331

Re: Verhaal van Insider

Aubunel wrote:

Ik verwijs naarmijn posts van 29 en 30/1 in verband met Bouhouche. Ik ben benieuwd naar Insiders mening over het boek en over het bewuste deel ervan. Blijkbaar is Guy Bouten ook wat dit thema betreft niet over één nacht ijs gegaan. Gelieve ook niet te denken dat een (grote) uitgever als Van Halewyck zomaar alles publiceert. Sta me toe aan te stippen dat dit boek aan welbepaalde onderzoeksjournalistieke, historische en taalkundige kwaliteitseisen moet voldoen wil een uitgever van formaat zich er in het veld mee wagen. En net als Guy Bouten een moedige auteur is, is André Van Halewyck een moedige uitgever.

In mijn brief aande onderzoeksrechter Martine Michel heb ik hier het volgende over geschreven:

Wij hadden afgesproken elkaar zaterdagmorgen 15 oktober te treffen in de hal van het Centraal Station te Amsterdam, bij de Starbucks coffeeshop. Daar bleek het veel te druk te zijn, zodat we besloten naar de stationsrestauratie te gaan op perron 1, daar konden we ongestoord praten. Commissaris Vos deed verslag van de verhoren die hij afgenomen had en gaf aan dat hij tot de conclusie was gekomen dat mijn betrokkenheid bij het casino in Groningen uitsluitend de veiligheid betrof, precies zoals ik hem in het eerdere verhoor verteld had. Na verder over wat koetjes en kalfjes gepraat te hebben, bracht ik het gesprek op het overlijden van Madani Bouhouche en vroeg hem op de man af, of hij wel zeker wist dat Bouhouche dood was. Is er sectie op hem verricht? Is er duidelijk geconstateerd dat het lichaam van Dany was?

Hij werd daar behoorlijk nerveus van en vertelde dat hij foto’s van het lijk gezien had en vertelde er gelijk bij dat je die natuurlijk ook kon manipuleren. Hij zei ook dat hij foto’s gezien had van de nabestaanden, zijn ex-vrouw An Quittner, zijn zoon David en zijn vriendin Claude Bureau, die zijn as uitstrooiden en echt verdrietig waren volgens hem. Alsof ik daar aan zou twijfelen. Ik vertelde hem dus maar, hoe ik daar zo op kwam. In het begin van de jaren ’80, trok ik regelmatig met Dany op, in opdracht van Armfelt, als voorbereiding op de actie in Suriname gepland, waarover later meer. Omdat hij graag Spaans wilde leren, deed ik meestal een cassette met leeropdrachten in de radiocassette-recorder. We namen rijtjes door en corrigeerden elkaar. En praatten over opdrachten, de uitvoering daarvan en de gevolgen.

Tijdens één van onze gesprekken tijdens zo’n rit, vertelde hij mij dat hij een perfect nieuwe identiteit aan kon nemen, zonder dat iemand, ook de autoriteiten niet, enige argwaan zouden koesteren en dat hij daar ongeveer 5 tot 10 jaar voor nodig had. Hiervan was ik niet onder de indruk en dat vertelde ik hem ook. Ik zei dat ik daar wel een veel snellere manier voor kon bedenken. Dit vertelde ik aan commissaris Vos en vertelde daarbij, dat als hij inderdaad nog in leven is, hij dan waarschijnlijk in Spanje zit en dat ik hem dan ook zou kunnen vinden. Ik kende verschillende van zijn contacten in Spanje uit die tijd en wist ook wie hem in dat geval kon en zou willen helpen.

De commissaris probeerde het gesprek gelijk over een andere boeg te gooien en vertelde dat hij met mensen in Fougax-et-Barrineuf had gesproken. Zij hadden hem verteld dat Bouhouche regelmatig bomen velde met een kettingzaag en dat deze mensen hem gewaarschuwd hadden voor de manier waarop hij dat deed, volgens hen was dat levensgevaarlijk. Commissaris Vos demonstreerde daarop, het heen en weer zwaaien ven een denkbeeldige kettingzaag op borsthoogte. Hij vertelde ook dat Bouhouche toen hij opgepakt werd, naar Paraguay wilde vluchten, dat dit de reden was waarom hij Spaans wilde leren. Op mijn vraag, ‘en waar is hij dan opgepakt?’, kon de commissaris niet anders antwoorden dan, ‘dat was inderdaad in Spanje’.

