1

Topic: Antwerpen: 2 September 1989

Op zaterdag 2 september, even voor zeven uur, opent de achttienjarige zoon van Suleiman de deur van het appartement voor een man die zich uitgeeft voor ‘telegrambesteller’. De man blijkt vergezeld te zijn van een medeplichtige. De twee overvallers trekken een vuurwapen en dwingen de drie Libanezen te gaan zitten. Plotseling roept vader Ahmad dat de overvallers slechts met alarmpistolen gewapend zijn, waarop de drie Libanezen zich op het tweetal storten. De wapens zijn echter echt en de ‘telegrambesteller’ schiet Suleiman en Saïd neer.

De jongeman grijpt een ivoren slagtand en slaat daar de ‘telegrambesteller’ mee op het hoofd, waarop de overvallers op de vlucht slaan. Wanneer de gealarmeerde politie ter plaatse komt, is Suleiman overleden. Saïd heeft een kogel in het hoofd, maar zal de overval na een operatie in de Verenigde Staten overleven. Onderzoek van het wapen en de pruik die de gangsters achterlieten verschaft snel zekerheid over de identiteit van de overvallers, Madani Bouhouche en Robert Beijer.

Over het motief tast met evenwel in het duister. De vogels zijn echter gevlogen. Tegen beiden wordt via Interpol een internationaal aanhoudingsmandaat uitgevaardigd en de Staatsveiligheid stelt een eigen onderzoek in. Ten gevolge van een resem communicatiestoornissen tussen de Antwerpse onderzoeksrechter Nico Snelders, zijn Nijvelse collega Luc Hennart en de 23ste Gerechtelijke Brigade gaat er echter kostbare tijd verloren. Op 11 september meldt de Staatsveiligheid aan eerste substituut Van Doren, de chef van de 23ste Brigade, dat Bouhouche in een residentie in de buurt van Torremolinos verblijft. Van Doren speelt deze informatie door aan onderzoeksrechter Hennart.

Die vertikt het echter om de Spaande politiediensten te vragen Bouhouche te arresteren. Dit vindt de Staatsveiligheid al te gortig en de directie bezorgt daarom al haar gegevens over Bouhouche aan de vijf procureurs-generaal. Hierdoor onder druk gezet, contacteert Hennart uiteindelijk de Spaanse autoriteiten. Op 15 september slaagt de Spaanse politie er op de valreep in Bouhouche te arresteren. Hij stond op het punt met het vliegtuig naar een Latijnsamerikaans land te vertrekken. Robert Beijer bleek inmiddels op 9 september naar Paraguay te zijn gevlucht. Van daaruit vertrok hij na een kort verblijf bij Jean Bultot op 23 september naar een Zuidamerikaans land.

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

2

Re: Antwerpen: 2 September 1989

Beijer over het moment dat Bouhouche zijn leven heeft gered:

(...) Bouhouche frequenteer ik al lang niet meer. C’est un typedangereux que je n’aimais pas, wat men ook moge beweren. Hij ging soms opgewelddadige manier met verdachten om en was een racist. Toch heeft hij mij het leven gered toen ik in Antwerpen door de Suleimans KO werd geslagen. Hij schoot een van hen dood en verwondde een tweede. Ik ben hem daarvoor dankbaar, meer ook niet. We zijn nooit echt vrienden geweest. 

(...) Plots begint hij weer te praten over zijn verleden, eerst voorzichtig over de schietpartij bij de familie Suleiman in Antwerpen. "Ik handelde in opdracht van twee Sovjetdiplomaten in Parijs, die mevroegen om een speelschuld te gaan innen. Ik had Bouhouche als bodyguard meegenomen. We deden ons voor als telegrambestellers. Toen wehet appartement aan de Van Eycklei [Google Maps] wilden betreden, rook ik onraad envreesde een valstrik. Dany wou niet luisteren en zette door. Eenmaal binnen kreeg ik meteen een tand van een olifant op het hoofd. Dany schoot twee man neer en sleepte me naar de uitgang en redde zo mijn leven."

