Topic: Agusta-affaire

De Luikse socialist André Cools zou met Willy Claes een afspraak hebben gehad op 28 juli 1991, de dag dat Cools in Luik werd vermoord.

Volgens het weekblad Le Vif/l'Express wilde Cools aan Claes vragen wat er met het Agusta-smeergeld was gebeurd. Het weekblad beroept zich op anonieme getuigen. Luikse rechercheurs hebben Claes enkele maanden geleden al verhoord om erachter te komen waarom hij met Cools sprak.

Le Vif/l'Express: 'Claes kon zich er niets meer van herinneren. En helaas, hij bleek zijn oude agenda's niet te bewaren.' De Luikse justitie had daarom al eerder de onschendbaarheid van Claes, die in 1994 nog minister van Buitenlandse Zaken was, opgeheven willen zien. Johan Delanghe, de kabinetschef van Claes in de tijd dat hij nog minister van Economische Zaken was, blijft intussen in voorarrest.

Justitie heeft kennelijk voldoende belastende feiten tegen Delanghe verzameld om hem nog minstens een maand vast te houden. Delanghe was de man die op het kabinet van Claes in 1988 het Agusta-dossier behandelde. De Luikse Agusta-lobbyist Georges Cywie had tijdens een verhoor bij de Luikse justitie op 23 februari 1993 de naam van Delanghe al laten vallen.

Volgens Cywie had Agusta een commissieloon van 1,5 procent betaald voor het ministerie van Economische Zaken. Een advocaat uit de Brusselse Koningsstraat was de tussenpersoon geweest voor de transactie. Het zou om de inmiddels gearresteerde Fons Puelinckx kunnen gaan. Delanghe ontkent. Volgens Le Vif/l'Express was Delanghe de sleutelfiguur bij de onderhandelingen met Agusta over compensatie-orders. Het blad citeert een oude bekende uit het André-Coolsdrama, de Waalse socialist Alain Van der Biest.

'Hij (Delanghe) kende het (Agusta) dossier beter dan zijn minister en hij heeft ook onderhandeld op welke plaatsen - in Vlaanderen en Wallonië - de Italiaanse helikopterbouwer zou investeren.' De Waalse socialist herinnert zich dat Delanghe tijdens de ministerraad waarop de Agusta-beslissing viel op de gang bleef. Claes zou herhaaldelijk de vergadering verlaten hebben om Delanghe om raad te vragen. Claes zelf heeft op 30 juni 1993 tegen onderzoeksrechter Ancia gezegd één keer drie bezoekers van Agusta over de vloer te hebben gehad in zijn ministerie.

Claes bezoekt thans Canada en de Verenigde Staten. Voor de Canadese televisie heeft hij gezegd dat hem geen enkele blaam treft in het Agusta-schandaal en dat hij daarom niet opstapt als secretaris-generaal van de NAVO. Philippe Moureaux, voormalig vice-premier in de regering-Dehaene, heeft vrijdag gezegd dat de Agusta-affaire samenhangt met de moord op Cools, maar ook met een kwestie van gestolen waardepapieren waarmee overigens de naam van Van der Biest is verbonden. Moureaux gelooft dat de mafia de politiek heeft gepenetreerd.

Volgens hem praat de Luikse justitie momenteel met een 'belangrijke en geloofwaardige getuige'. Hij zou het onderzoek in de moordzaak een heel eind vooruit kunnen helpen, meent Moureaux, lid van de Parti Socialiste. Hij heeft de regering-Dehaene gevraagd de nieuwe getuige (de Belgische media vermoeden dat het de Luikse socialist Georges Delfosse is) te beschermen.

Een raadsel blijft tenslotte de nieuwe smeergeld-affaire, waarbij de naam van de Franse helikopterbouwer Aérospatiale genoemd is. Het bedrijf ontkent met grote stelligheid, dat het aan de Vlaamse socialisten zo'n 3,5 miljoen gulden betaald heeft. De vroegere SP-penningmeester Etienne Mangé heeft verklaard, dat dit geld op de Zwitserse bankrekening van zijn partijgenoot en medeverdachte Luc Wallyn terecht is gekomen.

2 Reply by Koen

Re: Agusta-affaire

Ik heb altijd gelezen dat die afspraak de 'geheime commisielonen' van herverzekeraars van het toenmalige O.M.O.B., het huidige Ethias, betrof. De directeur-generaal van die onderlinge verzekeraar van de openbare besturen had een systeem opgezet waarbij commisielonen van één of meer herverzekeraars van de O.M.O.B. groep op rekeningen werden gestort. Claes was toen de voorzitter van de O.M.O.B. groep als ik me goed herinner.

