11

Re: ECOOVIE

Merkwaardig genoeg is in deze context ook sprake van P2. To do: opzoeken in nota’s Acke wie gelieerd werd aan P2.

12

Re: ECOOVIE

Ondertussen, voor wat het waard is, copy-paste vanop een verloren eilandje in het wereldwijde web, moeilijk in te schatten, maar bij luchthaven Bierset spits ik altijd mijn oren:

In 30 years I forgot… Williams was a secret agent …. = the reason for his impunity. Note: the owner of the castle “for Ecoovie” near Liege in Belgium was Arianne Demoulin, a female pilote (illegal weapen trafic) at the aeroport Bierset. (Is she still his wife?) In that castle where many pedofilie-documents. But the Belgian police did disappear the documents!

13

Re: ECOOVIE

Ecoovie, l'encrier percé: encore un dossier pourri?

L'enquête sur les activités réelles de la pyramide de sociétés qui gravitent autour de la secte Ecoovie ressemble à un encrier percé: des informations sont publiées avant d'avoir pu être vérifiées, des "fuites" semblent s'organiser de façon à empêcher l'interception en temps utile de personnes "intéressantes" ou la saisie de documents "lourds". C'est dans ce climat pourri que les investigations paraissent avoir été menées depuis un an et demi, ce qui pose quelques questions...

Le parquet de Bruxelles a déclaré, lundi, qu'une information judiciaire était ouverte à Bruxelles sur le secte Ecoovie depuis l'année dernière. Selon nos informations, il s'était agi notamment de contrôler les allées et venues de personnes autour du n°1 rue de l'Esplanade (quartier du Luxembourg), siège de plusieurs associations liées à la secte, et d'y vérifier la conformité de leurs documents d'identité et de leurs titres de séjour. Cette enquête se serait terminée sans autre suite, malgré la découverte de situations irrégulières.

L'immeuble sis au 28-30 boulevard Poincaré, au Midi, siège d'autres associations et lieu d'hébergement d'un nombre important d'individus aux identités louches, venant pour la plupart de l'étranger, était notamment aussi le siège de la Confédération Europe (Co-Eur). C'est là que s'est tenue l'assemblée de Co-Eur le vendredi 9 décembre, au soir de laquelle la BSR de la gendarmerie a interpellé le Canadien aux multiples identités, Pierre Doris Maltais alias Norman William, quelques jours avant l'arrestation de Gustave Keteleer, un des acolytes du Canadien. Cette interpellation n'a été suivie de perquisitions que plus tard, tant au siège du boulevard Poincaré qu'au château Sainval de Tilff (Esneux), que surveillait la police locale depuis quelques semaines et où les principaux suspects se retrouvaient pendant les week-ends, comme si l'on avait voulu donner le temps à certaines personnes de s'éloigner et de mettre en lieux plus sûrs des documents peut-être compromettants.

D'autres incidents qui se sont produits l'été dernier ne semblent avoir eu aucune suite judiciaire. Notamment un constat d'accident entre deux Mercedes, en juin dernier à Anderlecht, où un des deux véhicules était semble-t-il muni de fausses plaques d'immatriculation, ainsi qu'un incident entre une équipe de télévision française aux prises avec des "gorilles" de proches de la secte Ecoovie, à l'hôtel Metropole à Bruxelles. Cet incident a été repris dans une séquence télévisée et diffusée à la mi-juillet, sans aucune suite judiciaire encore une fois.

Des enquêteurs disent qu'ils progressent une fois encore sur un terrain miné: des informations ont curieusement été rendues publiques avant qu'ils aient pu les vérifier, des personnes, des documents et des armes semblent bien avoir disparu soit avant les interventions, soit après. Des recherches étaient aussi en cours au sujet d'adeptes d'Ecoovie disparus, au sujet desquels certains enquêteurs craignent qu'ils soient décédés: des identités de jeunes adeptes dont on a perdu la trace semblent avoir été récemment utilisées par d'autres personnes. De même que l'on pourrait retrouver au bas de certains documents compromettants des signatures de personnalités belges ou étrangères, sans au départ savoir si ces personnalités ont été abusées ou non. Des enquêteurs croient en effet savoir que des papiers et d'autres éléments d'identité de diverses personnalités ont pu être copiés, parfois à leur insu, et pourraient servir au besoin, pour exercer certains chantages ou pour tenter de désorienter les recherches.

