1

(78 replies, posted in Andere Personen)

Marcel Habran is voor zijn opdrachten met betrekking tot de overvallen en moorden in de Delhaize filialen in 1989 betaald geworden via een opgezette financiële constructie met betrekking met de verkoop van zijn garage aan de Zwitserse zakenman Dhr Fric. Deze zakenman werkte als stroman voor Dhr Jaques Le Clercq eigenaar van de Amerikaanse filialen in Amerika. Deze laatste heeft via afpersing de aandeel deal beïnvloed met betrekking tot de Amerikaanse filialen.

De maîtresse van Dhr Le Clercq was Mevr Nicole Andrien, sm domina die cliënteel had in de hogere kringen. Via mevrouw Andrien had Dhr Le Clercq de perfecte joker achter de hand om mensen het zwijgen op te leggen. Dhr Le Clercq is de opdrachtgever geweest voor de moorden van de Bende van Nijvel. Wanneer de aandelen transactie van de Delhaize Group kan onderzocht worden zal dit duidelijk worden.

Het dossier food town stores (1983), veranderen van naam in Food Lion met een expansie van 22 winkels naar 226 winkels in  1985. De groep werd een franchiser voor Cub Foods en opende een pak filialen in Atlanta. Aangezien de Amerikaanse markt veel groter is dan de Belgische is het duidelijk dat de strategie van het motief van Dhr Le Clercq heel erg duidelijk was. Einde verhaal.

2

(78 replies, posted in Andere Personen)

Zopas kwam Marcel Habran vrij, dé legendarische peetvader van het Luikse misdaadmilieu. Vervroegd, want normaal moest hij nog tot 2025 achter de tralies wegens zijn aandeel in de overval op een geldtransport op de E40 in Borgworm, januari 1998. Bij die overval werden twee geldkoeriers, Koenraad Meirens (36) en Benny Demeester (41), allebei getrouwd en vader, genadeloos afgemaakt. 

Overigens wordt de bende Habran verantwoordelijk geacht voor een hele resem overvallen met eveneens dodelijke afloop in de jaren ’90, plus een achttal huurmoorden/afrekeningen in de Luikse gangsterwereld. Maar Habran mag dus beschikken, met enkelband, zogezegd omdat hij voor zijn vrouw wil zorgen. Ik krijg tranen in de ogen. 

Veel beroering valt er in de publieke opinie of in de sociale media niet te verwachten over de opvallende mildheid in deze van het juridisch apparaat. Een Syriër die handtastelijk wordt in het zwembad is nog altijd groter nieuws dan een maffiabaas met veel bloed aan zijn handen die vervroegd vrij komt. Habran heeft dan ook een goede advocaat die allerminst pro deo werkt: Marc Uyttendaele, echtgenoot van Laurette Onkelinx (PS) en beheerder van een informeel politiek netwerk dat in België wellicht zijn gelijke niet kent, ook al komen de Waalse socialisten vandaag federaal niet aan de bak.

De link met Uyttendaele is niet zonder betekenis: in tegenstelling tot kleine zelfstandigen als Sven Mary en Jef Vermassen, maakt deze professor Grondwettelijk Recht en persoonlijke advocaat van Elio di Rupo zich doorgaans niet vuil aan misdaad van gemeen recht, en is zijn cliënteel vooral te vinden bij overheden, topambtenaren, politici. Maar Habran is een geval apart, want luister wat de man vertelt in een eerder kranteninterview: “Moet ik me mijn leven beklagen? Ik ken eerlijke mensen die heel hun leven hard hebben gewerkt in de mijnen en de fabrieken. Nu zijn ze jonger dan ik en ziek. Is dat dan beter?”

Geef toe: dat is een redenering die sluit als een bus. Terwijl kruimeldieven en knullige gangsters zoals de Aquino’s nog volhouden dat ze nergens van weten, of het aan hun ongelukkige jeugd wijten, zegt Habran gewoon waar het op staat: misdaad loont, je leeft maar één keer. Daarmee vallen we binnen in de moraal van het verhaal, en wordt iedereen die op een ‘normale’ manier aan de kost probeert te komen, sterfelijk belachelijk gemaakt.