Geen verdere vragen meer hierover, niet van, hoe hij van plan was dat te doen? Waar hij, als dat waar was, dan zou kunnen verblijven? In welke plaats of plaatsen in Spanje? Wie zijn connecties waren in Spanje? De namen? De verblijfplaatsen? Of ik dat misschien na wilde trekken? Niets van dat alles, geen enkele vraag. De reactie van Commissaris Vos, verbaasde mij ten zeerste. Hij moet toch ook bedenkingen hebben gehad bij het plotselinge overlijden van Bouhouche op een dergelijke manier. Zij kenden elkaar van de rijkswacht, het waren collega’s. De commissaris wist dat Dany een ervaren manipulator was. Maar wat blijkt, alleen op grond van foto’s die hij zegt gezien te hebben, let wel, hij heeft niet eens de afdrukken opgevraagd en in het dossier gestopt, neemt hij voor waar aan dat het Dany was die op een heel vreemde manier zou zijn verongelukt, meer nog, ook nog op stel en sprong wordt gecremeerd. Bij elke andere speurder zouden de haren recht overeind gaan staan maar niet bij onze commissaris. Ondanks zijn 15 jaar ervaring in het bendeonderzoek.

Ik kom nu even terug op het gesprek met Bouhouche en plaats het stukje waar het gesprek ging over de nieuwe identiteit nogmaals en ga vertellen hoe het gesprek dat ik met Dany voerde over de nieuwe identiteit verder ging. Tijdens één van onze gesprekken tijdens zo’n rit, vertelde hij mij dat hij een perfect nieuwe identiteit aan kon nemen, zonder dat iemand, ook de autoriteiten niet, enige argwaan zouden koesteren en dat hij daar ongeveer 5 tot 10 jaar voor nodig had. Hiervan was ik niet onder de indruk en dat vertelde ik hem ook. Ik zei dat ik daar wel een veel snellere manier voor kon bedenken. Ja, was zijn antwoord. ‘Dat kan wel, maar dan ben je plotseling verdwenen en op een andere plaats duikt gelijkertijd een nieuw persoon op. Een speurder kan zoiets makkelijk traceren.’

‘Ik doe dat anders, mocht ik willen verdwijnen, dan zoek ik iemand van mijn postuur, een persoon die weinig contact heeft met familie e.d., vermoord hem en stop hem voor enkele jaren in een vriescel of vrieskist. Ondertussen begin ik geleidelijk aan op een totaal andere plaats onder zijn naam een nieuw bestaan op te bouwen. Eerst via een vakantie en weekenden en na verloop van tijd bouw ik daar een nieuwe toekomst op.’ ‘Als iedereen dan aan mij gewend is, dan haal ik het lijk uit de kist, zet een ongeluk in scene en verdwijn zonder dat iemand zich hoeft af te vragen waar ik ben gebleven. Ik ben legaal verdwenen en duik ook nergens anders plotseling op. Ik leef dan al onder de identiteit van die andere persoon.’ Ik vond het een nogal omslachtig verhaal maar dat was Dany, ver vooruit kijken en voorzorgsmaatregelen treffen. Een meester in logistiek.

Door de vreemde reactie van Commissaris Vos ben ik me toch eens gaan verdiepen in het vreemde verscheiden van Dany en gelijk vallen mij zaken op die niet stroken met de Madani Bouhouche die ik kende. Bijvoorbeeld de reactie van Dany op de waarschuwing over het hanteren van de kettingzaag. Wilde hij niet luisteren? Was hij eigenwijs? Waarom bleef een geordend en redelijk technisch iemand als Madani Bouhouche, toch bomen vellen op wat anderen noemden, ‘een levensgevaarlijke manier’? Simpel, Dany moest een ongeluk met dodelijke afloop kunnen verklaren. De autoriteiten werden zo niet gealarmeerd. Immers de dorpelingen hadden hem al zo vaak gewaarschuwd, maar die eigenwijze Belg moest zo nodig op die levensgevaarlijke wijze doorgaan.