L'enquête sur la secte Ecoovie s'annonce difficile, peut-être explosive..

Bron: Le Soir | Rene Hacquin | 21 december 1988

Vooral de laatste zin uit dat artikel deed m'n nekhaar recht komen, want dan zitten we weer in wat Acke ontdekte in zijn tweede dossier in Dendermonde: de dubbele identiteiten. Waarbij hij op dezelfde namen stuitte als in het Bende van Nijvel-dossier. Nogmaals: geknoei met identiteitsgevens > Felix Przedborski.

Het tweede element: chantage. Zoals ik het verhaal hoor zitten er in Aaigem halfweg jaren 80 jonge mensen quasi opgesloten in een ‘religieuze’ secte. Met wanhopige ouders in Aalst, die tot alles zijn bereid om ze weer vrij te krijgen uit die sekte. Of het Ecoovie is of Zonnetempel weet ik niet, maar zeker iets in die trant.

14

Re: ECOOVIE

L'affaire Ecoovie: partie à Maastricht, la châtelaine mord
(Suite en sixième page.)

Maastricht, 23 décembre. 1988

L'affaire Ecoovie, du nom de cette coopérative qualifiée en France de secte et dont le gourou Norman William est arrêté à Bruxelles depuis le 10 décembre, impliqué avec un Belge dans une pyramide d'organisations qui sentent l'escroquerie, prend de jour en jour de l'ampleur. L'enquête s'avance sur un terrain miné qui sent la manipulation, le chantage, l'argent, le sexe, les armes. D'énigmatiques personnages qu'on voyait au boulevard Poincaré à Bruxelles, siège des organisations, et le week-end au château de Sainval à Tilff (Esneux), ont disparu du paysage. La châtelaine Ariane Dumoulin a quitté Sainval dimanche: elle est depuis à Maastricht. Elle attaque...

Elle a dénoncé par lettres le "montage" dont elle dit être victime, avec ses amis (Le Soir de vendredi). Nous l'avons interrogée jeudi tard dans la soirée à Maastricht: "Quand j'ai entendu dimanche la radio traîner dans la boue le pasteur Pont Spoerry avec cette histoire de photos pornographiques fabriquées pour nous impliquer, et Norman William traité d'ordure, j'ai compris que le torchon brûlait".

L'affaire Ecoovie: partie à Maastricht, la châtelaine mord
(Voir début en première page.)

"Pour les défendre, le seul moyen pour moi était de passer la frontière et de parler. Je ne me cache pas: je me mets seulement à couvert. Je sais que ma tête est mise à prix, parce que j'en sais trop. Je suis la seule à connaître les tenants et les aboutissants de toute cette affaire. Les gens qui sont contre nous tirent à vue. Je n'ai pas l'intention de me faire descendre. Il me fallait protéger ma vie et ma santé."

Ariane Dumoulin vivait au château de son père depuis plus de trente ans. Femme d'affaires, elle a monté Air Bierset travel, sur l'aéroport militaire de Bierset, d'où elle transportait notamment des pèlerins pour Lourdes. Elle dit avoir été mise en faillite par des campagnes de calomnies lancées par des personnages troubles liés à la Sûreté de l'Etat, dans le but de l'évacuer de Bierset, pour qu'elle ne connaisse plus rien au sujet de transports d'armes et autres mouvements liés à l'O.T.A.N.

