Daarin lees ik:

“Volgens onze bron heeft Tilmans in elk geval de betaling (onder welke vorm dan ook) niet uitgevoerd. Onze bron bevestigt ook dat de ‘Amerikaanse’ piste de juiste is. De schnabbels van Le Clercq in België lagen niet aan de oorsprong van die racket, maar hadden er misschien toch wel indirect mee te maken.”

Ik heb begrip voor de journalistieke mores van bronbescherming, maar ik heb geen begrip voor journalistiek zonder wezenlijke waarde. In dat artikel staat ‘alles en niets’, zonder dat je mij hoort zeggen dat ik van de steller daarvan verwacht dat hij het ‘geheim van de Bende van Nijvel’ uit te doeken kan doen. Ik had ook naar een journalist van P-Magazine kunnen bellen om hem of haar te vertellen ‘de Amerikaanse piste de juiste is’ en ‘dat de schnabbels van Le Clercq in België niet aan de oorsprong van de afpersing van Delhaize lagen, maar er misschien wel indirect mee te maken hadden’.

Nogmaals, ik (als bron:) denk dat de firma Delhaize niet is afgeperst, maar wel een of meer aan Delhaize verbonden (hoge) functionarissen, aangezien ik nog steeds niet de logica inzie van het in zakelijke sfeer - dus buiten de privésfeer - afpersen van Delhaize. Dit in tegenstelling tot het afpersen van aan Delhaize verbonden functionarissen, die in de privésfeer - dus los van de statutaire doelstelling en de in dat kader bestaande wetenschap van Delhaize - een ‘scheve schaats’ hebben gereden, over de de rug van de Delhaize (welke firma waarschijnlijk geen verwijt treft, althans niet op de eerste plaats een verwijt treft, maar wel ongewild bij de afpersing wordt betrokken).

Kortom, het begon met ‘zeer onfrisse zaken’ in de privésfeer van functionarissen van Delhaize en het eindigde met het maken van slachtoffers bij en in de supermarkten van Delhaize, op 27-09 en 09-11-1985. Dat er namens Delhaize is aangegeven dat zij niet is afgeperst en dat zij niemand (zwart) heeft betaald, komt mij - dus - voor als logisch, mede aangezien het feit dat afpersers normaal gesproken absoluut niet willen hebben dat de zaak ‘groter’ wordt dan noodzakelijk is. Mensen kunnen vroeg of laat gaan praten over iets dat geheim moet blijven en hoe meer mensen dat geheim kennen, hoe groter dat risico is dat een van hen dat geheim zal prijsgeven.

Ik denk dat de door de firma Delhaize uitgeloofde beloning van € 250.000,- voor het vinden van de daders van de Bende van Nijvel, in zeker opzicht een ongelukkige keus - een (onopzettelijke) Judaskus - is, in de zin dat die beloning niet had hoeven worden uitgeloofd als haar functionarissen er in hun privéleven niet zo’n puinhoop van hadden gemaakt en zo eerlijk waren geweest om de politie te bellen, bij voorkeur op het moment dat hun afpersers dreigden met het plegen dodelijke aanslagen bij en in Delhaize filialen en anders wel op het moment dat op 27-09-1985 de dodelijke aanslagen bij en in de Delhaize-supermarkten van Eigenbrakel en Overijse hadden plaatsgevonden.