Wij gaan nu het ongeluk analyseren in overeenstemming met wat ik hierboven aangegeven heb en gaan op zoek naar verklaringen en aanknopingspunten:

  • Dany heeft de dorpelingen voorbereid op de mogelijkheid van een fataal ongeluk doordat hij niet naar de goede raad van ervaren dorpelingen wilde luisteren, door toch op gevaarlijke wijze bomen te vellen;

  • Wat de dorpelingen vreesden gebeurde, de boom splitste zich of zoals anderen zeggen ontplofte in het gezicht van Bouhouche en hij werd ‘onherkenbaar’ verminkt;

  • Door die zware klap of ontploffing in het gezicht, wordt het lichaam niet achteruit geslagen zoals je zou verwachten maar integendeel, het lichaam wordt gevonden in voorwaartse positie, op handen en knieën;

  • Deze positie komt niet overeen met een ontploffing of een gespleten boomstam in het gezicht, maar wel met een lijk dat op handen en knieën in een vrieskist heeft gezeten en in bevroren toestand daar bij de ontplofte of gesplitste boom geplaatst is;

  • Toevallig heeft Bouhouche een paar maanden voor zijn ‘ongeluk’ gebroken met zijn vriendin Claude Bureau en een nieuwe relatie aangeknoopt met een nogal ‘simpel’ meisje uit het naburige dorp Belesta;

  • Moest zij hem vinden om ook de terugtocht van Claude Bureau te vergemakkelijken of moest Dany de handen vrij hebben om zijn plannen uit te voeren en kon dat niet omdat Claude hem te veel op de vingers keek of mocht ook zij van niets weten?

  • Dan het testament: Of Dany met het geld en de schamele bezittingen die daar aanwezig waren, een testament nodig had, waag ik te betwijfelen, maar wie zet er nu in het testament dat het lichaam gelijk gecremeerd moet worden. Zoiets laat je aan de nabestaanden over. Of was Dany bang dat er vingerafdrukken genomen zouden worden en zijn valse identiteit aan het licht zou komen?

  • Wie heeft Alain Weykamp zo snel verwittigd en wat waren zijn activiteiten na aankomst in Fougax-et-Barrineuf?

  • Stond er in één van de gîtes die door Dany, voor Alain Weykamp beheerd werden een vrieskist, waar een persoon op handen en knieën voor langere tijd in bewaard kan worden?

  • Had Dany op een andere plaats in de omgeving de beschikking over een dergelijke vrieskist? Misschien bij zijn vriend, de gendarme Jean Paul Contat?

  • Is uitgezocht of Alain Weykamp nog steeds eigenaar is van de gîtes in le Domaine de Tony of is ook hij uit die omgeving vertrokken?

  • Is de identiteit van de gendarme Jean-Paul Contat die, zich bijna gelijktijdig met Bouhouche, in Fougax vestigde, vastgesteld? ook de dorpelingen hadden nogal wat vraagtekens bij deze man;

  • Woont die bewuste gendarme daar nog steeds of was hij daar alleen om ervoor te zorgen dat Bouhouche de tijd en gelegenheid kreeg om een nieuwe identiteit op te bouwen?

  • Deze gendarme Jean-Paul Contat, heeft speciaal een motorfiets aangeschaft om de honden van Bouhouche te verzorgen. Dit betekent dat Dany regelmatig afwezig was. Is er onderzoek gedaan naar hoe vaak en hoelang Dany dan weg was? Gaf hij een verklaring waar hij naar toe ging? Hij ging in ieder geval niet steeds naar Brussel;

  • Bouhouche was al vrij, de belangrijkste reden om te verdwijnen, zal geweest zijn, niet in de gaten gehouden te worden door politie en justitie en de mogelijkheid om de opbrengst van de overvallen, voor zover in zijn bezit, uit te kunnen geven en een ander leven te gaan leiden;

  • Het geld en het goud, kan niet alleen een belangrijk spoor zijn, het moet ook sporen nagelaten hebben. Is ook deze mogelijkheid onderzocht anders dan met een metaaldetector op het terrein rondlopen? Is er nagegaan hoeveel de gîtes in Fougax gekost hebben op welke manier die betaald zijn? Waren de gîtes misschien van Dany, gekocht om zijn verdwijning in scene te zetten?


Zoals u ziet is er nogal wat om te onderzoeken en veel vragen die door de commissaris aan mij gesteld hadden kunnen worden, maar ik gaf het reeds aan, ook nu weer niets

Re: Verhaal van Insider

Insider, Burafex. Men zegt mij dat de 'baas van Burafex' een zekere monsieur Guillaume was. Enig idee wie dat kon zijn? Burafex ('een internationale criminele organisatie') was de tussenschakel tussen opdrachtgevers en WNP. Burafex
gaf de 'ordres de missions' door aan WNP (o.a. operatie Esperanza en Pastorale). Wat hiervan te denken?

