Weet er iemand wie er allemaal veroordeeld is voor het stelen van de telexen? Ik kwam volgende reply tegen op een Facebook-pagina van een dorp in het verre Limburg:

"In de Pastorijstraat. De laatste die er in gewoond hebben zijn Polen. De zoon is nog veroordeeld geweest voor het geven van documenten van de NAVO aan de Russen."

In totaal zouden er 10 personen voorgeleid geweest zijn voor de rechtbank in 1988 voor het stelen van de Navo-telexen. Het is echter nooit tot een definitieve uitspraak gekomen in deze zaak. Niemand werd er dus voor veroordeeld.

Hieronder alvast 7 van de 10 personen en daar zijn geen Polen bij. Wie de 3 andere personen waren heb ik voorlopig nog niet kunnen vinden:

Het zou een zekere Kuzniak geweest zijn maar waarschijnlijk al in de jaren 70, dus zal wel niks met de diefstal van de telexen te maken hebben. "'t was samen met nen Duits en kreeg daarvoor 400 miljoen Belgische frank, en is daarvoor zwaar gestraft."

24 Reply by Ben

  • Ben
  • Beheerder
  • Offline

Bij de huiszoeking bij Libert werden op zolder dus plastic zakken vol met confidentiële NAVO-telexen gevonden. Hij had, zoals gezegd, reeds getracht om de NAVO-telexen te ‘laten ontdekken’ aan de hand van een brand in zijn appartement, maar die poging mislukte. Het was pas met de aanhouding van Barbier dat ze uiteindelijk aangetroffen werden.

De telexen waren gestolen van het transmissiecentrum van de Generale Staf in Evere. Daar kwamen voornamelijk militaire gecodeerde berichten van de NAVO toe. Opvallend genoeg wist niemand van het transmissiecentrum in Evere dat er überhaupt telexen ontvreemd waren.

Michel Libert was de sleutelfiguur in de diefstal. Hij werkte bij de decoderingsdienst van het transmissiecentrum en had zo toegang tot de geheime documenten. Hij slaagde er in 1981 in om enkele documenten naar buiten te smokkelen en te laten zien aan Paul Latinus. Latinus toonde ze op zijn beurt aan Christian Smets, commissaris van de Veiligheid van de Staat. Bij onderzoeksrechter Coppieters ‘t Wallant zei commissaris Smets dat Latinus hem in 1981 telexen getoond had. Hij had die niet goed bekeken en Latinus wilde niet onthullen waar hij ze vandaan had. Begin 1982 had Latinus hem Althing getoond, Althing was een soort van magazine van de WNP, waarin hij een artikel stond over de positie van Sovjetschepen. Hij had toen geverifieerd of de Veiligheid op de hoogte was en dat bleek het geval.

Volgens Latinus wist Smets maar al te goed de herkomst van de documenten. De Maarschalk rapporteerde, naar eigen zeggen, ook aan zijn buitenlandse, Amerikaanse chefs. Deze zouden hem aangespoord hebben om verder telexen te stelen. Libert bleef samen met nog een vijftal handlangers gedurende twee jaar documenten verder buitensmokkelen. De inhoud ervan werd gepubliceerd in Althing. Het blad werd gepubliceerd op helrood papier, zodat het niet gekopieerd kon worden. Een rode achtergrond heeft immers een volledig zwarte kopie als resultaat.

Althing bleef op die manier enkel circuleren in een kleine groep van ingewijden. Haquin heeft toch zo’n exemplaar kunnen inkijken. Hij beschrijft:

“ligging Sovjetschepen in de Middellandse Zee in april-mei 1982; bijzonderheden over de stationering van Oost-Duitse jachtbommenwerpers in Polen; inlichtingen in verband met plannen over terroristische aanslagen op leden van de SHAPE in België (met name generaal Rogers, maarschalk Tercy, generaal Kussberg, generaal Lawson, brigade-generaal Garibaldi, luitenant-generaal Mack), gevolgd door een actie tegen de NATO. Volgens Althing kaderen deze plannen in een offensief dat Europa wil destabiliseren. Andere inlichtingen gaan over Vietnam, China, over het conflict rond de Malvinas, over de NAVO-maneuvers in West-Berlijn, onder Frans opperbevel gehouden. Verder; details over de rekrutering van soldaten in Kitona (Zaïre), over de desertie en ondervoedinin het Zaïrese leger, over de oppositie tegen het Mobutu-regime in de grensgebieden met Angola en Zambia, over de rebellen in Zuid-Kivu."

Volgens Barbier kon de dubieuze figuur en opdrachtgever Faez Al Ajjaz de documenten verkopen voor veel geld aan de Argentijnen. Die lagen op dat moment overhoop met Engeland over de Falklandeilanden.

Het stelen van militaire geheimen staat gecatalogeerd als hoogverraad. Waarom namen de WNP-leden zo een risico? Latinus vertelde later dat het om aan te tonen was hoe slecht de beveiliging in het transmissiecentrum van de Generale Staf in Evere was. Ze wilden het gebrek aan efficiëntie van de in België genomen veiligheidsmaatregelen aan de kaak te stellen. Volgens hem was het om te voorkomen dat de communisten geheime documenten zouden kunnen stelen, door zelf te stelen wilden ze aantonen dat de beveiliging niet goed genoeg was.

