Die desinformatie stoort mij ook ja. Zo werd er in de tijdslijn gezegd dat hij na Forges de Clabecq werkte voor de Christelijke vakbond, welbepaald de studiedienst. Die Christelijke vakbond heeft blijkbaar gecommuniceerd dat hij niet op de loonlijst stond maar op eigen initiatief lessen gaf (o.a. taal) aan mensen van de vakbond. Dat deed me een beetje aan Libert denken. Is natuurlijk dé manier om te rekruteren.

En in verband daarmee heb ik nog iets opgevangen ivm subsidie, die vakbond en Libanon maar dat moet ik nog verder uitzoeken. Zoals ik reeds zei, het beeld dat wij van die man kregen was totaal verkeerd. Dit is echt geen kleine vis. Hij is aartsgevaarlijk. En alomtegenwoordig. Hopelijk laten de Marokkanen hem niet los, want voor we het goed beseffen zit zo iemand bij ons in een deradicaliseringsprogramma. En neemt de staatsveiligheid hem nog eens in dienst om één aanslag te verijdelen en er ondertussen drie te plegen.

(...) Volgens de raadsman geeft Belliraj toe dat hij wapens smokkelde, maar blijft hij de zes Belgische moorden ontkennen. Op de vraag of Belliraj contact had met de terreurgroep die de executies opeiste, antwoordt Ziane: 'Die kent hij zeer goed'.

Ziane deed zijn uitspraken tegenover de Marokkaanse bladen 'TelQuel' en 'Le Reporter'. Dat laatste blad achterhaalde dat Belliraj in Brussel actief was bij een vzw voor Arabische arbeiders in de schoot van de Franstalige christelijke vakbond CSC. De voorzitter hiervan speelde volgens bronnen een sleutelrol bij de vrijlating van de Vlaamse dokter Jan Cools nadat die in 1988 in Libanon was ontvoerd door Abou Nidal, opeiser van de Belliraj-moorden.

Bron » Nieuws

De wortels van Belliraj

Steeds nieuwe onthullingen in de geruchtmakende zaak-Belliraj. Abdelkader Belliraj – verdacht van moslimextremisme, moord en wapensmokkel én betaald medewerker van de Belgische staatsveiligheid – zit vast in Marokko en pleit er nu ‘schuldig’ op zijn proces. Hij ontkent wel iets te maken te hebben met de zes moorden die in ons land werden gepleegd.

Intussen pakt de Marokkaanse pers uit met nieuwe verhalen. Zo zou Belliraj zijn carrière begonnen zijn bij de marxistisch-leninistische beweging ‘Ila Amam’ (‘voorwaarts’). Van de totalitaire ideologie van het communisme naar het even totalitaire islamisme, het is maar een kleine stap…

Het Marokkaanse blad ‘Le Reporter’ onthult dat Belliraj in België actief was bij een vzw voor Arabische arbeiders in de schoot van de CSC, de Franstalige christelijke vakbond. Een marxist die zich later ontpopt tot moslimextremist en die actief is in de christelijke vakbond. Om zieltjes te winnen voor de jihad? We hebben duidelijk het laatste nog niet gehoord in deze zaak…

Bron: Vlaams Belang

(...) et son nom aurait été cité en 1989 dans une affaire très médiatisée de détournement de subsides de l'Irak et de la Libye via le syndicat chrétien au profit de Lekbir Nouri, président de la section arabe de ce syndicat, au sein de laquelle militait... Belliraj, qui aurait même donné des cours de langue et de culture arabes à la Maison arabe de culture ouvrière

Bron » fr.wikipedia.org

Zoals ik zei, alomtegenwoordig ... nu ook nog "indicateur " bij de Police Judiciaire

Belliraj ne travaillait pas seulement pour plusieurs services occidentaux dont la Sûreté belge. À Bruxelles, Abdelkhader Belliraj était un indicateur du commissaire de l'antigang Gérard S. , un des responsables du GRI, Groupe de recherche et d'intervention de la PJ de Bruxelles. Entre-temps mis en cause et condamné en correctionnelle, le commissaire n'est plus policier.

En wie was die "commissaris"? (Alweer ene ... moet kunnen.)

Les juges de la 54e chambre correctionnelle de Bruxelles ont condamné mercredi l'ancien commissaire de la police judiciaire Gérard Seront (51 ans) à 30 mois de prison (avec sursis pour ce qui excède la détention préventive déjà subie). C'est peu dire que, lorsqu'elle avait explosé, l'affaire avait fait du bruit. Car Seront était le chef de la brigade antigang de Bruxelles et était donc spécialement chargé de lutter contre le grand banditisme. Or il avait pactisé avec l'ennemi...

S'il a été acquitté de la prévention d'association de malfaiteurs, l'ex-commissaire a en effet été reconnu coupable de détournements de pièces d'enquête confidentielles et de violation de son secret professionnel en faveur du gangster Chams-Eddine Djeridi (40 ans).