Il fallut vendre le château familial de Sainval, acquis l'an dernier par une fondation Pont Spoerry, du nom d'un pasteur ami de feu son père l'écrivain Edmond Luc Dumoulin. Elle connut Norman William puis son père adoptif, le vieux "prince" Alexis de Faucigny-Lucinge, qui résidèrent tant au château qu'au boulevard Poincaré à Bruxelles, où Ariane avait aussi un appartement:

"C'est un locataire de Sainval, ancien armurier émargeant au C.P.A.S., mais roulant en Mercedes, se payant des notes de téléphone astronomiques et qui travaille pour la Sûreté, qui a répandu au village ces histoires de secte qui se rassemblait au château", dit-elle, accusant aussi certains de ses amis, un marchand ambulant et un plombier-zingueur, de manoeuvrer contre elle et contre les nouveaux occupants du château.

Caisses disparues

Elle dit avoir été, avec Norman William, le vieux "prince" Alexis, le pasteur Pont Spoerry et d'autres, prise dans le collimateur d'agents secrets engagés dans des opérations de déstabilisation baptisées Phoenix.

"Comme il y a deux ans pour me mettre en faillite à Bierset, des campagnes de presse ont été déclenchées. On a volé des documents et des photos qui se sont retrouvées dans un journal. J'ai rendu visite au commissaire de police et je l'ai invité à venir au château. Il est venu, le 5 décembre, au moment où je constatais le bris d'un carreau. Un vol avait bien été commis dans l'appartement occupé par le pasteur Pont Spoerry, où des caisses de documents et de photos du pasteur étaient entreposées. J'ignore quand: la propriété est grande. J'ai porté plainte au nom de Pont Spoerry. J'ai barricadé tout. La nuit du 5 au 6 décembre, on est revenu voler. Alors, M. Toujas, envoyé par Pont Spoerry, a proposé d'évacuer tout le reste. Ils sont venus le soir, avec deux camionnettes: ils ont chargé et sont partis."

Ce sont ces caisses de documents et de photos "volées ou déménagées ou les deux" que cherche notamment le juge d'instruction. "Volées par mon ancien locataire", dit Ariane Dumoulin, "et le reste déménagé. J'ignore où elles ont été transportées. Il faut le demander à Pont Spoerry". On aimerait effectivement lui poser la question, mais où est-il, lui?

La nouvelle du déménagement fut publiée dans l'édition (locale) du 9 décembre d'un quotidien bruxellois, avec des détails étonnants, signalant par exemple la présence près de là du marchand ambulant, ami de l'ancien locataire. Peu auparavant, le même quotidien avait publié une photo de Pont Spoerry et de Norman William, "photo qui a été volée", affirme encore la châtelaine.

"Le jour de la perquisition au château, le 13 décembre, la B.S.R. a dit avoir retrouvé une des douze caisses provenant du premier vol, chez un des personnages qui nous en veulent. Ils ont ainsi fabriqué l'histoire des photos d'enfants nus, des petits Philippins dans des poses obscènes, dans un décor de salon ou de restaurant arabe qui n'est pas le décor du château, même s'il y ressemble vaguement. Sur une de ces photos, apparaît une tête d'adulte dont la coiffure est un peu semblable à celle de Pont Spoerry. Mais je le connais, c'est impossible, ce n'est pas lui, c'est fabriqué, ce sont des photos du genre de celles qu'on achète pour quelques gulden au sex shop du coin..."

Voilà quelques unes des nombreuses explications que nous a données Ariane Dumoulin, jeudi soir à Maastricht. Elle en donne d'autres sur lesquelles on reviendra. A prendre évidemment avec toutes les réserves d'usage. On se souvient des attaques dont la coopérative Ecoovie a fait l'objet en France, qui concernent des sévices notamment sexuels subis par des membres du groupe.

L'enquête continue...

Bron: Le Soir | René Haquin

15

Re: ECOOVIE

Over Norman William: Als intimus van Keteleer en "gravin" Dumoulin zou hij ook gewerkt hebben met Mosbeux, die in Luik als de nummer één van de wapenhandel naar Lybië werd beschouwd.

Interessante timeline Mosbeux:

Mosbeux, condamné par défaut à deux ans, en décembre 1982, est ensuite arrêté en Espagne en août 1983 puis extradé. Il fait opposition, mais le tribunal confirme cette peine en février 1984, alourdie de trois mois supplémentaires infligés par la cour d'appel.

