Samenvatting

• Wat? Een man vermoord zijn vriend

• Wanneer? In de nacht van 7 op 8 februari 1981

• Waar? In het appartement in de Van Ooststraat te Schaarbeek » Google Maps

• Wie? Wiliiam Luypaert

• Status: Opgelost

William Luypaert werd in oktober 1983 veroordeeld tot 15 jaar dwangarbeid. In september 1986 was hij echter al weer vrij want toen vermoordde hij een man in Schaarbeek » Forum

Man wurgde vriend te Schaarbeek

Tijdens een felle ruzie bracht de 24-jarige William Luypaert tijdens de nacht van 7 op 8 februari zijn 26-jarige vriend Jean-Luc Goddart, die bij hem inwoonde, door wurging om het leven. De feiten deden zich voor in de woonplaats van de twee mannen, Huart Hamoirlaan te Schaarbeek. De twee mannen die als handarbeider werkten, waren sinds een tweetal maanden gaan samenwonen.

De feiten kwamen pas donderdag aan het licht nadat de gewezen vriendin van Luypaert, van deze had vernomen dat hij zijn vriend een week voordien had gedood. De vrouw vertelde de feiten aan de politie van Schaarbeek.

Bij zijn aanhouding verklaarde Luypaert dat Goddart hem met een mes had bedreigd en dat hij om zich te verdedigen zijn tegenstrever plots bij de keel greep.

Luypaert werd opgesloten wegens opzettelijke doodslag.

Bron: Gazet van Antwerpen | 21 Februari 1981

Fatale ruzie na slechts één maand samenwonen

De 27-jarige William Luypaert, een drukker uit Schaarbeek, verschijnt van maandag af voor het Hof van Assisen van Brabant. Hij wordt ervan beschuldigd tijdens de nacht van 7 op 8 februari 1981 zijn vriend Jean-Luc Godart te hebben gewurgd.

Luypaert was eind december 1980 door zijn vriendin Ghislaine Heuse aan de deur gezet, omdat hij te veel dronk en te brutaal was. Luypaert zocht toen een andere woongelegenheid. Na bij een broer en een paar vrienden te hebben gelogeerd, kreeg hij begin januari 1981 onderdak in het appartement van Jean-Luc Godart, die hij sinds ruim een jaar kende.

Reeds einde januari 1981 kwam het tot onenigheid tussen de twee mannen. Godart verweet Luypaert steeds veel te laat thuis te komen. Van zijn kant verweet Luypaert aan Godart homofiele neigingen te vertonen. Ten slotte gingen de twee mannen elkaar verdenken van diefstal.

Tijdens de nacht van 7 op 8 februari 1981 geraakten beide mannen handgemeen in het appartement dat ze deelden. Daarbij zou Goddart op zeker ogenblik met een dolk en een sabel hebben gedreigd. Luypaert wurgde Godart toen met een halsdoek en verstopte het lichaam in een kast in de badkamer.

Luypaert wordt verdedigd door de advocaten Guy Delfosse en Marc Preumont. Er wordt een 35-tal getuigen verhoord, en de debatten nemen vijf dagen in beslag.

Bron: Gazet van Antwerpen | 8 Oktober 1983

Wurgmoord na gevecht met sabel en dolk

Voor het Hof van Assisen van Brabant begon gisteren het proces van de 27-jarige William Luypaert, een drukker uit de Van Ooststraat te Schaarbeek. Luypaert wordt ervan beschuldigd tijdens de nacht van 7 op 8 februari 1981 zijn vriend Jean-Luc Godart in diens appartement te Schaarbeek te hebben gewurgd.

Na de voorlezing van de akte van beschuldiging begon voorzitter Van de Walle aan de ondervraging van beklaagde. hieruit blijkt dat Luypaert werd geboren in een gezin met 4 kinderen en dat zijn vader aan de drank was verslaafd. Beklaagde voltooide niet eens de lagere school, maar ging vrij jong werken in de herberg van zijn vader.

