Hieronder het hele verhaal van de Réunis-affaire, waarbij Juan Pinilla gewond raakte:

Samenvatting

In juli 1980 verdwijnt de Joodse oplichter Goldberg met 35 miljoen fr. (!) aan diamanten. Een aantal opgelichte diamantairs besloten daarop om een vijftal zogezegde privédetectives in te huren om Goldberg terug te vinden. Zij besloten Lucien Reunis te observeren in de hoop dat hij hen naar Goldberg zou kunnen brengen.

Op een bepaald moment was Reunis dit zo beu dat hij in Westmalle de auto met de privédetectives onder vuur heeft genomen met een tweeloop jachtgeweer kaliber 12. Daarbij werd één man gedood en raakt Pinilla zwaar gewond.

De mannen die in de auto zaten, waren:

• Salvatore Gruttadoria  - Italiaan - overleden

• Alfonso Pinilla - Spanjaard, wonende in Bergen - zwaar gewond

• Daniel Castiaux uit Elouges

Gehuurde zware jongens neergeschoten te Westmalle

Opgejaagd en moegetergd door gehuurde zware jongens die hem al dagenlang op de hielen zaten en intimideerden, greep de Antwerpse ex-baruitbater Lucien Reunis (32) woensdagnacht naar zijn zwaar jachtgeweer. Op de parking van de Westmalse Sint-Pauluskerk, waar hij na een achtervolging was beland, stapte hij uit zijn Ford Mustang. Van dichtbij knalde hij op zijn achtervolgers: één dode, één zwaargewonde.

De voorruit van de rode BMW waarin de passagier levenloos in mekaar zakte en de chauffeur zwaar gewond werd was op elf plaatsen doorboord. Een andere lading hagel had de zijruit verbrijzeld. De derde inzittende kende het geluk van zijn leven: hij werd niet gewond omdat hij net tevoren was uitgestapt. Lucien Reunis was zijn achtervolgers voor geweest, want ook zij waren gewapend. In hun auto vond men een pistool en een geweer.

Toen de schoten waren gevallen stapte Reunis weer in zijn luxewagen en reed terug naar Antwerpen. Daar wandelde hij om 3u10 het politiecentrum binnen met het geweer op de schouder en de woorden: “ik heb ze van kant gemaakt”.

Wat wilde de gehuurde zware figuren van Lucien Reunis? Niets anders dan een adres. De verblijfplaats van de Joodse oplichter Goldberg die twee weken geleden 35 miljoen verdonkeremaande in het Antwerpse diamantkwartier. Met hem wilden zij afrekenen.

Goldberg is een naam die in het diamantwereldje tegenwoordig over alle tongen rolt. Het is een bijzonder geheimzinnig personage dat er in geslaagd was zich lid te laten maken van de Antwerpse Diamantclub. Zo had hij het vertrouwen van verscheidene kleine diamantairs gewonnen.

Zes makelaars hadden hem een paar weken geleden een partij steentjes ter waarde van 35 miljoen frank in handen gestopt om ze door eventuele klanten te laten keuren.

Goldberg zegde “dankjewel”, stak het kapitaal aan steentjes op zak en in plaats van zich naar de wachtende klanten te begeven, verdween hij in zuidwaartse richting, na eerst uitbundig zijn succes te hebben gevierd in de gore bars van Antwerpen.

Voor de diamantmakelaars was die vlucht een ramp: enkele gingen zelfs over kop. Om Goldberg terug te vinden namen ze een vijftal zogezegde “privédetectives” onder de arm. Harde jongens van allerlei nationaliteit die al onmiddellijk bij Lucien Reunis kwamen aankloppen.

De reden: Lucien was vroeger uitbater geweest van de zeer gekende maar even duistere bar Pimm’s, vlakbij het De Coninckpleintje, in het Statiekwartier. Bovendien werkte zijn 23-jarige vriendin Christine er nog. Uitgerekend in de Pimm’s zou Goldberg kwistig de “gezelschapsdames” hebben getrakteerd, althans volgens de informaties van de gehuurde kerels.