I rest my case. smile

Re: ECOOVIE

Trojan wrote:

Vooral de laatste zin uit dat artikel deed mn nekhaar rechtkomen, want dan zitten we weer in wat Acke ontdekte in zijn tweede dossier in Dendermonde: de dubbele identiteiten. Waarbij hij op dezelfde namen stuitte als in het Bende van Nijvel-dossier. Nogmaals: geknoei met identiteitsgevens > Felix P.

Het tweede element: chantage. Zoals ik het verhaal hoor zitten er in Aaigem halfweg jaren 80 jonge mensen quasi opgesloten in een ‘religieuze’ secte. Met wanhopige ouders in Aalst, die tot alles zijn bereid om ze weer vrij te krijgen uit die secte. Of het Ecoovie is of Zonnetempel weet ik niet, maar zeker iets in die trant.

Zou de post van René De Witte "order van de zonnetempel nog eens doornemen Trojan. Zeer interresant.

17

Re: ECOOVIE

De Micmac-indianen al in 1968 betrokken bij bomaanslagen in Canada » moisemarcouxchabot.com

Piel Petjo Maltest = Norman William. Ook Hydro Québec lijkt al een rol te spelen in 1968/69. Zie Zonnetempel Canada eind jaren 80.

Parmi les manifestants dont plusieurs brandissent des drapeaux rouges et scandent "Révolution! Révolution!", on compte Pierre-Paul Geoffroy et ses camarades de l’aile gauche du R.I.N. Geoffroy est arrêté et brutalisé par la police. On retirera les accusations d’assaut portées contre lui. La première bombe du réseau Geoffroy sera déposée à l’usine Seven-Up en mai 1968.

Le réseau sera composé de deux cellules principales:

L’une est formée autour de Geoffroy, 23 ans, étudiant au collège Sainte-Marie, et comprend aussi Pierre Charette, 24 ans, employé de Radio-Canada et rédacteur au journal L’indépendance du R.I.N.; Alain Allard, 23 ans, technicien en électronique chez Canadian Marconi, et Pierre-Léo Lacourse (alias Maltais), un jeune travailleur de 21 ans originaire de la réserve micmac de Maria en Gaspésie et surnommé "l’Indien". Lacourse est en contact avec son "père adoptif", un écrivain-éditeur-imprimeur qui s’est donné le nom de Piel Petjo Maltest, dit l’Indien également (de son vrai nom Pierre-Doris Maltais).

18

Re: ECOOVIE

Trojan wrote:

Interessante timeline Mosbeux ;

Mosbeux, condamné par défaut à deux ans, en décembre 1982, est ensuite arrêté en Espagne en août 1983 puis extradé. Il fait opposition, mais le tribunal confirme cette peine en février 1984, alourdie de trois mois supplémentaires infligés par la cour d'appel.

De vader van Jean Louis Mosbeux (aka Jeannot le Manchot) is Leopold Mosbeux, is omgeving Deferm en wordt genoemd als mogelijke opdrachtgever moord Cools. Dus van Ecoovie naar Maffia rond Luik is maar een kleine stap. Ook interessant: deze Leopold Mosbeux was occasioneel rallypiloot.

In het recente verleden stuit je ook op het verdacht overlijden van ene José Mosbeux. Verdwijnt en wordt maanden later dood teruggevonden, letterlijk in de schaduw van FN Herstal. Na zijn verdwijning inbraak in zijn woning en nadien ook brandstichting. Geen idee echter of er een connect is met Jeannot en Leopold.

Re: ECOOVIE

FN(B) hoor ik hier verdacht weinig. Ik hoop dat iedereen op de hoogte is dat dit de meest winstgevende 'firma' van België is die geen winst mag maken. Ik weet niet exact waar de winsten naartoe gaan maar ik weet dat er een mooi deel voor de (Waalse) politiek is. Dit zijn bedragen waar sommige mensen al eens een moord (of 28) voor zouden willen plegen.