Later werd hij achtereenvolgens drukkersgast, bediende in een confectiezaak en arbeider in een autofabriek. In 1974 werd hij tot acht maanden met uitstel veroordeeld wegens een aanranding op een taxichauffeur.

In maart 1977 trad Luypaert in het huwelijk met jonge vrouw, die na anderhalf jaar overleed. Beklaagde begon zich toen aan de drank te begeven. In 1980 liep hij twaalf maanden gevangenisstraf op wegens het toebrengen van slagen en verwondingen.

Heftig karakter

Na zijn invrijheidstelling ging Luypaert samenwonen met Ghislaine Heuse, die echter weinig gediend was met de heftigheid van zijn karakter, zodat ze hem eind 1980 in de steek liet. Volgens de jonge vrouw zou Luypaert haar op zekere dag hebben willen neerschieten, wat beklaagde echter ontkent.

Luypaert ging nadien enkele dagen bij zijn broer wonen en vervolgens bij een vriend. Hij ontmoette toen Jean-Luc Godart, die bereid was hem onderdak te verlenen. Het kwam echter weldra tot enigheid tussen de twee mannen. Godard verweet beklaagde onder meer zijn veelvuldig drinken en zijn laat thuiskomen en besloot hem derhalve aan de deur te zetten.

De avond van de feiten dronk beklaagde een dertigtal glazen bier in een café in Schaarbeek. Toen hij thuiskwam, trof hij Godart aan, die hem andermaal het inzicht te kennen gaf hem aan de deur te zullen zetten. Beklaagde werd kwaad en het kwam tot een hevige woordenwisseling.

Godart zou toen gedreigd hebben met een sabel en een dolkmes, die beklaagde telkens wist af te nemen. Voorzitter Van de Walle liet echter opmerken dat op de sabel bloedsporen voortkomen die tot de bloedgroep van Godart behoren. Godart vertoonde bovendien verscheidene puntige steken op de borst.

Beklaagde beweert dat hij, na het bemachtigen van het dolkmes, Godart met diens handdoek begon te wurgen, waarna hij het lichaam in de badkamer verstopte. De voorzitter deed nogmaals opmerken dat het lichaam werd teruggevonden alleen gekleed met een onderbroek en een onderlijfje. Het lijkt derhalve onwaarschijnlijk dat het slachtoffer in die toestand nog zijn halsdoek droeg.

Dronken

Tijdens de namiddagzitting getuigde onderzoeksrechter Van Gheluwe. Hij vernam dat de gewezen vriendin van Luypaert, Ghislaine Heuse, op 19 februari 1981, een twaalftal dagen na de feiten aan de politie van Schaarbeek vertelde dat ze van Luypaert had vernomen, op een ogenblik dat hij dronken was, dat hij Godart tijdens een vechtpartij accidenteel had gedood en dat hij vervolgens het lichaam in een muurkast in de badkamer had verborgen. De vrouw hechtte eerst geen geloof aan deze verklaringen, maar toen ze zich herinnerde dat Godart al sinds verscheidene dagen niet meer was opgemerkt, ging ze de politie verwittigen.

Die brak de toegangsdeur tot het appartement van Goddart open en trof het lichaam aan in de muurkast. Het bloed van het slachtoffer bleek 1,65 milligram alcohol te bevatten. Commissarissen Beauprez en Medaer namen de eerste bekentenissen van Luypaert af, die wel de feiten toegaf, maar beweerde dat het om een ongeval ging.

Commissaris Christiaan De Vroom, verbonden aan de gerechtelijke politie te Brussel, ondervroeg eveneens beklaagde over de feiten. Hij hechtte geen geloof aan de bewering van beklaagde als zou het slachtoffer hem met een sabel hebben bedreigd. Het was immers het slachtoffer zelf dat op de borst drie steekwonden vertoonde, toegebracht door de sabel in kwestie.

Bron: Gazet van Antwerpen | 11 Oktober 1983

Luypaert voelt zich niet schuldig

In het proces William Luypaert, beschuldigd van doodslag op Jean-Luc Godart werden dinsdag verscheidene getuigen ondervraagd.