De opvallend fitte en bij de vrouwtjes nog steeds graag geziene Marcel is een levende reclame voor het absolute opportunisme en de ons-kent-ons-moraal.

De levensles van crimisoof Habran maakt zo ook een impliciete link tussen de criminele bende en de politieke clan, waar eveneens het netwerk primordiaal is, en het leiderschap discreet. Ondoorzichtige codes houden spelregels in stand die enkel voor insiders bruikbaar zijn, de rest ondergaat ze. 

In die zin zijn het optreden en de levensfilosofie van Marcel Habran wel degelijk typerend voor een vorm van politiek cynisme. De quasi-natuurlijke affiniteit tussen de Luikse Don Corleone en juristen van het slag van Uyttendaele is onmiskenbaar. Het zijn deze laatsten die het parlementaire halfrond bevolken, dus wetten opstellen en ze stemmen, en het zijn dezelfde juristen die er achteraf voor zorgen dat die wetten via achterpoortjes omzeild worden. De kleine lettertjes als het ware. De rechtbanken moeten ook niet té goed werken of te veel middelen krijgen, leve de bureaucratie en de inefficiëntie, des te meer zal er al eens een handtekening ontbreken op een document en kan een procedurefout worden ingeroepen.

Ik aarzel dus niet om het politieke milieu als iets crypto-crimineels te beschouwen, een maffieus bedrijf waar u en ik alleen maar naar kunnen kijken. Natuurlijk hebben we de politici die we verdienen en zijn we eigenlijk het product van onze eigen domheid aan het gadeslaan. En voor u denk dat ik hier alsnog de PS viseer: de partij die de Waalse socialisten van de centrale macht verdreef, neemt hun rol feilloos over.

Zouden de ondertussen volwassen kinderen van de neergekogelde koeriers, Meirens en Demeester, zich roeren? Zouden ze roepen: ‘Hola, deze man heeft wel onze vader vermoord’? Of, horresco referens, zou een van hen zich geroepen voelen om het recht dan maar in eigen handen te nemen? Voor Uyttendaele en confraters geen probleem, dan hebben ze achteraf weer werk. Eén categorie wint altijd. Probeer erbij te horen, hoor ik de gewone Vlaming én Waal denken.

Bron: Doorbraak.be | Johan Sanctorum

3

(35 replies, posted in Andere Personen)

Ronald Rossignol moet zeker Jacques Monsieur gekend hebben.

4

(9 replies, posted in Bende Farcy)

Ben, knap werk!

5

(22 replies, posted in Andere Personen)

In de assisenzaak tegen Marcel Habran en zijn medebeschuldigden heeft de voorzitter van het hof beslist dat er een DNA-onderzoek moet worden uitgevoerd op Nicolas Geyer en Michel Anthemus. Het DNA zal worden vergeleken met de stalen die werden gevonden in de auto waarmee de overval in Borgworm werd uitgevoerd.

Bij de overval op het geldtransport op 12 januari 1998 in Borgworm lieten de gangsters een Chrysler Voyager ter plaatse achter. Het was vanuit deze monovolume dat de meeste schoten werden afgevuurd. In de asbak van de Voyager vonden de speurders drie sigarettenpeuken. Het DNA op de peuken werd onderzocht, maar kwam niet overeen met dat van de hoofdverdachten, noch met dat van de eigenaar van het gestolen voertuig.

Nicolas Geyer en Michel Anthemus deden volgens de speurders enkel vooronderzoek voor de overval. Hun DNA werd nooit eerder met dat op de peuken vergeleken. Bij zijn verhoor als getuige voor het hof van assisen, verklaarde Geyer echter dat hij niet zou meewerken aan een DNA-onderzoek. Daarop gaf voorzitter Marc Dewart het bevel om toch een analyse uit te voeren.

