Michel Libert is geen betrouwbare bron.

Voor zover ik weet is Beijer ook niet verdacht van misdaden in die regio.

Kan je dan even de passage uit het officieel rapport citeren waar staat dat het wapen van Madani Bouhouche was?

Dat is jouw mening. Zowel toen als nu verschijnen er in België artikels in het Frans en Nederlands over deze zaak. Of het toen ook op het journaal kwam, weet ik niet. Maar ik vermoed van wel.

Bron van deze info?

We stellen vast dat Michel Libert al sinds het begin (al 40 jaar) consequent is in zijn verklaringen. Hij zegt niets belangrijks, omdat hij niet veel weet. Hij heeft zijn verklaringen nooit veranderd. Dat zijn de beweringen van de eerste onderzoekers en magistraten, die hem een leugenaar noemden, simpelweg omdat hij niet zei wat zij wilden horen. Sommigen blijven dat herhalen.

Natuurlijk wel! Het is pas na de huiszoeking en de ontdekking van de stafkaarten van Waals-Brabant en de regio rond de kazerne van Vielsalm - en geen andere - dat de verdenkingen zijn ontstaan.

Het verslag van expert Tombeur zit in het dossier. Bouhouche was in mei 1984 eigenaar van een Thomson-wapen. De ballistische tests van het wapen dat in 1999 werd gevonden, zijn positief. Het register van de wapensmid geeft aan dat Bouhouche de eigenaar van de Thomson was op het moment van de aanval op de kazerne.

Geen informatie in Wallonië. In Vlaanderen weet ik het niet. Misschien enkele artikels in een of twee kranten. Niets in het tv-nieuws. Naar mijn mening is dat niet normaal voor een zaak van dit belang. De informatie is onopgemerkt gebleven in het land. Ze werd niet opgepikt. Ik ben daar verbaasd over.

Gérald Damseaux – Staatsveiligheid

Nog een interessant element: De aanval vindt plaats tijdens de oefening Oesling. Verzetsstrijders nemen eraan deel. Lekeu: lid van Groep G / Groep Diane / BSR Brussel, daarna rijkswachter in Bastogne, in de kazerne van Sibret. Hij neemt drie weken voor het begin van de oefening Oesling ontslag uit de Rijkswacht. Tijdens die oefening vindt er ook een aanval plaats op de kazerne van Sibret. Daarna verdwijnt hij naar Frankrijk en vlucht drie maanden later naar de Verenigde Staten.

Uiteraard zijn dit geen bewijzen. Het zijn alleen interessante feiten. Anders zouden we hier niet meer over spreken, en de zaak zou al lang opgelost zijn. We moeten niet naïef zijn. Het toeval als excuus is verdacht. Eén toeval is zeldzaam, meerdere zijn onmogelijk.

Dit document is allesbehalve een officieel document of een echt expertiseverslag. Het heeft niet eens de vormgeving van een expertiseverslag. Ik vermoed dat het een vervalsing is van Lucien Dislaire (een veroordeelde gangster en oplichter). Het is bijvoorbeeld "Jean-Paul Denis", met koppelteken, en niet "Jean Paul Denis", zoals in het document staat.

Ook als iemand 40 jaar liegt, blijft het een leugen.

Dat is pertinent onjuist. Gewoon even zoeken, dan vind je tientallen artikels over deze zaak. Zowel in Franstalige als in Nederlandstalige media. Zoek kan zowel via Google, het archief van Belga of andere openbare bronnen.

Zoals gezegd: pertinent onjuist! En zelfs als het juist zou zijn, denk je dan dat alle nieuwsredacties van dit land samen hadden beslist om niets over die zaak te brengen? Dat het een complot was van de media?

Reeds in mei en juni 1985 werd in Belgische media de CCC vermeld in de context van de aanslagen in Luxemburg. Denk jij nu echt dat de speurders die belast waren met het onderzoek naar de CCC niet op de hoogte waren van de aanslagen in Luxemburg? Natuurlijk waren die daarvan op de hoogte, net zoals ze ook het nieuws en het onderzoek van andere aanslagen in West-Europa volgden.

Michel Libert:

"Ik kan alleen maar opnieuw herhalen dat ... JA ... Carrette een nauwe medewerker was van Paul Latinus (en niet van de WNP als zodanig, waarvan het acroniem sinds mijn eerste verklaring bij de BSR van Waver altijd als een generieke benaming is gebruikt)."

Gérald Damseaux:

Hervé: Ik weet niet of de VS daadwerkelijk de leiding hadden over die destabilisatiecampagne, maar het is inderdaad merkwaardig dat er ernstige gebeurtenissen plaatsvonden in verschillende "softe" landen (wat betreft buitenlandse invloed, zeer volgzaam tegenover het Amerikaanse beleid) tijdens die vuile periode.
We moesten toen nog de Bommeleers-campagne in het Groothertogdom Luxemburg ontdekken, waarover het vreemd is dat onze pers het niet nodig vond om ons daarover in te lichten.

Als je daar de reeks merkwaardige elementen in de CCC-zaak aan toevoegt – die uitgebreid zijn beschreven – dan is het redelijk om twijfels te hebben over de onschuld van onze “bondgenoten”(?).

Gérald Damseaux:

Wat me verbaast in die ‘Bommeleer’-zaak, is dat ik me daar HELEMAAL niets van herinner. Ik weet dat we toen behoorlijk in de weer waren met onze eigen moordenaars en bommenleggers (CCC), maar toch ...