Vermits Goldberg enkele dagen geleden weer in Antwerpen was opgedoken, waren de zogenaamde privédetectives ervan overtuigd dat de vroegere uitbater Lucien Reunis beslist moest weten waar hij de laatste tijd zoal uithing.

Lucien Reunis werd met alle middelen onder druk gezet. Hij werd voortdurend achtervolgd met twee wagens, men trachtte hem door bedreigingen de schrik op het lijf te jagen en de banden van zijn auto werden doorgesneden.

Ook de Gerechtelijke Politie van Antwerpen legde intussen een levendige belangstelling voor de ex-baruitbater aan de dag. De rechercheurs dachten eveneens dat Reunis hen naar Goldberg zou kunnen leiden.

Woensdagnamiddag - enkele uren voor de schietpartij - werd hij daarover nog ondervraagd. Maar hij hield ook tegenover de politie vol dat hij doodeenvoudig niet wist waar de fel begeerde oplichter woonde.

“Ik zou het graag vernemen, want ik heb nog een half miljoen fr. van hem te trekken”, zo zegde hij. Toen hij dezelfde avond Christine na haar werk in de Pimm’s ging ophalen, was het weer zover. De gehuurde jongens zaten hem opnieuw op de hielen.

In de binnenstad slaagde Reunis erin zijn achtervolgers af te schudden. Hij zette de jonge vrouw af en liet ze met een taxi naar huis voeren.

Weer de plaaggeesten

Toen hij uiteindelijk bij zijn woning aan de Borgerhoutse Van de Perrelei stopte, stonden de plaaggeesten er weer. Reunis was over zijn toeren heen. Hij laadde zijn jachtgeweer en een doos patronen in zijn auto en riep het wachtende gezelschap toe “dat ze hem maar moesten volgen als ze hem nodig hadden”.

De rit ging over de Antwerpsesteenweg, richting Westmalle. In de rode BMW zat de genaturaliseerde Spanjaard Juan Alfonso Penilla (28) achter het stuur. Naast hem de Italiaan Salvatore Gruttadouria (28) en op de achterbank de Belg Daniël Castiaux (25).

Te Westmalle draaide Lucien Reunis de Sint-Pauluslaan in, een verlaten dreef die naar het bezinningsoord “Drieboomkensberg” leidt. Achter hem stopte de BMW en draaide de parking van de Sint-Pauluskerk op. Reunis reed een eindje de dreef in en keerde dan terug. Ter hoogte van de parking ramden de twee auto’s mekaar. Wie de andere wilde aanrijden is nog niet bekend.

Feit is dat de ex-uitbater volledig aan het eind van zijn zenuwen was: hij stapte met het geweer in de hand uit zijn Mustang. De eerste regen hagel doorzeefde de voorruit. Juan Alfonso Penilla zakte getroffen tegen het stuur aan. De volgende lading schoot Reunis vanop enkele centimeters dwars door de zijruit: dit schot doodde Salvatore Gruttadouria op de slag.

Een stom toeval redde de derde achtervolger, Daniël Castiaux. Op het ogenblik dat de auto’s tegen mekaar opbotsten stond hij tegen een boompje te plassen …

Donderdagochtend stapte het parket in de bosrijke omgeving rond de Sint-Pauluskerk af. Aan onderzoeksrechter Walravens toonde Daniël Castiaux hoe Reunis tewerk was gegaan. De verdachte volgde met de boeien aan, de summiere reconstructie. Men liet tijdens de wedersamenstelling ook nog eens het jachtgeweer knallen om zich van het effect te overtuigen.

Donderdagavond laat werd Lucien Reunis tot voor de onderzoeksrechter geleid. Intussen zoekt men nog onverminderd voort naar de man die onrechtstreeks de aanleiding tot het drama was: Goldberg.