De politie heeft de namen van de diplomaten nooit gevonden. "Toch normaal. Het waren spionnen."

Bron: De Bende van Nijvel | Guy Bouten

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

3

Re: Antwerpen: 2 September 1989

Mocht het onderzoek naar een moord, gepleegd door de notoire bendeverdachten Madani Bouhouche en Robert Beijer niet grondig gevoerd worden? 27 jaar na datum komt een brief boven water van toenmalig onderzoeksrechter Nico Snelders. Daarin wordt uitgelegd hoe zijn onderzoek werd tegengewerkt door zijn ambtsgenoot in Nijvel en door de Rijkswacht. Gevolg? Bouhouche en Beijer konden ontsnappen.

Wie Bouhouche en Beijer zegt, denkt haast vanzelf aan de Bende van Nijvel. De namen van de ex-Rijkswachters werden meermaals gekoppeld aan de Bende, maar sluitend bewijs voor hun betrokkenheid bij de bloedige acties kwam er nooit. Omdat ze er effectief niets mee te maken hadden of omdat er niet grondig gezocht werd? Die vraag houdt Bendewatchers intussen al ettelijke decennia bezig.

Een pas opgedoken brief van voormalig Antwerps onderzoeksrechter Nico Snelders gooit nieuwe olie op het vuur. Apache kon de elf pagina’s tellende nota van Snelders aan zijn toenmalige Procureur des Konings in Antwerpen inkijken.

Daarin legt de onderzoeksrechter uit hoe hij tijdens het onderzoek naar een moord, uitgevoerd door Bouhouche en Beijer, werd tegengewerkt door zijn collega in Nijvel en door de Rijkswacht.

Die collega in Nijvel was Luc Hennart. Vandaag is Hennart eerste voorzitter van de Franstalige Brusselse rechtbank van eerste aanleg. Hennart kreeg eerder al forse kritiek omwille van het achterhouden van informatie in onderzoeken, gelieerd aan de Bende van Nijvel.

Ali Suleiman Ahmad

De oorsprong van de ‘guerre des juges’ waarvan sprake in de brief van Snelders gaat terug naar 2 september 1989. Die dag kwam de Antwerps-Libanese ivoor- en diamanthandelaar Ali Suleiman Ahmad om het leven bij een uit de hand gelopen overval in zijn appartement op de Antwerpse Jan van Eycklei. Nico Snelders werd aangesteld als onderzoeksrechter.

Bouhouche en Beijer kwamen al snel in beeld als verdachten, en dat bleek het begin van een heftige clash tussen beide onderzoeksrechters. Als gevolg daarvan konden Bouhouche en Beijer, zeven dagen na de moord, vanuit hun onderduikadres in Brussel, ontsnappen. Nog enkele dagen later kreeg onderzoeksrechter Snelders te horen dat hij van het onderzoek werd gehaald.

Ontheven

De brief beschrijft hoe Nico Snelders het werken van meet af aan bijzonder moeilijk werd gemaakt.

Omdat de sporen in de richting van Bouhouche en Beijer wezen en er dus mogelijk raakpunten waren met het bendedossier, vroeg Snelders zijn collega’s in Dendermonde en Nijvel om inzage te krijgen in dat dossier.

“Die vraag werd gesteld maar nooit beantwoord”, blikt Nico Snelders terug in een gesprek met de redactie. “Vrij kort nadien werd ik van het onderzoek ontheven en werd het dossier overgeheveld. De beweegreden om mij zo snel van het onderzoek te halen, heb ik nooit geweten. Het is alleszins niet gebruikelijk dat iemand na zo’n korte tijd wordt ontheven.”

Onwil

De gewezen onderzoeksrechter herinnert zich nog goed dat de samenwerking met zijn collega Hennart alles behalve vlot liep. “Een onderzoeksrechter kon toen buiten zijn arrondissement niets doen. Ik stootte op onwil van Hennart om bepaalde sporen en figuren te volgen.”