Zijn Amerikaanse opdrachtgevers wilden op die manier een verhoging van de beveiliging bekomen. Het zou kunnen dat de WNP gemanipuleerd werd door een vreemde dienst. Het is een thema waar nog dieper op ingegaan zal worden. Latinus, Barbier en Libert lieten meermaals verstaan dat ze werkten voor een internationale organisatie. Eigenlijk slaagde de WNP wel in hun opzet om aan te tonen hoe slecht de beveiliging was. Opvallend is dat er pas aandacht aan werd geschonken op het moment dat Barbier opgepakt werd en er huiszoekingen kwamen. Zonder dat feit waren de diefstallen nooit uitgekomen.

Er startte een gerechtelijk onderzoek. Daaruit bleek dat er amper controle was op de werknemers. En als er al eens controle was, dan gebeurde dat via een steekproef. Fouilleringen gebeurden weinig of niet. Meestal werden de telexen ontvreemd wanneer ze vernietigd moesten worden. De persoon die daarvoor bevoegd was, moest vaak helemaal alleen naar de versnipperingsmolen. Het bleek het perfecte moment om wat naar buiten te smokkelen.

Bij de huiszoeking werden niet alleen de NAVO-telexen gevonden, maar ook blanco toegangskaarten van het transmissiecentrum. Blijkbaar werd de voorraad blanco toegangskaarten weinig gecontroleerd. Niemand had de verdwijning van die kaarten gemeld.

Er waren een zevental militairen bij betrokken, waaronder Libert die in deze zaak het langst in voorhechtenis heeft gezeten. Ze worden aangeklaagd voor landverraad. In juni 1985 verwees de Brusselse raadkamer Libert en de rest naar de correctionele rechtbank. In 1988 verklaarde die rechtbank zich echter onbevoegd inzake landverraad van beroepsmilitairen. In 1989 stelt het Hof van Beroep dat de zaak verjaard was. Maar de beschuldiging van landverraad verhuisde tenslotte toch nog naar de militaire rechtbank. Ook de Krijgsraad stelde vast dat de zaak verjaard was. De militairen werden op die manier nooit veroordeeld. Over het algemeen is er weinig actie ondernomen om de daders te straffen. De meesten van hen waren net na de ontdekking van de diefstal nog steeds in functie, maar werden overgeplaatst naar andere eenheden.

Bron: De Westland New Post: Pop-up van een veranderende samenleving? (thesis) | Lander Van de Sompel | 2017

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

Er is altijd iets heel vreemds geweest met het onderzoek en het proces van de diefstal van de NAVO-telexen door de WNP. Het dossier werd van in het begin (opzettelijk?) verkeerd beoordeeld waardoor de betrokken rechtbanken telkenmale moesten vaststellen dat ze niet bevoegd waren. Hierdoor sleepte het onderzoek onnodig jarenlang aan waardoor er tijdens het proces enkel nog maar kon worden vastgesteld dat de feiten al lang verjaard waren en er geen veroordelingen konden uitgesproken worden. In heel dat onderzoek valt er op dat men het alleen maar heeft gehad over de zaken die men heeft gevonden, met name de telexen en zakken die gevonden werden tijdens de huiszoekingen bij Barbier. Nooit werd er onderzoek ingesteld naar, noch hebben WNP'ers in hun verhoren in die tijd het gehad over, de wapendiefstallen in de legerkazernes. De legerleiding en de militaire rechtbank hebben het dossier niet naar zich toegetrokken. Pas als het te laat was. Het is pas met de recente getuigenis van de anonieme WNP'er dat deze feiten nu aan het licht komen. Wilde men (door de legertop?) deze wapendiefstallen ten allen prijzen verborgen houden en vermijden dat dit in het dossier van de Navo-telexen naar boven zou komen? Zo ja, waarom dan?

Hierbij de tijdslijn:

  • 16 augustus 1983: Vechtpartij Marcel Barbier en vondst van gestolen NAVO-telexen.

  • 14 september 1983: Een gerechtelijk onderzoek wordt door de procureur des Konings gevorderd naar de diefstal van de NAVO-telexen. Het gerechtelijk onderzoek wordt gevoerd door OR Coppetiers ’t Wallant.

  • 20 december 1984: Het dossier van het gerechtelijk onderzoek in zaak van de NAVO-telexen werd afgesloten op 20 december en meegedeeld aan de PK voor vordering. De onderzoeksrechter geeft mededeling van dossier aan het parket voor vordering na onderzoek.

  • 28 december 1984: De OR heeft het dossier aan de PK meegedeeld voor vordering op 28 december.

