31

Re: Mossad

En nog David en Avner Azulay:

"Het is hier dat Jacques Monsieur in contact komt met een zekere David Benelie, officieel partner van de familie Nejman in de textiel maar in realiteit contactman voor de wapenhandel. Die liep rond met zeker twee verschillende paspoorten, vervalste douanestempels en bezat ook minstens twee nationaliteiten, de Belgische en de Israëlische. In realiteit noemde hij echter David Azulay en is hij de broer van Avner Azulay, de rechterhand van de in Antwerpen geboren Marc Reich, beter gekend als Marc Rich, ‘s werelds meest bekende nu in Zwitserland wonende grondstoffenspeculant.

Volgens getuigenissen waren beide broers lid van de Mossad en was Avner op zeker ogenblik zelfs het nummer twee van deze spionage- en terreurorganisatie. Het is mede via David Azulay dat Jacques Monsieur in de wapenhandel en de handel rond de Iran-Contra affaire raakt. Het zal Monsieur veel geld en ook veel herrie opleveren. Maar David Azulay mag dan misschien tot over zijn horen in de wapenhandel gezeten hebben en met valse paspoorten werken, gerechtelijk hoefde hij zich blijkbaar geen zorg te maken. Hij slijt nu zijn oude dag in een Brussels rusthuis.

Als steeds knijpt het Brusselse parket voor zover geweten ook hier de ogen nog maar eens dicht. Het hoeft daarom niet te verwonderen dat reserveofficier Jacques Monsieur, officieel een informant voor de Algemene Dienst Inlichtingen en Veiligheid (ADIV), onze militaire veiligheidsdienst, tot ongeveer 2000 deels als wapenhandelaar en deels als spion vooral voor rekening van onder meer de Mossad zal gaan werken. Monsieur groeit zelfs uit tot een voornaam exporteur wereldwijd van het Iraanse wapenspul. Hij kent op dit gebied het land van binnen uit."

» willyvandamme.wordpress.com

32

Re: Mossad

WNP'er Jean-Louis Nemry zag de hand van de Mossad in de poging van Paul Latinus om Lybische terroristische groepen te infiltreren. Ook zou Christian Smets, WNP-infiltrant en werknemer van de Staatsveiligheid, na zijn periode in Charleroi naar Brussel teruggekeerd zijn om in te staan voor de bescherming van VIPs. Eén opdracht bestond uit het beschermen van de ambassadeur van Israël (Kinnerby?) in samenwerking met Israëlische ex-para's van de ambassade. Als ik me niet vergis was Smets met een joodse getrouwd (wetende dat de Mossad meestal op joodse recruten afgaat; in het geval van Smets en Bouhouche zou een joodse familie, zelfs al is die aangetrouwd, misschien wel een punt kunnen geweest zijn).

33

Re: Mossad

Andere actoren in dezelfde octopus van Mossad-gecontroleerde wapenhandel (met o.a. Libanon): Juan Borges, Sylvain Alalouf, Georges Drouviotis, ... Wat ook leidt naar het joods-belgisch-italiaans maffieus gezelschap van o.a. de zaak Mandelbaum.

34

Re: Mossad

De vermoedelijk aan WNP-verbonden Bouhouche was getrouwd met een joodse en zijn directe kompanen hadden allen duidelijke joodse links: Buslik, Beijer en Mendez. De aan Groep G verbonden Martial Lekeu beweerde te hebben gewerkt voor de Mossad.

35

Re: Mossad

Wat argumenten bij het feit dat ik de opdrachtgevers van huurling Jean-Claude Darville, volgens sommigen hoofdverdachte in de Bende (en ik sluit me daar bij aan), in de Mossad-hoek plaats:

Zuid-Afrika en Iran: Op zijn vermoedelijke Facebook-pagina staat vermeld: "SOF at Goverment; Lives in Pretoria, South Africa; From Brussels, Belgium; Knows Français, Nederlands, South African Sign Language). Zuid-Afrika was destijds de dichtste bondgenoot van Israël. Jean-Claude Darville zou ook deel hebben uitgemaakt van actiegroepen in Afrika, Iran en Zuid-Amerika voor verscheidene buitenlandse diensten. Vooral Afrika en Iran wijzen richting Mossad.