Bron: Gazet van Antwerpen | 1 augustus 1980

Schutter van Westmalle voor de raadkamer

Vandaag verschijnt Lucien Reunis (32) uit Borgerhout voor de Antwerpse raadkamer. Reunis was de man die woensdagnacht op de parking van de Sint-Pauluskerk te Westmalle het vuur opende op drie zogezegde privé-detectives die hem sinds enkele dagen aan het volgen waren. Eén bleef dood, een tweede werd zwaar gewond.

De “privé-detectives” die overigens ook gewapend rondreden met een geweer met knaldemper, een pistool en een steekmes, waren door zes Antwerpse diamantairs afgehuurd om van Lucien Reunis te vernemen waar zich Maurice Goldberg bevond, een diamanthandelaar die hen voor in totaal 35 miljoen fr. Oplichtte.

Reunis, die beweerde dat hij niet wist waar Goldberg uithing, raakte door de intimidaties van de gehuurde zware jongens zo over zijn toeren dat hij hen na weer een achtervolging te Westmalle beschoot.

Ongeval

Tijdens de ondervragingen zegde hij dat het in feite om een ongeval ging: eerst had hij over de wagen heen willen schieten. Hij hanteerde daarbij zijn dubbelloops jachtgeweer dat met extra zware kardoezen was geleden: negen loden bollen per projectiel. De lading doorboorde de voorruit van de achtervolgende BMW-wagen en trof de chauffeur, de genaturaliseerde Spanjaard Juan Alfonso Pinilla, in het hoofd.

De inzittenden wierpen zich neer op de zetels en de auto ramde vervolgens de wagen van Reunis. Die stapte uit en richtte zijn geweer van dichtbij op de passagier, de 28-jarige Italiaan Salvatore Gruttadouria. Volgens Reunis ging het wapen tijdens het geharrewar onverwacht af. De Italiaan kreeg de volle lading in het het gelaat en was op slag dood.

Niet alleen Reunis maar ook de derde inzittende van de auto, de Belg Daniël Castiaux, moet vandaag voor de raadkamer verschijnen. Deze man bleef bij toeval ongedeerd. Hij wordt beschuldigd van verboden wapendracht.

Intussen zet het gerecht zijn speurtocht voort naar de oplichter Goldberg, die onrechtstreeks aanleiding tot het drama was.

De gewonde Spanjaard kon nog niet over zijn versie van de feiten verhoord worden. Hij ligt nog in het ziekenhuis met zware kwetsuren aan één oog en de benen.

Bron: Gazet van Antwerpen | 5 augustus 1980

Antwerpse politie jaagt op “man van 35 miljoen”

De Antwerpse politie zit nog steeds fel achter de veren van “Moukti” Goldberg (32), de Joodse playboy-oplichter die er in het Antwerpse diamantkwartier vandoor ging met een verzameling diamanten van een slordige 35 miljoen frank.

Gezien de kleurrijke levenswandel van “Moukti” zoekt men zijn sporen vooral in de Antwerpse bars en en nachtclubs, waar de mondaine diamanthandelaar de centen gul liet rollen.

De gerechtelijke politie, die met het onderzoek belast is, heeft het daarmee niet erg getroffen, want net zoals in het diamantmilieu zelf, is men ook in het frivole wereldje van het uitgangsleven gewoonlijk zeer karig met woorden als er vervelende zaken gebeurd zijn.

Mooie jongen

“Moukti” is wat je noemt een schilderachtig figuur. De in Parijs geboren 32-jarige is weliswaar gehuwd, maar hield er desondanks een uitbundig leven op na. In zijn Alfa Romeo liet hij zich bij voorkeur in jong en vrouwelijk gezelschap opmerken in de uitgangsbuurten rond het De Coninckplein. Steeds zeer goed uitziend en sjiek opgetipt maakte hij aldus heel wat indruk.

