Eigenlijk begrijp ik niet dat noch de slachtoffers en hun advocaten noch de Belgische bevolking klacht heeft neergelegd tegen de Belgische staat. Dat moet toch mogelijk zijn? De redelijke termijn van onderzoek is toch reeds ver overschreden. De manipulaties van onderzoekers en onderzoeksrechters bewezen. Het onwettelijk verplaatsen van het onderzoek naar Charleroi. Het opzettelijk doen verdwijnen van bewijsmateriaal alsook het manipuleren en achterhouden van bewijsmateriaal door Deprêtre. Het niet helpen en vergoeden van de slachtoffers.

In deze zaak is niets correct verlopen. Politie en rijkswacht die weigerden PV op te maken van getuigenissen. Is er een Belgische advocaat die kan verklaren of dergelijke klacht mogelijk is? Zo ja dan is als groep klacht indienen een noodzaak want met alle manipulaties in het onderzoek komt de waarheid toch nooit meer boven water.

Wat wordt juist bedoeld met "een klacht" ? Wat is het doel van de "klacht"?

Gaat het dan over een aangifte wegens een misdrijf om een strafrechtelijk onderzoek in te laten stellen of om een vordering voor een burgerlijke rechtbank om iets te bekomen (hoogstwaarschijnlijk een schadevergoeding)?

In elk geval zullen de advocaten die concrete personen in het dossier bijstaan hun strategie en mogelijkheden hoogstwaarschijnlijk goed genoeg hebben overwogen. Verschillende slachtoffers worden bijgestaan door ervaren advocaten met meer expertise ter zake dan u en ik. Deze weten heus wel wat ze doen.

Daarnaast is het als "Belgische bevolking" hoogstwaarschijnlijk zo goed als onmogelijk om een vordering in te stellen voor een burgerlijke rechtbank. Dit om verschillende redenen die echter grotendeels afhangen van wat precies de bedoeling is van de vordering. Om een vordering in te stellen voor een rechtbank heeft men in elk geval een "belang" nodig. Dat belang moet individueel zijn en te onderscheiden zijn van een "algemeen" belang.

De vereiste van "belang" is omschreven in de artikelen 17 en 18 van het Belgisch Gerechtelijk Wetboek. De artikelen zijn echter bondig en zullen een niet-jurist niet onmiddellijk wijzer maken. Een theoretische bespreking van alle voorwaarden waaraan het belang dient te voldoen gaat ons ongetwijfeld te ver drijven. Volgens mij zal elke vordering door een niet-slachtoffer vaak (als het niet altijd is) worden gezien als een vordering zonder een belang. Voor zij die meer wensen te weten, dit is een link naar een artikel over het belangvereiste » www.law.kuleuven.be (Verlinden, J., "Het belang als ontvankelijkheidsvoorwaarde voor de rechtsvordering (Art. 17 en 18 Gerechtelijk Wetboek)"). Het artikel is op zich niet recent maar wat de algemene bespreking van de algemene voorwaarden waaraan het belang dient te beantwoorden betreft is het recht in België nog grotendeels ongewijzigd. Het is verschenen in een studententijdschrift (Jura Falconis) dat waarschijnlijk leesbaarder is voor niet-juristen.

Thans is het wel onder bepaalde voorwaarden mogelijk voor bepaalde rechtspersonen om vorderingen in te stellen in een "collectief" belang (niet "algemeen" belang). Zie daarvoor het huidige artikel 17, 2de lid van het Gerechtelijk Wetboek. Het tweede deel van het artikel is dus niet meer helemaal actueel.

Zoals wordt toegelicht in het artikel waar ik naar verwees is het belang het (materiële of morele) voordeel dat een persoon met het instellen van zijn vordering hoopt te verwerven. Het belang van een vordering kan niet onafhankelijk worden beoordeeld van het voorwerp van de vordering, hetgeen men daadwerkelijk vraagt (bijvoorbeeld een schadevergoeding). Ik verwijs dan ook naar hetgeen ik in mijn vorige post schreef: wat is het doel? Wat wenst men te bereiken?

Een partner van een slachtoffer kan bijvoorbeeld wel een vordering instellen voor haar eigen morele schade. MAAR het kan de Belgische staat niet verweten worden dat een persoon is gestorven. Voor die schade zijn alleen de daders aansprakelijk. De Belgische staat kan hoogstens aansprakelijk worden gesteld voor de schade die is ontstaan wegens een gefaald onderzoek. Voor zover de Belgische staat al aansprakelijk kan worden gesteld daarvoor, hetgeen niet makkelijk lijkt zelfs als het hele dossier openbaar zou zijn, moet de schade wegens het niet oplossen van de misdrijven duidelijk worden onderscheiden van de schade ontstaan door de misdrijven. Uiteraard is dat in de veronderstelling dat niet blijkt dat de Belgische staat daadwerkelijk aansprakelijk kan worden gesteld voor de misdrijven zelf en de schade die daaruit volgde. Dat zou eventueel kunnen als kan worden aangetoond dat de staat op een bepaald ogenblik voldoende op de hoogte was om een overval te verijdelen, maar geen stappen ondernam.

Verder zal er in de bovenstaande situatie ook een hindernis rijzen i.v.m. het tijdverloop. Indien men de Belgische staat wenst te veroordelen voor het niet vinden van de daders zit men met de hindernis dat het onderzoek nog lopende is. De daders zijn dus niet definitief niet-gestraft. Dus men zou in dat geval alleen een vergoeding kunnen vorderen wegens de schade die is ontstaan door het lange tijdsverloop. Indien men de Belgische staat aanspreekt als medeverantwoordelijke van de misdrijven zelf, zit men met een verjaringsproblematiek. Voor burgerlijke vorderingen uit een misdrijf is de verjaringstermijn namelijk min of meer gelijklopend met de strafvordering. Zoals reeds toegelicht in het topic over de verjaring zijn de bendemisdrijven alleen niet-verjaard als het gaat om de overval in Aalst of om een overval waarvan kan worden bewezen dat deze kadert in hetzelfde opzet als de overval te Aalst.

In elk geval zal de bewijsvoering zeer moeilijk zijn omdat men niet beschikt over het hele dossier.

Indien u een volledig en exhaustief advies wenst raad ik u aan zich tot een advocaat te wenden.

Één of meerdere moordenaar(s) lopen nog vrij rond. Door de bewezen manipulaties en onwettelijke verplaatsing van het onderzoek is onze veiligheid als burgers niet verdedigd. De overheid wordt door ons burgers betaald om onze veiligheid te garanderen en daar is in verzaakt. Het moet toch mogelijk zijn dit aan te klagen en de overheid te veroordelen voor wanbestuur en het niet bijstaan van personen in levensgevaar? Hoeveel jaren leven door deze dossiers al slachtoffers, familie, vrienden, ambtenaren enz. in angst en miserie door dit wangedrag van de overheid? Statistiek 7 op 10 burgers geloven niet meer in justitie en niemand doet wat?