Gerechtsartsen drs. Voordecker en Rillaert, die beiden de lijkschouwing hadden verricht, stilden vast dat het slachtoffer door wurging om het leven kwam. Deze wurging duurde ten minste twee à drie minuten. Godart vertoonde ook andere verwondingen op het lichaam, vermoedelijk opgelopen tijdens een worsteling met Luypaert. Op de borst kwamen ondermeer drie puntvormige letsels voor die blijkbaar door een sabel werden toegebracht.

Van zijn kant vertoonde Luypaert op het ogenblik van zijn aanhouding tussen duim en de wijsvinger snijwonden, die erop wezen dat hij het lemmet van een dolkmes had vastgegrepen, heel vermoedelijk tijdens de worsteling met het slachtoffer.

Dokter Liliane Verhoeven had geconstateerd dat het alcoholgehalte in het bloed van het slachtoffer twaalf dagen na het afsterven 1,65 mg bedroeg. Volgens getuige mag men aannemen dat de hoeveelheid op het ogenblik van de feiten enigszins hoger lag.

Psychiaters Delattre en Crochelet vertelden dat beklaagde een afkeer vertoonde voor zijn vader die vaak dronken was, maar anderzijds erg gehecht was aan zijn moeder en zuster. Hij trad op 21-jarige leeftijd in het huwelijk met een jonge vrouw, van wie hij erg veel hield, maar die reeds een jaar nadien overleed aan de gevolgen van een kwaadaardig gezwel in de hersenen. De dood van de vrouw kwam bij Luypaert over als een echt drama.

De psychiaters stelden vast dat Luypaert vaak bij vechtpartijen was betrokken, meestal nadat hij zich bedreigd voelde. Luypaert voelt zich niet schuldig aan de feiten die hij pleegde, en hij heeft ook geen wroeging. Luypaert is volgens getuigen toerekeningsvatbaar voor zijn daden.

Tijdens de namiddagzitting werd mw. Levez, een vriendin van Ghislaine H., ondervraagd. H. was een tijdje de vriendin van beklaagde en had aan getuige gezegd dat Luypaert haar al wenend vertelde dat hij Jean-Luc Godart accidenteel had gedood en het lichaam in een muurkast had gestopt.

De uitbaatster van café “Le Relax” te Schaarbeek, waar beklaagde en het slachtoffer regelmatig een glas kwam drinken, zei dat Godart meer geneigd was om te vechten dan Luypaert. Godart was volgens getuige wrokkig van natuur.

Ganci Arcangelo, een vriend van beklaagde, ging iedere dag met Luypaert een gras drinken in café “Le Prince Safir”. Op zekere dag vertelde Luypaert hem dat hij een grote stommiteit had begaan, dat Godart hem had bedreigd en dat hij zich had moeten verdedigen. Hij had daarbij Godart gedood en het lichaam in een kast weggeborgen.

Bron: Gazet van Antwerpen | 12 Oktober 1983

Drank maakte Luypaert brutaal

In het proces van William Luypaert, beschuldigd van doodslag op Jean-Luc Godart, werden woensdag de laatste getuigen ondervraagd voor het Hof van Assisen van Brabant.

De 38-jarige Ghislaine, een vrouw met wie beklaagde anderhalf jaar samenwoonde zei dat in het begin alles goed ging zolang Luypaert regelmatig ging werken. Toen hij eenmaal werkloos was geworden, ging hij op café en kwam meestal dronken thuis. Luypaert bracht getuige toen slagen toe en dreigde soms met een revolver. Hij schoot trouwens een kogel af in de living van getuige. Het was deze getuige die van Luypaert vernam dat hij Godart had gedood.

Een andere getuige was de 19-jarige zoon van vorige getuige. Ook hij stelde soms brutaliteiten vanwege Luypaert op zijn moeder vast. Deze getuige werd op zijn beurt door de revolver van Luypaert bedreigd.

Het was toen de beurt aan broer Mark en zuster Viviane van beklaagde om te komen getuigen. Ze zegden dat hun broer William die terecht staat het niet altijd gemakkelijk had met zijn vriendin Ghislaine en dat de drie kinderen van deze vrouw hem het leven soms bepaald moeilijk maakten door hem zijn bromfiets weg te nemen of het behangpapier te gaan bekladden.