333

Re: Verhaal van Insider

Guillaume was een schuilnaam, Walter. Deze man was niet de leider maar een tussenpersoon voor opdrachten door te geven. Ik zal proberen te achterhalen, wat zijn echte naam en functie was.

Re: Verhaal van Insider

Bedankt, Insider.

335

Re: Verhaal van Insider

Van Haperen: "Tegencoup met Belgisch doodseskader"

"Het waren mannen uit België, zoals ene Madani Bouhouche. Die hebben later de Bende van Nijvel gevormd en met hun overvallen een waar schrikbewind gevoerd."

Het relaas dat de Nederlandse ex-militair Peter Van Haperen (63) vrijdag vertelde aan de krijgsraad in Boxel leek bijwijlen te zijn weggeplukt uit een actiefilm. Hij was als getuige à decharge opgeroepen door Irvin Kanhai, de raadsman van hoofdverdachte Desi Bouterse. De hamvraag bleef achteraf wat er allemaal klopt van zijn verklaringen over de geplande tegencoup, een doodseskader uit België en zijn werkzaamheden bij het Nederlands leger.

Wat Van Haperen vertelde, was voor het Hof niet nieuw. Al in 2009 reisde hij, naar eigen zeggen voor het eerst in 25 jaar tijd, naar Suriname om een verklaring af te leggen bij de rechter-commissaris. Daar vertelde hij reeds dat hij als lid van een geheime sectie van het Nederlands leger begin de jaren tachtig een tegencoup op touw moest zetten om Bouterse weer uit het zadel te lichten. Die tegencoup ging uiteindelijk niet door omdat de plannen uitlekten en de personen die in het nieuwe regime zouden worden geïnstalleerd, door de militairen op 8 december 1982 werden opgepakt en omgebracht.

Desondanks sloeg het urenlange getuigenverhoor van tijd tot tijd ook de rechters met verstomming. "Ik probeer me een beeld te vormen van wat u hier allemaal vertelt. Ik zie het voor mijn ogen als een film", verzuchtte rechter Iwan Rasoelbaks op gegeven moment. "Wij werkten niet met een filmscenario, wij hadden een draaiboek", beet Van Haperen hem daarop toe.

Van Haperen vertelde de rechtbank uitvoerig wat hij vanaf 1981 in Suriname deed. "Ik was hier gestationeerd als teamleider binnen een geheime dienst van het Nederlands leger. Een parallelle, ondergrondse sectie, opgericht door de Binnenlandse Veiligheidsdienst en gefinancierd door de CIA, de Amerikaanse inlichtingendienst. De opdracht was om het militaire regime weer weg te coupen. Via Frans-Guyana zou een undercover sportteam naar Suriname worden gestuurd. Van ofwel de Franse geheime dienst ofwel de toenmalige Nederlandse militaire attaché in Paramaribo, Bas van Tussenbroek, zou dat team wapens ontvangen."

Die vooruitgeschoven groep, waarin ook een luchtverkeersleider zat, zou met die wapens de internationale luchthaven aan Zanderij inpalmen, onmiddellijk daarna moest een vliegtuig vanuit Curaçao met wapens en manschappen landen. "Indien dat niet lukte was er nog de mogelijkheid dat ze met valschermen boven Paramaribo zouden worden gedropt", zei Van Haperen.

De opdracht was om daarop met 79 manschappen verschillende doelwitten in de hoofdstad onschadelijk te maken: de kazerne, Fort Zeelandia en de marinebasis. Maar er was ook een dodenlijst, met daarop de namen van Desi Bouterse, Harvey Naarendorp, Iwan Krolis en Errol Alibux. Geen opdracht voor Van Haperens manschappen, maar voor een Belgisch doodseskader. "Bouterse omleggen was niet mijn prioriteit. Het waren mannen uit België, zoals ene Madani Bouhouche. Die hebben later de Bende van Nijvel gevormd en met hun overvallen een waar schrikbewind gevoerd." Ten slotte zou het politiek vacuüm na de tegencoup worden ingevuld door onder meer Chin A Sen, Wijngaarde, Daal, Leckie en Oemrawsingh, met steun van journalisten als Slagveer en Kamperveen.

Van Haperen en zijn manschappen begonnen op 15 maart 1982 gericht te trainen, met de bedoeling de tegencoup rond kerstmis 1982 uit te voeren. "De hele situatie veranderde uiteraard na de 'decembergebeurtenissen' (de Decembermoorden, red.). De politieke back-up was weg, een tegencoup had geen zin meer. De hele operatie is toen afgeblazen."