Zijn talenkennis (hij beheerst zowel Nederlands als Frans, Duits, Engels, Spaans, Italiaans, Hebreeuws en Jiddisch) plus zijn afkomst en beroepsbezigheden in de wereld van het “steentje”, droegen ertoe bij dat hij opgenomen werd in de Diamantclub.

Daardoor kwam hij automatisch in de gunst van de handelaars. Zo kon hij het klaarspelen om eind juli op één week tijd en in het volste vertrouwen (wat in de diamantkringen trouwens de handelswaarde nummer één is), van zes makelaars en diamantairs, edelstenen los pingelen voor een waarde van 35 miljoen frank. Hij had hen meegedeeld dat hij de stenen kon verkopen aan oliesjeiks uit Saoedi-Arabië, maar noemde geen namen.

“Moukti” had afgesproken om uiterlijk op 23 juli de in bewaring gekregen diamanten ofwel af te rekenen ofwel terug te geven. Toen hij die woensdag niet opdaagde, sloeg de diamantairs de schrik om het hart en schakelden ze de Gerechtelijke Politie in.

Hun paniek was verantwoord, vermits ze geen beroep konden doen op de verzekering. De eigenaars van de toevertrouwde stenen waren namelijk niet ingelicht over de identiteit van de potentiële kopers. Enkele gingen trouwens al over de kop.

Drama te Westmalle

Hoe Goldberg van zijn steentjes af zal raken is een andere vraag. Het gaat om diamanten van ten minste één karaat. Ze te telde maken via de gewone wegen is praktisch onmogelijk, vermits voor elke bewerkte edelsteen tegenwoordig een certificaat wordt afgeleverd en de diamantwereld nu uiteraard extra uitkijkt wat er zoal wordt aangeboden. Goldberg zal dus ongebruikelijke wegen moeten volgen.

Het zou voor de hand liggen dat dit in het buitenland zou gebeuren, maar de indruk heerst dat “Moukti” ergens in het land ondergedoken is.

Drie partijen zitten hem op de hielen. De diamantairs en enkele door hen afgehuurde privé-detectives, de Gerechtelijke Politie en tot voor kort een groepje duistere figuren, die naar alle waarschijnlijkheid op eigen houtje een goede slag dachten te slaan door de diamanten van de oplichter af te pakken voor de neus van de politie en de private speurders.

Het zijn deze laatsten die verleden week de aanleiding waren tot de schietpartij die te Westmalle één dode en één zwaargewonde eiste.

Het groepje, dat flink bewapend was, dacht namelijk via Lucien Reunis (32), een Antwerpse ex-baruitbater aan het adres van Goldberg te raken. De zware jongens hadden in het milieu vernomen dat de twee elkaar goed kenden en dat Goldberg de instelling waarvan Reunis vroeger eigenaar was, frequenteerde. Ze gingen er meteen keihard tegenaan en brachten Lucien Reunis met achtervolgingen en intimidaties ten slotte zo van zijn melk dat hij het vuur op hen opende.

De Italiaan Salvatore Gruttadauria (28) werd op slag gedood door een zware lading hagel in het hoofd, de van Spaanse afkomst zijnde Juan Pinilla werd zwaar gewond.

Lucien Reunis blijft nog steeds volhouden dat zijn jachtgeweer per ongeluk afging op de Parkin van de Westmalse Sint-Pauluskerk. Of dat inderdaad zo is, moet de wapendeskundige nog uitmaken.

De dode en de zwaargewonde gaven deze op zich al spectaculaire oplichterszaak een dramatisch karakter.

Bron: Gazet van Antwerpen | 8 Augustus 1980

Antwerpse Raadkamer liet “privé-detective” vrij

De Antwerpse raadkamer heeft gisteren Daniël Castiaux in vrijheid gesteld. Castiaux is één van de drie zogenaamde privé-detectives die woensdagnacht de Antwerpse ex-baruitbater Lucien Reunis (32) achtervolgden omdat ze dachten dat Reunis hun op het spoor kon brengen van “Moukti” Goldberg, de man die voor 35 miljoen diamanten van de Antwerpse handelaars aftroggelden.

