Samenvatting

• Wat? Racistische aanslag op een caravan van een zigeuner.

• Wanneer? 4 Oktober 1987, rond 3u30 ’s morgens

• Waar? Braakliggend terrein in Heverlee

• Wapen: riot-gun, met “het zwaarste soort munitie”

• Status: Onopgelost

Terwijl Christian Modeste Gunada, de zigeunerkoning, op sterven lag, werd ’s nachts vanuit een auto geschoten op één van de caravans. De caravan werd helemaal doorzeefd. Na de schietpartij waren er tientallen kogelinslagen van bijna 1 cm doormeter te zien. Anderhalf uur later kwamen de schutters nogmaals langs.

Zigeuners verliezen koning

In Leuven is maandagmorgen omstreek 5u de 77-jarige Christian Modeste Gunada, de koning van de circa 400 Belgische zigeuners overleden. Zijn familieleden treuren in stilte rond het kampvuur. Zij zijn ook woedend om de racistische schietpartij op hun caravanpark van afgelopen weekend, net op een ogenblik dat de zigeuners echt verzamelden rond de stervende koning.

Christian Modeste is gestorven na een maandenlange ziekte. Hij ligt voor het raam van zijn caravan opgebaard. We mogen gaan kijken zonder een foto te nemen. De koning, peetvader, of “le chef”, zoals ze hem zelf noemen, ligt gedistingeerd in een grijs streepjespak met een gouden kruis je op de das gespeld op het caravanbed. Voortdurend lopen familieleden af en aan om een kijkje Ie nemen.

De peetvader werd geboren in Noorwegen en was vader van zeven meisjes en zeven jongens. Hij wordt donderdag begraven in Ternat. De plechtigheid wordt geleid door een protestantse zigeunerdominee uit Parijs. Zigeuners uit heel Europa zullen aanwezig zijn. Na het overlijden wordt gedurende drie dagen streng gevast. Nadien worden alle persoonlijke bezittingen van de overleden koning verbrand. De caravan wordt ook verbrand tenzij een “gudjo”, een niet-zigeuner, hem wil kopen.

Nieuwe koning

Na de begrafenis volgt een rouwperiode van één maand. Daarna wordt in Brussel de nieuwe koning aangesteld. Het wordt de oudste zoon, Henri Modeste (57). Dit gebeurt tijdens een plechtigheid die vijf dagen zal duren. Een raad van 50 wijzen, een soort parlement, zorgt voor de officiële aanstelling.

Een zigeunerkoning, de wetgever spreekt ten onrechte van nomaden, heeft een groot moreel gezag. Hij regelt alles en is bijna persoonlijk verantwoordelijk voor zijn vele familieleden. De opvolging gebeurt meestal van vader op zoon, maar de oudste zoon Henri lacht een beetje meewarig als hem gevraagd wordt of er een meerderjarige leeftijd voor de koning bestaat. “Zelfs een man van veertig kan geen echte chef worden. Als je nog zo jong bent, ken je het leven en de wereld nog niet voldoende”.

Schietpartij

Rond het kampvuur laaien de passies hoog op als de schietpartij ter sprake komt. Iedereen begint driftig te praten in het Romanès, de zigeunertaal. Henri Modeste is tolk. “Zondagmorgen om 3u30 werd vanuit een auto geschoten op één van onze caravans. De caravan werd helemaal doorzeefd. De tientallen kogelinslagen van bijna 1 cm doormeter zijn inderdaad duidelijk zichtbaar. “In de caravan slaapt normaal een jong paartje. Gelukkig waren ze niet thuis, want anders waren ze zeker vermoord”.

Een Leuvense rijkswachtofficier bevestigt dit. “Er werd vanop korte afstand geschoten met waarschijnlijk een riot-gun, en met het zwaarste soort munitie”. Volgens de zigeuners moeten het Belgen geweest zijn, maar de daders zijn nog spoorloos.

Met hun stervende vader moesten ze op de vlucht gaan, want anderhalf uur later werden ze nog eens beschoten. Ze verhuisden van een braakliggend terrein in Heverlee naar de capucienenvoer langs de ring van Leuven.

Burgemeester Vansina gaf hen hiervoor de toelating. Ondertussen verzamelden er al een honderdtal rouwende zigeuners. “Wij danken burgemeester Vansina voor zijn begrip. Hij stuurde al een container drinkwater.” Burgemeester Vansina van zijn kant vraagt om humanitaire redenen begrip van de bevolking.

De Leuvense rijkswachtofficier is ondertussen bijna omsingeld door zigeuners die om bescherming smeken. “We vrezen dat de schutters nog eens gaan terugkomen. We hebben zelf al een wachtdienst georganiseerd. Als ze het nog eens proberen staan we klaar. Desnoods verdedigen we ons zelf. We moeten onze chef toch op een rustige en waardige manier kunnen begraven.”

Bron: Gazet van Antwerpen | 6 Oktober 1987