Had Degrelle motieven om België te haten? Ik denk het wel:

• Degrelle werd ter dood veroordeeld. Als hij niet was gevlucht, had hij de kogel gekregen. (1)

• Zijn jongste broer - Eduard - werd op 10 juli 1944 doodgeschoten, waarschijnlijk door het verzet.

• Zijn vrouw - die hij had achtergelaten - werd tot tien jaar gevangenisstraf veroordeeld maar na vijf jaar vrijgelaten.

• Zijn kinderen - die hij had achtergelaten - werden bij pleeggezinnen geplaatst.

• Ook de ouders van Degrelle werden veroordeeld: Edouard Degrelle in eerste aanleg in mei 1947 tot 8 jaar en een boete van 100.000 BFr. In beroep werd de straf verzwaard tot 10 jaar. Ook zijn echtgenote werd veroordeeld. Beiden overleden in de gevangenis.

• Ook een schoonbroer van werd veroordeeld en stierf in de gevangenis.

• Léon Degrelle werd ook veroordeeld tot een boete van meer dan 100 miljoen Belgische frank schadevergoeding en verwijlinteresten aan de Belgische staat. Bovendien werden zijn eigendommen in beslag genomen (2) evenals zijn collectie antiek en historische landkaarten.

Noten:

(1) Kleine voetnoot: het was de Rijkswacht die ter dood veroordeelde collaborateurs executeerden. Er werd gekozen voor de dood met de kogel omdat België geen guillotine meer had.
(2) Als alle eigendommen van Degrelle in beslag werden genomen, dan vraag ik me af wie voor Degrelle zijn villa in Ohain heeft gekocht (als hij natuurlijk echt een villa had in Ohain).

Over het proces tegen Léon Degrelle:

Op 27 december 1944 werd Leon Degrelle bij verstek tot de dood met de kogel veroordeeld. De Rex-leider bevond zich op dat moment in Duitsland en hij was dus “voortvluchtig en onttrok zich aan vervolging”. De akte van beschuldiging tegen Degrelle bevatte zeven punten:

1. Wapens opnemen tegen België: Dit betrof zijn persoonlijke deelname aan de strijd aan het Oostfront. De Belgische regering in Londen zette de strijd tegen Duitsland verder; de nazi’s militair steunen betekende dus dat men de wapens opnam tegen België.

2. Hulpverlening aan de vijanden van de Staat: Deze tweede beschuldiging betrof niet zijn persoonlijke deelname aan de strijd maar zijn ronseling voor het Waals legioen. Dit gebeurde in België en in de krijgsgevangenenkampen, de laatste maal in mei 1944 in het kamp te Prenzlau in Brandenburg.

3. De politiek of de oogmerken van de vijand dienen; De derde beschuldiging betrof het politieke luik van de collaboratie. Hij werd verweten een aanhanger te zijn van het nationaal-socialisme en dat gepropageerd te hebben in talrijke meetings in België en Duitsland en in Le Pays réel, de krant van de rexistische partij.

4. Het oogmerk om burgeroorlog te verwekken

5. Gewapende krijgsbenden lichten of doen lichten

6. Zich aan het hoofd van gewapende bendes stellen

   Deze drie beschuldigingen (4, 5, 6) hadden te maken met de oprichting van de “Formations de Combat” op 9 juli 1940 die tot 3.500-4.000 leden zouden geteld hebben. Deze eenheden waren vooral actief op Belgisch grondgebied en hadden deelgenomen aan de jacht op verzetslui.

7. Organiseren van privémilities; Deze laatste beschuldiging vloeide rechtstreeks voort uit de vorige. Ze betrof de definitieve opdracht van de “formations de combat” na een tiental dagen militaire vorming o.l.v. instructeurs van de Wehrmacht.

Het proces tegen Degrelle werd gevoerd tijdens het Ardennenoffensief. Het toeval wil dat Degrelle op dat moment in België was. Hij kwam terug naar België met een klein detachement Waalse SS’ers en enkele getrouwen. Hij verbleef een paar dagen in het kasteel van Steinbach en dan in het nabijgelegen Limerlé in de provincie Luxemburg. Na het falen van het offensief vluchtte Degrelle terug naar Duitsland. Hij wist natuurlijk dat zijn aanhouding door de Belgische overheden zijn terechtstelling zou betekenen.

Zijn terdoodveroordeling was ondertussen op 30 januari 1945 per aanplakbrief bekend gemaakt en werd een dag later gepubliceerd in het Staatsblad. De veroordeelde mocht in beroep gaan tot 31 juli 1945. Toen was hij al zijn Belgische nationaliteit kwijt.

Een paar dagen na het proces besprak de Ministerraad de vraag of de Staat zich burgerlijke partij zou stellen. Aanvankelijk gebeurde dat niet omdat de Minister van Financiën er door zijn collega van Justitie niet van op de hoogte werd gebracht dat er een rechtszaak lopende was. Vervelend, want verschillende kranten schreven dat de leider van Rex over een “oorlogsschat” beschikte. De Ministerraad van 5 januari 1945 besliste zich burgerlijke partij te stellen en dat voortaan eveneens te doen bij alle rechtszaken tegen belangrijke figuren uit de collaboratie. In april 1945 stond de zaak op de rol. Léon Degrelle werd veroordeeld tot een boete van meer dan 100 miljoen Belgische frank schadevergoeding en verwijlinteresten aan de Belgische staat. Bovendien werden zijn eigendommen in beslag genomen evenals zijn collectie antiek en historische landkaarten.

Hij ontsnapte aan het gerecht maar dat was niet het geval voor zijn vrouw, zijn zusters en zijn ouders. Zijn vrouw die met hun kinderen naar Zwitserland was gevlucht, werd uitgeleverd. Zij werd tot tien jaar gevangenisstraf veroordeeld maar na vijf jaar vrijgelaten. Ondertussen waren de kinderen bij pleeggezinnen geplaatst. Ook de ouders van Degrelle werden veroordeeld: Edouard Degrelle in eerste aanleg in mei 1947 tot 8 jaar en een boete van 100.000 BFr. voor medeplichtigheid bij de aanhouding van de deken van Bouillon als gijzelaar. In beroep werd de straf verzwaard tot 10 jaar. Ook zijn echtgenote werd veroordeeld. Beiden overleden in de gevangenis, zoals ook een schoonbroer van Degrelle.

Mendez

Ah ja, Juan Mendez was een grote fan van Degrelle. Er is een grote kans dat ze met elkaar in contact stonden of elkaar zelfs ontmoet hebben in Spanje.