Re: ECOOVIE

ECOOVIE, Keteleer, Maltais, Claude Leroy, ... Een lange turf maar zeker het lezen waard.

De achterzijde van het beursschandaal

In de eerste vier afleveringen van onze rondgang door de spelonken van de financiële onderwereld lieten wij ondermeer de verbindingen die bestonden tussen Dove International - één van de investeringsvehikels van beursgoeroe Dirk de Groot - en allerlei duistere politiek-criminele organisaties de revu passeren. Een van die louche clubs was de Soevereine Militaire Orde van St. Jan (OSJ), waarbinnen prins Bernhard een belangrijke plaats innam. Langs deze route dalen wij nu opnieuw af. Op zoek naar nog ongeëxploreerde connecties tussen figuren uit de onderwereld en de 'high society'.

Zoals in de voorafgaande bijdragen al aan de orde is geweest onderhield Gustave Keteleer, het in 1985 in aanwezigheid van ZKH geïnstalleerde hoofd van de Belgische OSJ, zakelijke contacten met de top van het Syrische wapen- en drugskartel. Daartoe behoorde naast Rifaat Assad (de broer van de Syrische president) en de Palestijn Hassan Zubaïdi, ook de beruchte Manzur al-Khassar, de zoon van een voormalige Syrische premier.

Manzur begon zijn carrière in de eerste helft van jaren zeventig. Hij opereerde in die periode vanuit Londen en kwam al vrij snel in aanraking met de Britse justitie wegens drugsinvoer via het Joegoslavische Kosovo. Na een gevangenisstraf van twee en een half jaar verhuisde hij met zijn gezin naar een zonniger oord: het Spaanse Marbella. Hij betrok een villa naast het riante optrekje van de Saoedische koning Fahd met wie hij al spoedig op goede voet stond.

Dat gold eveneens voor de ook al vlakbij hem wonende internationale wapenhandelaar Adnan Khashoggi (met wie hij participeerde in het Iran/Contra-verhaal), Philippe Junot (een tijdlang geparenteerd aan de Grimaldi's), de Amerikaanse topzwendelaar Marc Rich (geen onbekende voor de Nederlandse gebroeders Wyler van Granaria) en de Palestijnse guerrilla-leider Abu Abas. Mede dankzij deze relaties klom Manzur op tot de top van de wapens- en drugsbranche in de wereld en genoot deswege enig aanzien bij de fine fleur van deze aarde. In deze kringen was men hier en daar echter minder gelukkig met Manzurs groeiende aandeel in een reeks PLO-aanslagen tegen joodse doelen en Mossad-agenten. Zo ging hij eind 1985, begin 1986 over tot het beramen van een aanslag op een paar Israëlische wapenhandelaren in Amsterdam. Een van zijn maten zou echter de Mossad hebben getipt en de Amsterdamse recherche maakte een voortijdig einde aan Manzurs opzetje.

De Syrische evenwichtskunstenaar bleef zelf buiten schot, hoewel er vanuit Nederland wel een poging werd ondernomen om hem erin te luizen. Althans, wanneer wij de inhoud van een veelbesproken bandopname mogen geloven, die in januari 1992 werd geproduceerd door een paar goede subtoppers uit de toenmalige Nederlandse misdaadcompetitie: Charlie Wong en Geurt Roos, de oud-capo van dominee Bruinsma. De tape bevatte een reeks van interessante verhalen met namen en toenamen uit de woelige jaren die Wong en Roos achter zich hadden liggen en was bedoeld als een soort levensverzekering. Maar Wong ervoer al midden 1993 dat zoiets voor kwaadwilligen geen beletsel vormt voor het uitblazen van kaarsen. Bij Roos was dat al een jaar daarvoor door een toeval mislukt toen zijn BMW werd doorzeefd met warm lood uit Joegoslavië. Hij zat echter niet in de wagen. Wel zijn vriend Edwin van Houten, die ter plekke overleed. Merkwaardig detail: volgens verschillende publicaties behoorde de 19-jarige tot de hofhouding van prins Bernhard. Een van de vertellingen van Wong had betrekking op een paar hoogtepunten uit de carrière van een van zijn voormalige gabbers, Henk Orlando Romy. Alias de Cobra.

