Een brief van Jean-Claude Marlair, geschreven op 8 mei 2009 in Couvin.

Téf: 060/31.32.15
marlairfrasnes@hotmail.fr

Ceci n’est pas un appel à témoins. On sait ce qu’ils ont donné jusqu’à présent. Donc, j’en appelle directement aux auteurs, aux acteurs des tueries du Brabant wallon. Il n’entre pas dans mes intentions de me substituer à la justice ou aux polices du royaume. Je n’en ai aucun droit et, de plus, ces institutions pataugent bien toutes seules! Il ne m’appartient pas de juger, de condamner ni de punir. Des gens sont payés pour cela. Mon ambition de simple citoyen ? Comprendre, puis faire savoir afin que plus JAMAIS de telles extrémités ne revivent.

Au plus lourd de la Guerre froide, vous avez combattu avec vos armes, pour un idéal fabriqué de toutes pièces. On vous a instrumentalisé, vous étiez une arme, rien que cela ! Ce qui s’est passé en septembre et novembre 1985 était votre guerre, absurde et cruelle, pas plus justifiable que les bombardements sur Dresde en février 45 où 135.000 victimes payèrent pour RIEN! "A la guerre, on se bat avec le bâton que l’on possède!" dit un proverbe africain. Vous vous êtes trompé de bâton dans un combat qui n’était pas le vôtre et qui apparaît tellement dérisoire aujourd'hui. Et je sais que derrière tous excès, aussi condamnables soient-ils, se dissimule toujours une explication.

Vous aviez des parents, des enfants, des frères et des sœurs, des maîtresses, des proches, ... qui n’ont pu traverser ces années de violence sans y laisser une part d’eux-mêmes. Eux aussi ont le droit de savoir et ont des choses à dire. Le 08 mai 2005, René Haquin me disait en substance, plein de colère mais d’espoir encore: "Cette foutue prescription portée à 30 ans a empêché des aveux, rien que pour les primes! Mais j’y crois encore. L’un à l’article de la mort qui veut se libérer, l’autre plein de regrets et qui cherche la paix avec lui-même, oui, Jean-Claude, j’y crois encore!" Il avait raison, il n’y a rien d’inavouable.

Pour ma part, je parie sur l’homme. Quelle que soit l’atrocité des faits, il y a une raison ou une déraison et le pardon se trouve au bout du chemin pour qui veut alléger sa conscience en même temps que les douleurs des victimes directes et indirectes.
Suis-je un naïf ? Peut-être… Ma démarche est-elle stupide ? Peut-être aussi… Un esprit fêlé qui croit encore au Père Noël ? Que de choses réussies par de grands rêveurs !…

Je crois en, l’homme, je crois à ce qu’il y a de meilleur en lui, un point c’est tout. De grâce, contactez-moi, le temps n’a que trop duré ! Vous trouverez bien le moyen confidentiel et idéal pour me joindre. Je ne suis plus votre ennemi. L’ennemi, pour moi, est celui qui renonce, qui accepte l’inéluctable, qui banalise ce qui s’est passé à Braine-l’Alleud, à Overijse et à Alost.

Madame, monsieur, vous avez un rôle à tenir, le dernier sans doute, mais le plus beau: servir enfin la vérité! Est-ce cela de la naïveté? Alors, nous serons deux naïfs.

Marlair J.-C.

2 Reply by Boemerang (edited by Boemerang 23-09-2010 23:36)

Ik kwam hier op het forum een Franstalige oproep tegen van Vielsalm-commandant Marlair. Deze was op 8-5-2009 geplaatst door Louisfrancois (dank u) bij strategie van de spanning. Met behulp van Google vertaler heb ik deze omgezet naar Nederlands. Alhoewel ik wat vertaalfoutjes verbetert heb laat ik hem grotendeels in steenkolen-Nederlands staan om de integriteit niet teveel aan te tasten. Oorspronkelijk staat Marlair zijn gehele adres en tel. nummer erbij echter ik hou het (tot nader order) even bij zijn e-mailadres:

Madame, Monsieur,

Dit is geen oproep aan getuigen. Wij weten wat zij tot nu toe hebben gegeven. Dus doe ik een beroep rechtstreeks aan de auteurs, acteurs van de moorden van Waals Brabant. Het is niet mijn bedoeling om te spreken voor rechtvaardigheid of het beleid van het koninkrijk. Ik heb geen recht! Het is niet aan mij om te beoordelen, veroordelen of te straffen. Mensen worden betaald. Mijn ambitie particulier? Te begrijpen en dus weten dat het nooit meer doen zulke extremen nieuw leven ingeblazen.

De zware tijd van de Koude Oorlog, je hebt gevochten met je wapens, voor een verzonnen ideaal. Jullie zijn gemanipuleerd, je was een wapen, alleen dat! Wat er gebeurde in september en november 1985 werd de oorlog, het zinloze en wrede, niet beter te rechtvaardigen dan het bombardement van Dresden in februari 45 waar 135.000 slachtoffers hebben geleden voor niets! "In de oorlog, vecht je met de stok die je zelf!", zegt een Afrikaans spreekwoord. Je hebt de verkeerde stok in een strijd die niet van jou was en dat blijkt zo onbeduidend vandaag. En ik weet dat achter al het overtollige, als verwerpelijk als nog steeds, een verklaring schuilt.

Je had ouders, kinderen, broers en zusters, minnaressen, familieleden ... die hebben door jaren van geweld geweest, zonder dat daarbij een deel van zichzelf. Zij hebben ook het recht te weten en hebben dingen te zeggen. 8 mei 2005, Rene Haquin vertelde me in wezen, vol van woede, maar nog steeds hoopvol: "Dit damn verhoging van de verjaringstermijn tot 30 jaar heeft verhinderd dat er een bekentenis te verkrijgen is, alleen voor de bonussen!" Maar ik geloof nog steeds. Een van de rand van de dood, die wil vrij zijn, de andere vol spijt en te streven naar vrede met zichzelf, ja, Jean-Claude, ik geloof nog steeds! Hij had gelijk, er is niets beschamend.

Wat mij betreft, ik wed op mensen. Wat de feiten van de gruweldaad ook zijn, er is altijd een weg die leid naar vergeving, de wil zijn geweten te sussen op hetzelfde tijdstip als de pijn van de directe en indirecte slachtoffers. Ben ik naïef? Misschien ... Mijn aanpak is dom? Misschien ook ... een gebarsten geest die nog steeds gelooft in de kerstman? Maar hoeveel dingen zijn er wel niet bereikt door grote dromers!

Ik geloof in de mens en denk dat ieder van hen het goede kent, dat is alles. Gelieve contact met mij op te nemen, het duurt nu al zo lang! U kunt kijken wat voor U de gemiddelde en vertrouwelijke plek is om mij te bereiken. Ik ben niet je vijand. De vijand, voor mij is iemand die opgeeft, die het onvermijdelijke aanvaardt, die bagatelliseert wat er gebeurd is in Eigenbrakel, Overijse en Aalst.

Geachte heer, mevrouw, je hebt een rol te spelen, de laatste waarschijnlijk, maar de beste: de waarheid dienen ten laatste! Is dit de naïviteit? Dan laat ons beiden naïef zijn.