André Cools was hier achtergekomen en vroeg daarom een onderhoud met de Voorzitter, dhr. Claes. Zo is deze affaire trouwens aan het licht gekomen in de nasleep van het moordonderzoek-Cools, zoals ook de Agusta-smeergeldaffaire. Ook de zwendel in waardenpapieren, zoals hierboven genoemd, werd aanvankelijk als een mogelijk motief voor de moord in overweging genomen. Uiteindelijk is er geen bewijs gevonden voor deze pistes, en voor zover ik weet ook geen beduidende aanwijzingen. Het eigenlijke gesjoemel, en ik druk me zwak uit, op het kabinet Van der Biest, en Cools die orde op zaken wilde stellen, zou het directe motief voor de moord  zijn geweest.

3 Reply by Koen

Re: Agusta-affaire

Hier nog een stukje van apotheker Fernand Haesbrouck over dit sujet Claes, die verwikkeld was allerlei duistere transacties en belangen in de farmaceutische industrie. Misbruikte Claes farmaceutische laboratoria voor de aanmaak van drugs en kwam hij zo in het dossier Van Brussel-Dejonghe terecht? Hij had linken met de wapenindustrie, met de farmaceutische industrie (zo zou hij eigenaar of mede-eigenaar zijn geweest van een heel aantal apotheken in het Limburgse):

Eieren tegen de voordeur, une histoire qui se répète

Na een kleine dertig jaar, weer eens iets oprakelen, dat toen ook heel erg stonk. Want als ik gisteren mijn voordeur opentrok, doemde voor mij net hetzelfde spookbeeld op van in 1980. Ik kon het huis niet uit omdat vuilniszakken van aangrenzende straten voor mijn deur waren uitgekieperd. En waarom? Een stukje in de Vrije Tribune van de Standaard op de tweede pagina.

In 1970 was Leburton, een Waals socialist en covoorzitter van een nationale BSP (Belgische Socialistische Partij) met Willy Claes, als andere co-voorzitter, aan Vlaamse kant, in die tijd eerste minister van België. Een politiek schandaal met Ibramco heeft toen een einde gemaakt aan de carrière van die man. Ibrambo zou een Staatsmaatschappij worden, die exclusief de oliebevoorrading van ons land zou garanderen vanuit Iran. Omdat een en ander in verband met favoritisme nogal vlug in de pers uitlekte, kwam een onzalig einde van het megaproject en aan de politieke loopbaan van de man. Even later werd Willy Claes in een nieuwe regering, Minister van economische zaken, en de ambities van de partij naar een nieuw megaproject smeulden nog na.

Dit nieuwe project werd Therabiol gedoopt. Therabiol zou een Staatsmaatschappij worden, die een exclusieve verdeling van de geneesmiddelen in ons land moest waarborgen. Toevallig was ik nog jong en een beetje even rebels en had ook wat economie in gedachten, waardoor een drang zo onbedwingbaar en niet te stuiten begon te zweren, dat ik een en ander met een ouderwetse schrijfmachine op papier heb gezet. Tot mijn grote verbazing, nam de Standaard het stukje over als een Vrije Tribune. Nadien bewees ook hier een gebarricadeerde voordeur de juistheid van mijn hypothese.

Immers. De regering waar toen Willy Claes een deel van uitmaakte was een klassieke tripartiete, en het initiatief dat de Minister van economische zaken had genomen, in navolging van het eerder mislukte megaproject, Ibramco, was niet eens bekend bij de andere regeringspartners.

Gevolg: ik werd op een dag tot in het hoofdkwartier in Brussel van de toenmalige liberale partij gebracht, waar een piepjonge ondervoorzitter, nu een ex-premier van het land, de partijtop had bijeengeroepen om te luisteren naar mijn analyse van het project, dat ik in De Standaard had beschreven. Resultaat: enkele maanden later en nog in hetzelfde jaar, is Therabiol bankroet gegaan. Niemand heeft daar verder nog ooit iets over gehoord.

Die eieren, gisteren, deden me aan hetzelfde denken. Maar vandaag gaat het niet meer over kleinzielige Belgische nationale politiek. Nu zijn er al twee doodsbedreigingen, maar folklore evolueert misschien. Dit, terwijl ikzelf er maar niet in ben geslaagd om zo volwassen te worden zoals men het van mij wel had verwacht. Al vermoed ik, dat Overheden en pipiatrie dit soort van folklore gebruiken om in plaats van met een wetenschappelijke discussie, te overtuigen van de eigen lucratieve waarheid.

L’histoire se répète?

Ik vrees dat antidepressiva en ADHD-medicatie niet zo vlot in de vergeethoek zullen terechtkomen als Therabiol.

Omdat de wereldwijde vermeende gezondheid en pedagogisch comfort van kinderen en sukkelaars vanzelfsprekend en zogezegd zouden voorgaan op de belangen van het geld. En dan mag bovendien behoorlijk wat bedrog en corruptie in het spel zijn. Althans… zo blijkt.

Bron » www.adhdfraude.net