de Cobra en de procureur

Romy's opkomst in de drugsscene dateert uit de beginjaren tachtig en werd geschraagd door een paar goede contacten in België. Een daarvan was de beroepsgokker Baptist Andries, die wanneer dat zo uitkwam nuttige informatie uitwisselde met een Brusselse substituut-procureur, Claude Leroy. Die verbinding kwam goed van pas toen in september 1984 een paar uitvoerders van Romy dichtbij Brussel door de politie werden aangehouden met 1300 kilo hasj. De arrestatie bleek het resultaat te zijn van een grootscheeps, internationaal onderzoek naar de activiteiten van Romy en zijn club. De cobra kwam erachter dat daarover bij justitie in Brussel een interessant dossier op de plank lag. En wat belangrijker was: onder het bereik van Leroy.

De deal was snel gemaakt. Via Andries betaalde Romy rond de twee ton aan Leroy in ruil voor een kopie van dat dossier. Daarin stond ondermeer te lezen dat het drugstransport waarbij zijn uitvoerders tegen de lamp waren gelopen was opgezet en begeleid door het Duitse Bundes Kriminalamt. Uitlokking dus en Romy's trawanten kwamen in april 1985 op vrije voeten. Maar het betekende wel het einde van de carrière van Leroy, die eind 1985 wegens schending van het ambtsgeheim tot anderhalf jaar gevangenisstraf werd veroordeeld. Hij ging onmiddellijk in hoger beroep, erop wijzend dat hij met het leveren van informatie aan de onderwereld meer aan de weet wilde komen over de Bende van Nijvel en andere tot dat complex behorende affaires. Een bekend soort smoes die ooit uit Amerika is overgewaaid en die in Nederland bijvoorbeeld door het IRT is gebruikt om de massale doorvoer van allerlei soorten shit te gedogen en zelfs te entameren.

In de loop van het onderzoek tegen Leroy werd ook Romy verhoord. Maar wel op neutraal terrein. In Baarle-Nassau. Volgens de Wong-tapes kreeg Romy daarna "een vrijgeleide naar Marbella om de heer Mansur in de val te lokken. Want de heer Mansur wordt gezien als een van de grootsten in de hasj in de hele wereld. Maar meneer Mansur, die met de PLO te maken heeft, heeft zijn eigen inlichtingendienst en komt daar dus heel snel achter, dus die laat Henk Romy lekker gaan. Henk Romy ging daarop naar Marokko en ging daar lekker de gevangenis in" (Parool 05-11-96).

Romy verdween inderdaad wegens hasjhandel achter de tralies van een Marokkaanse gevangenis. Maar in tegenstelling tot een aanzienlijk aantal Nederlandse vrachtwagenchauffeurs en toeristen die voor hetzelfde delict al dan niet terecht in koning Hassans bunkers huizen, niet voor lang. Begin 1988 werd Romy uitgeleverd aan onze zuiderburen voor hasjsmokkel vanuit Marokko naar België. Hij werd veroordeeld tot tien jaar, maar zat er geen dag voor in de gevangenis. Volgens Belgische bronnen omdat hij "die gegevens heeft over de procureur des konings en over die andere mensen die ze chanteerden". Mogelijk, maar volgens Leroy en diens echtgenote Dominique Mersch kan er ook een andere reden zijn.

Cobra en de prins

Zowel Leroy zelf als zijn echtgenote bezochten in het voorjaar van 1986 de naar Paraguay gevluchte Jean Bultot, wiens naam prominent voorkomt in alle publicaties met betrekking tot de bende van Nijvel. De voormalige onderdirecteur van de gevangenis in Sint-Gillis en wapenexpert had eind januari van dat jaar de benen genomen, omdat hij vreesde voor zijn leven. Hij wist teveel. Vanuit Paraguay startte hij een correspondentie met het justitiële onderzoeksteam van Dendermonde onder leiding van rechter Freddy Troch, die de zaak van de Bende onder zich had. Volgens een rapportage van dat team had Bultot daarin onder meer het volgende vermeld: "Claude Leroy werd tijdens zijn proces geconfronteerd met een ongewoon personage: Romy Henk, persoon die superbeschermd wordt door een lid van de koninklijke familie in Nederland.