Het parket van Nijvel wilde de zaak naar zich toetrekken. Bouhouche en Beijer waren immers ook betrokken in een moordonderzoek naar Juan Mendez, begin 1986. Dat onderzoek werd in Nijvel geleid door Hennart.

Mendez was een vertegenwoordiger voor FN Herstal. Een half jaar voor zijn dood werden tientallen wapens uit zijn woning gestolen. Het vermoeden bestond dat die wapens bij de laatste overvallen van de Bende van Nijvel werden gebruikt.

Argwaan

De argwaan van Snelders tegenover zijn Nijvelse evenknie en tegenover de Rijkswacht was niet zonder grond. Beijer en Bouhouche waren zelf ex-rijkswachter. Beijer was bovendien informant van de gerechtelijke politie in Nijvel.

De commissaris van gerechtelijke politie bij wie Beijer informant was ten tijde van Bende-overvallen, bleek ook diegene te zijn die onderzoeksrechter Snelders, al meteen na de moord op Ali Suleiman Ahmad, weigerde informatie over de twee gangsters door te spelen.

Werden Bouhouche en Beijer beschermd?

Tijdens het proces over de moord op Mendez, in 1994-1995, werd vastgesteld dat de speurders Beijer twee jaar lang als waardevolle informant beschouwden. Ze gaven hem zelfs inzage in dossiers waarin hij zelf verdacht werd. Om hun informant te beschermen, hielden speurders, op zijn verzoek, ook gerechtelijke stukken buiten de normale procedure.

Bendecommissies

In de parlementaire onderzoekscommissies naar de Bende van Nijvel kreeg Hennart de wind van voren om dezelfde reden: het achterhouden van informatie.

In het verslag van de eerste parlementaire onderzoekscommissie naar de Bende lezen we onder meer dat de Delta-cel (Dendermonde) haar verruimd onderzoek (naar extreemrechts) niet tot een goed einde kon brengen “als geen oplossing kwam voor de alsmaar grotere samenwerkingsproblemen met andere onderzoekscellen (...) Deze problemen werden zeker nog scherper dan ze al waren na het aantreden van onderzoeksrechter Hennart te Nijvel.”

In het verslag van de tweede parlementaire onderzoekscommissie naar de Bende van Nijvel (1997) hekelde ook de Dendermondse onderzoeksrechter Freddy Troch dat Hennart hem geen inzage wilde geven in de dossiers van Bouhouche en Beijer. Onderzoeksrechter Jean-Claude Lacroix verweet hem hetzelfde.

Onmogelijke zaak

De brief waarin onderzoeksrechter Snelders zijn beklag maakt over tegenwerking vanuit Nijvel en door de Rijkswacht, vertelt een zeer gelijklopend verhaal. Al in de inleiding lezen we:

“U zult zelf vaststellen dat een en ander blijkbaar te maken heeft met de nog steeds bestaande ongezonde wedijver die er tussen de verscheidene politiediensten bestaat en waardoor deze eerder tijd steken in te trachten primeurs van elkaar af te snoepen dan constructief en geordend aan het gerechtelijk onderzoek mee te werken (...). Anderzijds moge nogmaals blijken dat een gerechtelijk onderzoek verspreid over verscheidene gerechtelijk arrondissementen en geleid door verscheidene magistraten in België nog steeds een onmogelijke zaak is.”

Hennart

Bouhouche werd uiteindelijk, in 1995, na een bijna zes maanden aanslepend assisenproces, tot twintig jaar veroordeeld voor de moord op Ahmad, voor de roofmoord op veiligheidsagent Francis Zwarts en heling van (oorlogs-) wapens. Beijer werd veroordeeld tot 14 jaar cel voor slagen en verwondingen aan Ahmad, de zware straf kwam er door eerdere veroordelingen.

Voor de moord op wapenhandelaar Mendez werden Bouhouche en Beijer vrijgesproken. Het onderzoek van de Nijvelse onderzoeksrechter Hennart leverde onvoldoende bewijsmateriaal op.