Vervolgens werd de moeder van beklaagde Margareta De Ridder als getuige onderhoud. Ze zei dat haar zoon erg veel hield van zijn echtgenote en heel wat verdriet had toen deze vrouw overleed.

Anderzijds had haar zoon heel veel moeilijkheden met de twee vrouwen met wie hij vervolgens veelvuldige contacten kreeg.

Een andere getuige was Lydia, eveneens een gewezen vriendin van Luypaert. Ze was bereid met hem te gaan samenwonen omdat ze hem altijd alleen in een herberg aantrof. De vrouw kreeg echter veel slaag van Luypaert en op zekere dag werd ze bij de keel gegrepen door beklaagde. Ze diende toen een klacht in bij de rijkswacht en besloot na zes maanden samenwonen met Luypaert te breken.

Donderdag volgen het rekwisitoor en de pleidooien.

Bron: Gazet van Antwerpen | 13 Oktober 1983

Verdediging verwerpt opzettelijke doodslag

In het proces van William Luypaert, beschuldigd van opzettelijke doodslag gepleegd op Jean-Luc Godart, kwamen donderdag het openbaar ministerie en de verdediging aan het woord.

Advocaat-generaal Jaspar zei dat wurging een wreedaardige manier is om te doden, een manier waaruit blijkt dat men het op andermans leven heeft gemunt. Er volgen immers verschillende minuten alvorens het slachtoffer door wurging aan zijn einde komt.

Luypaert ondervond ongetwijfeld een groot verdriet bij het overlijden van zijn jonge echtgenote, maar de twee vrouwen met wie hij vervolgens ging samenwonen bracht hij slagen toe. Hij poogde een van deze vrouwen te wurgen, terwijl hij de andere met een revolver bedreigde. De openbaar aanklager verwierp de thesis van beklaagde als zou hij door het slachtoffer met een sabel en een dolkmes zijn bedreigd geworden. Het was integendeel het slachtoffer dat sporen van sabelsteken op het lichaam droeg.

Volgens de advocaat-generaal maakte Luypaert zich ontegensprekelijk schuldig aan een opzettelijke doodslag. Er kan hier geen sprake zijn van slagen en verwondingen met dodelijke afloop.

Zwart schaap

Mr. Guy Delfosse, eerste advocaat van de verdediging, zei dat Luypaert de neiging om te drinken blijkbaar overerfde van zijn vader, een dronkaard die herhaaldelijk zijn vrouw sloeg. Indien Luypaert ooit een taxichauffeur aanrandde, gebeurde dat op een ogenblik dat hij thuis was weggelopen na een nieuwe scene met zijn vader.

Luypaert was het zwarte schaap van de familie, het kind dat de meeste slagen kreeg van een dronken vader. Op het ogenblik van de feiten was hij totaal berooid: hij had geen werk, geen logement en schier geen inkomen. Volgens mr. Delfosse trad Luypaert in geen geval op als een doder. In werkelijkheid beging hij een stommiteit, die men als een ongeval kan bestempelen.

Tijdens de namiddagzitting hield mr. Marc Preumont, tweede advocaat van de verdediging, zijn pleidooi. Volgens de advocaat trad zijn cliënt op zonder het inzicht te doden. Mr. Preumont gaf meteen toe dat er hier geen sprake kan zijn van wettige zelfverdediging, provocatie of onweerstaanbare drang. Volgens de advocaat gaat het hier om slagen en verwondingen die de dood veroorzaakten zonder het inzicht om te doden. Mr. Preumont moest echter toegeven dat er twijfel bestaat over het inzicht te doden.

Pleiter weidde ook uit over de vechtpartij tussen beklaagde en Godart, een vechtpartij waarvan men niet precies kan zeggen hoe ze verliep. Er kwamen daarbij een sabel, een dolkmes en een halsdoek te pas. Maar wie hanteerde de sabel en wie het dolkmes? Deze vragen blijven onbeantwoord.