"Wanneer Leroy Claude gepoogd had om zulks te verklaren zou hij jong zijn gestorven". Troch en de zijnen hadden weliswaar andere prioriteiten, maar hun nieuwsgierigheid naar deze kwestie was wel degelijk gewekt. Een citaat uit een ander vertrouwelijk verslag van het onderzoeksteam dd. 32-06-86: "Leroy heeft als magistraat een internationale drugszaak behandeld. In deze zaak zou hij op "iets groots" gestuit zijn. Hooggeplaatste personen die internationaal gezagsdragend zijn, zouden in deze zaak betrokken zijn. Het onderzoek daarin werd uitgevoerd door Frans Reyniers van de gerechtelijke politie in Brussel. Henk Romy diende in deze zaak te worden verhoord. Toen Reyniers op rogatoire - getuigen verhorende - commissie naar Nederland moest, bleek dat Romy al gewaarschuwd was".

Blijkbaar was Leroy nog wat voorzichtig, maar Troch cs. zetten door en op 26 juni is de substituut eindelijk bereid man en paard te noemen: "Op een gegeven ogenblik heeft Leroy een onderzoek in verband met drugs. Het bleek dat er ergens in Vlaanderen een clandestien druglabo werd uitgebaat. Op zeker moment werd een camion geladen met hasj onderschept en inbeslaggenomen. Terwijl de politiediensten alles onderzochten in verband met deze trafiek, gebeurde intussen elders in de omgeving van Antwerpen een trafiek van 25 ton drugs. In deze zaak zouden in België geen vooraanstaande personen zijn betrokken, doch in Nederland zou het kopstuk ervan prins Bernhard zijn. Als uitvoerder in verband met deze drugszaak wordt de naam Romy Henk genoemd, man die grote sier voert in Nederland, aldaar de hand boven het hoofd wordt gehouden door ?. Intussen werd Romy Henk in Marokko aangehouden, maar over zijn uitlevering werd op geen enkel ogenblik gesproken. In dit verband spreekt Leroy ook over een zekere Andries, die voor Romy Henk zou werken en drugs zou verhandelen".

De slangenkuil

De ontboezemingen van Leroy lijken op het eerste gezicht sterk op die van een stamineebezoeker na twintig glazen Kwak. Maar wie in dit verband weer eens een bescheiden blik werpt op de lijst van KZH's vrienden, onder wie vele hooggeplaatste personen die internationaal gezagsdragend zijn, bekruipt onwillekeurig toch een gevoel van herkenning.

Zoals al in eerdere afleveringen aan de orde kwam, droeg noch het OSJ- noch het Comtrax/FI-netwerk waarmee de prins gelieerd was een erg koosjer karakter. Verbindingen binnen dit kader met Syrische wapen- en drugsclan van al-Khassar, met de maffia, met (ex-) nazi's en de regimes van Paraguay, Marokko en Pakistan die kapitalen verdienden aan, cq. op de been bleven dankzij de drugshandel, liggen dicht onder de oppervlakte. Om maar niet te spreken van de connecties die ZKH indertijd onderhield met mensen als de maffia- en Mossadbankier Tibor Rosenbaum en de internationale wapen- en drugsfinancier Robert Vesco. En de huidige relatie via de exclusieve greens van een extravagante golfclub in Spanje tussen ZKH en George Bush, de regisseur van een formidabele stroom van wapens voor drugsdeals in het Midden-Oosten en Latijns-Amerika.

Het is dus misschien wel wat onverwacht dat de naam van de prins opduikt in het Belgische Bende van Nijvel-dossier, maar echt vreemd is het ook weer niet.

Bron: Kleintje Muurkrant nr 322, 18 juni 1998 | Jan Portein