Hebreews, Russisch & Igala: Zijn zoon Yvan beweert op zijn pagina dat hij naast Frans, Spaans en Engels ook nog Hebreeuws, Russisch en Igala (taal uit Nigeria) spreekt. Nigeria is een bolwerk van de Mossad gezien Israël de bulk van haar olie uit dit land haalt. Russisch kan wijzen op de Judeo-Russische maffia (zie o.a. Atlas). Pikte hij die talen op tijdens de omzwervingen en operaties van zijn vader?

False flags en diamanten: Hij zou banden gehad hebben Action Directe en RAF, dus vermoedelijk betrokken bij typische "false flags", een trade mark van de Mossad, en hierbij gefinancierd geweest zijn door de handel in diamant, o.a. in Zuid-Afrika, waarbij een joodse connectie kan worden vermoed.

Haemers, Nihoul en Atlas: Er is sprake in het dossier Dutroux van een link tussen Darville (niet helemaal duidelijk of het om Jean-Claude of zijn neef Robert gaat) en Nihoul, Haemers en Frantsevitch rond pedosexuele dossiers. Jean-Claude Darville was ook een bezoeker van de (aan pedosexualiteit gelinkte) Dolo, waar Nihoul een centrale figuur was en huurlingen over de vloer kwamen (waarvan Max le Voiturier - chauffeur van de Dolo - stelt dat ze achter de Bende van Nijvel zaten). Haemers (en vermoedelijk ook bende-lid Robert Darville) werkte voor een "organisatie" waartoe Michel Vander Elst en William Szombat behoorden, dewelke vermoedelijk de Judeo-Belgische "nébuleuse" rond Przedborski en Salik was (Atlas). Ook de ontvoering van VdB door Haemers wijst richting Israël (o.a. losgeld door Israël aan de jood Natan). Nihoul stond via Annie Bouty in verband met Mossad-pion Juan Borges en is ook te linken aan Deferm (Atlas). Frantsevitch had banden met Jacques Monsieur, die dicht stond bij Salik en als wapenhandelaar werkte voor de Mossad.

Bende van Nijvel en WNP: Jean-Claude Darville wordt door Henri Damsaint genoemd als organisator van de bende van Nijvel, met medeplichtigheid van o.a. Calmette en Menassa, dus: WNP. Victor Ostrovsky stelde dat WNP een Gladio-structuur was die werd overgenomen door de Mossad en verantwoordelijk was voor ondermeer de Bende van Nijvel-aanslagen. Al Ajjaz die de WNP financierde is een wapenhandelaar die vermoedelijk interageerde met de Mossad. De naam van Gol, een pion van Israël die door Mendez beschuldigd werd van de Bende van Nijvel-overval in Aalst, is niet los te zien van deze van Smets en dus WNP. Smets werkte professioneel trouwens ook vaak samen met Israël.

De Bende van Nijvel had in de eerste golf een duidelijke connectie met Libanezen en wapenhandelaars (lees: Mossad). Ook de WNP-geaffilieerde Menassa is een Libanees die mogelijk banden had met de Mossad. Volgens de broer van Frédéric Saucez zou de WNP vaak samen hebben gewerkt met huurlingen, maar hij wou geen namen noemen (Jean-Claude Darville lijkt aannemelijk). WNP had een opmerkelijk bureau voor "zionistische kwesties" en ook de zaak rond de trainingskampen voor WNP-leden in Lybië lijkt overduidelijk richting Israël te wijzen, net als de achtervolgingsopdracht rond de vriendin van Carlos. Darville zou wat betreft de Bende van Nijvel o.a. belangrijk zijn geweest bij de overval op Szymusik (opnieuw: diamanten!).

36

Re: Mossad

Nog iets meer details over Juan Borges:

Zou actief geweest zijn in de illegale wapenhandel met Libanon, Lybië en Iran, samen met ondermeer Jacques Monsieur, Sylvain Alalouf, Nouriel 'Youri' Nourielli en Georges Drouviotis (allen Mossad). Zo was Nourielli, een zaakvoerder van een kledingszaak in Elsene met een verleden als drugshandelaar die werkte voor de veiligheidsdienst van de Israëlische ambassade in Brussel. Alalouf was eind jaren '80 gedomicilieerd in de woning van dr. Joseph Wybran in Ukkel. Wybran was lid van B'nai B'rith en mogelijk een sayan. Hij werd vermoord op 3 oktober 1989 op de parking van het Erasmusziekenhuis, waar een uitgebrande VW Golf werd teruggevonden. De moordenaars zouden Abdelkader Belliraj, die in 2000 informant van de Staatsveiligheid zou worden, en Ahmed Moukhlis geweest zijn.

Als dekmantel voor de wapenhandel had Borges samen met Sylvain Alalouf het import/export-bedrijf voor medisch materiaal 'Candy Médical' opgericht in het tandartsencabinet van zijn ex-vriendin Brigitte Jenart (rue du Conseil 35 in Elsene). Op hetzelfde adres was ook de zetel van het bedrijf Logitel van Serge Frantsevitch, die ook bij de wapenhandel door Monsieur zou betrokken zijn geweest. Ook Monsieur werkte met een bedrijf in medisch materiaal als dekmantel, namelijk 'Mides'. Bedrijven voor verhandeling van medisch materiaal lijken ideale dekmantels, zo ook 'Dollon' beheerd door baron René Paulus de Châtelet en Elio Ciolini. Candy Médical maakte voor haar commerciële communicatie gebruik van de telex van het bedrijf 'Italtrade' (Place Stéphanie 10) van Giulio Mongia, die vermoedelijk betrokken was bij de wapenhandel. In hetzelfde gebouw van 'Italtrade' bevond zich het appartement waar een Modigliani werd gestolen door de bende rond Borges en Alalouf op 12 oktober 1986 (zie lager).

In maart 1986 had de BCR van de rijkswacht reeds onderzoek gedaan naar Borges en zijn bedrijf Candy Médical dat zich toen in de Avenue Tervueren in Woluwe-Sint-Pieters bevond en waarvan opgemerkt werd dat het gebouw volledig gehuurd werd door de veiligheidsdiensten van de EG. In 2002 kwam aan het licht, in het kader van het onderzoek naar Monsieur, dat Borges betrokken was bij de levering van 6000 TOW-raketten aan de Iraanse Ayatollahs, met een waarde van 83 miljoen dollar. Brussel was destijds een draaischijf voor de wapenhandel naar Iran, gesteund door de Amerikanen en Israël om zo de positie van Saddam Hoessein te verzwakken. Borges werd bij deze zaken juridisch bijgestaan door het bedrijf Cadreco (avenue du Toison d'Or 16) dat hij samen had opgericht met Annie Bouty en op 12 maart 1987 geliquideerd werd maar waarvan de activiteiten drie dagen later voortgezet worden in het nieuwe bedrijf "Cabinet Annie Bouty et associés" (avenue Henri Jaspar 99 in Saint Gilles).

Borges werkte nauw samen met zijn zakenpartner Annie Bouty met wie hij een tijd het bed deelde en die hem op de hoogte hield van eventuele signalisaties van zijn naam in de Bulletin central des Signalements van de politie, wat van belang was bij zijn reizen naar het buitenland. De bedrijven van Borges en Bouty waren  niet enkel ondersteunend voor de wapenhandel van Borges maar ook een dekmantel voor mensenhandel. De goede werking van deze laatste activiteit, veelal gebaseerd op het verkrijgen van visa, werd verzekerd door de goede contacten van Juan Borges.

Hij had ondermeer toegang tot de Amerikaanse ambassade in Rome, waar Borges een bureau had in de Via Flaminia 21. Borges beweerde tevens een goede relatie te hebben met Giulio Andreotti, alsook met Afrikaanse staatshoofden zoals Lansana Conté van Guinéa en Joseph Momoh van Sierra Leone. Zijn goede banden met Alfred Cahen, een Belgisch-joodse topdiplomaat met een stevig Afrikaans netwerk, waren wellicht ook een voordeel. Zo werd op 26 juni 1990 de hulp van Cahen ingeroepen door Borges om een visum voor een Zaïrese klant van Bouty binnen te halen, dewelke vier dagen later per fax antwoorde vanuit Parijs: "Monsieur, Infiniment merci de votre lettre faxée le 26 juin en annexe à laquelle vous avez bien voulu me faire tenir les informations dont j'ai besoin pour aider votre protégée. Muni de celles-ci je vais pouvoir intervenir dans sa faveur. J'espère que mes démarches aboutiront à dessuites positives."

Ook Michel Nihoul, die de partner was van Annie Bouty, duikt op in het dossier Borges. Op 29 september 1986 belde Nihoul in naam van Cadreco naar de Schaerbeekse rijkswacht met het verzoek om een zaak van ongedekte cheques ten waarde van 1.2 miljoen en getekend door Borges in naam van zijn bedrijf Candy Medical (enquête Ecofin door het OCDEFO) te regelen naar minnelijke schikking met de gedupeerde: Liarakos, een handelaar in goud met Pakistan. Op 6 oktober 1986 kreeg dezelfde rijkswacht telefonisch bevel van Guido Torrez om de handen af te houden van Borges, die op het punt stond in deze zaak gearresteerd te worden. Torrez was hiertoe telefonsich verzocht door Michel Nihoul maar beweerde voor de onderzoekscommissie Dutroux dat de beller Nihoul moest zijn geweest die zich had uitgegeven als iemand van het kabinet van François-Xavier de Donnéa. Volgens Borges' ex-vriendin Brigitte Jenart, die hij in 1983 had leren kennen via Bouty, had Nihoul wel degelijk ook het kabinet van de Donnéa ingeschakeld.

Jenart had een tandartsenpraktijk in de rue du Conseil 35 in Elsene, waar ze Michel Nihoul en Annie Bouty als klant had en waar Borges zijn bedrijf Candy Médical geregistreerd had, onder het appartement van pedofiel Roland Corvillain (zakenpartner van Serge Frantsevitch in Logitel) die begin jaren '80 bezoek zou hebben ontvangen van Nihoul, Achiel Haemers, Robert Darville en Marc Dutroux. Volgens de getuigenissen van de ex-vrouw van Corvillain gingen de gesprekken toen over pedofiele netwerken. Jenart zette al haar getuigenissen op brief gericht aan de Brusselse gerechtelijke politie en aan Georges Frisque. Op 5 april 1998 werd ze dood terugevonden naast een lege fles raki en kalmeermiddelen met als diagnose zelfmoord hoewel er geen autopsie werd gedaan. In een brief gericht aan haar moeder stond "je n’ai plus d’avenir, je n’ai plus le courage (...). Dieu n’existe pas." en in de krabbels daaronder staat het woord "pedofiel".

Juan Borges stond duidelijk in contact met één of meerdere maffieuse organisaties. Hij werkte ondermeer samen met de Pakistaanse broers Salahud en Zahirud Din die in 1986 werden aangehouden door onderzoeksrechter Jean-Claude Van Espen voor transport van goud, diamant (via Antwerpen) en uranium. De broers Din woonden in Ukkel en werkten via het wisselkantoor Kirschen, waarvan de beheerder Hilaire Beelen (dicht bij liberale politici) in januari 1986 werd aangehouden in een gigantische fraudezaak door Van Espen. Ze deden ondermeer beroep op Jean-Marie De Haze, ex-secretaris van de CEPIC en uitbater van de "Greenwood" (eigendom van  Roland Daled, een vriend van Paul Cams). Ook werkte Salahud Din samen met Michael Brandwain, betrokken bij de schimmige dossiers Comuele en M&S International die leidden naar de Russische maffia. In het midden van de jaren '80 zou Borges hebben samengewerkt met een Italiaanse peetvader en in de weer geweest zijn met koffers vol zwarte dollars.

Op 12 oktober 1986 werd een Modigliani gestolen in een appartement van een weduwe (in hetzelfde gebouw waarin ook Italtrade was gevestigd, zie hoger) door een bende bestaande uit Borges en onder meer zijn Mossad- en wapenhandelkompanen Sylvain Alalouf en Nouriel Nourielli. Ook de criminelen Jacques Herygers (ook genoemd als lid van de bende rond ex-commissaris Godfroid), Georges Cliquet, Robert Blondiau, Maurice Bisiau en de restaurateur Caro Gonzalez Garcia lijken betrokken te zijn geweest. Het gestolen werk werd ingewisseld voor een vervalsing gemaakt door de Brusselse artiest Stéphane Mandelbaum die op 3 januari 1987 met een kogel in het hoofd en bewerkt met zuur teruggevonden werd in een grot in Beez bij Namen. Het gestolen schilderij werd teruggevonden bij een huiszoeking in Vorst, in de woning van Rami Weinbaum, ook verbonden aan de Mossad als topman bij Leumi Bank en betrokken bij handel in textiel, goud en ivoor tussen Afrika en Azië. Kort voor de moord op Mandelbaum hadden Weinbaum en Nourielli tien liter bijtend zuur gekocht bij een Brusselse drogist. Weinbaum werd opgepakt maar pleegde zelfmoord in zijn cel.

Ook Nourielli werd aangehouden maar omwille van een procedure-fout moest hij worden vrijgelaten. In 1992 werd Borges, intussen naar Montréal gevlucht, bij verstek veroordeeld voor de diefstal maar niet voor de moord (deze affaire werd geklasseerd in 1990) door het parket van Namen. De twee Brusselse criminelen Herygers en Cliquet zouden later genoemd worden in het kader van een bende met internationale vertakkingen die in 1995 werd blootgelegd door de gerechtelijke politie van Sorrente. Deze bende handelde in witwaspraktijken via trafieken van (valse) deviezen, kunst, goud, diamant, radioactief materiaal, raketten, enz., ten waarde van 80 miljard BEF. Men heeft het gehad over de vermoedelijke betrokkenheid van de aartsbischop van Barcelona (via het IOR), hooggeplaatsten bij UBS, Deutsche Bank en Loyd, diplomaten, brokers, leden van de Italiaanse en Amerikaanse geheime dienst, een prins uit Koweit, de zoon van Mobutu en de koning van Marokko. Als leden van de bende werden ook nog volgende namen genoemd: de Riccardo Marocco (een Milanese zakenman), Solange Vercruysse (een Franse van Belgische afkomst en een vriendin van Marocco), Robert Van der Vooren (Nederland) en Jean-Luc Herygers (de broer van Jacques).

En dit hieronder is wel heel interessant:

De entourage van Borges werd op een bepaald moment genoemd in de zaak ronde de moord op Juan Mendez op 7 januari 1986. Op 25 maart 1987 werden Nourielli, Alalouf en verzekerinsagent Christian Moeris genoemd als verdachten in een nota door de procureur-generaal van Brussel (1er bureau 1337/86). Moeris kwam in oktober 1986 in opspraak door een zaak rond wapenhandel (1000 P38 vuurwapens en munities) met Zénon Sievert, in opdracht van Juan Borges en Nourielli. Volgens Sievert zou Moeris op de hoogte zijn geweest van de moord op Mendez, maar deze ontkende en legde een twijfelachtige verklaring. Het onderzoek stopte toen een van de rijkswachters, Jean-Marie Van Mullen, door het team van commissaris Marnette opgepakt werd in de zaak Bauloye voor corruptie, wat mogelijk opgezet spel was bleek nadien.

37

Re: Mossad

Abraham Shavit (wat nota's die ik verzamelde, maar in het Frans):

Ex-colonel Mossad ou/et armée israélienne, dont il fut beaucoup question dans les années 80, à l'époque de l'Irangate. Serait un ami du ministre israélien Begin Menachem et hôte de Cools durant ses voyages en Israël, aurait été la main droite de Boas, en charge d’ASCO (société belge avec activité en Malte; avait Poran Efraim dans le board durant les 1980s). A noter que selon le dossier Atlas, la sécurité de "la Nébuleuse" serait fournie par "un ancien colonel de la Mossad" et son équipe depuis ‘83. Ce colonel serait intervenu pour libérer la fille du trafiquant d’armes "Nakachian" (phonétique), installer le financier palestinien El Ketib Ketib en Belgique, installer le bureau de l’OLP à Bruxelles, l’entrainement des Contras et le Cartel de Cali. Shavit a été impliqué dans une histoire de fraude immobilière, ensemble avec Verdeyen Michel et Vos Ferdinand.

