Dans les années '70, Bauwens, Maricot, et Van Meensel ont très bien connu Latinus. A l'époque, il se révélait, selon ces amis, raciste, surtout envers les noirs. Faisaient partie de ce groupe d'amis, avec Latinus: Bauwens, Maricot, Van Meensel, Jean-Paul Billoque, Claude Mondelaers (notaire), Jean-Pierre Massart (avocat, 14, rue des Chevaliers, Elsene) dont la femme pourrait être magistrat (substitut?).

Tous ces gens, ainsi qu'Henri Carette (officier para et frère de Pierre Carette des CCC), se sont occupés d'une association 'sudiste'. Il s’agit de l'asbl Confederate Historical Association in Belgium. Cette organisation raciste d'origine américaine, dirigé par Daniël Frankignoul, était lié à des anciens du MAC. Les membres ont eu beaucoup de contacts avec des américains du même bord. Lorsque Latinus est mort, 'ce fut un drame pour eux'.

Hieronder nog een paar losse nota's over Latinus uit het archief van Walter De Bock:

Later zal Latinus in een PV en aan Haquin verklaren dat hij zijn plan met Smets vanaf '81 heeft uitgevoerd in opdracht van Amerikanen die hij in Chili begin '81 heeft ontmoet. Het doel van de nieuwe groep, zo zei hij later, was om KGB-elementen in de sûreté te ontmaskeren. De organisatie is dus in elk geval na zijn terugkeer uit Chili in maart '81 van start gegaan.

Na zijn terugkeer uit Chili ontmoet Latinus Kausse en Estiévenart: "Hij was verbrand, had geen info meer. Hij brak met ons, zei dat hij een ander inkomen had en stelde ons Libert voor. Die sprak ons voor het eerst over WNP." (PS: Libert werkte als IRC in plaats van Latinus slechts vanaf einde '82)

Latinus neemt als advocaat Jean-Paul Dumont die in februari ’81 ook al advocaat was van Daniël Gilson.

Karl Delombaerde in De Post van 3.11.1985

"Latinus had niet alleen dossiers over de veiligheid. Hij bezat ook het dossier Pinon over sex-orgieën in Waals-Brabant en een uitvoerig dossier over de Bonvoisin. Hij had zijn voorzorgen genomen, mocht hem iets overkomen. Bepaalde stukken had ik moeten krijgen maar dat is niet gebeurd. Daarnaast had iemand van WNP opdracht gekregen de Franse pers te contacteren om een aantal dossiers in veiligheid te brengen. Die persoon in kwestie herinnert zich de afspraak maar de stukken zelf heeft hij nooit ontvangen." Francine Latinus, de moeder van Paul, voegt daaraan toe: "En de Amerikanen voor wie Paul werkte, zouden ook enkele affaires uit laten lekken als het slecht afliep met mijn zoon. Maar tot nu toe is dat niet gebeurd."

Bovengenoemde verklaringen werden op 23 september 1985 afgelegd tijdens een ontmoeting met Hilde Geens met Francine Latinus en Karl Delombaerde.

25.8.83: Laatste ontmoeting van Latinus met journalist 'X'

De Franstalige journalist met Latinus en Libert begin maart '83 contact namen, ontmoet een laatste maal Paul Latinus einde augustus: "Alleen van het laatste gesprek, net na de arrestatie van KGB-spion Michiels en van Barbier einde augustus '83 heb ik mij nota's teruggevonden. Barbier had de opdracht gekregen om de sovjet-agenten in de Staatsveiligheid uit hun nest te roken. Met dat doel zou hij een geweldige coup hebben opgezet. Hij deed op 16 augustus in Vorst alsof hij dronken was. Hij heeft zich opgeofferd."

"Latinus citeert de KGB'ers bij de Staatsveiligheid. Het zijn er vijf: Raes, Tarass Boulba, Van Gorp, Smets en Christian. De goede agenten, zegt hij, zijn de 'eerlijke maar klote' Victor Massart en verder het duo Kausse/Estiévenart. Die hadden de opdracht en de documenten om het KGB-kwintet te ontmaskeren maar door het grote overwicht van de Russen was dat niet gelukt. Ik heb nooit een letter op papier gezet en, trouwens, de hoofdredacteur was niet gebrand op het verhaal." (Hilde Geens in Humo van 23.4.87) Het vijftal KGB’ers in de Staatsveiligheid vormen de hiërarchische ketting die verantwoordelijk is voor de nota BDB.

