Samenvatting

• Wat? Roofmoord op een vrouw

• Wanneer? 8 Februari 1988

• Waar? Rue des Acasias in Amay » Google Maps

• Wie? Daniel Lefebvre

• Wapen: Mes

• Status: Opgelost

Daniel Lefebvre pleegde een overval op een café. De uitbaatster, Irma Buisseret, kreeg een messteek in de buik en kwam om het leven door wurging. De dader ging ervandoor met een buit van 2.000 fr. De dag na de moord heeft Lefebvre met geweld een handtas gestolen. Hij werd voor deze feiten in september 1989 veroordeeld tot de doodstraf.

Daniel Lefebvre:

Vrouw keel overgesneden in Amay

In Amay bij Hoei werd het lijk ontdekt van een 67-jarige vrouw, Irma Buisseret, die alleen woont aan de rue des Acasias in Amay, werd de keel overgesneden. Ze kwam om het leven door verscheidene messteken. Het huis lag helemaal overhoop. Het gerecht vermoedt dat het om een roofmoord gaat.

Bron: Gazet Van Antwerpen | 11 Februari 1988

Verwijzing zaak Lefebvre naar Hof van assisen

De raadkamer van Hoei heeft de zaak van de 28-jarige Daniel Lefebvre uit Amay verwezen naar het hof van Assisen. Lefebvre wordt beschuldigd van moord. Op 10 februari 1988 was Lefebvre naar de rijkswacht gestapt met het verhaal dat hij in zijn keuken het lijk van de zestigjarige Irma Buisseret, wonende rue des Acacias te Amay had gevonden. Lefebvre deed af en toe klusjes voor de vrouw. De lijkschouwing wees uit dat de vrouw messteken in de buik had gekregen en door wurging om het leven was gekomen. Daniel Lefebvre werd al vlug verdacht. Hij heeft bekentenissen afgelegd.

Bron: Gazet Van Antwerpen | 27 Februari 1989

Verdediging: Lefebvre niet toerekeningsvatbaar

Voor het Assisenhof van Luik staat Daniel Lefebvre terecht. Hij wordt beschuldigd van roofmoord op de 66-jarige Irma Buisseret. De feiten dateren van 8 februari 1988. Lefebvre moet zich ook verantwoorden voor de diefstal met geweld van een handtas, op 9 februari 1988, de dag na de moord.

Lefebvres raadslieden Bernard en Tordeur kondigden in een akte van verdediging aan dat ze de rapporten van de psychiatrische expert, die concludeerden tot volledige toerekeningsvatbaarheid, zullen betwisten. Daarna ondervroeg de voorzitter de beschuldigde over zijn verleden en over de feiten. De nu 27-jarige Daniël Lefebvre bracht zijn kindertijd door in een tehuis na de scheiding van zijn ouders. Nauwelijks meerderjarig overviel hij een bejaard echtpaar en een oude oom die hij met een mes te lijf ging. Zijn motief is altijd hetzelfde: geld. Hij werd veroordeeld tot een grotendeels voorwaardelijke straf. Na zijn vrijlating ging hij zijn legerdienst doen. Die liep uit op een veroordeling tot drie jaar effectief wegen poging tot doodslag op een milicien en diefstal uit de kassa van de kantine.

Na zijn ontslag uit de gevangenis leek Lefebvre zich eindelijk te integreren in de samenleving. Hij trouwde, werd vader van een dochtertje en vond een baan bij een staalbedrijf. In 1985 raakte hij zijn werk weer kwijt en hij raakte opnieuw aan de drank. Zijn vrouw verliet hem. Op het ogenblik van de feiten was hij twee jaar werkloos en bracht hij zijn dagen door in cafés waar hij dertig tot vijftig biertjes per dag dronk. Af en toe nam hij drugs. Van 7 tot 10 februari ging Daniel Lefebvre in totaal drie keer op bezoek bij het toekomstig slachtoffer, Irma Buisseret, die hij al kende van in zijn kinderjaren. De oude dame leefde van een OCMW-uitkering, maar leende hem af en toe wat geld.

Op zondag 7 februari leende mevrouw Buisseret hem 1.500 frank, waarmee hij enkele drankschulden betaalde. De volgende dag had hij weer geldgebrek. Hij ging opnieuw aankloppen bij Irma Buisseret, vastbesloten om haar, in geval van weigering, te bedreigen met een mes dat hij steeds bij had. Hij liep inderdaad een weigering op, en dat bracht hem ertoe "machinaal zijn mes te trekken en toe te slaan". Hoeveel keer hij mevrouw Buisseret gestoken heeft, weet Lefebvre niet meer, en ook niet dat hij haar ook nog eens gewurgd heeft. Wel herinnert hij zich nog dat hij "razend werd" en "voelde dat hij haar moest doden”. Ik wist wat ik deed maar ik besefte het niet, ik kon niet meer ophouden".

