Over de conectie tussen Vanden Eynde en Angelou. Uit de 2e Bende-commissie bijlage 2:

"Constantin Angelou en José Vanden Eynde werkte beide van 1978 tot 1980 voor hetzelfde taxibedrijf zijnde Sociètè de Taxis indèpendance te Brussel. Beide waren collega's van de extreem-rechtse Herman Wachtelaer die in nauw contact stond met zowel Latinus, Barbier, de Lombaerde als Libert en met hen in diverse groeperingen opereerde of leiding gaf. Wachtelaer was ook aanwezig bij de begrafenis van Angelou."

Ik spreek me niet uit over wat of wie de waarheid spreekt. Maar de elementen die de 2 mogelijk met elkaar verbinden zijn talrijk. Zeker als we dan rekening houden met het feit dat ze in de dezelfde buurt op cafe gingen. En dat een van de bazen van een taxibedrijf thuis was in de Jonathan.

Ik twijfel niet aan dat hij in een schemerzone vertoefde, de kok is in een horeca zaak immers een soort kapitein die van alles op de hoogte, als je dan zijn parcour bekijkt en zijn reactie dan weet ik genoeg. Ik bedoel niet dat hij actief betrokken is bij iets maar hij zal veel weten of vermoeden. En dan heb je nog zijn vriendin die toch ook wel in duistere kringen vertoefde, soort zoekt soort zeggen ze.

Merovinger, wat is jouw bron voor de stelling dat Angelou en VDE niet voor hetzelfde taxi-bedrijf werkten?

Dit stellen Patricia Finné en Michel Leurquin in hun boek. Ik ga ervan uit dat zij dit uit goede bron weten of via de zoon van Vanden Eynde. Idem dito voor het verhaal van de aktetas. De zaken waar geen bevestiging of bewijs van is bespreken ze in voorwaardelijke of vraagstellende zin in hun boek. Echter over bepaalde zaken zeggen ze expliciet dat wat in de media of fora is verschenen foutief is, zoals de aktetas van Vanden Eynde, hetzelfde taxibedrijf, het verplaatsen van de lichamen van Fourez-Dewit, ...

Ook inzake het taxi-bedrijf spreekt het rapport van de onderzoekscommissie in elk geval het boek van Finné tegen. Als buitenstaander is het moeilijk te zeggen wie er gelijk heeft.

Ik ben het echter met Boemerang eens dat men niet zomaar alles mag geloven wat in Finnés boek staat. Mevrouw Finné is als echtgenote van een slachtoffer in zekere zin betrokken partij. Het kan althans niet uitgesloten worden, dat zij mogelijk liever niet ziet gebeuren dat de dood van haar man direct of indirect gelieerd wordt aan bepaalde zaken waarin deze betrokken was. Om die reden kan het in het belang van mevrouw Finné zijn om te ontkennen dat ook andere getuigen banden met elkaar hadden. Hoe minder verbanden er tussen de verschillende slachtoffers waren, hoe toevalliger en onschuldiger de moorden immers worden. Wat van meneer Finné ook een toevallig slachtoffer maakt.

Hiermee stel ik niet dat mevrouw Finné liegt, enkel dat men niet kan uitsluiten dat zij niet de waarheid schrijft. Ergens begrijp ik overigens ook een bekommernis om ten allen tijde de reputatie van een overleden echtgeno(o)t(e) zo zuiver mogelijk te houden.