De verdediging probeerde met de getuigenis van Van Haperen de these te ondersteunen dat de slachtoffers van de Decembermoorden verwikkeld waren in een tegencoup. Na de passage van de Nederlander voor de krijgsraad bleven echter nog vele vragen overeind. Hoe realistisch klinken de plannen voor een tegencoup met slechts 79 manschappen? En waarom komt hij bijvoorbeeld pas nu met het verhaal, 29 jaar na dato? "Angst", zo vertelde Van Haperen tegen de rechters. "Vijfentwintig jaar lang heb ik zelfs niet gedurfd af te reizen naar Suriname. Pas toen het decemberproces in Suriname begon te lopen vond ik het nodig mijn verhaal te doen."

En wat met de verklaring van Defensie in Nederland, dat ze hem helemaal niet kennen? "Natuurlijk zeggen ze me niet te kennen, ik zat in een geheime sectie", klinkt het schamper. En hoe komt het dat hij op het tijdstip van de Decembermoorden, slechts enkele weken voor de geplande tegencoup, in Groningen was; en het nieuws daarover pas twee dagen later hoorde, op 10 december? "Ik leidde een dubbelleven. Ik zat toen in een casino, daar was geen radio of tv."

Van Haperen werd bovendien in 2005 genoemd in het Tros-programma 'Opgelicht'. Hij werd beschuldigd Nederlandse bejaarden in Spanje voor tienduizenden euro's te hebben opgelicht. Ook die beschuldigingen heeft Van Haperen steeds ontkend. Verschillende nabestaanden noemden de verklaringen van Van Haperen na afloop van de zitting 'een fantasieverhaal'.

Bron: Wereldomroep.nl | Pieter Van Maele | 14 januari 2012

Re: Verhaal van Insider

"In mei 1981 hoorde ik van Armfelt dat Desi Bouterse samen met Harvey Naarendorp een bezoek bracht aan Cuba. Dit was een indicatie dat Suriname nu echt de communistische kant op ging. Ondertussen was Ronald Reagan president van Amerika geworden. Dit had tot gevolg dat behalve de CIA ook de Defence Intelligence Agency (DIA) en de National Security Councel (NSC), waar Oliver North de leiding had, zich aansloot bij plannen voor een eventuele overname van Suriname. Vanaf mei werd mij verteld actiever aan het werk te gaan met het voorbereiden van een eventuele overname, dat, indien het nodig was ze gelijk in konden grijpen."

"Het leek mij doordat de opdracht van Armfelt kwam op een Amerikaanse operatie maar op mijn vragen hierover kreeg ik te horen dat er geen Amerikanen bij betrokken mochten worden. Hij dacht meer aan Nederlanders, Belgen en Fransen. Gedacht werd ook aan huurlingen met een militaire achterrond. Weer kwamen dezelfde vragen naar voren: welke wapens? Hoe komen we daaraan? Hoe wordt alles gefinancierd? Maar meer nog, wie zou ik als backup hebben in Suriname? Vanaf dat moment gingen de trainingen echt van start. Dit ging in samenwerking met de Westland New Post, een Belgische stay-behind organisatie opgericht in opdracht van Armfelt, waar een groot gedeelte van de opleidingen en werving plaatsvond."

"Door Armfelt werd ik in contact gebracht met een vriend en zakenpartner van hem, en wapenhandelaar die ik eerder ontmoet had op Cyprus, Faez Al Ajjaz. Ook stelde hij mij voor aan Madani Bouhouche. Hij was lid van Groep G (Groupe d'action Politique) binnen de Rijkswacht van België. Later bleek dat Al Ajjaz voor de financiering zou zorgen en Bouhouche een liquidatie team zou leiden om Bouterse, Alibux en Naarendorp te vermoorden. Al Ajjaz bracht mij in contact met een goede vriend van hem, de huurlingenleider Bob Denard, die mij in twee weekenden een spoedcursus gaf in het plegen van een staatsgreep."