Reunis doodde in Westmalle één van zijn achtervolgers, de 28-jarige Salvatore Gruttadouria en verwondde een tweede, Juan Pinilla. Castiaux ontsnapte bij toeval aan de kogelregen, maar werd toch aangehouden onder de beschuldiging van verboden wapendracht. In de wagen werden voornamelijk vuurwapens aangetroffen.

Intussen zoekt men verder naar “Moukti” Goldberg, die nog steeds spoorloos is. Men vermoedt dat hij in het land verblijft en een gunstige gelegenheid afwacht om de achterover gedrukte diamanten aan de man te brengen.

Bron: Gazet van Antwerpen | 6 augustus 1980

Dodelijke afrekening onder gangsters voor de rechtbank in Antwerpen

Vijf jaar vorderde procureur Schram gisteren voor de 9e kamer van de Correctionele Rechtbank te Antwerpen tegen de 34-jarige Lucien Reunis uit Borgerhout die op 31 juli 1980 Salvatore Gruttadoria had omgebracht en zijn kornuit Juan Pinilla levensgevaarlijk had verwond.

Het was een afrekening geweest in het milieu van barmannen en barmeiden met allerlei bijverdiensten die het daglicht schuwen. De schietpartij werd gecatalogeerd als opzettelijke doding omdat de raadkamer aanvaardde dat er uitlokking was geweest van de kant van de slachtoffers, wat een grond van verschoning is. Reunis geniet dus eigenlijk van een gunstmaatregel, had de procureur betoogd want de naakte feiten zijn eigenlijk moord en moordpoging en daarvoor geldt het assisenhof.

Sinds wanneer wordt toepassing van de wet een gunstmaatregel genoemd, zo vroeg Mr. Erdman, de verdediger van Reunis, zich af, die nog een lichtere kwalificatie voorstond: slagen en verwondingen zonder het oogmerk te doden maar met de dood tot gevolg.

Trouwens bij de ondervraging betoogde Reunis zelf dat hij boven de auto van zijn belagers heeft willen schieten om deze schrik aan te jagen. De kogels vlogen dus per abuis door de voorruit en wat het vierde schot betreft, dat dodelijk was voor Gruttadoria, dat ging per abuis af omdat de trekker van het geweer een trekkracht behoefde van 2 kg en dat is over de drempel van wat men een veilige trekkracht noemt.

De debatten werden maandag niet uitgeput en zullen heden worden voortgezet. Het proces wordt bijgewoond door een vrij talrijk publiek dat tot de vriendenkring schijnt te behoren van de beklaagde.

Geen lieverdjes

Dat noch de beklaagde, noch de slachtoffers lieverdjes zijn, bewijst wel de voorgeschiedenis waarin die andere lepe jongen, “Moukti” Maurice Goldberg opduikt. Deze had een partij diamanten ter waarde van 32 miljoen scheefgeslagen en had een gedeelte daarvan aan Gruttadoria afgestaan met het verzoek daar een koper voor te vinden. Moukti bezat dus nog een gedeelte van de buit waarmee hij echter verstoppertje speelde. Om hem op het spoor te komen zette hij Reunis, bevriend met Goldberg, onder druk. Deze werd geschaduwd door de vrienden van Gruttadoria, kreeg bedreigingen en de dag van de feiten werden zelfs de banden van zijn wagen stukgesneden. De dolk waarmee dit was geschied, zou men later terugvinden in de auto van het slachtoffer.

Om Goldberg toch op het spoor te komen had Gruttadoria een tweetal handlangers uit Bergen laten overkomen, die de dag van 31 juli Reunis eveneens moesten volgen. Zij kwamen maandag hun wedervaren voor de rechtbank vertellen. De ene is Juan Pinilla die sinds de ontmoeting met Reunis zijn linker oog kwijt is. Hij zelf was nochtans ook gewapend maar dat was om eventueel de hond van Reunis op afstand te houden. De Spanjaard Pinilla had zijn vriend Daniel Castiaux, eveneens uit Bergen, uitgenodigd voor “une ballade”, een avondje uit in Antwerpen. Op verzoek van Pinilla en omdat ze niet bekend waren in Antwerpen hadden ze maar een geweer .22 meegenomen … Castiaux tilde daar niet zo zwaar aan, hij was het bijna vergeten te zeggen.

Overigens was het geweer volgens zijn zeggen toch niet veel waard, want het haperde. Nadien zou de deskundige in de ballistiek komen getuigen dat het geweer inderdaad niet helemaal in orde was maar dat er wel degelijk mee kon worden geschoten.

Reunis werd nabij zijn woning inderdaad door Gruttadoria, Pinilla en Castiaux onderschept en moet dan gezegd hebben: “Als ge Goldberg wilt vinden, moet ge mij maar volgen”. En Reunis was dan de weg naar Westmalle ingeslagen. Ergens tussen de bossen had hij plots volgas gegeven en had zijn achtervolgers afgeschud. Deze stonden op een parking uit te blazen en Castiaux was zelfs uitgestapt om de benen te strekken toen de rode Ford Mustang plots bleek teruggekeerd en de parking was opgereden.

Reunis was eruit gesprongen en had het vuur geopend op de auto van de achtervolgers. Het eerste schot ging over het dak, bij het tweede en het derde werd de voorruit verbrijzeld en werd Pinilla zwaar gewond. Toen stak Reunis de loop door het geopende raam van de wagen, siste dat men Goldberg nooit zou te zien krijgen, drukte opnieuw af, een fataal schot voor Gruttadoria, maar dat was niet zo bedoeld.

Castiaux getuigde ter zitting dat hij helemaal niet wist wat hij eigenlijk te Antwerpen kwam doen. Na de schietpartij had hij toch maar het geweer dat hij had meegebracht in de bossen weggeworpen … Reunis ging zichzelf aangeven bij de politie.

Procureur Schram vergeleek de schietpartij met bepaalde tonelen die in bloedige westerns en politiefilms voorkomen en waarin de wederzijdse tegenstrevers als vliegen worden neergeknald en hij vroeg de strengste straf. Hij verwierp de thesis van “schrik aanjagen” want Reunis, hoewel beschikkend over een ander schiettuig had maar liefst een tweeloops jachtgeweer kaliber 12 meegenomen waarvan elke kogel uit 9 projectielen bestaat. Een wapen waarmee op everzwijnen wordt gejaagd. Na over de kwalificatie te hebben gepleit zal de verdediging heden de feiten zelf en de persoonlijkheid van Lucien Reunis belichten.

Bron: Gazet van Antwerpen | 17 November 1981

Op 18 december vonnis in Reunis-proces te Antwerpen

Voorzitter Mw. L. Wouters van de 9e Correctionele Kamer te Antwerpen zal op vrijdag 18 december Lucien Reunis uit Borgerhout vonnissen die op 31 juli 1980 Salvatore Gruttadoria doodschoot en een andere man, Juan Pinilla levensgevaarlijk verwondde.

Dinsdag werden de debatten gesloten met de voortzetting van het pleidooi van Mr. Erdman. Zich vooral richtend tot de burgerlijke partij betoogde de advocaat dat er hier sprake is van een gedeelde verantwoordelijkheid vermits de slachtoffers het risico hebben gezocht. Hij ontleedde dan de persoonlijkheid van zijn cliënt: zacht van karakter, trouw aan vrienden, maar die geen onrechtvaardigheid kan verdragen en die in dat geval impulsief reageert. Op de avond van de afrekening had hij geen ander middel om zichzelf te affirmeren. Hij drong verder nogmaals aan op herkwalificatie van de feiten - slagen en verwondingen met de dood tot gevolg i.p.v. opzettelijke doding - omwille van de zware gewelddaden die vooraf tegen de dader zelf werden begaan.