Appelé à s'expliquer sur des informations qu'il aurait communiquées à Djeridi (lui-même sous le coup d'une condamnation à 30 ans pour le rapt du libraire Bouchaïb Ibork, assassiné par la maîtresse du truand), Seront avait rappelé au tribunal que le braqueur de fonds était son indicateur depuis plusieurs années. On était alors entré dans une étonnante saga, vraie ou (plutôt) fausse.

Ainsi, le policier disait avoir "activé" son informateur Djeridi pendant l'affaire Ibork, mais pour tout autre chose. Il affirmait avoir donné mission au gangster tunisien d'approcher Constant Hormans, un lieutenant présumé de Marcel Habran, le truand liégeois bien connu.

Bizarre. "L'enquête est menée à Liège. Pourquoi vous intéressez-vous à Marcel Habran?", avait demandé le tribunal au prévenu. "Je pensais que je pouvais apporter un plus à l'enquête", avait répondu Gérard Seront, sans convaincre le parquet: "Quel plus? Vous aviez toutes les cartes en main!", avait rétorqué le procureur du Roi. De plus: "Quelqu'un vous avait-il demandé de donner cette mission à Djeridi?" Eh non...

La présidente De Gryse avait alors précisé que, tout au contraire, la police liégeoise considérait que Djeridi en savait trop et que son intervention avait fait échouer une de ses opérations. Bref, fin de parcours pour M. Seront.

Er is geen twijfel dat Faez Al Ajjaz heel wat Libanese connecties had. Hij had in Libanon gewerkt als journalist en vertaalde er o.a. het voorwoord voor het (antisemitisch) boek 'De protocollen van de wijzen van Sion". Maar ik zou hier de Libanese inbreng niet zozeer zien bij de uitvoerders, maar wel bij de side events zoals bv. de tip over de vindplaats van de kogelvrije vesten bij Wittock-Van Landeghem in Temse.

Voor de uitvoering van de bendefeiten was een gesloten groep nodig, die door hun clanverwantschap niet uit de biecht zouden praten, en die ook nog eens een zeldzame taal spraken. Alleen dat kan verklaren waarom er 35 jaar lang niet gelekt is. Misschien meer nog dan de Libanese connectie is de Syrische interessant (de twee zijn nauw verbonden in die periode).

Daarbij valt het op dat de Wikipedia-pagina van de toenmalige administrateur-generaal van de Staatsveiligheid volgende verwezenlijking wordt vermeld:

Terroristische cellen uit Syrië die op Belgisch grondgebied actief waren werden ontmanteld.

Nu moet je eens proberen uit te zoeken welke Syrische terroristische cellen in België werden opgerold in de jaren '80. Je zult er geen vinden. Die vermelding zou kunnen slaan op Faez Al Ajjaz, die Syriër was. De gedetineerde Said Al Nasser was dat ook. En Abu Nidal had een Syrische moeder en banden met het Syrisch regime.

Alleen is Faez Al Ajjaz nooit opgepakt of veroordeeld; hij werd zelfs niet uitgewezen. Als hij aan het hoofd zou gestaan hebben van een Syrische terroristische cel mogen we ons terecht afvragen waarom hij ongemoeid werd gelaten, en met hem alle leden van die cel ...

Als je bereid bent om één keer een deal te sluiten met terroristen kunnen ze toch verwachten dat je de volgende keer ook zal bezwijken voor de chantage?

Waar ze geen rekening mee gehouden hebben is dat de gedetineerde deze keer niet vervroegd kon vrijgelaten worden, omdat hij nog geen derde van zijn straf had uitgezeten (Wet Lejeune). Ze mikten nog op gratie, maar dat is niet gelukt omdat Minister van Justitie Melchior Wathelet de aanvraag afwees in augustus 1988. Ik vind dat hij daar een pluim verdient voor zijn principiële houding.

Maar van zodra Said Al Nasser een derde van zijn straf had uitgezeten (na 10 jaar) werd hij onmiddellijk vrijgelaten in ruil voor de gijzelaars van de Silco: de familie Houtekins-Kets. Dus toch gezwicht. En wat één keer gelukt is, is uiteindelijk ook een tweede keer gelukt...

In Frankrijk is in die periode iets gelijkaardigs gebeurd: vrijlatingen om aanslagen van Abu Nidal te doen stoppen (Rue des Rosiers, Rue Copernic enz.). Daar zijn de media er wel op uitgekomen, maar de regering wou geen commentaar geven omwille van 'raison d'Etat'.

Goed, maar er moeten wel anderen bij betrokken geweest zijn die niet van die afkomst waren. Herinner u bijvoorbeeld dat telefoontje aan radio Mi Amigo, de persoon die het plaatje aanvroeg zou perfect ABN gesproken hebben.