  • 25 januari 1988: Op de terechtzitting van 25 januari 1988 werden beide zaken (zaak WNP en zaak NAVO-telexen samengevoegd). Ze werden behandeld op 25 en 26 januari. de zaken betreffende de WNP en de diefstallen van de NAVO-telexen worden opgeroepen voor de Correctionele Rechtbank te Brussel. Dit is meer dan 2 jaar en 7 maanden na de verwijzing. De zaken worden samengevoegd.

  • 23 februari 1988: Bij vonnis van de CR Brussel van 23 februari verklaarde de CR te Brussel zich niet bevoegd om kennis te nemen van deze zaken.

  • 29 juni 1988: Het Hof van Beroep bevestigd het vonnis van 23 februari van de CR. Hoger beroep tegen het vonnis was ingesteld door Michel Libert, Frédéric Saucez en het openbaar ministerie.

  • 25 juli 1988: Door de procureur-generaal te Brussel werd op 25 juli bij het Hof van Cassatie een verzoeksschrift ingediend tot regeling van rechtsgebied.

  • 18 mei 1989: De zaak diefstallen NAVO-telexen. De KI van het Hof van Beroep te Brussel heeft arrest verleend op 18 mei 1989. Het stelt het verval van de strafvordering vast wegens verjaring wat betreft tenlasteleggingen A, B, C en E. Het verwijst de zeven beklaagden naar het militair gerecht uit hoofde van de tenlastelegging D.

  • 2 juni 1989: De zaak WNP werd behandeld door het Hof van Beroep te Brussel en bij arrest van de 14e Kamer van dit Hof van 2 juni 1989 werd de procedure afgesloten daar het Hof de verjaring van de strafvordering heeft vastgesteld.

  • 15 februari 1990: Brief van de Auditeur-generaal bij het Militair Gerechtshof inzake de diefstallen van de NAVO-telexen die meldt dat de rechterlijke commissie bij de krijgsraad te Brussel een deskundige heeft aangesteld, kolonel Bodart, om een evaluatie van de schade te maken die het ministerie van Landsverdediging opgelopen heeft ingevolge de handelswijze van de betrokkenen. De zaak is dus nog niet gefixeerd voor de krijgsraad méér dan zes en een halfjaar na het plegen van de feiten en meer dan vijf jaar na het beëindigen van het gerechtelijk onderzoek.

  • 1 oktober 1990: Proces diefstal NAVO-telexen gaat van start.

Zie ook de vaststellingen van Pierre Morlet, oud substituut van Nijvel, voor de Eerste bendecommissie.

Pierre Morlet, ancien substitut de Nivelles, aujourd'hui avocat général à Bruxelles, a mis, mardi, le doigt sur les "grains de sable" et sur les écluses qui ont contrarié le cours des enquêtes WNP, Latinus et Pinon. Il parlera plus tard du dossier Mendez, mais la commission d'enquête devait aussi entendre le substitut Duynslaeger et l'avocat général Huenens sur l'affaire Vernaillen. Le président Bourgeois a décidé de réentendre d'autres témoins.

M. Morlet est favorable à l'instruction contradictoire qui permettrait aux juges de redevenir juges de leurs instructions et de mieux contrôler les polices, en évitant les dérives de shérifs trop sur le terrain policier ou de juges timides trop inféodés aux parquets.

Splitsing et  téléphones ...

Le splitsing du dossier WNP en 1983 (un dossier "vol de télex militaires", un dossier "milice privée") fut pour Pierre Morlet une première erreur, les deux affaires étant manifestement liées.

Trois ans plus tard, les deux dossiers furent renvoyés en correctionnelle. Premier grain de sable: le dossier "vol de télex" était manifestement politique et relevait des assises. "Ce fut une erreur juridique grossière résultant d'un travail hâtif et imparfait du parquet de Bruxelles et le parquet général ignorait ces réquisitions", poursuit l'avocat général.

Pour corriger le tir, le procureur général Van Honsté (sur avis de l'avocat général Jaspar qui avait hâté la conclusion du dossier Latinus pour le joindre avant le procès du double assassinat de la Pastorale mais demandait à la fois de reporter le procès WNP après celui de la Pastorale!) donna dans ce sens des "directives téléphoniques non confirmées par écrit et mal interprétées par le parquet qui crut devoir attendre de nouvelles directives". "L'erreur d'interprétation" fut repérée plus d'un an plus tard, fin décembre 1987, quand M. Morlet souleva au parquet général la question de la fixation du procès WNP.

L'explication ne plaît pas au député Coveliers: "C'est pour ça qu'on parle d'enquête trahie..."

On connaît la suite. Le tribunal s'est déclaré incompétent dans le dossier de la milice WNP, prescrit depuis juin 1988. Restait à renvoyer le dossier "vols de télex", et les militaires du WNP, devant le conseil de guerre pour "trahison" (la prescription est ici de dix ans).

"Je me suis efforcé à sauver ce qui pouvait l'être", ajoute M. Morlet. Inquiétants raccommodages dont sont aujourd'hui deux fois victimes les derniers inculpés, qui, eux, seront jugés à part, et pour un crime, pas pour délits politiques!

Bron: Le Soir | 5 juli 1989