Karakter

In een reactie op de brief van Nico Snelders wijst Luc Hennart erop dat hij sinds maart 1988 op verschillende fronten onderzoek voerde naar Beijer en Bouhouche: de moord op geldtransporteur Francis Zwarts, de moord op wapenhandelaar Mendez en de aanslag op Rijkswachtkolonel Herman Vernaillen. “Ik was dus heel goed op de hoogte van de sfeer alom”, zegt Hennart.

Hij erkent dat hij een “karakter heeft”, maar zegt zich goed te herinneren dat hij “alle informatie die hij bezat om de twee op te sporen ter beschikking van Snelders en de andere betrokken politiediensten stelde”.

“Ik kan u verzekeren dat mijn mensen de opdracht kregen om alle vragen tot informatie te beantwoorden”, voegt Hennart er nog aan toe.

Doorkruisen

Onderzoeksrechter Hennart erkent wel dat de samenwerking praktisch soms moeilijk was. “Wat ik niet wilde is dat de verschillende onderzoeken die onder mijn verantwoordelijkheid vielen, doorkruist werden. Ik sta recht in mijn schoenen en heb altijd gedaan wat ik dacht te moeten doen. De zaken waarmee ik bezig was, zijn volledig onderzocht en de mensen zijn voor assisen verschenen.”

Bovendien zegt hij dat Snelders hem zelf te weinig op de hoogte hield van de onderzoeken die men in Antwerpen deed. Volgens Hennart hoorde het onderzoek van meet af aan bij hem, in Nijvel, thuis en niet in Antwerpen. “Hij had het dossier beter onmiddellijk doorgestuurd zodat ze onmiddellijk gevat konden worden.”

Ontsnapt

De problemen tussen de onderzoeksrechters zorgden ervoor dat het vermoedelijke onderduikadres van Bouhouche en Beijer in Brussel te laat, op 8 september 1989, in de gaten gehouden werd.

Bovendien rook de man die onderdak bood onraad, aangezien hij op 10 september aan de gerechtelijk politie kwam vragen waarom zijn appartement in de gaten gehouden werd en de BOB van Nijvel hem wilde informeren.

Echter een dag eerder, op 9 september 1989 ’s avonds, beschikte de Staatsveiligheid al over informatie dat Bouhouche en Beijer naar Spanje waren gevlucht. Beijer reisde van daaruit onder meer naar Paraguay en werd begin januari 1991 in Thailand gearresteerd. Bouhouche werd op 15 september 1989 in Torremolinos opgepakt.

Bron » www.apache.be

Re: Antwerpen: 2 September 1989

Graag had ik wat informatie ivm Suleiman die vermoord werd in Antwerpen. Wie waren zijn familieleden, vrienden? Kennissen? Waar was hij precies van afkomstig? Relaties? Adressen? Waar werd hij begraven?

5

Re: Antwerpen: 2 September 1989

Over "Suleiman & familie/vrienden/kennissen/zakenpartners/bezigheden" op zich kan je wellicht meer dan 1 boek schrijven. Ik denk (persoonlijke gedachte) dat Bouhouche & Beijer niet helemaal goed wisten waar ze aan begonnen waren. Met de uitspraak dat dit "behoorlijk zware jongens" waren, druk ik me nog bijzonder licht uit.

Helaas heb ik de tijd niet om een gans boek bij elkaar te schrijven over Suleiman & Co, maar ik zal enkele dingen kort samenvatten:

Over de feiten:

  • Libanese afkomst, sjiitische moslim

  • feiten gebeurd te: Van Eycklei 28, 2018 Antwerpen [Google Maps]

  • 3 personen aanwezig op 2 september 1989. Suleiman, zijn zoon, zijn broer.

  • Suleiman werd dodelijk getroffen door een kogel uit een Colt .45 waarmee Bouhouche vuurde. (Wapen was ooit verkocht door Beijer aan Ton Quang Loc, en deze leende het terug van hem om aan Bouhouche tijdelijk te overhandigen).

  • Saïd, werd ook beschoten door Bouhouche. Deze kreeg een kogel door zijn hoofd (aan zijn oog) maar overleefde het.