Na de moord doorzocht Lefebvre de woning en vond 2.000 frank. Hij ging naar het café waar hij een kamer had. Twee dagen later ging hij voor de derde keer naar de woning van mevrouw Buisseret, en vandaar naar de rijkswacht waar hij zei dat hij "een lijk ontdekt heeft". De dag daarvoor had hij, “om de verdenking af te wenden en omdat hij geld nodig had”, in Hoei een voorbijgangster van haar handtas beroofd.

Bron: Gazet van Antwerpen | 26 September 1989

Lefebvre begon de dag met alcohol

Het getuigenverhoor in het proces van Daniel Lefebvre, beschuldigd van roofmoord op Irma Buisseret (66) uit Amay, verliep dinsdag minder woelig dan maandagnamiddag, toen de psychiatrische deskundigen aan het woord kwamen.

De uitbater van de herberg waar Lefebvre enkele weken voor de feiten een kamer gehuurd had, gaf een doorsnee dagindeling van de beschuldigde. "Amper uit bed dronk hij reeds een paar pinten bier. Vervolgens ging hij stempelen en ik zag hem niet terug voor de avond". Lefebvre bracht zijn dagen door in herbergen, maar de meeste patroons en diensters hebben slechts een vage herinnering aan de jongeman. Over zijn toestand op de dag van de feiten en de daaropvolgende dagen, of hij al dan niet zwaar dronken was, wist men weinig te vertellen.

Buren van het slachtoffer bevestigden dat Lefebvre daags voor de roofmoord zijn slachtoffer had bezocht en daags nadien op de plaats van feiten was geweest. De beschuldigde probeerde toen te laten geloven dat hij toevallig de roofmoord had ontdekt, om zo elke verdenking van zich af te wentelen.

Tijdens de namiddagzitting getuigden de ouders van beklaagde. Ze gingen uiteen toen Lefebvre zes jaar was en hij werd samen met zijn broer, in een tehuis ondergebracht tot zijn adolescentie. Van dat ogenblik bekommerde zich afwisselend de vader en de moeder over de kinderen.

De vader herinnerde zich een jongetje dat niets wou weten van gezag of tucht en dat uitbarstingen van woede had. Vanaf 12-jarige leeftijd af begon hij alcohol te drinken en stilaan werd dit zijn voornaamste probleem. Als hij gedronken had vloog hij bij de minste tegenstand uit.

Zijn moeder ontkende dat zij aan Daniel minder aandacht had besteed dan aan haar andere kinderen. Zijn vader vertelde dat hij werk voor hem had gevonden en zei hem pas dan de deur te hebben gewezen toen Daniel hem wou slaan, een maand voor de feiten. “Hij is beter af in de gevangenis waar hij geen kwaad meer kan doen”, aldus de vader.

Vandaag komen het requisitoir en de pleidooien van de verdediging aan de beurt. De uitspraak wordt in de loop van de avond verwacht.

Bron: Gazet van Antwerpen | 27 September 1989

Doodstraf voor Daniel Lefebvre

Het Assisenhof van Luik heeft Daniel Lefebvre tot de doodstraf veroordeeld. Jury en hof hadden slechts vijftien minuten nodig om de strafmaat te bepalen nadat de juryleden Lefebvre schuldig hadden bevonden aan moord op Irma Buisseret in Amay en aan diefstal met geweld ten nadele van Mariette Tombal in Hoei.

Het vonnis was conform aan de eis van het openbaar ministerie. In zijn requisitoir had substituut Michel Lannoy beklaagde omschreven "als een platvloerse dief die door roeping moordenaar is geworden mede als gevolg van een bandeloos en gemakzuchtig leven dat helemaal gedomineerd werd door drankmisbruik. Reeds van zijn 18de vergreep hij zich bij voorkeur aan bejaarde personen".

De eerste advocaat van de verdediging mr. Jean-Marie Bernard wenste een duidelijk antwoord op de vraag of "Lefebvre verzorgd dan wel gestraft dient te worden". Mr. Bernard toonde gedetailleerd aan dat zijn cliënt nogal onbezonnen te werk ging en eerder handelde als een psychopaat.

Tweede advocaat van de verdediging ,Véronique Tordeur, stelde eveneens dat haar cliënt ernstig geestelijk gestoord is en derhalve in aanmerking moet kunnen komen voor toepassing van interneringsmaatregelen.

Bron: Gazet van Antwerpen | 28 September 1989