Het arrest wordt vrijdagnamiddag verwacht.

Bron: Gazet van Antwerpen | 14 Oktober 1983

15 Jaar dwangarbeid voor William Luypaert

William Luypaert werd gisteren voor het Assisenhof van Brabant schuldig bevonden aan opzettelijke doodslag op Jean-Luc Godart. Hij werd veroordeeld tot 15 jaar dwangarbeid.

Advocaat-generaal Jaspar bleef volhouden dat Luypaert opzettelijk Godart door wurging om het leven bracht. In deze zaak kan er geen sprake zijn van een vechtpartij. Het slachtoffer dat klein en tenger van gestalte was, kon het onmogelijk halen tegen Luypaert. Dit verklaarde waarom Godart zich in zijn kamer ging verbergen, nadat Luypaert hem met een sabel verschillende steken had toegebracht en hem vervolgens met een dolkmes was beginnen te bedreigen.

Er kan hier geen sprake zijn van enige twijfel betreffende het inzicht om te doden. Luypaert snoerde drie minuten lang de keel van het slachtoffer dicht. Dat feit alleen bewijst dat hij wilde doden.

Uit naam van de verdediging betoogde Mr. Preumont toen dat het in feite wel om een vechtpartij ging tussen twee mannen, een vechtpartij die een fatale afloop kende. Het ging hier zeker niet om een eenzijdige aanranding vanwege beklaagde. Indien Luypaert bekend stond om het uitdelen van slagen, dan was dat niet minder het geval voor het slachtoffer Godart.

Hierbij dient nog rekening gehouden met het feit dat zowel het slachtoffer als beklaagde moe en bovendien dronken was op het ogenblik van de feiten.

Mr. Preumont vroeg de jury zijn cliënt vrij te spreken voor de opzettelijke doodslag op grond van de twijfel. De advocaat vond het wel normaal dat de jury zijn cliënt schuldig zou bevinden aan slagen met dodelijke afloop zonder het inzicht om te doden.

Luypaert had toen nog wat te zeggen. Hij verklaarde: “Ik heb spijt over wat gebeurde. Uit het diepst van mijn hart heb ik dat ongeval nooit gewild.”

Na een beraadslaging die ongeveer een uur in beslag nam, antwoordde de jury positief op de vraag betreffende de opzettelijke doodslag. Luypaert werd dus schuldig bevonden aan een opzettelijke doodslag gepleegd op het slachtoffer Godart.

Advocaat-generaal Jaspar nam toen het woord en zei dat Luypaert ongetwijfeld een ongelukkige jeugd kende en dat hij verder heel wat tegenslagen ondervond in zijn leven. De openbare aanklager vroeg dan ook niet de maximumstraf.

Uit naam van de verdediging pleitten vervolgens Mrs. Preumont en Delfosse. Ze vroegen de jury zich te herinneren dat Luypaert zeker geen gevaar uitmaakt voor zichzelf of voor de maatschappij. Ze vroegen daarom om een gematigde straf.

Bron: Gazet van Antwerpen | 15 Oktober 1983

Ter info: in 1975 raakte hij zwaar gewond bij een auto-ongeluk:

Auto over kop te Onze-Lieve-Vrouw-Waver

Op de Provinciebaan te Onze-Lieve-Vrouw-Waver, meer bepaald op grondgebied Peulis, is maandagochtend rond 2u30 de personenauto, bestuurd door Louis Kerinckx uit Schaarbeek, over de kop gegaan en in een gracht bezijden de weg terechtgekomen.

Uit het totaal verhakkeld voertuig werden vier zwaar gewonden gehaald: benevens de chauffeur Marie-Anne T. wonende aan de d’Helmetsteenweg te Schaarbeek, William Luypaert, wonende aan de Hoogstraat te Brussel, en Veronique B. uit Laken. De slachtoffers werden overgebracht naar het Imelda-ziekenhuis te Bonheiden waar de 17-jarige Marie-Anne T. kort na aankomst overleed.

Bron: Gazet van Antwerpen | 9 December 1975