Over de familie/relaties/vrienden/kennissen van Suleiman:

Niet alles dat ik opsom is "100% bewezen", en uiteraard worden zware misdrijven ontkend door betrokken personen. De informatie haal ik uit o.a. overheids-documenten (en zoals we allemaal weten kunnen we blindelings op de overheid vertrouwen *ahum*) en internationale (overheids) documenten.

een korte (niet complete) opsomming:

  • De familie wordt in verband gebracht met: handel in "bloed diamanten" afkomstig uit conflictgebieden zoals Sierra Leone, Liberia, Congo, enz.

  • De familie wordt in verband gebracht met: grootschalige valsemunterij

  • De familie wordt in verband gebracht met: witwaspraktijken

  • De familie wordt in verband gebracht met: financiële steun aan organisaties die niet bepaald "zuiver" zijn waarbij zelfs Al-Qaeda en Hezbollah worden genoemd.

  • De familie wordt in verband gebracht met: illegale wapenhandel

  • De familie wordt in verband gebracht met: steun aan Charles Taylor, steun aan Mobutu

  • De familie wordt in verband gebracht met: het financieren van verschillende staatsgrepen

  • De familie wordt in verband gebracht met: diamonds-for-weapons deals (het hoeft dus niet altijd drugs-for-weapons te zijn op dit forum)

  • Saïd (die dus een kogel van Bouhouche overleefde) zijn diamantbedrijf kreeg van Douane & Accijnzen en boete van meer dan 60 miljoen euro.

  • Saïd is getrouwd met , de zus van Aziz Nassour (google even zijn naam wink)

  • Ze worden gelinkt aan een van de grootste fraudezaken in Nederland

  • Enz...

Google een beetje van hun namen en je hebt voor uren leesvoer aan artikelen van zowel binnen als buitenland. Voor diegenen die tijd te veel hebben en niet weten wat gedaan, sturen me maar een berichtje en die voorzie ik wel van de nodige leesvoer (boeken en pdf's) rond dit thema.

Samenvatting: Bouhouche en Beijer hadden een bezoekje gebracht aan niet-te-onderschatten individuen.

Non semper ea sunt quae videntur

Re: Antwerpen: 2 September 1989

Hier nog meer interessante informatie over de broers Ali Ahmad » blog.douglasfarah.com
Meer bepaald hier » blog.douglasfarah.com (PDF)

Overduidelijke verbinding Libanon-Kongo. En Trade in (valse) Afrikaanse bankbiljetten te relateren aan Jean Gol denk ik.

7

Re: Antwerpen: 2 September 1989

Zoals ik reeds eerder schreef, tamelijk "zware jongens" van milieu. Daarmee dat ik me afvraag of Bouhouche & Beijer wel goed wisten waar ze aan begonnen.

Non semper ea sunt quae videntur

Re: Antwerpen: 2 September 1989

Was idd zeer goede bijdrage FreCR! Credits. Ondertussen vond ik nog een zeer fascinerend elementje over Kengo, de minister onder Mobutu:

He was the son of a Polish Jewish father

En nog Kengo:

He expelled members of the Lebanese community from Zaire for alleged involvement in the illegal trade of conflict diamonds

Re: Antwerpen: 2 September 1989

Wel ze zijn daar aardig in een valstrik gelopen Beijer en Bouhouche, het is vooral Beijer die met die zaak te maken heeft. Ergens in een zwak moment tussen alle KGB mist door lost hij iets over een agent van Israël.

De waarheid schaadt nooit een zaak die rechtvaardig is.

10

Re: Antwerpen: 2 September 1989

Eind 1978 wordt een diefstal gepleegd uit de wapenkast van de School voor Onderofficieren van de Rijkswacht. Het gaat om een Browning pistool, model FN 1922. Consternatie alom. Veel later zal blijken dat met dit wapen een moord zal worden gepleegd in Antwerpen op Ali Suleiman Ahmad op 2 september 1989, dus 11 jaar na de diefstal.

Bron: Loden jaren | Paul Ponsaers

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube