Bij het herlezen van de memoires van Robert Beijer ("Le dernier mensonge" p. 46) zie ik een verwijzing naar één van de aanslagen uit de reeks Goffinon - Vernaillen - Hoveniersstraat Antwerpen in oktober 1981 :
Toen Beijer werkte bij de sectie 'info' van de BOB van Brussel (een soort inlichtingendienst van de Rijkswacht) vroeg Bouhouche hem enkele dossiers te mogen 'lenen", meer bepaald die van de aanslag op de synagoge in de Hoveniersstraat in Antwerpen.
Beijer maakt zich daarbij de bedenking : " ...J'avoue avoir pensé qu'il pouvait lui (Bouhouche) aussi servir une cause et agir pour le compte d'autres Maîtres. La situation aurait été assez piquante ..."
Hij lijkt hierbij te suggereren dat Bouhouche zich misschien in dezelfde situatie bevond als hij zelf : Beijer liet zich naar eigen zeggen tijdens zijn studies aanwerven door de KGB.
Over Bouhouche zegt Beijer dat hij banden had met Westland New Post.
Maar het één hoeft het ander niet uit te sluiten als zowel Bouhouche als Beijer dubbelspionnen waren voor de afdeling C.I. - Counter Intelligence van onze militaire inlichtingendienst. Alles wijst daar op, want zij namen beiden deel aan de aanslagen 'Goffinon' en 'Vernaillen'. Zij hebben die acties met niet al te veel enthousiasme uitgevoerd, want beiden mislukten.
Van Westland New Post werd gezegd dat het indertijd gefinancierd werd door de Belgische overheid (ABOS).
Dat zou er kunnen op wijzen dat zowel Bouhouche als Beijer zich hebben laten aanwerven door de Soviets, maar in werkelijkheid voor de C.I. werkten. Wanneer zij de opdracht kregen om Soviet/Palestijnse belangen te dienen konden zij dat uiteraard niet weigeren. Maar tegelijk moesten zij als C.I.-medewerkers vermijden slachtoffers te maken. Bij Vernaillen liep dat al mis, want zijn echtgenote, die niet het doelwit was, werd toch geraakt door één van de kogels.
Dan lijkt het niet onlogisch dat 'les Maîtres', de opdrachtgevers (in het jargon van Beijer : de KGB), ook geïnteresseerd waren in het dossier van die andere aanslag : die in de joodse wijk van Antwerpen.
Drie aanslagen op 10 dagen tijd, net vóór het begin van het assisenproces van Abu Nidal -lid Saïd Al Nasser : het kan nauwelijks toeval zijn.
Is het dan denkbaar dat Abu Nidal alle verdere pogingen zou opgegeven heben om Saïd Al Nasser te bevrijden, nadat hij tot levenslang veroordeeld werd? Dat lag niet in de aard van die groepering.
Maar misschien paste de organisatie haar strategie wel aan en werd voortaan een beroep gedaan op 'broeders' in België waarvan meer betrouwbaarheid en motivatie verwacht mocht worden. Met andere woorden : Belliraj & co.
Zelfs dan moeten bepaalde inlichtingendiensten toch op de hoogte geweest zijn van de Abu Nidal - plannen, want Frankrijk had een infiltrant binnen Abu Nidal, zoals Minister Mark Eyskens later bevestigde.
Dat de KGB interesse betoonde voor de aanslagen van de Bende van Nijvel is een feit : onze toenmalige consul in Moskou, Christian Van Roy, vertelde jaren later nog regelmatig aan zijn collega's hoe zijn Russische huishoudster (een KGB-informante) hem voortdurend probeerde uit te horen over de reactie van de Belgische publieke opinie op de Delhaize-overvallen. Terwijl die huishoudster verder nooit belangstelling betoonde voor Belgische binnenlandse aangelegenheden ...
Christian Van Roy is nog in leven. Hem kennende zal hij ongetwijfeld bereid zijn dit te bevestigen aan elke journalist die geïnteresseerd zou zijn.