9.83 Latinus ontmoet Souris:

Latinus contacteert Christian Souris (PP) om WNP-verhaal te schrijven. Hoofdredacteur Jacques Schepmans consulteert Gol en besluit om het artikel niet te publiceren. Twee weken later brengt Haquin het verhaal van Latinus in Le Soir. (PV verhoor Souris van 13.8.85 nr. 903 uit het dossier Latinus)

Volgens Souris heeft commissaris Kausse van de Staatsveiligheid hem op de vooravond van de WACL-conferentie in september '83 benaderd en hem verzocht contact op te nemen met enkele personen. De afspraak werd ergens in Brussel gemaakt in een leegstaand huis. De jongens droegen cagoules en vertelden hem het ganse WNP-verhaal over Smets. (Bron: Jan Willems)

Latinus vertelt aan Marnette hoe hij in '77 tijdens een wederoproeping in Glons van Amerikaanse inlichtingenofficieren een opdracht kreeg. Hij kreeg van dezelfde organisatie in Chili begin '81 de opdracht om met de harden uit het Front de la Jeunesse een nieuwe organisatie op te richten, de WNP. Daarmee diende hij via de ondergeschikten Smets en De Roock de twee topfiguren Raes en De Vlieghere bewegen tot het begaan van fatale fouten om hun KGB-connectie bloot te leggen. Eenmaal het zover was, zou het schandaal de top van de Staatsveiligheid ten val brengen en was het doel bereikt, aldus Latinus. Hij verklaarde verder: "Het is evident dat de ganse operatie WNP in zijn eindstadium bij de publieke opinie een zo groot mogelijke weerklank moest krijgen zodat men de zaak onmogelijk nog in de doofpot kon steken." Barbier en Lammers heeft hij van februari '82 tot september '83 niet als auteurs van de moorden verklikt omdat het eindstadium van zijn zending nog niet was aangebroken, zo zei hij.

10.83: Latinus geeft WNP-fichier aan Marnette:

Latinus maakt de fichier van WNP, die teruggaat op de FJ-fichier die Barbier begin '82 meenam, over aan de gerechtelijke politie van Brussel. Normaal diende hij ter griffie gedeponeerd te worden. De BOB van Brussel haalde hem daar echter in maart '86 weg en bracht hem nooit meer terug naar het Justitiepaleis. (Jan Cappelle in De Morgen van 4.5.87)

28.4.83: Begrafenis van Paul Latinus

Begrafenis van Latinus in Court-Saint-Etienne in aanwezig van onder meer rijkswachter Marbaix, Delombaerde, Saucez, … BOB, GP en Sûreté zijn aanwezig. Paquin noteert er de aanwezigheid van twee Oostfrontstrijders. Na de begrafenis praat moeder Latinus met Delombaerde over de contacten die haar zoon had opgenomen met de Moon-sekte aan de Alsembergsesteenweg die hem geld had aangeboden voor een anti-communistische actie in België.

Ze had het ook over plannen voor een staatsgreep waarvan haar zoon op de hoogte was. Een vooraanstaand politicus had Paul Latinus in het geheim ontmoet en hem geld aangeboden om bepaalde verklaringen in te trekken die hij sedert het begin van de WNP-affaire aan de gerechtelijke politie had afgelegd. Die ontmoeting had volgens haar plaats twee maanden voor zijn dood in een villa in het Meerdaelwoud en de chauffeur van de politicus had Latinus daarheen vervoerd.

Uit bijlage 5 van het verslag van de Tweede Bendecommissie (verhoor Bihay en Balfroid):

Naar hun zeggen was Deprêtre erg gekant tegen hun contacten met leden van de Veiligheid van de Staat. Om dit te bewijzen haalden zij het volgend voorbeeld aan:

"Er zijn twee aspecten. Ten eerste, gezien de druk - en ik zal het erover hebben gedurende de hele evolutie die ons toeliet de BOB te verlaten - wou de heer Deprêtre het niet dat we mensen van de Veiligheid van de Staat ondervroegen. Dit is een voorbeeld ervan. Op een gegeven moment vernemen we van de heer Massart, die zich bezighield met de afdeling Spionnage van de Veiligheid van de Staat en die ons reeds meerdere inlichtingen had gegeven, dat hij ermee akkoord ging bepaalde documenten, die zich in het buitenland bevonden, over te maken aan de heer Schlicker om hem zo in te lichten aangaande de affaires rond de Bende van Nijvel."

Samen met de heer Massart waren we aanwezig in het bureau van de heer Schlicker op het moment dat deze inlichtingen wou meedelen. Zonder verwittiging kwam de heer Deprêtre razend het bureau van de heer Schlicker binnengevallen en vroeg hem hoe het kwam dat hij die mensen van de Veiligheid van de Staat verhoorde. De heer Schlicker antwoordde hem dat dit deel uitmaakte van het onderzoek."

"Wat gebeurde er? De heer Massart nam zijn documenten op en vertrok. Het was gedaan! Naar aanleiding van de interne problemen waarmee hij was geconfronteerd, hadden we iemand gevonden die ons inlichtingen wou meedelen die we nog niet hadden, die documenten was gaan halen in Frankrijk om ze te overhandigen aan de onderzoeksrechter en die, naar aanleiding van de interventie van de heer Deprêtre, zich terugtrok. Alles was voorbij! Ik veronderstel dat de heer Deprêtre, hoogstwaarschijnlijk van de Veiligheid van de Staat, orders had gekregen om te verhinderen dat mensen van de Veiligheid van de Staat werden verhoord. Dit is mijn enige mogelijke interpretatie!"