Hij wees er verder op dat Reunis nog van voorwaardelijkheid kan genieten. Mr. Erdman vroeg net niet de vrijspraak maar wel dat een voorwaardelijke gevangenisstraf, die als een zwaard van Damocles boven zijn hoofd zal blijven hangen een betere maatregel zou zijn dan effectieve opsluiting. Ook wees hij op de gunstige mogelijkheden tot resocialisatie van zijn cliënt.

Huurdoders

Procureur Schram repliceerde evenwel dat de voorbedachtheid niet kan ontkend worden: Reunis heeft zijn slachtoffers meegelokt naar een verlaten plaats maar toen hij merkte dat ze niet meer volgden is hij teruggekeerd op de parking om de afrekening te voltrekken. Dat Reunis zich daarna zelf ging aangeven bij de politie vond hij ook al geen verzachtende omstandigheid: dat was immers het veiligste voor hem; zo bleef hij immers buiten schot voor eventuele wraakacties van het milieu.

“Integendeel”, repliceerde Mr. Erdman op zijn beurt. “Reunis dacht dat hij door volgas te geven zijn achtervolgers had afgeschud en wilde daarom terugkeren naar de stad. Maar op de terugweg bemerkte hij plots dat zijn belagers hem hadden opgewacht op een parking en toen is hij in woede ontstoken met het gekende gevolg. Ook de advocaat vond dat zijn cliënt eigenlijk beter een ander wapen had gekozen want het “olifantengeweer” was een zeer onhandig wapen en bijzonder omslachtig om te laden.

De advocaat liet er toen ook geen twijfel over bestaan dat Castiaux en Pinilla als huurdoders naar Antwerpen waren gekomen om hier iemand uit te schakelen en hij geloofd niet in het smoesje van een wandeling in de Scheldestad en een avondje-uit.

Ook op de tweede procesdag was in de publieke omheining het Teunis-milieu present. De rechtbank hield haar vonnis in beraad tot 18 december.

Bron: Gazet van Antwerpen | 18 November 1981

Vijf jaar voor Lucien Reunis

De 34-jarige Antwerpse barman Lucien Reunis uit Borgerhout werd dinsdag door de Antwerpse correctionele rechtbank veroordeeld tot 5 jaar effectieve gevangenisstraf en een boete van 4.000 fr. Hij stond terecht wegens opzettelijke doding en poging tot opzettelijke doding.

De feiten deden zich voor in de zomer van 1980 in een bos te Westmalle. De 28-jarige Italiaan Salvatore Gruttadoria kreeg er een kogel in het hoofd en stierf. Tweede slachtoffer was Spanjaard Alfonso Pinilla, die een projectiel in het oog kreeg en bovendien zwaar aan de benen werd gewond. Een derde achtervolgden, de 23-jarige Daniel Castiaux, ontsnapte aan de moordende kogels.

Reunis heeft steeds volgehouden dat hij alleen maar schoot om de mannen schrik aan te jagen. Hij verscheen trouwens niet voor het Hof van Assisen daar de raadkamer oordeelde dat er provocatie in het spel was en op verschoningsgronden werd de zaak dan maar naar de correctionele rechtbank verwezen.

Aanleiding tot de schietpartij in Malle was de jacht die de Italiaan Gruttadoria maakte op de toen spoorloos verdwenen Antwerpse diamantair Maurice Goldberg, die intussen wegens oplichting en misbruik van vertrouwen werd veroordeeld. Goldberg was naar Nederland gevlucht met een partij diamanten ter waarde van 35 miljoen fr., die hij had ontfutseld bij een aantal Antwerpse diamantairs die het volste vertrouwen in hem hadden. Gruttadoria was bij de oplichting betrokken. De Italiaan kreeg van Goldberg een deel van de diamanten om ze te verkopen.