Bron: Belga

6

(78 replies, posted in Andere Personen)

Mincky, wat ik zo grappig vind is dat ze (bende van Habran) tot op het belachelijke toe werden beschermd of afgeschermd tijdens het proces, schrik voor aanslagen of ontsnappingspogingen en nu zit die Habran thuis met een enkelband. Ik lach me een bult, echt een Hollywood verhaal. Kan alleen maar in Belgie, ze zijn zo bang van die man, dit zijn geen gewone toestanden. Zelfs bepaalde gevangenissen weigeren hem onderdak te geven. Wie heeft hem dat al voorgedaan? Als je het mij vraagt weinigen. Als je zijn profiel ontleed, de roekeloze moorden die hij heeft gepleegd of heeft laten plegen, zijn organisatie, zijn intelect, sluwheid, dan spreek je niet meer van straatcriminelen maar van topcriminelen en die zijn heel zeker verweven met het gerecht, met het apparaat.

7

(47 replies, posted in Wapenhandel)

Belgische geheim agent smokkelde twintig jaar ongestoord wapens

De Belg Jacques Monsieur, een topagent van de Belgische militaire inlichtingendienst die tientallen jaren op grote schaal actief was als internationale wapensmokkelaar, staat terrecht voor de correctionele rechtbank in het Franse Bourges op beschuldiging van illegale wapenhandel. Monsieur werd voor gelijkaardige feiten eerder al in ons land veroordeeld.

Lees hier het hele artikel » Nieuws

8

(78 replies, posted in Andere Personen)

Franse nummerplaten, autohandelaar (chassis nummers zijn verwijderd van de voertuigen), wapenhandelaar (had zeer goede connecties en was bevriend met een van de grootste illegale wapenhandelaars van de wereld, nota bene een Belg). Verweven met het prostitutie-netwerk van Luik en Brussel. Vertrouwd met de bossen van Brussel en Frankrijk. Appartement in Ukkel met garage boxen (ideaal om van voertuig te switchen).

Waarom word de naam van de geïdentificeerde dader niet bekend gemaakt? Is dit de geheime joker, alleen nog hetzelfde DNA terug vinden op een van de moord wapens die gedumpd zijn in het water of is dit een bliksem aflijder. Was er geen wapen terug gevonden in een van de onderzoekers zijn bureau en was dat alles? Doofpot opperatie. Waarom kan het DNA-staal niet van een Habran of een van zijn bende zijn? Of is het misschien van hem, maar zijn er niet genoeg bewijzen om het sluitend te maken. Of is er toch meer aan de hand?

9

(78 replies, posted in Andere Personen)

Habran, alias ‘le Grand Marcel’, draait al ruim dertig jaar mee in het criminele circuit. In het begin van de jaren zeventig gold hij al als een specialist in het overvallen van geldtransporten en posterijen. In 1974 werd hij voor het eerst veroordeeld. Het Brabantse assisenhof gaf hem achttien jaar cel voor de moord op een geldkoerier. De openbaar aanklager omschreef Habran destijds als de pdg (president-directeur-generaal) van het groot-banditisme.

Na zijn voorwaardelijke vrijlating, begin jaren tachtig, vestigde Le Grand Marcel zich in een kasteel in Matton, in de Franse Ardennen, dat op naam kwam te staan van zijn vrouw en van een offshoremaatschappij in Gibraltar. In 1991 veroordeelde de Brusselse correctionele rechtbank hem tot zes jaar cel wegens autodiefstallen en heling van wapens, munitie en explosieven. De Luikse kaïd doet zelf zelden mee aan de overvallen: de uitvoering laten hij en zijn luitenanten over aan jonge criminelen afkomstig uit Oost-Europa of Italië. Vanwege de begeleiding van de geldtransporten door de rijkswacht verlegde de bende haar werkterrein naar Luxemburg.