"Trainingswapens kregen wij via mijn directe meerdere kolonel Kurt Görlitz. Hij regelde ook faciliteiten zoals het gebruik van militaire schietbanen en gezamenlijke militaire trainingen met de Natres en O & I, de Nederlandse Gladio. Binnen deze groep werden ook deelnemers voor de coup geworven. Bouhouche zorgde voor de speciale aanvalswapens middels diefstallen uit Nato-depots en door een inbraak op 1 januari 1982 bij de elite eenheid Diane van de Rijkswacht waarbij onder andere tien moderne Heckler en Koch automatische pistoolmitrailleurs met geluidsdempers en patroonmagazijnen met munitie werden gestolen. Deze waren bestemd voor speciale doelwitten bij de aanval in Suriname."

Source by Professor Giles Scott-Smith in his 2012book

Re: Verhaal van Insider

Bovenstaande kwam ik vandaag ergens tegen. Lijkt op eerdere verhalen die ik hier tegenkwam.

Re: Verhaal van Insider

Sappige tekst!

Servo per Amikeco

339

Re: Verhaal van Insider

Maarten1985 wrote:

"In mei 1981 hoorde ik van Armfelt dat Desi Bouterse samen met Harvey Naarendorp een bezoek bracht aan Cuba. Dit was een indicatie dat Suriname nu echt de communistische kant op ging. Ondertussen was Ronald Reagan president van Amerika geworden. Dit had tot gevolg dat behalve de CIA ook de Defence Intelligence Agency (DIA) en de National Security Councel (NSC), waar Oliver North de leiding had, zich aansloot bij plannen voor een eventuele overname van Suriname. Vanaf mei werd mij verteld actiever aan het werk te gaan met het voorbereiden van een eventuele overname, dat, indien het nodig was ze gelijk in konden grijpen."

"Het leek mij doordat de opdracht van Armfelt kwam op een Amerikaanse operatie maar op mijn vragen hierover kreeg ik te horen dat er geen Amerikanen bij betrokken mochten worden. Hij dacht meer aan Nederlanders, Belgen en Fransen. Gedacht werd ook aan huurlingen met een militaire achterrond. Weer kwamen dezelfde vragen naar voren: welke wapens? Hoe komen we daaraan? Hoe wordt alles gefinancierd? Maar meer nog, wie zou ik als backup hebben in Suriname? Vanaf dat moment gingen de trainingen echt van start. Dit ging in samenwerking met de Westland New Post, een Belgische stay-behind organisatie opgericht in opdracht van Armfelt, waar een groot gedeelte van de opleidingen en werving plaatsvond."

"Door Armfelt werd ik in contact gebracht met een vriend en zakenpartner van hem, en wapenhandelaar die ik eerder ontmoet had op Cyprus, Faez Al Ajjaz. Ook stelde hij mij voor aan Madani Bouhouche. Hij was lid van Groep G (Groupe d'action Politique) binnen de Rijkswacht van België. Later bleek dat Al Ajjaz voor de financiering zou zorgen en Bouhouche een liquidatie team zou leiden om Bouterse, Alibux en Naarendorp te vermoorden. Al Ajjaz bracht mij in contact met een goede vriend van hem, de huurlingenleider Bob Denard, die mij in twee weekenden een spoedcursus gaf in het plegen van een staatsgreep."

"Trainingswapens kregen wij via mijn directe meerdere kolonel Kurt Görlitz. Hij regelde ook faciliteiten zoals het gebruik van militaire schietbanen en gezamenlijke militaire trainingen met de Natres en O & I, de Nederlandse Gladio. Binnen deze groep werden ook deelnemers voor de coup geworven. Bouhouche zorgde voor de speciale aanvalswapens middels diefstallen uit Nato-depots en door een inbraak op 1 januari 1982 bij de elite eenheid Diane van de Rijkswacht waarbij onder andere tien moderne Heckler en Koch automatische pistoolmitrailleurs met geluidsdempers en patroonmagazijnen met munitie werden gestolen. Deze waren bestemd voor speciale doelwitten bij de aanval in Suriname."

Source by Professor Giles Scott-Smith in his 2012book

Dus WNP werd opgericht in opdracht van CIA-agent Armfelt?

Weet iemand hier meer over? Zou graag willen weten welke WNP-leden er dan allemaal in contact stonden met Armfelt. Gezien het feit dat Latinus sprak over Amerikaanse opdrachtgevers vind ik dit wel geloofwaardig overkomen.

340

Re: Verhaal van Insider

Maarten1985, die "identieke" tekst die je aanhaalt werd hier reeds beschreven. Het werd door insider geschreven als een reactie op een webartikel. Hoe jij dit koppelt aan Giles Scott-Smith is mij een raadsel.