38

Re: Mossad

Pierre Salik staat bekend als jeansproducent (Kid Cool) wiens fabrieken in de loop van de jaren 80 failliet gingen. Als rijke jood met een sterk netwerk zou hij ook gewerkt hebben voor de Mossad. Bovendien wordt de naam van Salik verbonden aan Mossad-wapenhandelaar Jacques Monsieur. Pierre Salik vertoefde inderdaad in zeer invloedrijke kringen zoals de Cercle des Nations en was goed geïntroduceerd in zowel liberale als socialistische kringen (André Cools, Guy Mathot, Willy Claes, Guy Spitaels).

Hij was een goede kennis van Félix Przedborski en werd in het dossier Atlas genoemd als iemand die fondsen inbracht, bijvoorbeeld via de Comuele. Zijn schoonzoon Michel Dwek, zijn neef Serge Borenstein (kapitaalstromen via Praag) en zijn kompaan Ronald Bruckner zouden hier bij betrokken zijn geweest. Salik zou Przedborski en André Cools met elkaar in contact gebracht hebben. Het drietal is te zien op foto's in het weekblad Le Soir Illustré van 8 april '95 tijdens een feestje op het domein van Przedborski in Antibes, samen met M. Olivetti, baron Empain en Pierre Merli, de burgemeester van Antibes. Ook Salik had een villa aan de Côte d'Azur (waar hij ondermeer Alain Van der Biest en zijn vrouw Betty had uitgenodigd).

In de Zuidfranse high society uit België ontmoette Salik ook Baron Zurstrassen, prins/koning Albert, Paul Vanden Boeynants, Aldo Vastapane en de erven van Charlie De Pauw. In het dossier Atlas wordt gesteld dat de dochters van Salik verloofd zouden zijn geweest met de zonen van Przedborski, maar de huwelijken zouden niet zijn doorgegaan. Salik had ook nog contacten met de Australische miljardair Allan Bond, een associé van Albert Frère. In 2002 werd Salik beschuldigd in de zaak Kid Cool door onderzoeksrechter Jean-Claude Van Espen voor valsheid in geschrifte. In dezelfde zaak kwamen zijn twee dochters Véronique en Brigitte in opspraak, alsook rechter Emile Dereymaeker (passieve corruptie).

Volgens Patrick Abraham van Kid Cool zou ook rechter Francine de Tandt omgekocht geweest zijn door Salik. Van Willy Claes is geweten dat hij in de jaren '80 nota's schreef om invoerlicenties voor Salik te bekomen, ondanks het onwettelijke karakter ervan. Salik staat dicht bij de beweging van Modrikanen.

39

Re: Mossad

Elio Ciolini: "X 58 affirme que tant Mathieux Caroline que Granja Sylvie commettaient des bestialités avec des chiens contre rétribution de Ciolini (et Smars). D'après Bob Louvigny, Ciolini avait des contacts avec l'ambassade d'Israël (Mossad). Ciolini aurait une adresse de contact en Argentine, province de Buenos Aires. Il s'agirait de sa demi-sœur, la nommée Cohen Marina, Fabienne, mariée à Marting. Elio Ciolini, alias Colonel Bastiani, employait aussi énormement d'identités différents (PV 5750 de Fayt Pierre, du 26/09/1986) . Mais son vrai nom était Elio Ciolini (né Florence 18/08/1946). Papi Ange, Levi David, Misseri Gerard, Baccioni Roland, Filkenstein Jo, ...

Philippe Lacroix intervient également dans le cadre d'un autre dossier ouvert au nom de Ciolini Elio pour des activités suspectes d'une société SA SIS ou SOBELIS (société belge d'Intervention Spéciale) dont les administrateurs sont le Baron René Paulus de Châtelet, Luc Peigneur et Jo Finkelstein) (instruction 363187 Collin - dossier 70.99.4314/87).

Bron: dossier Van Brussel/De Jongh

40

Re: Mossad

Volgens Ostrovsky: De anti-terrorristische adviesafdeling van de Mossad zou de slapende Stay Behind-cel tot leven hebben gewekt met toestemming van de Belgische staatsinlichtingendienst, resulterend in WNP. Tenminste drie betrokkenen bij de Bende van Nijvel moesten in 1985 België verlaten, ontsnapten naar Israël en kregen er een nieuwe identiteit. Een en ander zou opgezet zijn geweest door een Mossad case-officer met de naam Barda. Hoofd van de operatie was Itsik Efrat.

Iemand die Barda en/of Itsik Efrat kan plaatsen?