Dat er in wezen wel sprake was van een geslaagde (para-)militaire staatsgreep in België, onder andere de tot op heden onopgeloste Bendefeiten als gevolg hebbend, is naar mijn mening een stelling die vrij gemakkelijk stand kan houden.
Het PIO was een gevolg van een zonder al te veel gedoe doorvoerde staatsgreep binnen een op het oog democratisch bestel, zonder daaebij het gros van de zogenaamde hoeders daarvan - parlement, rechterlijke macht - al te zeer tegen de schenen te schoppen.
In dat kader maakte het helemaal niet uit of majoor Bougerol een rijkswachter of een militair was, aangezien de Rijkswacht en de vroegere Landmacht ook in de jaren 80 onder het ministerie van Defensie vielen. Aldus kon binnen de kolom Defensie naar hartelust geschakeld worden van Rijkswacht naar PIO als er een risico bestond dat de Rijkswacht in een bij haar onderhanden zujnde zaak buiten haar wettelijke bevoegdheden zou treden in het kader van haar opsporings- en ordehandhavingsactiviteiten. Als voorvechter van democratische normen en waarden was je in de aap gelogeerd, wetende dat de mannen van het PIO, in tegenstelling tot de Rijkswacht, geen processen-verbaal hoefden te schrijven, die later door zowel de staande als zittebnde rechterlijke macht tegen het liicht gehouden jonden worden. Dit was de dood in de pot, waardoor de Belgische rechtsstaat in de loden jaren 80 op tilt stond.
De grootste drugsbaronnen in de jaren 80 kon je aantreffen binnen de kolom Defensie. Dát was écht wel een schoolvoorbeeld van een met succes doorgevoerde staatsgreep, met als voordeel dat die voor de uitvoerders daarvan een veel geringer afbreukrisico kende dan in het geval van een klassieke (geweldadige) staatsgreep.
Onder anderen VDB en luitenant-generaal Beaurir (van de Rijkswacht) wisteb echt wel wat zij deden en hoe zij het deden. Deze boeven hebben op een grensoverschrijdende wijze de illusie van België als democratische staat hoog willen houden.