Goldberg liet dan Gruttadoria in de steek en dook onder in Nederland. De Italiaan was razend. Overeengekomen was volgens hem dat hij de ganse partij zou gekregen hebben om ze tegen 80 procent van de waarde te verkopen.

Gruttadoria ging op zoek naar Goldberg en kwam zo aan de weet dat de vrouw van Goldberg goed bevriend was met de barman Lucien Reunis. De Italiaan besloot deze laatste te schaduwen. Voor dit werkje deed hij beroep op de 28-jarige Spanjaard Alfonso Pinilla en de 23-jarige Daniel Castiaux.

Hij vroeg steeds gewapend te zijn daar Reunis een gevaarlijk man was.

De dag van de feiten - 30 juli 1980 - wist Reunis, die eveneens een wapen droeg, zich opnieuw geschaduwd door de twee mannen. Woedend nam hij contact op met Gruttadoria en zei: volg me maar, ik zal U tonen waar Goldberg zich bevindt. Hij lokte het drietal mee naar Westmalle, waar dan de schietpartij volgde.

Wat de burgerlijke partijen van de slachtoffers betreft oordeelde de rechtbank dat hier een gedeelde verantwoordelijkheid geldt, zodat Reunis slechts twee derden van de kosten zal moeten dragen.

Bron: Gazet van Antwerpen | 9 December 1981

Voorwaardelijke straffen voor gangsterduo

De 9e kamer van de Correctionele Rechtbank te Antwerpen behandelde maandag de aanklacht wegens verboden wapendracht tegen twee gangsters die op 31 juli 1980 te Kapellen betrokken waren bij een dodelijke afrekening in het milieu.

De twee betichten, de 30-jarige Juan Alfonso Pinilla uit Bergen en de 27-jarige Daniël Castiaux uit Elouges, waren handlangers van Salvatore Gruttadouria, een Italiaanse heler die alles op alles zette om de rest van een belangrijke partij diamanten in handen te krijgen die enige tijd voordien door een andere jongen uit het milieu, “Moukti” Maurice Goldberg, waren ontvreemd.

Gruttadouria had al een deel van die miljoenenbuit in handen gekregen van Goldberg met het verzoek ze aan de man te brengen.

De rest van de steentjes bleven achterwege, zodat Gruttadouria beroep deed op Pinilla en Castiaux om een vriend van Goldberg, de 34-jarige Lucien Reunis uit Borgerhout, onder druk te zetten. Diens aanwijzingen zouden immers kunnen helpen bij het opsporen van Goldberg die met de resterende diamanten “verstoppertje” speelde. Reunis, zelf geen lieverdje, werd op een dag van de feiten in het bosrijke Kapllen nagezeten door Gruttadouria en zijn handlangers. Op een parking kwam het tot een vuurgevecht waarbij Gruttadouria dodelijk werd getroffen en zijn kornuit Pinilla een oog verloor.

Over het aandeel van Reunis in deze typische afrekening in het milieu besliste de rechtbank in de loop van november 1981. Nu was het de beurt aan Pinilla en Castiaux die in het bezit werden gevonden van een Long Rifle, een dolkmes, een alarmpistool en een boksbeugel. Ook de vader van Daniel Castiaux, Odon Castiaux, moest zich voor de rechtbank komen verantwoorden.

In zijn woning waren immers twee karabijnen aangetroffen. Volgens de betichte “souvenirs” van de oorlog, maar volgens het Openbaar Ministerie volwaardige schietwapens.

De geweren waren evenwel op een of andere manier onbruikbaar gemaakt. De rechtbank onder voorzitterschap van Mw. Wouters, achtte de tenlastelegging jegens Pinilla en Castiaux bewezen. Beiden werden veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van 3 maanden, rekening houdend met de periode die de gangsters in voorarrest doorbrachten. Het hof legde de kerels bovendien een geldboete op van elk 8.000 fr. Vader Castiaux ging vrijuit.

Bron: Gazet van Antwerpen | 6 April 1982