan zijn laatste voorzitterschap van het Oost-Vlaams Assisenhof zeker geen routineklusje gehad.

Bron: Gazet van Antwerpen | 4 Februari 1985